ارسالها: 12860
#435
Posted: 18 Jul 2017 23:34
کابینه را «محکم و بیتعارف» ببند!
آنها که به خاطر حمایت از حسن روحانی از او سهمخواهی میکنند، "اصل حمایت" خود را زیر سئوال میبرند و آن را به یک «معامله» فروکاسته و تقلیل میدهند. در مقابل حسن روحانی هم اگر به خاطر رودربایستی و تعارف با همکاران خود که در چهار سال گذشته «عملکرد ضعیفی» داشتهاند، دوباره به آنها «سهمی» بدهد، دچار همین خطا خواهد شد. درستش این است که کابینه را «کیک عروسی» ندانیم که باید هر تکهاش را برای "دستمزد"، به کسی بخشید. این سرمایه اجتماعی نباید با این قبیل کوتهنظریها، بر باد رود.
مباد که آن تاریخ تلخ را تکرار کنیم که با "ژست روشنفکری"، مخالفان خاتمی را به داخل اردوگاهش آوردند و بر او تحمیل کردند، و خاتمی از همانان زخمها خورد! تکرار نکنیم آن تجربهی تلخ را که افراد بیمایه حزب یا بستگان و نزدیکان را بر مناصب مهم نشاندند، و همانان بودند که بزرگترین ضربهها را بر اصلاحات خاتمی زدند! نگذاریم از خروجی دولت دوازدهم، مردم به یک "احمدینژاد عوامفریب" دیگر پناه ببرند! روحانی را هم مثل خاتمی با نخ و طناب "سهمخواهی و لابیگری!" به چهارمیخ محدودیتها نکشیم،... خلاصه اینکه آن تاریخ تلخ را دوباره تکرار نکنیم!
این دولت نباید نه از روی سیاستورزی، و نه از روی باجدهی، به رقیبان انتخاباتی خود "بفرما" بزند و فرض را بر "همدلی" آنها بگذارد. همدلی آنها، امر موهوم ذهن برخی افراد است که قصد دارند به زور خودشان را در بخش روشنفکری تاریخ، جا بکنند! وگرنه چنانچه «واقعبین» باشیم؛ هیچ همدلی بین خیمه اصولگرایان با اکثریت مردم وجود ندارد! رقیبان این دولت، رقیب و مخالف بخش بزرگی از "ملت" ایران هستند. پس اینکه رأی امانتی این ملت را به آنها ببخشیم، کاری است غیراخلاقی و غیرامانتدارانه. دولت دوازدهم، یک دولت با رأی ضعیف و شکننده نیست که خودش را تا حد یک دولت ائتلافی پایین بکشد. بلکه با نهایت دقت، باید بداند رقیبان اگر هم در ظاهر دست رفاقت و همکاری دراز کنند، در نهایت بر عهد پیشینی خود باقی هستند و برای کارشکنی و تضعیف این دولت و رخنه در آن آمدهاند، و نه برای ارتقائش.
به رغم انتقادهایی که قبلتر از روحانی داشتم، اما از بهار ۹۶ و بخصوص پس از بازدید شجاعانهاش از معدن داغدیده یورت و آن سخنرانی مستحکم و قوی در ارومیه، روحانی را فردی "تحولیافته و قدرتمند" یافتم که سنگهایش را با خودش واکنده و میداند باید چه کار کند. او روحانی قبل نیست، روحانی تازهای است که قدر رأی مردم را به خوبی میداند و قدر زمان را میشناسد. آزادی، کیمیای عجیبی است! روحانی هم «آزادش» خوب است. این را از بهار ۹۶ به اینسو نشان داد. این «روحانی آزاده»، باید در کمال آزادی و بدون فشارهای پنهان و پیدای احزاب و اشخاص، با همان اقتدار و استحکامی که در این دو ماهه با «مخالفان رأی ملت» سخن گفته و رفتار کرده، بتواند کابینه و دولت خودش را بچیند.
به جای فشارهای نابجا، روحانی را همچنان در مقابل هجمهها و حملاتی که بر او میشود، "حمایت" کرد. و نباید این حمایت را به "سهمخواهی" تنزل داد. اگر روحانی "آزاده" باقی بماند، حتی اگر به حزب موردنظر ما سهم و مقامی ندهد، اما مادامی که بر همان مسیری در حال حرکت است که جناح موردنظر ما (انشاءالله) قصد داشته آن مسیر را برود، پس تنافر و تضادی وجود نخواهد داشت. "شجاعت و آزادگی و ایستادگی در مقابل زور و ناروا و باجخواهی ظالمان" هدف همه ماست، اگر او همین راه را میرود، از انتخابهای آزادانه او حمایت کنیم و البته "نظارت" را هم انجام دهیم.
گفتن اینکه "اگر من نبودم، تو نبودی"، زیبنده نیست! حتی از زبان یک پدر بر فرزند هم زیبنده نیست! چنانچه در مقابل آن، طغیان و سرکشی یک فرزند بر پدر هم ناپسند است. اشخاص و احزاب اصلاحطلبان مراقب این "گفتمان مخرب" و نفرتی که تولید میکند، باشند! روحانی باید دولت دوازدهم را محکم و کاری ببندد چون انتظارات مردم بسیار بالاست!
نکند تسلیم "سهمخواهی یا رفاقت و یا تعارفات" شود، و بر نشاط و توقعات این ملت، آب یخ بریزد و آن "عوامفریبان" دوباره بازگردند! اگر روحانی را آزاده میخواهیم باید که آزادش بگذاریم تا به سمت مقصود براند! مردم توقع دارند دولت مقتدرشان، در همان «مسیر آزادگی و شجاعتی» که از سخنرانی ارومیه شروع شد و تا مشهد ادامه یافت، براند و در مقابل بدخواهان ملت، کوتاه نیاید. روحانی اگر بر وعدههای انتخاباتی خود پایبند بماند، و مشکلات را هم یکبهیک حل کند،... آن «عوامفریبان»، هرگز پا نمیگیرند! با دولتی متعهد به عهدها، مردم مظلوم ما هم از پیشرفت امور خرسند خواهند شد و بر این «روند روبهجلو» افتخار میکنند که: "علیٰ برکت الله"!
بابک داد
Make the REST of your life, the BEST of your life
ارسالها: 12860
#440
Posted: 21 Jul 2017 20:50
کابینه ملت «کابین رهبر» نیست!
یک مطلب تحلیلی بسیار خوب از بابک داد
هیچ کس، با هیچ روشی، نمیتواند رهبر معظم را ارضاء کند! بد برداشت نشود! منظور ارضاء «منویات» ایشان است که قبلتر نوشتم عجب چیز موهوم و گنگ و بیانتهایی است! نه زیرکی و کیاست هاشمی رفسنجانی که "تاج رهبری" را بر سر او گذاشت، نه نجابت و صبر خاتمی که حرص «حضرت ایوب» را هم درآورده، و نه اظهار چاکری و بعدتر لجبازیهای بچگانه احمدینژاد،... هیچکدام نتوانست باعث "رضایت کامل حضرت آقا" بشود! عدم رضایتمندی رهبری، یک مشکل فنی در گیرنده خود اوست، وگرنه فرستندهها تلاش خود را کردهاند! اصلاً مشکل در همین "تلاش برای جلب رضایت سلطان" است! این تلاش، از اساس در تضاد با رأی و خواسته مردم است.
اگر قرار بر جلب نظر رهبر بود که مردم، این بار هم مثل سال ۸۴ به نامزد مورد نظر ایشان رأی داده بودند! ملت یک بار این کار را در سال ۸۴ کرد و خواست حکومت و دولت «یکپارچه» در اختیار رهبر باشد تا منویات بیانتهای او ارضاء شوند! اما نشد! نتیجه شد فلاکت و فقری که در سال ۹۱ مردم را به «دزدی نان خشک!» در قم وادار کرد و آن دولت محبوب رهبر هم به فرمان او «قرارگاه جنگهای نامنظم اقتصادی!» تشکیل داد که هیچ کاری از پیش نبرد و بی سروصدا تعطیل شد. ایران هم به قول خود آقایان، رسماً شد "شعب ابیطالب" که در محاصره کامل قحطی قرار گرفته بود. زمان زیادی که از آن دوران سیاه نگذشته! و دیدیم که این مردم دیگر حاضر نشدند دولت را مجدداً به دست آقا و جناح رهبری بدهند که نتیجه یکپارچگی حکومتش با احمدینژاد، فساد و فقر و اختلاس و ننگ بود و بس! اگر چنان میخواستند که به ابراهیم رئیسی رأی میدادند که "جلد دوم احمدینژاد" است! پس «مفهوم رأی مردم» را از یاد نباید ببریم.
این ملت، از حسن روحانی توقع و انتظارات دیگری دارند که اگر بخواهد به آنها متعهد بماند، باید در مقابل "منویات! بیپایان رهبر" بایستد. کیاست و زیرکی جواب نمیدهد. صبر و نجابت هم جواب نداده. چاکری و بندگی هم نتیجه نداده. اقتدار و قاطعیت (طبعاً نه به سبک لجبازی کودکانه احمدینژاد) تنها چیزی است که هم مردم توقع دارند، و هم لازمه این مقطع حساس است که کشور در «محاصره نامرئی» قرار دارد و هرگونه تندروی و حماقت تندروها، به زیان کل مملکت خواهد بود.
کابینهای قوی، جوان ذهنی، کاری و پاسخگو مورد انتظار ملت است. برای چیدن این کابینه، روحانی باید بداند این «کیک» نیست که تقسیمش کند! رأی مردم امانت بزرگی است که نمیباید تعارفش کند. آقای روحانی برای تعیین کابینه، در فکر ارضای منویات رهبر اگر باشد، هرگز به نتیجه نخواهد رسید. پاسخ به توقعات و انتظارات و "منویات ملت" هم آسانتر است، و هم مؤمنانهتر. چرا که صاحبان اصلی این دولت، همین مردمانی هستند که با دلی خون و تلاشی تا سرحد جان، برای "روی کار نیامدن نامزد آقا" کار کردند. آنها که مانند اهالی دردمند خوزستان میگفتند: "با اینکه «هوا» نداریم، اما «هواتو» داریم!"
تجربه میگوید «حتی اگر لیست اعضای کابینه با خط رهبر معظم نوشته شود»، باز هم خود او «اولین منتقد و بهانهگیر از دولت» خواهد بود و مسئولیت انتخابهای خود را نمیپذیرد. بهتر است آقای روحانی وقت را برای رضایتمندی «آقا» هدر ندهد و آبرو و اعتبار سیاسی خود را در «قمار رضایت رهبر» بر باد ندهد! معقول این است که او دولت قوی خود را (بدون ائتلاف یا باج دادن به رهبر و مخالفان رأی ملت) تشکیل بدهد. و به این واقعیت محتوم توجه داشته باشد که این سلطان، سر تمامی وزیرانش را بعد از خدمت، به زیر آب کرده و میکند! و جلب رضایت او هم، امری محال و ناممکن است. به رضایت مردم بیاندیشد!
روحانی باید به افزایش آبرو و اعتبار خود نزد مردم بیاندیشد و به فکر «رضایتمندی ملتی» باشد که هم ناظران هوشیار این روزها هستند و هم در نهایت، پشتیبان خادمان خویش در "روز مبادا" خواهند بود. این، آزمون بزرگ حسن روحانی است. به عنوان یک ایرانی، امیدوارم رأیدهندگان را ناامید و دلسرد نکند. و بداند کابینهی ملت، کابین و جهاز رهبری نیست. امانت پراهمیت و بزرگی است.
بابکداد
Make the REST of your life, the BEST of your life
صفحه 44 از 207