چرا کلمات رکیک؟

باید ببینیم منظور از کلمات رکیک چیه ؟ آیا منظور اون چیزیه که عرف جامعه بهش میگه رکیک ؟ یا اون کلماتی که افراد بافرهنگ جامعه بهش میگن رکیک؟

artmis: این روز ها که بازار کلماتی که حد اقل یه جز رکیک دارن داغه قصد دارم با دو پیشنهاد فرهنگ سازی کنم تا واژه های مودبانه تری استفاده کنیم
1: استفاده از کلمات بی ربط به جای جز رکیک
اگر از واژه ی "گل" به جای واژه ی قبیح "کس" استفاده کنیم کلماتمون قشنگ تر میشه مثلا:
گل واژه به جای کس شعر
گل فروش به جای ... یا جنده
گل اندیش به جای کس مغز

2: استفاده از واژه ی هم معنی اما مودبانه
مثلا:
بانو آور به جای کس کش
بستر ساز به جای جا کش

از دوستانی که میل دارن واژه های مودبانه رواج پیدا کنه دعوت می کنم با کلمات پیشنهادی شون به این هدف کمک کنن
الان این عنوانه تاپیکش جدیه اما موضوعی که بیان کرده ته خندس
بنظرم باید بجای واژه المپیک هم یه وآٓژه مناسب پیدا کنیم، یه چی تو مایه های "خسته نباشی نازنیین پهلوان"، البته با اجازه استاد ماری

تو سکس گاهی میچسبه

artmis
artmis: اگر از واژه ی "گل" به جای واژه ی قبیح "کس" استفاده کنیم
من به شخصه فکر می کنم یکی از مشکلات فرهنگی حال حاضری که ما داریم همینه که هرکی حرفش رو در قالب شوخی بیان می کنه، اگر کسی اعتراض نکرد، که میگه «خوب حرف حق زده ام دیگه!» اگر هم کسی اومد و حرفش رو نقد کرد، میگه «شوخی کردم». احمدی نژاد هم که استاد این حرفه بود شد رییس جمهور مملکت و تنها چیزی که توی این مدت پیشرفت کرد کلاه بردای و ریا و نیرنگ بود!
اول از همه اینکه واژه «کس»، واژه «کیر»، واژه «کون» و امثال اینها نه تنها رکیک نیستند، بلکه واژه های زیبایی هستند که اتفاقاْ به اعضایی از بدن انسان اشاره دارند که بیشینه ی انسان ها اون ها رو بسیار عزیز می دونند (اعتقاد شخصی من اینه کسانی اونها رو رکیک می دونند قضیه شون قضیه گربه و گوشته که پیف پیف بو میده!). اما اون چیزی که باعث میشه این کلمات رو رکیک محسوب کنیم، زمینه یا به عبارت فرنگی اش context ی هست که درش به کار می بریم، مثلاْ وقتی به یکی بگیم « کس مغزی» اگر منظور این باشه که «مغزت از لحاظ داشتن حفره و تو خالی بودن به کس مانند است» خوب این میشه توهین و رکیک محسوب میشه، اما اگر بگیم « فکرت مثل کس تازه بالغه» و منظور این باشه که زیبایی، طراوت و تازگی فکرت انسان رو به وجد میاره، خوب این توهین نیست، بلکه زیباترین تعارف یا کمپلیمانی هست که میشه به کسی کرد! ( به نظر من)
حال اگر این رو در نظر بگیریم: اینکه بهت بگم حرفت کلاً «گل واژه» بوده که این تاپیک رو با این پست آغاز کردی، تو نمی گی «به به! چه جمله ی زیبایی به من گفت» به عبارتی از رکیک بودن حرف من کم نشده، بالعکس حالا واژه «گل» وارد مجموعه واژگانی شده که جنبه ی رکیک بودن دارند! اما به جاش بهت بگم «پسرم تو حیاط زندگی ات کس های رنگارنگ رویش کنه که همچین تاپیکی درست کردی» چی؟!
البته خواهی گفت، باز هم کس توی این جمله، جمله رو رکیک کرده چون در فرهنگ ما «کس» واژه رکیکی است، و من هم خواهم گفت «حق با توست» ولی در ادامه خواهم گفت «اما جامعه در رکیک خواندن این واژه ی زیبا بسیار سنگ دلی و سختی به خرج داده.»
حتماً شما هم اون طنز مسخره مهران مدیری رو دیدید که برنامه های مسخره تر از خودش در ماهواره رو تقلید می کنه، اونجا سیامک انصاری و محمدرضا هدایتی در یک اسکیت بین هر جمله شون به همدیگه میگن «درود بر شما» و این یک بخش خنده آور این نمایش به حساب میاد، چون در واقع کلامی دارن به هم میگن «درود بر شما» ولی واقعاً فحش های بی کرانی هست که پشت این واژه ها به هم نثار می کنند. و این وضعیتی است که امروز در جامعه ما زیاد دیده میشه: آدم هایی که از هم دل خوشی ندارند، چون جرات ندارند حرف دلشون رو بزنند و به هم توهین کنند، پشت واژه های بسیار (اتفاقاً بیش از اندازه محترمانه) به هم توهین می کنند، و این اسم این رو سیاستمدار بودن گذاشتند که البته واژه درستی برای چنین رفتاری هست، ولی این رفتار وقتی همه جای زندگی اجتماعی ما پراکنده بشه، تقریباً حتی «سلام» هم یک واژه رکیک محسوب خواهد شد (یادتون هست که «سلام گرگ بی طمع نیست»!)
به همین خاطره وقتی مادربزرگت لپت رو می کشه و می گه «ای پدر سوخته» نمی گی «چرا این حرف رکیک رو به من زد» ولی وقتی خواهرشوهرت میگه «عزیزم چقدر آرایشت بهت میاد مثل یه تیکه ماه شدی» سریع می ری جلوی آینه و می گی «چرا این عوضی به من همچین متلکی گفت!» به خاطر کانتکست یا زمینه ی حرف!
خلاصه حرفم اینه: هیچ کلمه ای رکیک نیست! رفتار خودتون رو درست کنید. واژگان ابزار ارتباطی هستند. مثل آچار، می تونید باهاش جلوی چکه کردن شیر دستشویی رو بگیری، می تونی باهاش بزنی سر همسایه ات رو بشکونی، دلیل نمیشه که آچار رو سلاح سرد اعلام کنیم!

مغز ما با استفاده از سیگنال هایی که از چشم و گوش و نورون های داخلی و ... میگیره ، شروع می کنه به سنجش یکسان بودن / یکسان نبودن ، تکرار / عدم تکرار ، ثبات / تغییر ، شباهت / تفاوت و ... که همش ریشش یکسان بودن و نبودن هست و در ادامه با تعیین وجه اشتراک های تو در تو این سیگنال ها رو در حافظه تقسیم بندی می کنه و در ادامه روند هایی که شکل گرفته و احتمالاتی که بر اساس عدم قطعیت به وجود میاد و پی آمد های اون رو بررسی می کنه ... مدام از حافظه بیرون می کشیم و ذخیره می کنیم یا دوباره مرتب می کنیم ....... ( علّت عدم قطعیت هم در ریشه عدم دقّت ما جانوران دارای مغز هست و در ادامه روان پریشی و هرج و مرج )

دو تا مسئله هست :

1 - ما به عنوان یک جانور که دارای اندام مرکزی دستگاه عصبی ( مغز ) هستیم ، نیازمند هیجانات و عواطف هستیم و اگر از دستش بدیم افسرده میشیم و آسیب های شخصیتی می بینیم و کم کم دیگه ذهنمون هم یاری نمی کنه تا فکر کنیم .... بنابراین گهگاهی نیازمند شیطنت هستیم ، اما اینم باید مطابق با قوانین هستی و انعکاس هستی در ذهن قانونمند ما باشه .... مطمئناً در یک رابطه جنسی این مسئله واضحه که چرا به جای رفتارهای معمول و در قالب شخصیت جدی-پرسنلی ، یک مرد فقط به آلت جنسی و باسن یک زن یا سینه هاش دست میزنه و نحوه تماسش با نحوه تماسش متفاوت با نحوه تماسی هست که با یک دوست صمیمی-کاری خودش داره .... مثل انگشت کردن !
پر واضحه که جنس مرد نیازمند اصرار ورزیدن برای تحریک خودش هست ، اما تا کجا ؟ قانوناً یک مرد باید شرم و حیا داشته باشه و نباید اصرار بورزه و اگر ورزید با آگاهی کامل باشه تا خودش رو مقصر بدونه و مسئولیت رفتار خودش رو به گردن بگیره و خودش رو مدیون اون زنی که باهاش در ارتباط بوده بدونه و تمام تلاشش رو بکنه تا برای اون زن جبران کنه و رضایتش رو جلب کنه ........

این اون چیزیه که باید باشه !

اون چه که هست اینه :

2 - انسان ها آگاهی بر روی ذهن و هستی ندارن ، به چیزهای باور دارن و بهش میگن دانش که هیچ ثبات و پایداری ای نداره و مشتق شده از ریشه نیست و ذهنشون پر از طیف های مختلفی از اراجیفه ...... به چیز هایی که نباید باور داشته باشن و اصلاً به ذهنشون خطور نکنه که چنین چیزی امکان پذیره ، باور کامل دارن .......
مرد ها مسئولیت پذیر نیستن و زن ها حق طلب نیستن ....... هر چی بی شرف تر باشی و بیشتر سعی کنی حرکات زشت تری بروز بدی و بی نظمی های بیشتری ایجاد کنی ( شباهت دادن تفاوت ها و متفاوت نشون دادن شباهت ها که بهشون باور داشته باشی و بر هم زدن تقسیم بندی ها و طبقه بندی های علمی و حقیقی ) و اونا رو وصل کنی به ریشه تا ریشه ذهن و هستی رو زیر سؤال ببری ( نیازی به آگاهی هم نیست ! تقلید هم کافیه ) و مخصوصاً اینا رو در قالب چیزی به اسم شوخی که در واقع دلقک بازی هست انجام بدی ، زنها بیشتر خوششون میاد و بیشتر خودشونو برات عرضه می کنن ..........
در نتیجه همین جور تو در تو میره و در نهایت شما وقتی میگی کمونیسم مرام و اندیشه صحیح رو خواستار هست : میگن کس ننت ! وقتی میگی این کاری که می کنی درست نیست : میگن مادر درستو گائیدم ! وقتی میگی خجالت بکش : میگن کیرم تو کونت !

بله .......

ما فقط اسم جوامع بشری رو داریم ........ و در واقع داریم توی دنیایی زندگی می کنیم که موجودات فاقد ماهیت و روان پریش پرش کردن و به مثابه یه کثافت دونیه ...........

به قول احمدی نژاد : « بابا به قرآن یه طویله ست ، میشینیم دور هم لجن بازی در میاریم »

نمیگم اصلا

رکیک از اسمش معلومه
دو حرف اول = رک +
حرف سوم (ی) = یک
حرف چهارم (ک) = کم بی تربیتی
پس جمع سه عبارت می شه کلمه ای : رک، یک کم بی تربیتی ولی آی آدم راحت می شه خنک می شی انگار آب ریختند رو آتیش

البته فقط و فقط و فقط به شخص خودش ، نه به پدر و مادر و خواهر و خانواده و .... ، مستقیم به شخص مورد نظر با تمام احترام و انرژی فحش رکیک لازمه تا کمی احساسات عمیقت رو رو کنی