ارسالها: 23330
#1,201
Posted: 23 May 2014 10:54
پل آلکانتارا
پل آلکانتارا یا پل تراژان، پلی است سنگی و قوسیشکل مربوط به دوران روم باستان که بر فراز رود تاقوس در آلکانتارای اسپانیا کشیده شده است. این پل بنا به فرمانی که تراژان، امپراتور وقت روم در سال ۹۸ میلادی صادر نمود در فاصلهٔ سالهای ۱۰۴ تا ۱۰۶ پس از میلاد ساخته شد. پل آلکانتارا ۱۹۴ متر طول، ۸ متر عرض و ۷۱ متر ارتفاع دارد و طراح آن فردی بوده است به نام گایوس یولیوس لاچر. بر روی دروازهٔ طاقدار میان پل، عبارت Pontem perpetui mansurum in saecula بهچشم میخورد به معنای: «پلی ساختهام که تا ابد پابرجای خواهد ماند».
با این حال وقوع جنگهای گوناگون بیشترین آسیب را به سازهٔ این پل رومی وارد کرد. موروها در سال ۱۲۱۴ قوس کوچک سمت چپ پل را تخریب کردند که این بخش در سال ۱۵۴۳ با استفاده از سنگهای معادن اصلی بازسازی شد. دومین قوس در سمت راست پل توسط خود اسپانیاییها تخریب شد تا جلوی پیشروی پرتغالیها را بگیرند. این قسمت نیز در سال ۱۷۶۲ به فرمان کارلوس سوم، پادشاه اسپانیا بازسازی شد اما دیری نپایید که بار دیگر در ۱۸۰۹ آنرا منفجر کردند تا اینبار جلوی پیشروی فرانسویان را بگیرند. پل آلکانتارا بهطور موقت در سال ۱۸۱۹ تعمیر گردید تا آنکه در سال ۱۸۶۰ با استفاده از ملات سنگ بازسازی شد.
این پل ششقوسه از سال ۱۹۲۱ تاکنون در فهرست میراث فرهنگی اسپانیا جای گرفته است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,202
Posted: 23 May 2014 10:57
پل پِنکالاس
پل پِنکالاس (به ترکی: Penkalas Köprüsü) پلی رومی و پنجقوسه است که بر روی رود کجاچای در چاودارحصار در ترکیهٔ امروزی کشیده شده است.
این پل سنگی که در سدهٔ دوم میلادی بر روی رود پنکالاس در آیزانی در آسیای صغیر ساخته شد در زمان خود یکی از چهار پل باستانی منطقه و با توجه به موقعیت مرکزی آن در نزدیکی معبد زئوس و ایجاد دسترسی مستقیم به جادهٔ رومیِ تا کوتیائوم (کوتاهیهٔ امروزی)، احتمالاً باید مهمترین آنها میبود. پل پنکالاس بنا بر گفتههای مسافران اروپایی هنوز دیوارهٔ محافظ باستانی خود را تا اواخر سال ۱۸۲۹ داشت اما امروزه نردهٔ فلزی بدنمایی جایگزین دیوارهٔ اولیهٔ آن شده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,203
Posted: 23 May 2014 11:00
پل تیبریوس
پل تیبریوس (به ایتالیایی: Ponte di Tiberio) یا پل آگوستوس (به ایتالیایی: Ponte d'Augusto، به لاتین: Pons Augustus) پلی رومی به طول ۶۲٬۶ و عرض ۸٬۶ متر در ریمینیِ ایتالیاست که بر روی رود مارکیا (در عهد باستان رود آریمینوس) کشیده شده است. کار ساخت این پل که از ۵ قوس نیمدایرهایشکل به قطر تقریبی ۸ متر تشکیل شده است در زمان حکومت آگوستوس آغاز و در دوران امپراتوری جانشینش تیبریوس در سال ۲۰ پس از میلاد بهپایان رسید. درنتیجه، کتیبهٔ پل این سازه را «اهدایی از جانب هر دو امپراتور» معرفی کرده است.
پل تیبریوس تنها گذرگاهی بر روی رودخانهٔ مارکیا است که در طی عقبنشینی آلمانها در نبرد ریمینی در جنگ جهانی دوم تخریب نشد و گفته میشود تمامی تلاشهای آنان برای نابودی این پل، همچون تلاش در روشنکردن مواد منفجره و عدم اشتعال فتیلهٔ آن، با شکست روبهرو گردید.
پل تیبریوس امروزه نیز مورد استفادهٔ عابران پیاده و وسایل نقلیه قرار دارد و تنها وسایل نقلیهٔ سنگین اجازهٔ عبور از روی آن را ندارند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,204
Posted: 23 May 2014 11:01
پل دلال
پل دِلال (به کردی: Pira Delal) پلی سنگی بجامانده از دوران باستان واقع در شهر زاخو در کردستان عراق است.
این پل را در زبان عامیانه کردی، پرا بری (Pira Berî) به معنی پل سنگی هم می نامند.
واژه دِلال در کردی به معنای زیباست.
ساخت این پل را به زمان رومیها نسبت میدهند. این پل دارای چند دهنه کوچک و بزرگ است. بر پایه افسانهای، دستهای سازنده آن بعداً بریده شد تا نظیر این پل را در جای دیگر نسازد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,205
Posted: 23 May 2014 11:04
پل رومی کوردوبا
پل رومی کوردوبا پلی واقع در کوردوبای آندلس در جنوب اسپانیاست که در اوایل سده یکم پیش از میلاد بر روی رودخانهٔ گوادالکیبیر ساخته شده است. رومیان سازندگان این پل بودند و احتمالاً آن را جایگزین پلی چوبی نمودند که پیشتر بر روی رودخانه کشیده شده بود. پل رومی کوردوبا در حال حاضر دارای ۱۶ قوس طاقیشکل است که یک طاق از پل اولیه کمتر دارد. طول آن ۲۴۷ متر و پهنایش ۹ متر است.
جادهٔ رومی ویا آگوستا که رم را به کادیس متصل میساخت به احتمال قوی از میان این پل میگذشت. در دوران چیرگی مسلمانان در قرون وسطی، برج کالاهورا و پوئرتا دل پوئنته (دروازهٔ پل) بهترتیب در انتهای جنوبی و شمالی پل ساخته شد با اینحال پوئرتا دل پوئنته در سدهٔ شانزدهم میلادی بازسازی گردید و معماریای متفاوت یافت. در سدهٔ هفدهم نیز تندیسی از رافائل قدیس بر میانهٔ پل قرار داده شد.
پل رومی کوردوبا در طول تاریخ (بهویژه در سدهٔ دهم میلادی) چندین بار بازسازی و نوسازی گردید و در حال حاضر تنها قوسهای چهاردهم و پانزدهم پل از سمت پوئرتا دل پوئنته مربوط به سازهٔ اولیه هستند. همچنین این پل بار دیگر در سال ۲۰۰۶ مورد بازسازی گستردهای قرار گرفت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,206
Posted: 23 May 2014 11:09
پونته پیترا
پونته پیترا (به ایتالیایی: Ponte Pietra بهمعنای پل سنگی) که پیشتر Pons Marmoreus نامیده میشد نام پلی رومی و قوسیشکل بر روی رودخانهٔ آدیجه در ورونای ایتالیاست. تاریخ ساخت این پل به ۱۰۰ سال پیش از میلاد مسیح میرسد و جادهٔ رومی ویا پوستومیا که از جنوا تا گذرگاه برنر امتداد داشت از روی این پل میگذشت.
پونته پیترا در اصل در کنار پل دیگری به نام پونس پوستومیوس (به لاتین: Pons Postumius) ساخته شده بود و هر دو سازه ارتباط بین شهر (در سمت راست رودخانه) با تئاتر رومی در کرانهٔ شرقی را برقرار میساختند. جنس پل از آجر و تراورتن بود و با ۱۲۰ متر طول از ۵ قوس تشکیل شده بود. نزدیکترین قوس به ساحل سمت راستی رود آدیجه در سال ۱۲۹۸ توسط آلبرتوی یکم دلا اسکالا مورد بازسازی قرار گرفت. در زمان جنگ جهانی دوم و بههنگام عقبنشینی آلمانها در آوریل ۱۹۴۵، آنها چهار قوس از پل پونته پیترا را منفجر کردند. بااینحال بخشهای آسیبدیده در سال ۱۹۵۷ با استفاده از مصالح اصلی بازسازی گردید.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,207
Posted: 23 May 2014 11:12
سازههای آبی تاریخی شوشتر
سازههای آبی تاریخی شوشتر مجموعهای به هم پیوسته از پلها، بندها، آسیابها، آبشارها، کانالها و تونلهای عظیم هدایت آب هستند که در ارتباط با یکدیگر کار میکنند و در دوران هخامنشیان تا ساسانیان، جهت بهرهگیری بیشتر از آب ساخته شدهاند. در سفرنامه مادام ژان دیولافوآ باستانشناس نامدار فرانسوی از این محوطه به عنوان بزرگترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی یاد شده است.
آثار باستانی زیر به عنوان دهمین اثر ایران با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر بصورت یکجا در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسیدهاند:
- بند میزان
- برج کلاه فرنگی
- رودخانه دست کند گرگر
- پل بند گرگر
- مجموعه آبشارها و آسیابهای آبی
- بند برج عیار و نیایشگاه صابئین
- بند ماهی بازان شوشتر (بند خداآفرین)
- قلعه سلاسل
- کانال داریون
- پل بند شادروان
- بند خاک
- پل بند لشکر و پل شاه علی
- بند شرابدار
با تشکیل پایگاه سازههای آبی و گسترش فعالیتهای پژوهشی پیرامون این سازهها ابتدا پرونده مجموعه آسیابهای شوشتر که سالها در لیست پیشنهادی ثبت جهانی ایران قرار داشت تهیه گردید. اما به پیشنهاد و نظر کارشناسان میراث جهانی یونسکو مبنی بر اینکه محوطه آسیابها تنها بخشی از مجموعه بههم پیوسته سازههای آبی در شوشتر است تهیه پرونده منظومه آبی تاریخی شوشتر در دستور کار قرار گرفت. این پرونده پس از تکمیل و رقابت موفقیتآمیز در مقایسه با آثار پیشنهادی دیگر، از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور به عنوان دهمین اثر ایران به کمیته میراث جهانی یونسکو ارائه شد. سرانجام در نشست سالانه اعضای این کمیته در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، این پرونده با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
یکی از سفرنامه نویسان مشهور که از عجایب شوشتر تعریف و تمجید کرده است ابن بطوطه است او در این شهر با علمایی ملاقات نموده که از علم و دانش آنها شگفت زده شده است او از شوشتر با نام عربی شده و معرب توستر یا تستر نام برده است. او همچنین از عظمت پلهای شوشتر نام برده است.
پایان پلهای رومی
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#1,208
Posted: 23 May 2014 11:22
آبگذر سگوبیا
آبگذر سگوبیا (به اسپانیایی: Acueducto de Segovia) آبگذری است رومی واقع در شهر سگوبیای اسپانیا و یکی از مهمترین آبگذرهای باقیمانده در شبهجزیره ایبری است که تا بهامروز بهخوبی حفظ شدهاست. این آبگذر همچنین یکی از مهمترین نمادهای شهر سگوبیاست به نحوی که نمایی از آن در نشان رسمی شهر نیز وجود دارد.
از آنجا که این آبگذر فاقد کتیبهای قابل استناد است نمیتوان تاریخ دقیق ساخت آن را مشخص کرد. با این حال پژوهشگران زمانی بین نیمهٔ دوم سدهٔ نخست میلادی تا سالهای آغازین سدهٔ دوم را که همزمان با دوران امپراتوری یا وسپاسیان و یا نروا میشود را به عنوان زمان احتمالی ساخت این سازه در نظر گرفتهاند. در عین حال تاریخ شکلگیری خود شهر سگوبیا نیز بهطور دقیق مشخص نیست. تا پیش از فتح این منطقه به دست رومیان مردمانی موسوم به Vaccaei در آنجا ساکن بودند. پس از فتح شهر، لشکریان رومی که برای کنترل منطقه به آنجا فرستاده شدهبودند در همانجا ماندند و سکنی گزیدند.
آبگذر سگوبیا کار انتقال آب از رودخانهٔ فوئنته فریا در کوههای مجاور واقع درحدود ۱۷ کیومتری شهر و در منطقهای موسوم به لا آکبدا را انجام میداد و این آبها پس از طی ۱۵ کیلومتر دیگر به شهر میرسید. آب ورودی سپس در مخزنی موسوم به ال کاسرون (یا خانهٔ بزرگ) جمعآوری میشد و سپس از طریق کانالی به برج دوم موسوم به کاسا ده آگواس ( آبخانه یا آبانبار) منتقل میگردید. در آنجا شن موجود در آب تهنشین شده و آب بهطور طبیعی تصفیه میشد. پس از این مرحله آب مسیری ۷۲۸ متری را میپیمود تا به پوستیگو، صخرهای برآمده که مرکز قدیمی شهر موسوم به سگوبیا آلکازار بر آن بنا شدهبود میرسید. آبگذر سگوبیا سپس در پلازا ده دیاز سانز یا میدان دیاز سانز ناگهان به سوی پلازا آزوگِخو یا میدان آزوگِخو تغییر مسیر میداد و در اینجا بود که تمام شکوه خود را به نمایش میگذارد.
ارتفاع آبگذر سگوبیا در بلندترین قسمت آن همراه با فونداسیون ۶ متریش به ۲۸٬۵ متر میرسد و طاقهایی تکی و یا دوتایی که بر ستونهایی سوارند در طول آن دیده میشود چنانکه این آبگذر، از نقطهای که وارد شهر میشود تا رسیدنش به پلازا ده دیاز سانز دارای ۷۵ طاق تکی، ۴۴ طاق دوتایی (یا ۸۸ طاق اگر جداگانه شمارش میشدند) و باز در ادامه ۴ طاق تکی است که در مجموع ۱۶۷ طاق را بهوجود میآورند.
ساخت آبگذر سگوبیا بر اساس اصولی که ویتروویوس در کتاب خود De Architectura (انتشاریافته در اواسط سدهٔ یکم میلادی) آورده بود صورت گرفت.
نخستین بخش آبگذر دارای ۳۶ طاق نیمهمدور است که پس از تخریب بخشی از آنها در سال ۱۰۷۲ توسط موروها، در سدهٔ پانزدهم بازسازی شدند. ردیف طاقها در دو طبقه سازماندهیشده و تزئینی ساده دارد. عرض کلی طاقهای قسمت بالا به ۵٬۱ متر رسیده و ستونهای این قسمت کوتاهتر و نازکتر از ستونهای قسمت زیرین هستند. طاقهای قسمت پایین آبگذر تقریباً پهنایشان به ۴٬۵ متر میرسد و رفتهرفته بر محیط ستونهایشان افزوده میشود.
مجرای انتقال آب بر بالای این سازه قرار دارد که آب از طریق آن و از درون حفرهای U شکل به اندازهٔ ۰٬۵۵ در ۰٬۴۶ متر انتقال مییافت.
آبگذر سگوبیا از بلوکهای آجرشکل گرانیتی ساخته شدهاست و در دوران رومیان، هر کدام از بلندترین سه طاق آن نوشتهای برنزی داشت که نام سازنده و تاریخ ساخت آن را مشخص میساخت. امروزه دو رف در دو سوی آبگذر هنوز قابل مشاهدهاست و بنا بر یافتهها، در یکی از آنها نگارهای از هرکول بهعنوان کسی که بنا بر روایات شهر را بنیانگذاشته بود قرار داشت. اما رف دیگر شامل نگارههایی از ویرخن د لا فوئنسیسلا (پشتیبان شهر) و استفان قدیس است.
نخستین کار بازسازی آبگذر سگوبیا در زمان پادشاهی فردیناند و ایزابلا مشهور به فرمانروایان کاتولیک صورت پذیرفت و دون پدرو مسا، رئیس صومعهٔ جرونیمو دل پارال هدایت این پروژه را برعهده گرفت. مجموعاً ۳۶ طاق ساخته شد و دقت فراوانی در این کار مبذول گشت تا تغییری در سبک اولیهٔ بنا داده نشود. پس از آن در سدهٔ شانزدهم رفهای میانی و تندیسهای درون آنان به سازه اضافه شد.
آبگذر سگوبیا مهمترین بنای شهر از نظر معماری است که در طول سدههای گوناگون مورد استفاده قرار داشته و به بهترین نحو تا بهامروز حفظ شدهاست. این آبگذر حتی تا این اواخر نیز کار انتقال آب به سگوبیا بهویژه سگوبیا آلکازار را انجام میداد.
آبگذر سگوبیا در سال ۱۹۸۵ در فهرست میراث جهانی یونسکو بهثبت رسید با این حال بهدلیل زوال بلوکهای سنگی، نشت آب و ترکخوردگی و رو به زوال رفتن سنگهای گرانیتی بهدلیل آلودگی، این بنا در سال ۲۰۰۶ از سوی بنیاد جهانی آثار تاریخی در فهرست بناهای تاریخی نیازمند پاسداری قرار گرفت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,209
Posted: 23 May 2014 11:26
آپولودور دمشقی
آپولودور یا آپولودوروس دمشقی (زندگی در سدهٔ دوم میلادی) مهندس و معمار یونانیتبار زادهٔ دمشق و در خدمت تراژان، امپراتور روم (فرمانروایی ۹۸-۱۱۷) بود.
آپولودور احتمالاً نخست کارش را در ارتش شروع کرد و در آنجا بود که تراژان با او آشنا شد. امپراتور سپس او را با خود به رم برد و از او خواست تا پلی را بر روی دانوب برایش بسازد. تقریباً طراحی بیشتر ساختمانهای امپراتوری دوران تراژان همچون حمام رومی، فوروم تراژان، ستون تراژان و مجموعه بازار نزدیک به آن را منسوب به آپولودور میدانند. او تأثیر مهمی بر سبک معماری امپراتوری رومی داشت و علاوه بر آن، دانش بیعیبی از شیوههای پیشرفتهٔ ساختمانسازی را همراه با خود به آن سرزمین آورده بود که در بسیاری از پروژههایش همچون پل عظیم تراژان که بر روی رودخانه دانوب در نزدیکی تورنو سورین در رومانی امروزی ساخته شده بود را میشد مشاهده نمود. همچنین طراحی و ساخت پانتئون و ویلا آدریانا (ویلای هادریان) در تیوولی در زمان امپراتوری هادریان را نیز به آپولودور دمشقی نسبت میدهند اما مدرکی دال بر درستی این ادعا وجود ندارد. او همچنین چندین مقالهٔ فنی را به رشتهٔ تحریر درآورده بود.
با وجود این آپولودور در زمان امپراتوری هادریان و بنا به نوشتههای کاسیوس دیو به دلیل ایرادگیری از طراحیهای ساختمانی او نخست از سوی امپراتور تبعید و سپس به اتهام بزهکاری اعدام شد. مرگ آپولودوروس احتمالاً در سال ۱۲۵، ۱۲۹ و یا ۱۳۰ روی داده است. با وجود این بسیاری از پژوهشگران در درستی این موضوع تردید داشته و معتقدند که یک معمار، بر خلاف سناتورهایی که در آغاز حکومت هادریان اعدام شدند نمیتوانسته خطری برای او داشته باشد، چه بسا که امپراتور بسیاری از پیشنهادهای او در زمینهٔ طرحهایش را نیز به کار بسته است. بنابراین آپولدور دمشقی احتمالاً به مرگ طبیعی مرده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,210
Posted: 23 May 2014 11:31
ویتروویوس
تصویری از ویترویوس در ۱۶۸۴ (راست) که در حال ارائه دادن ده کتاب معماری اثر ویتروویوس به آگوستوس هست.
اطلاعات کمی درباره ی زندگی ویتروویوس در دسترس میباشد. اکثر اطلاعات و آگاهی ما درباره ی وی از تنها اثر خودش که برجا ماندهاست (ده کتاب معماری)(De Architectura)استخراج شدهاست. نامشخص است که آیا حقیقتاً اسم و لقب وی مارکوس پولیو بوده یا نه. آنچه در باره ی او واضح است،این است که وی معمار بود. معماری رومی بار گسترده تر از یک موضوع در حال حاضر از جمله زمینههای مدرن معماری، مدیریت ساخت، مهندسی ساختمان، مهندسی شیمی، مهندسی عمران، مهندسی مواد، مهندسی مکانیک، مهندسی نظامی و برنامه ریزی شهری بود.
با این حال تنها ساختمانی که ما میدانیم او کار کردهاست،کلیسایی است که خود وی بدان اشاره میکند."[۱]بنای این کلیسا در سال 19 قبل از میلاد به پایان رسید. این بنا در شهر فنوم فرتونا، که شهر کنونی فنو میباشد،ساخته شدهاست. کلیسای Di Fano (نام ایتالیایی ساختمان) به طور کامل ناپدید شدهاست, به طوری که بازسازی آن امکان پذیر نبودهاست. ۱۸ گرلمو کاردانو (Gerolamo Cardano)، در کتاب خود دلد سوبتیلیتت روم(De subtilitate rerum)، ویتروویوس را در رتبه دوازده شخصی قرار میدهد که جزو برترین اشخاص آن زمان در دسته بندی مردان مخترع و نابغه میباشد. با وجود این به ویتروویوس لقب اول را در این رده بندی نمیدهد."
نحوه کار برای توصیف بسیاری از دستگاه های مختلف مورد استفاده برای سازه های مهندسی از قبیل بالابر و آسانسور، جرثقیل و قرقره و همچنین ماشین های جنگی مانند منجنیق و موتورهای محاصره مهم است. ویتروویوس بعنوان یک تمرین مهندسی باید درباره تجربیات شخصی خودش،نه به سادگی توصیف کارهای دیگران سخن میگفت.او همچنین ساخت ساعت آفتابی و ساعت آبی و استفاده از aelolipi (اولین موتور بخار) به عنوان یک آزمایش برای نشان دادن ماهیت حرکت هوا را شرح داد.
توضیحات او درباره قنات شامل روشهای مطالعه و انتخاب دقیق درباره مصالح مورد نیاز است،هرچند فرانتینوس،(شخصی که به اداره بسیاری از کانالهای آب در روم در اواخر قرن 1 میلادی منصوب شد) یک قرن بعد درباره جزییات بیشتری از مشکلات عملی که در ساخت و ساز و تعمیر و نگهداری آنها نیاز است ، توضیحاتی داده است. مسلماً کتاب ویتروویوس کمک بزرگی برای او در این راه بوده است.
او به توصیف بسیاری از مواد که در ساخت و ساز های مختلف برای طیف گسترده ای از سازه های مختلف استفاده می شده است ، و همچنین جزئیات مانند نقاشی گچی پرداخته است.از توصیفات عمیق او درباره بتن و آهک ،دلیل طول عمر بسیاری از ساختارهای روم که شاهد قطعی از مهارت رومی ها در بکارگیری مصالح ساختمانی و طراحی است را دریافت خواهیم کرد. ویتروویوس به خوبی شناخته شده است و اغلب به عنوان یکی از اولین منابع باقیمانده است که توصیه به عدم استفاده از سرب در لوله های آب آشامیدنی واستفاده از خاک رس یا ایجاد کانالهای سنگریزه پرداخته است.او پس از مشاهده تجربی از بیماری کارگران ریخته گری سرب به این نتیجه رسید. ویتروویوس در کتابش داستان معروف در مورد ارشمیدس و تشخیص طلا از طلا تقلبی در تاج سلطنتی را در کتابش آورده است.
بیشترین شهرت وی از کتابی است با عنوان "درباره معماری" (به انگلیسی: De Architectura On Architecture"). به گفته خودش افسر توپخانه هم بوده و شماری افراد خبره در این کار هم تحت فرمانش بودهاند.
پایان معماری روم باستان
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7