هر چه ميخواهد دل تنگت بگو

از عجایب زمانه ی ما؛
بعضی افراد با یک عکس عاشق و با یک آهنگ فارغ می شوند

امروز رفتم مرغ بگیرم.باور کنید نیم ساعت تو نوبت بودم تا یک دونه مرغ رو برام آماده کنه.رو سر و کله هم نشسته بودند.یکی ده تا مرغ....
رفتم میوه فروشی دیدم دارن از سر و کول هم بالا میرند.یکی چهارصد پونصد تومن خرید میکردند...
شب جمعه رفتم هایپر مارکت.چهار قلم جنس خریدم و نیم ساعت تو صف بودم تا نوبتم بشه و به صندوق برسم.باور کنید چرخ دستی ها دیگه جا نداشت که توش جنس بزارند جوری که بعضی هاشون دو تا چرخ دست گرفته بودند...
برگشتن از فردوسی که مرکز موبایل فروشی ها بود برگشتم.تو موبایل فروشی ها جا نبود...
هوس پیتزا کردم.رفتم دم پیتزایی گفت پبتزایی که میخواستم رو تموم کرده.کیپ کیپ وایسادت بودند...
تو هر کوچه پس کوچه ای که دو تا ماشین نمیتونند از کنار هم رد بشند برج پشت برج مثل قارچ داره سبز میشه!
من دارم فکر میکنم اینا که دم از فقر و ناداری مردم میزنند کر و کورند؟
مغز خر خوردند؟
اصلا فازشون چیه؟
ولله این مردم اینقدر پول دارند که نمیدونند چکارش کنند و چطور خرجش کنند!
یعنی جوری خرید و ریخت و پاش دارند آدم می مونه توش!

با یکی از دوستان صحبت میکردم میگفت بابام با شناسنامه فامیل ۵ تا ماشین ثبت نام کرده و تو خونه رفقاش گذاشته!
اینا آرزوشون این بود که یک روز پیکان سوار شند.کی خوابش رو میدیدن که ۵ تا ۵ تا ماشین قایم کنند؟
این دوستم میگفت موقع ثبت نام ماشین سهمیه ثبت نام تو چند ثانیه پر میشه و اگه ثبت نام کامپیوتری نبود دم نمایندگی کشت کشتار راه می افتاد...
و قسم میخورد که اگه پراید یک میلیارد تومن هم بشه این ملت براش صف میبندد و موقع ثبت نامش از سر و کول هم هم بالا میروند...
واقعا که این آخوندهای زبل این ملت رو خوب شناختند.الحق و الانصاف که این ملاها برای ۹۰% ملت ایران نعمت و برکت بودند.
امروز فهمیدم که انقلاب سال ۵۷ به معنی واقعی کلمه انقلاب پابرهنه ها بود.
اگر خمینی تو عمرش یک کلمه حرف حساب زده باشه این همونه...

• ابوسعید ابوالخیر

پیاده لب چهار راه فرعی نزدیک خونمون ایستاده بودم تا چراغ عابر پیاده سبز بشه و برم سر کار.ناخودآگاه چند دقیقه ایستادم و به چراغ عابر پیاده خیره شدم.
یه آدم قرمز بود.دست به کمر.عین گلدون.هیچ کاری نمیکرد اما پیدا بود که عصبانیه و اون بالا بالاها ایستاده بود.
زیر پاش یه آدم سبز بود.بیچاره هر چی راه میرفت یک سانتی متر جلو نمیرفت.معلوم بود خیلی خسته شده.فکر کنم میخواست از زیر آدم قرمز دست به کمر بالا سرش در بره اما هر چی تند راه میرفت یک سانتی متر هم جابجا نمیشد!
دیدم داستان زندگی ماست این چراغ عابر پیاده.یکی دست به کمر اون بالاست یکی اون پایین شبانه روز میدوه و از سر جاشم تکونم نمیخوره.
تو این فکر و خیالا بودم که یک موتوری با سرعت برق و باد از کنارم رد شد و گفت: مااااااشااااالله !!!
باور کنید نیم متر جستم بالا و تازه یادم افتاد اینجا کجاست و من کیم!
خلاصه انگار شیفتهای ۸ و ۱۶ ساعتی حسابی رو مخم اثر گذاشته...
معذرت...

Streetwalker
یکم انگار حالت depersonalization/derealization داشتین

آدم میمونه ساقی این قوزمیت کیه که خودشو عقل کل میدونه؟! گفتگوهای مهم هم داشته.قبله آمالت عمام هندی میگفت اقتصاد مال خر است.تو مثلن اقتصاددان کشوری که میگی با گروگان گیری درامد زایی کنیم

از تو زاده شدم
وقتی مرا با نام کوچکم خواندی
آن گونه که هیچ آدمیزاده ای دیگری را صدا نکرد
مثل بودنت عزیز
مثل نامت خوشبخت
مثل یافتنت در بهار
واقعه سرخی در حوالی من برپاست
ای که همیشه خنده هایت را
با نفس های خودم اشتباه می گیرم
تو را به همین بوی بارانی که می دهی سوگند
این دلخوشی های ساده‌ کوچک را از من نگیر.