بحث سیاسی روز (قبل از کامنت دادن قوانینش رو بررسی کن)

Steratulanch: همچنین یادی کنیم از دختر عزیزمون، بحرین مروارید خلیج فارس که برای همیشه شوهرش دادیم به عربها توسط پرمدعا ترین پادشاه ایران که ملی گرایی ووطن پرستیش گوش فلک رو کَر کرده بود
و بازم تحریف تاریخ می کنید دوست عزیز.بحرین در زمان قاجار به نامزدی انگلیس در اومد و در سال 1302 خورشیدی در اواخر قاجار توسط محمد مصدق شاهزاده قجر که وزیر خارجه بود به عقد دائمی انگلیس در اومد.که اینو با منابع چاپ زمان رژیم جمهوری اسلامی اثبات میکنم. امشب حتما جوابتون میدم الان بیرون هستم وقتی رسیدم خونه جواب کامل در مورد جدایی بحرین از ایران رو براتون میفرستم.

Steratulanch: بحرین مروارید خلیج فارس که برای همیشه شوهرش دادیم به عربها توسط پرمدعا ترین پادشاه ایران که ملی گرایی ووطن پرستیش گوش فلک رو کَر کرده بود..آیا واقعا این افراد شایستگی اداره ایران رو‌دارند؟؟
1-بحرین در سال 1820 میلادی در زمان ناصرالدین شاه از ایران جدا شد.در زمان ناصرالدین مردم بحرین از شاه قاجار تقاضای کمک می کنند که ناصرالدین توجهی نمی کند.ویدیوش هم میتونید ببینید.(منبع : خسرو معتضد مورخ طرفدار رژیم آخوندی).



علاوه بر بحرین حکومت قاجار طی قراردادی به نام مسقط بعضی از شهر ها و بنادر جنوبی ایران به حاکم عمان اجازه داده بود.حاکم عمان هم برای تجارت برده از این شهر ها و بنادر استفاده می کرد.کشور زنگبار در شرق افریقا محلی بود که برده های آفریقایی در اونجا به فروش می رسیدند.حاکم زنگبار و حاکم عمان با هم خویشاوند بودند،در نتیجه حاکم عمان هم برده های آفریقایی رو از اون طریق می خرید و به قیمت بالاتر در مراکز برده فروشی جنوب ایران می فروخت.اگر به شهر های جنوبی ایران برید تعدادی از مردم صورت تیره ای دارند،این افراد بازماندگان همان افرادی هستند که توسط حاکم عمان به بنادر ایران آورده شده بود.

2-در سال 1820 شیخ سلمان ین احمد ، شیخ بحرین یک قرارداد به نام اساسی با انگلیس امضا کرد.محتوای این قرارداد این بود که در ازای تامین امنیت بحرین توسط نیروی دریایی انگلیس، تمام امکانات تجاری بحرین فقط به انگلیس واگذار بشه.در سال 1861 میلادی دولت انگلیس تجارت فروش برده رو غیر قانونی اعلام کرد و به حاکم وقت بحرین به نام محمد بن خلیفه(نوه شیخ سلمان بن احمد) دستور داد که برده فروشی را در بحرین لغو بکنه،اما حاکم بحرین مخالفت کرد،در نتیجه نیروی دریایی انگلیس در خلیج فارس منامه رو به توپ و محمد بن خلیفه رو خلع کرد و عیسی بن علی جانشین او شد.در سال 1868 هم رسما تحت الحمایه انگلیس شد.عیس بن علی شیخ بحری ن دو بار دیگر در سال های 1297 ق و 1309 ق دو معاهده جداگانه با انگلیسی ها امضا کرد که براساس این معاهده ها هیچ کشور خارجی حق فرستادن نماینده سیاسی به بحرین رو نداره.این سه قرارداد در زمان قاجار امضا شده.(منبع : کتاب دایره المعارف اسلامی - جلد 11 - زیر نظر سید محمد کاظم موسوی بجنوردی)

3-در 20 اردیبهشت 1302 در بحرین ما بین چند تاجر ایرانی و چند تاجر عرب اهل نجد دعوا صورت میگیره.تاجران ایرانی اسلحه نداشتند و تاجران عرب نجدی چون اسلحه داشتند به ایرانیان شلیک کردند چند تن از ایرانیان کشته شدند,عده ای مفقود و عده ای هم مجروح شدند.تاجران ایرانی حدود 1 ماه جرات نداشتند از خونه هاشون بیان بیرون.در این مدت هم حسن مشیرالدوله به جای مستوفی الممالک نخست وزیر شده بود.وزیر امور خارجه کابینه مشیرالدوله ، محمد مصدق بودش.محمد مصدق کاری که انجام میده جالب هستش،به نماینده انگلیس نامه می نویسه و از اونا می خواد که به بحرین برند و به اوضاع رسیدگی کنند(خیلی جالب هست که وزیر خارجه یک کشور از نیروی نظامی یک کشور دیگه درخواست کمک بکنه؟).جالب اینکه انگلیسی ها فقط 40 سرباز هندی و دو ارابه توپ در بحرین خالی می کنند.ایران در این زمان یک سرباز هم در بحرین نداشت.محمد مصدق برخلاف پروپاگاندای رژیم جمهوری اسلامی که ازش فردی وطن پرست نشون داده در بعضی مواقع انگلوفیل بوده.ایران اون زمان دو کشتی جنگی به نام پرسپولیس و مظفری (که توسط مظفرالدین شاه خریداری شده بود) داشت پس طرفداران مصدق و دشمنان پهلوی نمی تونند ادعا کنند که ایران فاقد کشتی جنگی بوده.یعنی ایران دیگه عرضه این کارو داشت که عین انگلیس 40 تا سرباز یا دو تا ارابه توپ بفرسته بحرین برای دفاع از تاجران ایرانی، اما محمد مصدق اینکار رو انجام نداد.در پی این موضوع که مصدق به نمایندگان مجلس در مورد این قضیه توضیحی نداده بود.نمایندگان مجلس یک جلسه سری انجام میدند.تو این جلسه رضا شاه که وزیر جنگ بود با مصدق درگیر میشه که چرا مصدق به انگلیسی ها نامه نوشته.(منبع 1 : کتاب تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران - نوشته ملک الشعرا بهار - صفحه 351) (منبع2 : کتاب ایران در عصر پهلوی-نوشته دکتر مصطفی الموتی نیا-چلد 7-صفحه 152) این ویدیو هم برای اثبات حرف هام.



نکته جالب توجه در مورد دروغ رژیم جمهوری اسلامیاین نکته جالب که کتاب تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران اولین بار در سال 1321 چاپ شده که اسم محمد مصدق در اون کتاب بوده اما در چاپ های بعد شورش 57 اسم مصدق توسط رژیم آخوندی حذف شده.با توجه به اینکه ماه هیچ وقت پشت ابر نمیمونه ولی اسم مصدق تو کتاب لیرلن در عصر پهلوی حذف نکردند،در واقع یعنی یادشون نبوده حذف کنند.

5-به نظر شما محمد رضا شاه که در زمان قضیه آذربایجان در سال 1325 خ در سال های ابتدایی حکومتش بود و قدرت آنچنانی هم نداشت گفت به خدا اگر دست من را قطع کنید هرگز برگه جدایی آذربایجان از ایران رو امضا نمی کنم اونوقت چطور محمد رضا شاه در اوج قدرت در دهه 1350 خ بحرین رو از ایران جدا میکنه.این ها همش دروغ رسانه ای رژیم جمهوری اسلامی هست که شاه باعث جدایی بحرین از ایران شد.اما شاه با زیرکی تونست سه جزیره استراتژیک بگیره.دوست عزیز شاه که نمیتونست کل سرزمین هایی که در زمان پادشاهان بی کفابت قاجار از ایران جدا شده بود پس بگیره.

sepanta_7
سلام ب روی ماهت
من فقط به دونکته مهم تر اشاره می کنم وازبقیه مباحث می گذرم..
اول از ماجرای تهمتی که به دکتر مصدق زده شد شروع می کنم؛
شما فرمودی که در تاریخ ۲۰اردیبهشت ۱۳۰۲...
وسپس تا یک ماه..
با اینکه بسیاری منابع یک هفته رو ذکر کردند اما با فرض قبول یک ماه، که میشه تاریخ ۲۰خرداد ۱۳۰۲، اصلا اون زمان دکترمصدق وزیرخارجه ایران نبوده..
بلکه در این تاریخ که شما ذکر کردید محمدعلی فروغی وزیرخارجه وحسن مستوفی الممالک نخست وزیر ایران بوده.
تازه در تاریخ ۲۵خرداد ۱۳۰۲ که حسن پیرنیا یا همون مشیرالدوله نخست وزیر میشه دکترمصدق به عنوان وزیرخارجه انتخاب میشه..
اصل نامه درست هست و به دستور محمدعلی فروغی(وزیرخارجه) بوده وعده ای برای بدنامی دکترمصدق اسم ایشون روبا جعل سند وارد این نامه می کنند اماعدم تطابق تاریخ رو فراموش میکنند..
در مورد جدایی بحرین؛
اولا من موضع شمارو متوجه نشدم
یک جا جدایی بحرین رو درتاریخ ۱۸۲۰ میدونید
یک جا جدایی بحرین رو به گردن مصدق می اندازید
یک‌جا فرمودی شاه بحرین رو جدا کرده..

اما آنچه که از اسناد تاریخی میتوان فهمید اینه که مالکیت بحرین همیشه مورد ادعای محمدرضا شاه قرارداشته وحتی مجلس ایران اون رو به عنوان استان چهاردهم به رسمیت شناخته و تازه با رفراندوم غیرقانونی که شاه اجازه میده،از حق حاکمیتی ایران صرف نظر میشه و این کشور از ایران جدا میشه..بحرین همیشه مورد مناقشه بوده و
البته درسته ایران تسلطی که به اندازه سایر نقاط کشور داشته بر بحرین نداشته اما این دلیل قانع کننده ای برای چشم‌پوشی از خاک کشور نیست وازبارمسئولیت شاه در این موضوع چیزی کم نمی کنه..خیلی از کشورها همین الان مناقشه ارضی دارن یا یا با استقلال وجدایی طلبی روبروهستند اما هیچ کشوری برای جدایی خاک خودش از رفراندوم استفاده نمیکنه..
شاه به عنوان ژاندارم منطقه بایستی لشکرکشی می کرد وبحرین رو به خاک کشور ضمیمه میکرد وجدایی طلبان بحرین رو‌نقره داغ می کرد..
در خاطرات اسدالله علم هم نوشته شده که ما بحرین رو به خونه بخت فرستادیم وعلم ازشاه نقل قول می‌کنه که من نگران قضاوت مردم و تاریخ در مورد بحرین هستم.
مهم ترین دلیلش هم ژست دموکراتیکی بود که می خواست درسطح بین المللی از خودش ارائه بده..
دلیل بعدی هم شخصیت ضعیف شاه در مقابله با بحران ها بوده..

Steratulanch: با اینکه بسیاری منابع یک هفته رو ذکر کردند
من به کتاب ملک الشعرا بهار استناد کردم که نماینده مجلس بوده در این زمان ملک الشعرا بهار نماینده مجلس چهارم از بجنورد بود.

Steratulanch: من فقط به دونکته مهم تر اشاره می کنم وازبقیه مباحث می گذرم..
اول از ماجرای تهمتی که به دکتر مصدق زده شد شروع می کنم؛
شما فرمودی که در تاریخ ۲۰اردیبهشت ۱۳۰۲...
وسپس تا یک ماه..
با اینکه بسیاری منابع یک هفته رو ذکر کردند اما با فرض قبول یک ماه، که میشه تاریخ ۲۰خرداد ۱۳۰۲، اصلا دکترمصدق وزیرخارجه ایران نبوده..
بلکه در این تاریخ که شما ذکر کردید محمدعلی فروغی وزیرخارجه وحسن مستوفی الممالک نخست وزیر ایران بوده.
تازه در تاریخ ۲۵خرداد ۱۳۰۲که حسن پیرنیا یا همون مشیرالدوله نخست وزیر میشه دکترمصدق رو به عنوان وزیرخارجه انتخاب می کنه..
اصل نامه درست هست و به دستور محمدعلی فروغی(وزیرخارجه) بوده وعده ای برای بدنامی دکترمصدق اسم ایشون روبا جعل سند وارد این نامه می کنند اماعدم تطابق تاریخ رو فراموش میکنند
خوب دقیقا همین نکته جالب توجه هستش تو همین روز های اول که جناب مصدق وزیر امور خارجه میشه نامه میزنه به انگلیس جالب توجه هستش.منبع کی هستش ملک الشعرا بهار دشمن رضا شاه . این کتاب در چه زمانی چاپ شده در زمان جمهوری اسلامی.جمهوری اسلامی رابطه اش با رضا خان که مشخص و دوست مصدق.پس بحث بدنام کردن مصدق توسط دیگران منتفی هستش.من با منبع جمهوری اسلامی گفتم که مصدق نامه رو نوشته.عدم تطابق تاریخی وجود نداره.یک ماه بعد از قضیه دعوا در بحرین محمد مصدق وزیر خارجه میشه و در اولین حرکت نامه میزنه به انگلیس!البته جناب محمد خان مصدق وطن فروشیش در زمانی که در بوشهر بود هم بر همگان هویدا هستش و اون زمان هم با انگلیس سر و سری داشت.

با رنگ قرمز هم مشخص کردم که جالب هستش مصدق در همون روزهای اول انتصابش به وزارت خارجه به انگلیس نامه نوشته !

sepanta_7: 3-در 20 اردیبهشت 1302 در بحرین ما بین چند تاجر ایرانی و چند تاجر عرب اهل نجد دعوا صورت میگیره.تاجران ایرانی اسلحه نداشتند و تاجران عرب نجدی چون اسلحه داشتند به ایرانیان شلیک کردند چند تن از ایرانیان کشته شدند,عده ای مفقود و عده ای هم مجروح شدند.تاجران ایرانی حدود 1 ماه جرات نداشتند از خونه هاشون بیان بیرون.
در این مدت هم حسن مشیرالدوله به جای مستوفی الممالک نخست وزیر شده بود.وزیر امور خارجه کابینه مشیرالدوله ، محمد مصدق بودش.محمد مصدق کاری که انجام میده جالب هستش ،به نماینده انگلیس نامه می نویسه و از اونا می خواد که به بحرین برند و به اوضاع رسیدگی کنند(خیلی جالب هست که وزیر خارجه یک کشور از نیروی نظامی یک کشور دیگه درخواست کمک بکنه؟).جالب اینکه انگلیسی ها فقط 40 سرباز هندی و دو ارابه توپ در بحرین خالی می کنند.ایران در این زمان یک سرباز هم در بحرین نداشت.محمد مصدق برخلاف پروپاگاندای رژیم جمهوری اسلامی که ازش فردی وطن پرست نشون داده در بعضی مواقع انگلوفیل بوده.ایران اون زمان دو کشتی جنگی به نام پرسپولیس و مظفری (که توسط مظفرالدین شاه خریداری شده بود) داشت پس طرفداران مصدق و دشمنان پهلوی نمی تونند ادعا کنند که ایران فاقد کشتی جنگی بوده.یعنی ایران دیگه عرضه این کارو داشت که عین انگلیس 40 تا سرباز یا دو تا ارابه توپ بفرسته بحرین برای دفاع از تاجران ایرانی، اما محمد مصدق اینکار رو انجام نداد.در پی این موضوع که مصدق به نمایندگان مجلس در مورد این قضیه توضیحی نداده بود.نمایندگان مجلس یک جلسه سری انجام میدند.تو این جلسه رضا شاه که وزیر جنگ بود با مصدق درگیر میشه که چرا مصدق به انگلیسی ها نامه نوشته.(منبع 1 : کتاب تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران - نوشته ملک الشعرا بهار - صفحه 351) (منبع2 : کتاب ایران در عصر پهلوی-نوشته دکتر مصطفی الموتی نیا-چلد 7-صفحه 152) این ویدیو هم برای اثبات حرف هام.
Steratulanch: در مورد جدایی بحرین؛
اولا من موضع شمارو متوجه نشدم
یک جا جدایی بحرین رو درتاریخ ۱۸۲۰ میدونید
یک جا جدایی بحرین رو به گردن مصدق می اندازید
یک‌جا فرمودی شاه بحرین رو جدا کرده..
جرقه جدایی ایران از سال 1820 زده شد و در سال 1302 با همون نامه نوشته شده مصدق به انگلیس بحرین محمد خان مصدق شوهر داد رفت و جالب اینکه بعد از همین نامه مصدق به انگلیس حاکم بحرین یک مشاور انگلیسی به نام سر چارلز بلک رید میگیره که تا سال 1957 هم در بحرین بود.گفتم رژیم اسلامی میخواست با دروغ رسانه ای نشون بده که شاه بحرین رو داد به اعراب که دروغه.

Steratulanch: اما آنچه که از اسناد تاریخی میتوان فهمید اینه که مالکیت بحرین همیشه مورد ادعای محمدرضا شاه قرارداشته وحتی مجلس ایران اون رو به عنوان استان چهاردهم به رسمیت شناخته و تازه با رفراندوم غیرقانونی که شاه اجازه میده،از حق حاکمیتی ایران صرف نظر میشه و این کشور از ایران جدا میشه..بحرین همیشه مورد مناقشه بوده و
البته درسته ایران تسلطی که به اندازه سایر نقاط کشور داشته بر بحرین نداشته اما این دلیل قانع کننده ای برای چشم‌پوشی از خاک کشور نیست وازبارمسئولیت شاه در این موضوع چیزی کم نمی کنه..
دوست عزیز چرا بحث عوض میکنید ؟! میگم اصلا قاجار یک سرباز ساده در بحرین نداشته بعد میگین مورد مناقشه بوده؟! دوست بزرگوار در زمان قاجار پرونده بحرین بستند بعد شما می فرمایید این دلیل قانع کننده ای نیست!شاه برای به دست اوردند سه جزیره استراتژیک یک قمار بازی کرد.در ضمن محض یاداوری شما بعد از تصرف سه جزیره توسط ارتش ایران جبهه ملی (همان فداییان محمد مصدق ) مخالفتشون با تصرف سه جزیره توسط ارتش ایران اعلام کردند و خواستار بازگشت ارتش ایران از سه جزیره شدند.جالب نیست؟!

در ضمن جناب مصدق مصدق مدرک دکتراشون هم قلابی هستش.این صحبت هم منبعش خاطرات محمد مصدق هستش.

sepanta_7: خوب دقیقا همین نکته جالب توجه هستش تو همین روز های اول که جناب مصدق وزیر امور خارجه میشه نامه میزنه به انگلیس جالب توجه هستش.منبع کی هستش ملک الشعرا بهار دشمن رضا شاه . این کتاب در چه زمانی چاپ شده در زمان جمهوری اسلامی.جمهوری اسلامی رابطه اش با رضا خان که مشخص و دوست مصدق.پس بحث بدنام کردن مصدق توسط دیگران منتفی هستش.من با منبع جمهوری اسلامی گفتم که مصدق نامه رو نوشته.عدم تطابق تاریخی وجود نداره.یک ماه بعد از قضیه دعوا در بحرین محمد مصدق وزیر خارجه میشه و در اولین حرکت نامه میزنه به انگلیس!البته جناب محمد خان مصدق وطن فروشیش در زمانی که در بوشهر بود هم بر همگان هویدا هستش و اون زمان هم با انگلیس سر و سری داشت.

با رنگ قرمز هم مشخص کردم که جالب هستش مصدق در همون روزهای اول انتصابش به وزارت خارجه به انگلیس نامه نوشته !
اولا که مجبورم ازموضع تند بنویسم وهچنین متاسفم هم برای نوع استدلال کردنت وهم برای تلاش بیهوده ای که برای بدنام کردن دکترمصدق اون هم به زور وبا بی منطقی محض میخوای انجام بدی ومن رو خسته می کنی
واضحه که جمهوری اسلامی دوست مصدق نیست هم خودت می دونی هم بقیه مردم
تاریخ نامه ای که وزارت خارجه ایران فرستاده اردیبهشته یعنی یک ماه قبل از سرکار اومدن مصدق،وقتی محمدعلی فروغی محبوب رضاشاه وزیرخارجه بوده..باز هم تکرار می کنم مصدق اواخر خرداد به وزارت رسید اماچرا میخوای به زور وهرطورشده یه چیزی رو به مصدق بچسبونی؟
بعد به ما میگی تحریف تاریخ
آخه پسرخوب اینجوری که یک ادعا ثابت نمیشه وقتی دلیل به این معتبری وجود داره که وزیرنبوده وکس دیگه وزیربوده،حالا هرکسی بیاد هرچیزی بگه مهم نیست واعتباری نداره..
تازه کسانی که اصل کتاب رو دیدند ونه نسخه ی جعلی اون که مزدوران انگلیس ساختند
میگن اصلا اسم مصدق درکتاب وجودنداره ومشخصه که مزدورهای انگلیس که دل خوشی از مصدق ندارن بعدها این رو اضافه کردند
اصلا حالا بیاییم وفرض کنیم(فرض محال) اسم مصدق درنامه درج شده در این کتاب به عنوان وزیرخارجه ایران وجودداره، باتوجه به اینکه ما درهمین عصر زندگی می کنیم واطلاعات دقیقی راجع به تحولات تاریخی وزمان اونها داریم میتونیم تشخیص بدیم درج این اسم جعلی ودستکاری شدست وبعدها اتفاق افتاده
ماکه نمی تونیم اصل تاریخ رو ول کنیم بگیم چون فلان شخص یا فلان جا مطلبی گفته یا نوشته شده پس قابل استناد هست
واقعا بقیه مدارک و شواهد رو هم همینطور بررسی می کنی؟
حتی یک نگاهی به تاریخ نامه ومطابقت اون نکردی

سلام به همگی وقت بخیر

Steratulanch: آخرش نفهمیدیم در زمان قاجار جرقه جدایی زده شده یا پرونده
جدایی بسته شده؟ موضع شما کدوم هست؟
خوب شما متوجه نشدید تقصیر من نیستش دوست عزیز.در سال 1820 جرقه جدایی بحرین از ایران زده میشه (دوره قاجار) و در سال 1302 در دوره قاجار پرونده اش بسته شده!

Steratulanch: نمونه استدلال طرفداران شاه؛
اگه جدایی بحرین کار بد واشتباهی بوده پس تقصیر قاجار ومصدق خائن بوده و به شاه اصلا ربطی نداره اما اگه جدایی بحرین فایده ای داشته پس کار شاه بوده وچقدر هم کارخوبی بوده
دوست عزیز من طرفدار شاه نیستم من طرفدار ایران هستم.محمد رضا شاه یک فرد کامل نبوده و حتما اشتباهاتی داشته منکر این نیستم ولی در وطن پرستیش شک ندارم.اما جدایی بحرین از ایران کار قاجار بوده.

sepanta_7: خوب شما متوجه نشدید تقصیر من نیستش دوست عزیز.در سال 1820 جرقه جدایی بحرین از ایران زده میشه (دوره قاجار) و در سال 1302 در دوره قاجار پرونده اش بسته شده!
این تاریخ سازی شما هست نه واقعیت تاریخی
اون چیزی که در ۱۸۲۰اتفاق افتاده اشغال بحرین توسط یک دولت خارجی بوده که در هیچ یک از قوانین بین المللی به عنوان جدایی واستقلال یک قسمت ازیک کشور به رسمیت شناخته نمیشه جز در منطق طرفداران بریتانیا برای تبرئه پهلوی
.حتی دولت شاهنشاهی ایران و حتی سازمان ملل متحد این اشغالگری رو به رسمیت نشناخته وشخص شاه که من مکرراً گفتم همیشه مدعی مالکیت بر بحرین بوده، پس شاه هم این استدلال شما رو قبول نداشته که بحرین دیگه جز ایران نبوده..(تکرار مکررات)

Steratulanch

در مورد اینکه در زمان محمد مصدق نامه نوشته نشده حق با شماست نگاه کردم.

Steratulanch: این تاریخ سازی شما هست نه واقعیت تاریخی
اون چیزی که در ۱۸۲۰اتفاق افتاده اشغال بحرین توسط یک دولت خارجی بوده که در هیچ یک از قوانین بین المللی به عنوان جدایی واستقلال یک قسمت ازیک کشور به رسمیت شناخته نمیشه جز در منطق طرفداران بریتانیا برای تبرئه پهلوی
.حتی دولت شاهنشاهی ایران و حتی سازمان ملل متحد این اشغالگری رو به رسمیت نشناخته وشخص شاه که من مکرراً گفتم همیشه مدعی مالکیت بر بحرین بوده، پس شاه هم این استدلال شما رو قبول نداشته که بحرین دیگه جز ایران نبوده..(تکرار مکررات)
حق با شماست

مکرون «فرشته نجات» لبنان است؟


آرش گنونی

امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، در پایان دیدار چند ساعته خود از بیروت که دو روز پس از انفجار عظیم، ویران‌کننده و مرگبار این شهر انجام شد، دو خواسته مهم را مطرح کرد: «تحقیقات بین‌المللی» درباره این انفجار و همچنین «تغییرات گسترده» در نظام سیاسی لبنان که به بی‌لیاقتی و فساد متهم است. با این حال، او برای این که به «مداخله در یک کشور خارجی» متهم نشود، تأکید کرد که برای «دیکته کردن» خواسته‌های خود به رهبران لبنان، به این کشور سفر نکرده است.

مکرون سه هفته آینده را «سرنوشت‌ساز» خواند و اعلام کرد که اول ماه سپتامبر، یعنی ۲۵ روز دیگر، بار دیگر در لبنان حاضر خواهد شد. اما با وجود سفر یکی از بلندپایه‌ترین رهبران جهان و رئیس‌جمهور کشوری که یکی از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد است، نگرانی‌ها، ابهام‌ها و نقاط کور بحران لبنان همچنان پابرجاست. در این فرصت کوتاه، «تغییر بزرگ» روی خواهد داد؟ آن هم در کشوری که مردمش مدت‌هاست خواهان چنین تغییری هستند؟ با وجود دشواری‌های جدی برای اصلاح ساختار اقتصادی، مالی و سیاسی، کمک‌های بین‌المللی از «کمک‌های اولیه و ضروری» فراتر خواهد رفت؟ آیا سفر مکرون به تنهایی اختلافات سیاسی داخلی لبنان را برطرف می‌کند؟ اساساً فرانسه در عرصه بین‌المللی توان بسیج یک کارزار مؤثر بین‌المللی برای لبنان را دارد؟ نیروهای مقابل شامل حزب‌الله، جمهوری اسلامی ایران، سوریه، روسیه، چین چه واکنشی نشان خواهند داد، یا به عبارت دیگر چه «مقاومتی» خواهند کرد؟ همه این پرسش‌ها در حالی است که تلاش‌های پاریس برای نجات بیروت در گذشته، از جمله سفر اخیر ژان ایو لودریان، وزیر خارجه این کشور به لبنان چندان موفق نبوده است.

چرا مکرون؟ چرا فرانسه؟ هنوز ۲۴ ساعت از انفجار لبنان نگذشته بود که کاخ الیزه در اولین ساعت بعدازظهر روز چهارشنبه، با انتشار بیانیه‌ای از سفر امانوئل مکرون به بیروت خبر داد. آن موقع حتی آمار کشته‌های این انفجار کامل نشده بود. پیش از سفر مکرون جلسه‌ای در دفتر نخست‌وزیری با حضور چند وزیر فرانسوی برای «هماهنگی همه کمک‌ها»ی فرانسه به لبنان تشکیل شد و این کمک‌ها پیش از سفر مکرون به بیروت، به لبنان رسید. ­­اما در همان بیانیه دفتر ریاست جمهوری فرانسه، هدف از سفر مکرون به لبنان «دیدار با تمامی بازیگران سیاسی» این کشور اعلام شد. با اعلام چنین هدفی، اولین سؤالی که در ذهن بسیاری از ناظران شکل گرفت این بود که مکرون با نمایندگان حزب‌الله هم دیدار خواهد کرد؟ گروهی شبه‌نظامی که از سوی آمریکا، بریتانیا و آلمان به تمامی «تروریستی» شناخته شده است.

صرف‌نظر از گذشته تاریخی روابط فرانسه و لبنان و اینکه لبنان تقریباً آخرین کشور باقی‌مانده از «جهان فرانسه‌زبان» در خاورمیانه به شمار می‌رود، مکرون سفر فوری خود را بر اساس سنت رؤسای جمهور فرانسه در دهه‌های اخیر که هر کدام به شیوه تقریباً یکسانی تلاش کرده‌اند این رابطه ویژه را زنده‌ نگاه دارند، نیز برنامه‌ریزی کرد. فرانسوا میتران، رئیس‌جمهور پیشین فرانسه، در اوایل دهه ۱۹۸۰، پس از انفجار مقر تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت، در همان ساعات اولیه پس از انفجار به لبنان رفت. در آن زمان جمهوری اسلامی تازه در ایران مستقر شده بود و تلاش‌های خود را برای تغییر نظم خاورمیانه با حمایت از گروه‌های تندرو اسلامی آغاز کرده بود. در انفجار مقر تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت، ۵۸ نیروی نظامی فرانسوی هم کشته شدند. سفر میتران که برای ادای احترام به این قربانیان بود، معنای دیگری هم داشت. در آن سال دقیقاً ۴۰ سال از استقلال لبنان می‌گذشت. لبنان پیش از آن تحت قیمومیت فرانسه بود و میتران نیز در این سفر تلاش کرد بر این ارتباط نزدیک تاریخی تأکید کند.

۲۲ سال بعد، زمانی که رفیق حریری در فوریه سال ۲۰۰۵ در انفجاری به قتل رسید، ژاک شیراک، رئیس‌جمهور وقت فرانسه نیز پس از این انفجار در سفری چند ساعته به بیروت رفت. درست است که رفیق حریری «دوست صمیمی و شخصی» شیراک بود، اما سفر رئیس‌جمهور وقت فرانسه معنای عمیق سیاسی و تاریخی داشت. در سال ۲۰۰۸، که نیکلا سارکوزی در الیزه بود، لبنان دستخوش بحران سیاسی شد. در ماه مه آن زمان خشونت‌های مرگباری میان جناج ضدسوری که از سوی کشورهای غربی حمایت می‌شدند با جناح مقابل به رهبری حزب‌الله که پشتوانه جمهوری اسلامی و دمشق را داشت، روی داد. سارکوزی در هفتم ژوئن آن سال در سفری کوتاه به بیروت رفت و با نمایندگان ۱۴ حزب، از جمله حزب‌الله دیدار کرد. در دوران فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور پیشین فرانسه نیز لبنان علاوه بر زخم‌های کهنه، دچار یک بحران جدید دیگر نیز شد: بحران پناهجویان سوری که به صورت میلیونی روانه کشورهای همسایه خود از جمله لبنان شده بودند. اولاند در سفر به لبنان در سال ۲۰۱۶، در بازدید از اردوگاه‌های پناهجویان قول داد که فرانسه «صد میلیون یورو طی سه سال آینده»اش به لبنان کمک کند.

مکرون به بیروت رفت. اما آنچه از اخبار و تصاویر این سفر برجسته شد، دیدار او با رهبران و بازیگران سیاسی مختلف نبود، بلکه حضور او در ویرانه‌های بیروت و در میان جمع مردم معترض بیشتر به چشم آمد. خیلی‌ از همین مردم خشمگین و به ستوه آمده لبنان، مقابل مکرون شعار «انقلاب» سر دادند و برخی هم حتی او را «رئیس‌جمهور» خود خطاب کردند. همچنین علاوه بر مردم، نهادهای غیردولتی نیز از مکرون درخواست حمایت و کمک‌های بین‌المللی کردند. گویی در نبود یک دولت معتبر، مشروع، قدرتمند، فراگیر و کارآمد، همه امید خود را به دستی نجات‌دهنده در خارج از مرزهای کشور دوخته‌اند. رئیس‌جمهور فرانسه هم با توجه به همین نیاز مردم لبنان در میان آنان گفت: «خشم شما را می‌فهمم» یا «در مورد شما احساس مسئولیت خواهم کرد.» او همچنین قول داد که کمکی اگر شود، به «دستان فاسد» سپرده نخواهد شد. مکرون بیروت را ترک کرد، اما بیروت آرام نشد. تظاهرکنندگان خشمگین پنج‌شنبه شب بار دیگر به خیابان‌ها آمدند و با پلیس درگیر شدند. قرار است تظاهرات دیگری روز شنبه برگزار شود. همچنین در حالی که قرار بود روز جمعه هفتم اوت، حکم نهایی دادگاه رفیق حریری که حزب‌الله به قتل او متهم است، اعلام شود، اعلام این حکم «برای ادای احترام به قربانیان» انفجار اخیر بیروت به روزهای آینده موکول شد. با این حال، در این فاصله «سه هفته‌ای» که مکرون به لبنان فرصت داده، این حکم اعلام خواهد شد و پیش‌بینی می‌شود این اتفاق تنش‌های سیاسی داخلی در لبنان به ویژه میان هواداران حزب‌الله و هواداران خاندان حریری را افزایش دهد.

از سوی دیگر، نباید فراموش کرد تا چند ساعت پیش از انفجار اخیر، تنش‌های میان حزب‌الله لبنان و اسرائیل در سطح بالایی بود و روزهای قبل از آن درگیری‌هایی در مرز اسرائیل با سوریه و لبنان روی داده بود. هر چند که حسن نصرالله، رهبر حزب‌الله با لغو سخنرانی خود، تلاش کرده با سکوت نسبی، اوضاع را آرام نگاه دارد و بر تنش‌ها نیفزاید. اما نه خشم داخلی و نه خشم بین‌المللی علیه حزب‌الله، با چنین اقدامی خاموش نمی‌شود و او نیز به این آسانی و فوری دست از اقدامات تحریک‌آمیز خود به ویژه علیه اسرائیل دست نمی‌کشد. ضمن آن که اگر تحقیق فراگیر و مستقلی درباره انفجار بیروت انجام شود، قطعاً حزب‌الله در این پرونده هم متهم خواهد بود، زیرا بر اساس گزارش‌های مختلف و معتبر کنترل «مخفیانه» بندر بیروت در سال‌های اخیر در دست حزب‌الله بوده است. در این شرایط، فرانسه، با تمام علاقه‌ها و احساس مسئولیت‌ها، می‌تواند «فرشته نجات» لبنان در حال احتضار باشد؟ امانوئل مکرون در بین همه سخنانی که در بیروت زده، جمله‌ای کلیدی را به زبان آورده است. او به یکی از شهروندان لبنانی گفت: «من امروز اینجا هستم تا یک روند سیاسی جدید را پیشنهاد کنم. اگر آنان [احزاب سیاسی لبنان] قادر به اجرای چنین روندی نباشند، من به مسئولیت خودم عمل خواهم کرد».