انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
Sexology - سکسولوژی
  
صفحه  صفحه 2 از 4:  « پیشین  1  2  3  4  پسین »

مریضی های واگیردار از طریق رابطه جنسی


زن

 
هپاتیت B
هپاتیت ب ، ویروسی است که از طرق مختلف وارد بدن می شود و بر روی کبد تاثیر می گذارد.ممکن است فرد از ابتلای خود آگاه نباشد ,...

هپاتیت ب چیست؟

هپاتیت ب یک ویروس است که کبد را درگیر می کند. بیشتر افرادی که مبتلا می شوند مدتی بعد خوب می شوند و ویروس در بدنشان باقی نمی ماند. در این صورت مبتلا به هپاتیت حاد هستند. ممکن است فرد از ابتلای خود آگاه نباشد، چون بیماری می تواند بدون علامت باشد یا علائمی خفیف مانند آنفولانزا داشته باشد. در این صورت فرد بدون اینکه بداند ویروس را به دیگران منتقل می کند. در مواردی ویروس در بدن باقی می ماند که هپاتیت مزمن نامیده می شود. این حالت در دراز مدت موجب آسیب کبد می شود. شیرخواران و کودکان خرد سال بیشتر دچار هپاتیت مزمن می شوند.


عامل ایجاد کننده چیست؟

بیماری توسط ویروس هپاتیت ب ایجاد می شود. ویروس از طریق خون و مایعات بدن فرد مبتلا منتشر می شود.

هپاتیت ب از چه طریقی منتقل می شود؟

  • تماس جنسی با فرد آلوده بدون استفاده از کاندوم
  • سرنگ تزریقی مشترک
  • خالکوبی و تاتو با وسایلی که استریل نشده اند.
  • استفاده از وسایل شخصی مشترک مانند مسواک،تیغ، موچین، لنز تماسی و هر وسیله ای که ممکن است با خون و مایعات بدن تماس داشته باشد.
  • انتقال از مادر به نوزاد حین زایمان

انتقال از طریق عطسه، سرفه، و معاشرت معمولی صورت نمی گیرد

عامل ایجاد کننده چیست؟

بیماری توسط ویروس هپاتیت ب ایجاد می شود. ویروس از طریق خون و مایعات بدن فرد مبتلا منتشر می شود.

علائم:

بسیاری از افراد از بیماری خود مطلع نیستند.چون بیماری می تواند بدون علامت باشد یا علائمی خفیف مانند آنفولانزا داشته باشد.

علائم بیماری شامل:

  • احساس خستگی مفرط
  • تب خفیف
  • سردرد
  • کاهش اشتها
  • شکم درد یا استفراغ
  • اسهال یا یبوست
  • درد عضلات و مفاصل
  • کهیر
  • زردی چشم و پوست (یرقان) که معمولاً علامت دیررسی است.

بیشتر بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن هیچ علامتی ندارند.

هپاتیت ب چگونه تشخیص داده می شود؟

هپاتیت ب با انجام آزمایش تشخیص داده می شود. همچنین با آزمایش می توان بیماران بی علامت را شناسایی کرد. با آزمایش خون می توان فهمید که آیا واکسن حفاظت کافی ایجاد کرده یا نه. در مراحل بعدی ممکن است برای بیماران آزمایش آنزیمهای کبدی و نیز نمونه گیری از بافت کبد برای تعیین میزان آسیبی که به کبد وارد شده انجام شود.

هپاتیت ب چگونه درمان می شود؟

در بسیاری از موارد هپاتیت ب حاد خود به خود از بین می رود.

علائم بیماری را می توان با:

  • استراحت، خوردن غذاهای سالم، مایعات فراوان و خودداری از مصرف داروهای غیر ضروری، الکل و مواد مخدر تسکین داد.
  • درمان هپاتیت ب مزمن به میزان آسیب کبد بستگی دارد. بسیاری از این بیماران می توانند با مراقبت و معاینات منظم زندگی معمول خود را داشته باشند.
  • درمانهای خاصی وجود دارند که پزشک بسته به شرایط بیمار تجویز می کند. اگر هپاتیت ب مزمن
  • منجر به آسیب شدید و دائمی کبد گردد ممکن است نیاز به پیوند کبد باشد.

چگونه پیشگیری کنیم؟

1-واکسن هپاتیت ب:

که در سه نوبت تزریق می شود، بهترین راه پیشگیری از بیماری است. پس از انجام دوره ی کامل واکسیناسون آزمایشی صورت می گیرد تا میزان حفاظت ایجاد شده بر علیه بیماری بررسی شود زیرا ممکن است ایمنی فرد پاسخ کافی نداده و برای ایمن شدن به واکسن بیشتری نیاز باشد.

2- استفاده از کاندوم:

3- خودداری از استفاده از سرنگ مشترک، مسواک، تیغ، و سایر وسایل فردی که احتمال آلوده بودن دارند.

4- استفاده از دستکش :

در افرادی که با خون و مایعات بدن سر و کار دارند توصیه می شود.

5- دریافت پادتن:

در مواردی که مواجهه با ویروس صورت می گیرد با مراجعه به پزشک ودریافت پادتن می توان از احتمال ابتلا کاست.

6- زنان باردار:

زنان باردار در صورتی که احتمال آلودگی خود را می دهند باید به پزشک مراجعه کنند تا با تدابیری ویژه از احتمال ابتلای نوزادشان کاسته شود.

درمان :

درمان دارویی در افراد مبتلا به هپاتیت ب حاد توصیه نمی شود. درمان ضد ویروسی در هپاتیت ب مزمن ، در آسیب کبد و یا در مراحل تکثیر شدید ویروس استفاده می شود. با این وجود درمان بستگی به شرایط بیماری و میزان آسیب کبد دارد و در افراد مختلف متفاوت است. احتمال عود بیماری پس از درمان وجود دارد.
من هم خدایی دارم
     
  
زن

 
هپاتیت سی ( C )

بر اساس آخرین آمار سازمان جهانی بهداشت ، 3% مردم دنیا آلوده به هپاتیت سی (C ) هستند و به دلیل ابتلا به هپاتیت سی (C ) حدود یکصد وهفتاد میلیون ناقل مزمن در آستانه ابتلا به اختلالات کبدی و سرطان کبد قراردارند.

بیماری هپاتیت سی ( C ) چیست؟

هپاتیت سی یک بیماری واگیرکبدی است که توسط ویروس هپاتیت سی ( HCV ) و از طریق تماس با خون افراد آلوده منتقل می شود .

بیشتر افرادی که به هپاتیت سی(C ) آلوده می شوند ویروس را تا آخر عمر به همراه دارند بعضی از این افراد احساس بیماری نمی کنند و بعضی دچار صدمه کبدی ، هپاتیت مزمن ، اختلالات کبدی و سرطان کبد می شوند .


راههای انتقال :

  • تزریق خون یا فرآورده های خونی آلوده
  • تماس با خون افراد آلوده
  • استفاده از سرنگ و تیغ مشترک
  • استفاده از وسایل آلوده در خالکوبی ، ختنه و تاتو
  • آمیزش جنسی با افراد آلوده

چگونه خودرا از آلودگی به هپاتیت سی(C ) محافظت کنیم ؟

  • هرگز مواد مخدر تزریقی استفاده نکنید .
  • هرگز از سرنگ مشترک استفاده نکنید.
  • از مسواک ، تیغ و وسایل برنده یا وسایلی که امکان آلودگی به خون دارند به طورمشترک استفاده ننمایید.
  • اگر از پرسنل بهداشتی درمانی هستید ، همیشه احتیاطات همه جانبه ، از قبیل استفاده از دستکش و پیشگیری از تماس با نوک سوزن و وسایل نوک تیزرا رعایت نمایید .

هپاتیت سی (C ) از راههای زیر منتقل نمی شود:

  • عطسه ، سرفه ،درآغوش گرفتن
  • استفاده از ظروف و لیوان مشترک
  • غذا یا آب آلوده
  • تماس معمولی در خانه و جامعه

آیا ممکن است من هپاتیت سی (C ) داشته باشم ؟

در صورت :

  • دریافت خون یا پیوند بافت قبل از سال 1375
  • دریافت فاکتورهای انعقادی قبل از سال 1375
  • استفاده از سرنگ مشترک جهت تزریق
  • استفاده طولانی از دیالیز
  • تماس جنسی با افراد مشکوک یا مبتلا

درصورت شک به آلودگی هپاتیت سی (C ) چه باید بکنیم ؟

مراجعه به انتقال خون جهت انجام آزمایش هپاتیت سی (C )


چرا باید این آزمایش را انجام دهم ؟

تشخیص اولیه بسیار اهمیت دارد به دلیل اینکه شما را قادر می کند که :

  • زودتر از وجود بیماری کبدی ناشی از این عفونت مطلع شده و پیگیری و درمان نمایید.
  • از انتقال بیماری به افراد خانواده و دیگران پیشگیری کنید .

از طرف دیگر بیمارانی که از نظر ابتلا به هپاتیت سی (C ) جزء گروه پرخطر هستند ، مانند : معتادان تزریقی ، پرسنل بهداشتی درمانی ، افراد دارای روابط آمیزشی نامشروع، در خطر ابتلا به هپاتیت ب (B ) نیز هستند و باید جهت پیشگیری واکسن هپاتیت ب (B ) دریافت کنند .



تا کنون واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت سی (C ) کشف نشده است
من هم خدایی دارم
     
  
زن

 
مروری بر ایدز و راه های ابتلا به آن و درمان های رایج
از زمان آلوده شدن بدن به HIV تا بروز ایدز ممکن است ۶ ماه تا ده سال و یا بیش‌تر طول بکشد در این مدت گرچه فرد به ظاهر سالم به نظر می‌رسد، اما ناقل بیماری است و می‌تواند افراد دیگر را آلوده کند.AIDS مخفف عبارت «نشانگان نقص ایمنی اکتسابی» به زبان انگلیسی است. بر اثر تخریب یاخته‌های دستگاه ایمنی بدن ناشی از اچ آی وی، برخی بیماریها و عفونتها فرصت مبتلاء کردن انسان را پیدا می‌کنند که موجب نشانه‌ها و علائم متنوعی در بدن می‌شود. برخی از این نشانه‌ها اولین بار در سال ۱۹۸۱ میلادی در افراد بالغ جوانی دیده شد که دچار نقص‌های ایمنی مادرزادی نبودند و این تعجب پزشکان را برانگیخته بود. به همین لحاظ مجموعة این علائم را «نشانه‌های نقص ایمنی اکتسابی» یا ایدز نام نهادند، چون نمی‌توانستند آن را به بیماری مشخصی نسبت دهند و هنوز اچ.آی.وی شناخته نشده بود. بنابراین ایدز مرحله‌ای است که اچ.آی.وی مدتها (چندماه تا چند سال) در بدن حضور داشته و موجب تخریب اکثر یاخته‌های دستگاه دفاعی بدن شده است و فرد مبتلاء مستعد بروز بیماریهای عفونی، سرطانها و مشکلات دیگر می‌گردد.

اهمیت اچ.آی.وی/ایدز معضلی پزشکی-بهداشتی است که ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن بسیار گسترده‌اند. از آغاز کشف اولین مبتلایان آن در خرداد سال ۱۳۶۰ تاآواخر سال ۱۳۸۳ در سراسر جهان بیش از ۶۳ میلیون نفر مبتلا شده‌اند و ۲۳ میلیون نفر فوت کرده‌اند. در حدود نیمی از کسانی که دچار ایدز هستند قبل از ۲۵ سالگی آلوده شده‌اند و بدون دارو اغلب قبل از ۳۵ سالگی می‌‌میرند. هر روز ۱۴۰۰۰ نفر جدید به مبتلایان اضافه می‌شود که نیمی زن هستند و نیز نیمی ۱۵ تا ۲۵ ساله هستند. زنان و دختران به دلائل زیستی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیش از مردان در معرض خطر ابتلاء و آسیب ناشی از ایدز هستند. در کشور ایران تعداد افراد مبتلای ثبت شده ۱۱۹۳۰ نفر تا اول فروردین ماه ۱۳۸۴ است که در طی ۳ سال گذشته بیش از دو و نیم برابر شده است، و رشدی لگاریتمی از خود نشان می‌دهد. تخمین زده می‌شود که بین ۶۰ تا ۱۲۰ هزار نفر مبتلای ناشناخته در ایران حضور داشته باشند. بنابراین لازم است همه و به ویژه نوجوانان و جوانان آموزشهایی در راستای پیشگیری ببینند چون تاکنون واکسن و یا علاج قطعی برای این مشکل کشف نشده است و در آینده نزدیک نیز امکان‌پذیر نیست.

ایدز در ایران :

در تاریخ ۲۷ مهر ۱۳۸۵ رئیس اداره ایدز وزارت بهداشت اعلام کرد که براساس آخرین آمار موجود در کشور، تعداد افرادی که تا اول مهرماه امسال (۱۳۸۵) در کشور به ویروس ایدز مبتلا شده و شناسایی شده‌اند ۱۳ هزار و ۷۰۲ نفر هستند. وی همچنین افزود که: "البته همچنان تخمین زده می‌شود که همکنون حدود ۷۰ هزار نفر در ایران ناقل این بیماری باشند".

راه‌های انتقال :

اچ آی وی در مایعات داخلی و مترشحه بدن انسان مبتلاء (بجز عرق و تا حدودی بزاق) وجود دارد، اما فقط از راه آمیزش جنسی، تبادل خون یا فرآورده‌های آن و از مادر مبتلاء به جنین قابل سرایت از فردی به فرد دیگر است.

۱) آمیزش جنسی اگر زن یا مردی به ویروس ایدز آلوده باشد، می‌تواند ویروس را از راه تماس جنسی به دیگری منتقل کند. تماس جنسی موقعی ممکن است منجر به سرایت اچ.آی.وی شود که یک طرف دچار اچ.آی.وی/ایدز باشد و تبادل یا تماس مایعات بدن طرفین رخ دهد. بنابراین تماس جنسی مرد با مرد، مرد با زن، زن با زن در این شرایط ممکن است موجب سرایت شود. لازم به ذکر است در مقاربتها حتی اگر انزال (خروج منی از آلت مرد) هم رخ ندهد امکان سرایت وجود دارد چون مایعات مترشحة قبل از آن هم حاوی ویروس هستند.

۲) تبادل خون انتقال خون و فراورده‌های آن اگر بدون اقدامات تشخیصی و ویروس زدایی انجام شود به احتمال بسیار زیادی موجب سرایت اچ.آی.وی می‌شود. امری که در کشور ما نیز برای بیماران هموفیلی و تالاسمی رخ داده است. لازم به ذکر است اهداء خون خطری برای سرایت به فرد اهداءکننده ندارد و فقط دریافت کنندگان خون در معرض خطرند. همچنین علیرغم انجام آزمایش‌های تشخیصی بر روی تمام نمونه‌های خون در حال حاضر اگر دوره پنجره را در نظر بگیریم که در آن نتیجه آزمایش منفی خواهد بود، بنابراین هر دریافت خون و فرآورده‌های آن باید برای آزمایش اچ.آی.وی اقدام کند. راه دیگر تبادل خون استفاده از سرنگ و ابزارهای تزریق مشترک (مانند پمپ دست ساز) است که مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی به ناچار یا ناآگاهانه از آنها استفاده می‌کنند. استفاده از هر نوع وسایل تیز و برنده‌ای که به خون فرد مبتلا به اچ.آی.وی/ایدز آغشته شده باشد، مانند سرنگ، سوزن، مسواک (در صورت ایجاد خونریزی لثه) و وسایل خالکوبی ممکن است ویروس را منتقل کند. راه دیگر هم سرایت از طریق پیوند اعضاء (کلیه، کبد، لوزالمعده و ...) است.

۳) مادر به جنین یا نوزاد مادران باردار اگر مبتلاء به اچ.آی.وی باشند محتمل است که در حین بارداری یا هنگام زایمان ویروس به فرزند آنان سرایت کند. همچنین شیردادن مادران اچ.آی.وی مثبت به فرزندانشان ممنوع است چون ویروس درون شیر نیز ترشح شده و منتقل می‌شود. انتقال در مراحل مختلف بارداری بدون داروهای پیشگیرانه در ۲۵% تا ۴۰% رخ می‌دهد. در صورتی که خانم‌های اچ.آی.وی مثبت باردار بشوند لازم است داروهایی مصرف کنند که احتمال سرایت به فرزندشان را کم می‌کند. همچنین نوزاد متولد شده از این مادران باید مدتی داروی ضد اچ.آی.وی بگیرد و شش هفته و ۱۸ ماه پس از تولد آزمایش اچ.آی.وی بشود تا وضعیت ابتلائش مشخص گردد


صورت ارتباط جنسی با شخص مبتلاء (مرد با زن / مرد با مرد)، احتمال آلوده شدن کدام یک بیشتر است؟

خطر انتقال ویروس اچ.آی.وی در مردان همجنسگرا بیشتر و تقریباً دو برابر مردان غیر همجنسگرا ست. درضمن خطر دریافت ویروس در بین مردان همجنسگرا در فرد مفعول بیشتر است. احتمال انتقال آلودگی در هر بار آمیزش جنسی از مرد به زن(نزدیکی مهبلی) در حدود ۱/۱ درصد است و احتمال انتقال آلودگی از زن به مرد (نزدیکی مهبلی) در حدود .۰٫۳ درصد است. اما حتی یکبار تماس جنسی هم ممکن است منجر به سرایت اچ.آی.وی شود (این ارقام احتمال آماری است) بنابراین با این که احتمال سرایت در یک رابطه جنسی خیلی کم است اما صفر نیست!! و حتی مردانی وجود دارند که تنها با یک نزدیکی با زن اچ.آی.وی مثبت مبتلاء شده‌اند یا زنانی که با یکبار آمیزش با مردان اچ.آی.وی مثبت دچار شده‌اند.

در چه مواقعی احتمال سرایت از راه جنسی بیشتر می‌شود؟

اگر زخم یا عفونت تناسلی وجود داشته باشد، اگر تماس جنسی با خشونت یا اجبار باشد، اگر فردی شرکای جنسی متعدد داشته باشد و نیز در مقاربت خشک خطر سرایت بیشتر است. همچنین در آمیزش جنسی مقعدی (مقاربت از راه پشت) احتمال سرایت بیشتر از راه مهبلی است. ازدواج موقت (متعه، صیغه) چون معمولاً طرفین سابقه ازدواج‌های منجر به طلاق یا موقت متعدد با دیگر افراد هم دارند یک عامل گسترش بیماریهای مقاربتی و از جمله ایدز می‌تواند باشد.

آیا معاشقه (بدون آمیزش جنسی) باعث سرایت می‌شود؟

اچ.آی.وی از راه تماس‌های سطحی (بوسیدن، در آغوش گرفتن، لمس بدن) که عشق بازی یا معاشقه خوانده می‌شود و کارهایی مثل غذا خوردن در ظروف مشترک،انتقال نمی‌یابد.

آیا در اعمال پزشکی امکان سرایت وجود دارد؟

هرگونه عمل جراحی، اندوسکوپی، دیالیز با دستگاه، دندانپزشکی، ختنه، حجامت، تزریقات و طب سوزنی که در آن شرایط سترون سازی کامل رعایت نشود ممکن است موجب سرایت اچ.آی.وی و سایر ویروسها از یک فرد مبتلاء به دیگران شود. در این موارد لازم است تا حد ممکن از وسایل سترون یک بار مصرف استفاده شود، ابزارهای مقاوم به حرارت‌ (مثل برخی ابزارهای فلزی جراحی و دندانپزشکی) در اتوکلاو یا فور و ابزارهای غیرمصرفی نامقاوم (مثل آندوسکوپ) با مواد شیمیایی ضدعفونی شوند که این کارها باید برای هر بیمار انجام شود. البته با توجه به رعایت دقیق این احتیاطهای همه جانبه مواردی که ثابت شده باشد اچ.آی.وی از مکانهایی مانند دندانپزشکی سرایت کرده باشد در تمام جهان انگشت شمار است.

آیا کارکنان بیمارستانها و درمانگاه‌ها در معرض خطراند؟

پزشکان و پرستارانی که با بیماران اچ.آی.وی مثبت سر و کار دارند ممکن است در اثر تماس اتفاقی (فرو رفتن سوزن سرنگ یا تیغ جراحی) به اچ.آی.وی دچار شوند. در ضمن احتمال سرایت از بیمار اچ.آی.وی مثبت به پزشک بسیار بسیار بیشتر از احتمال سرایت از پزشک اچ.آی.وی مثبت به بیماران است. در هر صورت با مصرف به موقع داروهای ضدویروسی این احتمال به شدت کم می‌شود. در مواقعی که فرو رفتن سوزن یا موارد مشابه رخ می‌دهد باید در عرض ۳ روزشروع به مصرف داروهای ضد ویروسی شود. این امر با مراجعه به کلینیک‌ها و بخش‌های تخصصی بیماریهای عفونی امکان‌پذیر است.

راه‌های پیشگیری :

با توجه به آنکه اچ.آی.وی برخلاف برخی ویروسهای بیماریزای سرماخوردگی یا اسهال راه انتقال محدودی دارد پیشگیری از آن با رعایت برخی اصول آسان است :

  • خویشتنداری- پرهیز از هر گونه تماس جنسی پیش از ازدواج رسمی.
  • وفاداری- پایبندی به تک‌همسری و حریم خانواده.
  • کاربرد مداوم کاندوم- استفاده از کاپوت در هر بار تماس جنسی (و با هر نوع شریک جنسی یا همسر).
  • پرهیز از مصرف مواد و اعتیاد- هر گونه مواد روان‌گردان، توهم زا، شادی آور، محرک و مخدر حتی برای یکبار.
  • در ضمن همیشه از وسائل شخصی مخصوص خودتان (مسواک، تیغ، ریش‌تراش و....) استفاده کنید.

پیشگیری پس از مواجههPost exposure Prophylaxis :

برنامه‌ای شامل چند داروی ضد ویروسی است که چندین باردر روز پس از تجاوز جنسی یا مواجهه شغلی مصرف می‌شود. این داروها باید حداکثر در ۷۲ ساعت پس از مواجهه شروع شوند تا از آلوده شدن فردی به HIV چلوگیری شود. پیش از آغاز استفاده از PEP یک آزمایش HIV باید گرفته شود تا وضعیت فرد تعیین شود. اطلاعات و مشاوره باید به فرد داده شود تا وی را قادر به فهمیدن داروها، لزوم تحمل و پیگیری، لزوم تماس‌های جنسی سالم تر و آزمایش‌های HIV بعدی بکند .

جلوگیری از سرایت مادر به فرزند :

انتقال HIV از مادر مبتلا به HIV به فرزند متولد نشده در سه مرحله اصلی اتفاق می‌‌افتد: وقتی مادر باردار است، زمان تولد یا هنگام شیر دهی.

انتقال در ۲۵% تا ۴۰% بدون درمان پیشگیرانه رخ می‌دهد. دو رژیم دارویی برای جلوگیری از انتقال مادر به فرزند در دسترس است. در افریقای جنوبی رژیم رایج، مصرف Nevirapine می‌‌باشد که معروف به NVP یا Viramune است و قرصی است که بانوان حین زایمان مصرف می‌کنند و به نوزاد بین ۲۴ تا ۷۲ ساعت بعد از تولد تجویز می‌شود. اگر مادر در طول دوران بارداری AZT مصرف کند و از شیردهی هم خودداری کند، میزان انتقال تا ۱۰ % کاهش می‌‌یابد،داروهای دیگر نیز برای جلوگیری از سرایت از مادر به فرزند در حال تهیه هستند. یک برنامه PMTCT مؤثر شامل: تأمین مشاوره و آزمایش آگاهانه، تهیه داور و مشاوره با زنان در مورد تغذیة نوزاد (بدون شیر مادر) می‌‌باشد.

ارتباط اعتیاد یا مصرف مواد با اچ.آی.وی/ایدز چیست؟

مواد روانگردان از دو جهت ممکن است فرد را در معرض ابتلاء به اچ.آی.وی ایدز قرار دهند :

  • اختلال در قوه ادراک: در این مورد هیچ تفاوتی ندارد که ماده مخدر (مثل هروئین،تریاک)، محرک (مثل اکستازی=اکس)، توهم زا (مثل حشیش، گرس، علف) یا انواع دیگر موادی (مثل مشروبات الکلی) باشد که مورد سوء مصرف قرار می‌‌گیرند. موقعی که قوای ذهنی انسان مختل باشد ممکن است رفتارهای پرخطری مانند انجام یک رابطه جنسی بی محابا انجام دهد که او را در معرض ابتلاء به اچ.آی.وی قرار دهد. طبق آمار رسمی بیش از ۴ میلیون نفر در کشور به مصرف انواع مختلف مواد می‌پردازند. در ضمن افرادی که در اعتیاد غرق شده‌اند مطمئناً به بروشورهای پیشگیری از ابتلا و انتقال اچ.آی.وی/ایدز توجهی نخواهند کرد.و راهکارهای برخورد با آنها تخصصی است.

  • استفاده از سرنگ مشترک در اعتیاد تزریقی: استفاده از سرنگ مشترک یا هر گونه ابزار تزریقی دست ساز (پمپ، لوله و ...) برای تزریق مواد فعلاً در کشور ما بیشترین خطر را در انتقال اچ.آی.وی دارد. در حال حاضر حدود ۴۰۰۰۰۰ مصرف کننده تزریقی مواد (بویژه هروئین و مورفین) در کشور وجود دارد که تخمین زده می‌شود حدود ۴۰۰۰۰ نفر آنان به اچ.آی.وی دچار شده باشند.

فعلاً بیشترین افراد مبتلاء به اچ.آی.وی/ایدز ثبت شده در کشور ما مصرف کنندگان مواد تزریقی هستند (حدود ۶۱ درصد)

درمان :

داروهای ضد رتروویروس (ARV) نخستین روش درمان HIV هستند. ARVها یکی از دو آنزیم ضروری برای تکثیر HIV را مهار می‌کنند. داروهای ضد ویروسی، HIV/AIDS را علاج قطعی نمی‌کنند اما زندگی مبتلایان به HIV را طولانی می‌کنند. درضمن برای جلوگیری از مقاوم شدن ویروس به دارو معمولاً چند دارو هم‌زمان به فرد مبتلا داده می‌شود. ۴ دسته داروهای ضد ویروسی برای استفاده درمانی وجود دارد: شبه نوکلئوزیدهای مهارکننده reverse transcriptase، مهارکننده‌های reverse transcriptase غیر نوکلئوزیدی، مهارکننده‌های پروتئاز و مهارکننده‌های ورود ویروس به باخته ها.

مهارکننده‌های پروتئاز Protease Inhibitors :

یک نوع ضد ویروس هستند که تکثیر HIV را متوقف می‌کنند. آنها قسمتی از HIV را که آنزیم پروتئاز نامیده می‌شود، مهار می‌کنند. وقتی آنزیم مهار شد HIV، نسخه‌های ناقصی از ویروس می‌سازد که نمی‌توانند یاخته‌های جدیدی را آلوده کند. معروفترین داروهای این گروه عبارت‌اند از indinavir،saquinavir،nelfinavir

بازدارنده‌های غیر نوکلئوزیدی ترانسکریپتاز معکوس :

یک دسته داروهای ضد ویروسی می‌‌باشند که تکثیر HIV را به وسیله دخالت در یک آنزیم حیاتی ویروس کاهش می‌‌دهد. این آنزیم برای HIV ضروری است تا ماده ژنتیک خود را درون یاخته‌ها ترکیب کند. برخی داروهای NNRTI عبارت‌اند از nevirapine,delavirdine , efavirenza

Nucleoside anlogues (شبه نوکلئوزیدها) :

نظیرهای نوکلئوزیدی مهارکنندة ترانسکریپتاز این آنزیم HIV را مورد هدف قرار می‌‌دهند و از تبدیل RNA ویروس به DNA ویروسی جلوگیری می‌کنند. معروفترین داروهای این گروه عبارت‌اند از zidovudine ،lamivudine، zalcitabine، abacavir،didanosineو stavudine

مهار کننده‌های ورود :

این دسته اخیرا ابداع شده‌اند و جلوی ورود ویروس را به گویچه‌های سفید می‌گیرند. از این جهت متفاوت با سه گروه قبلی هستند چون آنها پس از این که ویروس یاخته‌ها را آلوده کرد جلوی تکثیر آن را می‌گیرند. تنها یک دارو از این دسته مورد تأیید مؤ‌سسه غذا و داروی ایالات متحده است که انفیوورتاید (تجاری- Fuzeon) نام دارد.
من هم خدایی دارم
     
  
↓ Advertisement ↓
مرد

 
تبخال دستگاه تناسلی (GENITAL HERPES )

علیرغم پیشرفت هر روزه دانش پزشکی تبخال تناسلی همچنان یک بیماری جنسی شایع در جوامع محسوب می شود. تبخال تناسلی در مردان و زنان یک بیماری منتقله از راه جنسی است که برای ریشه کنی آن تا کنون روش درمانی قطعی یافت نشده است. عامل بیماری نوعی ویروس است که به ویروس تبخال معمولی شباهت دارد. در واقع این دو ویروس از یک خانواده به نام هرپس هستند. در این بیماری حملات عود کننده به شکل بروز ضایعات دردناک در پوست و مخاط ناحیه تناسلی رخ می دهد.


علائم تبخال تناسلی:

۱- شامل تاولهای کوچک و متعدد در نواحی تناسلی است. که پس از پاره شدن زخمهای دردناک به جا می گذارند که بهبودی آنها در اولین بار ظهور بیماری ممکن است۴-٢هفته به طول بیانجامد. معمولاً اولین عود مجدد چند هفته و یا چند ماه بعد روی می دهد که به این دلیل که ایمنی بدن این بار آمادگی بیشتری دارد تقریباً همیشه شدت و طول مدت درگیری مجدد، کمتر است.

۲- درد و سوزش‌ خصوصاً درهنگام دفع‌ ادرار وجود دارد.

۳- همچنین احساس‌ کسالت، تب و برجسته‌ شدن‌ گره‌های‌ لنفاوی ممکن است وجود داشته باشد. پس از بهبود اولیه، بیماری در اثر عواملی مجدداً شعله ورمی شود ولی معمولا عوارض نادر هستند وجای زخمها نیز معمولاً بر جا نمی ماند.

ویروس در بدن باقی می ماند و شرایط مختلفی مانند ضعیف شدن ایمنی بدن ،استرس، داروهای ضد سرطان، موجب بروز مجدد زخمها می شود ولی دفعات بروز مجدد در طول یک دوره یکساله به تدریج کمتر می شود. بیماری تنها در افراد دچار نقص ایمنی و نوزادان مشکل آفرین است. به همین دلیل لازم است تا زنان باردار مبتلا برای جلوگیری از عفونت نوزاد خود، حتماً در این زمینه با پزشک مشورت کنند.

نشانه های تبخال تناسلی:

١- احتمال آلودگی بدون وجود علامت وجود دارد.

۲- ایجاد برامدگیهای قرمز رنگ، زخمها به این صورت آغاز می شود.

۳- گاهی زخمهای سطحی تبدیل به تاول شده و بعد تاولها پاره می شوند.

انتقال وتشخیص:

ترشحات زخمها مملو از ویروس بوده و انتقال از طریق تماس با زخمها صورت می گیرد. ممکن است که ویروس تبخال معمولی (هرپس نوع اول) از طریق زخمهای سایر نواحی به ناحیه تناسلی منتقل شده و موجب ایجاد تبخال شود ولی این مورد به ندرت روی می دهد و هرپس نوع دوم بیشترین نقش را در ایجاد تبخال تناسلی دارد. با دیدن‌ تاول‌ها تشخیص داده‌ می‌شود، اما می توان مایع‌ داخل‌ تاولها را در آزمایشگاه‌ مورد بررسی‌ قرار داد.

درمان:

درمان شامل استفاده از داروهای خوراکی ضد ویروسی مانند آسیکلوویرو... می باشد انواع موضعی‌ این‌ داروها نیز موجود هستند اما به‌ اندازه‌ خوراکی‌ مؤثر نیستند. دارو باید توسط پزشک تجویز شود. باید از تماس دست با زخمها خودداری شود برای مصرف داروهای موضعی می توان از دستکش یکبار مصرف استفاده کرد. ارتباط جنسی در این مراحل موجب ابتلای فرد سالم می شود در حال حاضر روشهای متعددی برای پیشگیری از این بیماری توصیه می شود ولی هیچیک از این روشها نمی توانند کاملاً قابل اطمینان باشند. بیشتر افراد مبتلا علامت ندارند و یا علائم خفیفی دارند.حمله تبخال تناسلی را می توان با داروهای خوراکی و موضعی کنترل کرد.

پیشگیری:

۱- بهترین راه پشگیری،ارتباط جنسی معقول ومطمئن است.

۲- زمانی که زخم یا تاول‌ وجود دارد باید از ارتباط جنسی خودداری‌ شود.

۳- تا بهبودی کامل از رفتن به استخر خودداری شود.

۴-اگرعفونت‌ غیرفعال‌است مخصوصاً اگرعود مکررضایعات و جود داشته‌ باشد، باید از کاندوم‌ استفاده‌ شود.

۵- در مواردی که مادر مبتلا میباشد بهترین روش جهت پیشگیری از ابتلای نوزاد، انجام سزارین به جای زایمان طبیعی است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
     
  
مرد

 
زگیل دستگاه تناسلی چیست؟

یکی دیگر از بیماریهای جنسی زگیل ناحیه تناسلی است که عامل ویروسی دارد .

زگیل تناسلی، یک بیماری ویروسی منتقله از طریق جنسی است که هر دو جنس را مبتلا می کند. این بیماری ضایعات پوستی به شکل برامدگیهای تو پر و کوچک در پوست یا مخاط ناحیه تناسلی ایجاد می کند که فاقد درد یا خارش می باشند. زگیلها می توانند از چند هفته تا چند ماه بعد از تماس با فرد آلوده ایجاد شوند. عامل ایجاد کننده ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی است که به نظر می رسد در ایجاد برخی بدخیمی ها نیز نقش دارد.این ویروس مشابه با ویروس ایجاد کننده ی زگیل معمولی است ولی در مقایسه با آن از قدرت انتقال بیشتری برخورداراست. ضایعات بیشتر در نواحی مرطوب ایجاد می شوند.

انتقال:

از طریق تماس مستقیم با زگیل تناسلی صورت می گیرد که حاوی ویروس است و می تواند از طریق ارتباط جنسی، تماس با ترشحات تناسلی و لباس آلوده و همچنین از طریق مادر به نوزاد در هنگام تولد منتقل شود.

علایم زگیل تناسلی:

۱- برآمدگی های پوستی‌ توپری‌ به ابعاد حدود ٢ تا چند میلیمترهستند که‌ ممکن است به صورت متعدد وحتی خوشه‌ای باشند.

۲- فاقد درد، سوزش و خارش بوده ومسری تر از زگیل معمولی سایر نواحی بدن هستند.

اگرچه زگیلهای کوچک بدون درمان نیز پس از مدتی خود به خود از بین خواهند رفت اما از آنجا که این بیماری می تواند زمینه ساز بدخیمی باشد باید در پی درمان و پیگیری بود. احتمال عود بیماری نیززیاد است. زگیل تناسلی ممکن است درمردان منجر به انسداد ادراری ویا در زنان موجب ایجاد سرطان گردن رحمگردد.


پیشگیری:

۱- تا زمان بهبودی کامل ضایعات باید ازارتباط جنسی خودداری شود زیرا احتمال انتقال زیاد است.

۲- استفاده از کاندوم در سایرمواقع احتمال ابتلا را کاهش می دهد.

۳- همچنین از خراشیدن و دستکاری ضایعات باید پرهیز نمود چرا که موجب انتقال آلودگی شده ویا ممکن است عفونت ثانویه باکتریایی روی دهد.

۴- رعایت بهداشت و تمیز وخشک نگه داشتن محل ضایعات به بهبودی کمک می کند.

۵- همچون سایر بیماریهای جنسی بهترین راه پشگیری، ارتباط جنسی معقول ومطمئن است.

۶- واکسن جدیدی را که (FDA)سازمان تائید غذا و داروی آمریکا در سال ۲۰۰۶ برای پیشگیری از چهار گونه از ویروسهای زگیل به نام گارداسیلGardasilساخته شد، مورد تائید قرار داد که می توان آنرادر سه نوبت به فاصله ۶ ماه جهت پیشگیری تزریق نمود.

۵- ( دیده شدن بیماری در کودکان‌ می تواند مطرح کننده ی احتمال سوءاستفاده‌ جنسی از کودکان باشد، اگرچه احتمال انتقال از مادر در هنگام تولد نیز وجود دارد.)


درمان:

روش درمان توسط پزشک و با توجه به محل درگیری و اندازه ضایعات تعیین می شود.بسته به نظر پزشک درمان استفاده از داروهای موضعی مثل پودوفیلین، استفاده از کرایوتراپی ونیتروژن مایع، تا استفاده از لیزر یا جراحی متفاوت است.

پیگیری توسط آزمون پاپ اسمیدر خانمها باید به صورت جدی مد نظر قرار گیرد. ممکن است در این زمینه حتی به بررسیهای بیشترمانند نمونه گیری از بافت نیز نیاز باشد.درمان کامل ضایعات توصیه می شود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
     
  
مرد

 
آشنایی با انواع عفونتهای آمیزشی
عفونتهای آمیزشی :

عفونتهای آمیزشی از انواع بیماریهای واگیر دار هستند که بطور عمده از طریق آمیزش جنسی با فرد آلوده انتقال می یابد.

این عفونتها در بیشتر کشورها شایع بوده و نقص در تشخیص و درمان آن در مراحل اولیه ممکن است عوارض و مشکلات شدیدی از جمله نازایی ، حاملگی خارج از رحم ، عفونت رحم و لوله های رحمی ، سرطانهای دستگاه تناسلی زنان ناهنجاری های مادرزادی نوزادان مرگ و میر داخل رحمی و یا دوره نوزادی و دردهای مزمن شکمی را ایجاد نماید .

بر اساس برآورد سازمان جهانی بهداشت سالانه بیش از ۳۳۰ میلیون مورد جدید بیماریهای مقاربتی قابل درمان از جمله سیفیلیس و سوزاک در دنیا بروز می نماید و در واقع روزانه شاهد بروز حدود یک میلیون مورد جدید از بیماریهای مقاربتی در دنیا هستیم. در ایران گروه سنی ۲۰ تا ۲۹ سال ، بیشترین گروه مبتلا می باشد .

بین عفونتهای آمیزشی و انتقال ایدز ارتباط نزدیکی وجود دارد . مشخص شده است که هر دو نوع عفونت آمیزشی ( بدون زخم یا زخم )، خطر انتقال جنسی HIV ( ایدز ) را به میزان زیادی افزایش می دهند . یکی از دلایل بروز عفونتهای مسری جنسی که ایدز یکی از مهلک ترین آنهاست ، رفتارهای جنسی نا ایمن در افراد جوان است .

محیط دستگاه تناسلی زن بگونه ای است که احتمال ابتلای زنان به عفونتهای تناسلی بیشتر از مردان می باشد و این عفونتها برای زنان مسائل و مشکلات بیشتری بوجود می آورند . اما مردان هم دراثر عفونتهای تناسلی ممکن است دچار ناباروری ، درد طولانی مدت و بیماریهای خطرناک ( ایدز و ...) شوند .

شکایات شایع در عفونتهای آمیزشی :

درد زیر دل ، مقاربت دردناک ، ترشحات مهبلی خونریزی زیاد و طولانی مدت ، سوزش ادرار ، عادت ماهیانه دردناک ، تب و گاهی تهوع و استفراغ و خونریزی در فواصل عادات ماهیانه یا در زمان نزدیکی .

شکایات شایع مردان :

در اکثر مواقع مردان فاقد علائم واضح بالینی هستند ولی بطور کلی میتوان به سوزش ادرار ، تب ، خروج چرک از مجرای ادراری اشاره کرد .

علائم بالینی شایع بیماری :

در معاینه بیماران علائم ذیل مشاهده می گردد :

  • زنان : وجود ترشحات چرکی ، زخمی یا شکننده بودن دهانه رحم ، زخم تناسلی .
  • مردان : تورم غدد لنفاوی ناحیه کشاله ران ، تورم پوست بیضه ها ، خروج چرک از مجرای ادرار.

  • یکی از علامتهای مهم عفونتهای آمیزشی وجود زخم ، تب خال یا زگیل تناسلی است .

  • سوزاک که یکی از شایعترین بیماری های مقاربتی است ، در مردان با علائمی همچون ترشح چرک از مجرای ادرار ، تکرر و سوزش ادرار ، درد در موقع ادرار کردن و در هنگام تماس جنسی همراه است ، بانوان اکثراً بدون علامت هستند اما مجرای تناسلی و گردن رحم فرد مبتلا آلوده کننده است .

همه عفونتهای آمیزشی علامت ندارند . به همین علت برای تشخیص دقیق لازم است از معاینه یا آزمایش کمک گرفته شود .

پیشگیری :

  • رعایت اصول اخلاقی و بهداشتی در روابط جنسی و نداشتن رفتارهای جنسی پرخطر
  • وفاداری به همسر و داشتن رفتار جنسی مسوولانه
  • خویشتن داری در هنگام تجرد و اجتناب از روابط جنسی نامشروع قبل از ازدواج
  • استفاده از کاندوم .
  • شستشوی دستگاه تناسلی و همچنین ادرار کردن بعد از تماس جنسی .
  • شستشو و انتخاب لباس زیر مناسب .
  • مناسب ترین نوع لباس زیر ، لباسهایی هستند که از پارچه نخی تهیه شده اند .

درمان :

نکته مهمی که در درمان باید مورد توجه قرار گیرد این است که :

در موقع درمان افراد مبتلا ، علاوه بر درمان بیمار ، باید همسر و شریک جنسی او نیز درمان شود. در غیر اینصورت ، چون بیماری مسری است، چرخه انتقال ادامه می یابد. افراد مبتلا تا بهبودی کامل باید از تماس جنسی خودداری کنند و این خودداری تا از بین رفتن علائم و تکمیل دوره درمان باید ادامه داشته باشد. در غیر اینصورت لازم است در تمام مراحل نزدیکی از کاندوم استفاده نمایند.

درمان هریک از انواع عفونتهای آمیزشی ، مخصوص و متفاوت است اما روش درمان آنها ، ممکن است شبیه یکدیگر باشد . نکته مهمی که باید در درمان عفونتهای تناسلی به آن توجه کرد شروع به موقع و زود هنگام درمان است .
ممکن است برای درمان عفونتهای آمیزشی از داروهای خوراکی ، تزریقی و یا موضعی استفاده شود . داروها باید بطور کامل،مصرف شوند. درمان ناقص علاوه بر باقی ماندن بیماری ، می تواند مقاومت دارویی نیز ایجاد کند .
hashari hastam
     
  

 
چه بیماری هایی با زگیل تناسلی اشتباه می شوند؟
زگیل تناسلی، بویژه کوندیلوما آکومیناتا، معمولا ظاهر مشخصی داشته و براحتی با معاینه قابل تشخیص است و بندرت با بیماری دیگری اشتباه می شود. ولیکن آشنایی با دیگر بیماری هایی که ممکن است شبیه زگیل تناسلی باشند می تواند از خطای در تشخیص جلوگیری کند.

زگیل معمولی : زگیل معمولی که غالبا توسط انواع HPV تیپ ۲ و ۴ بوجود می آید ممکن است در ناحیه تناسلی یا ناحیه نزدیک آن بخصوص در ناحیه تحتانی شکم، قسمت بالایی ران یا باسن ظاهر شود. برای افتراق آن از زگیل تناسلی ممکن است نیاز به نمونه برداری و بررسی بافت شناسی باشد، اگرچه ندرتا نیاز به انجام این کار است چراکه درمان آن مشابه با زگیل تناسلی می باشد.

مولوسکوم کونتاژیوزوم : جوش های ویروس مولوسکوم کونتاژیوزوم می تواند شبیه زگیل تناسلی بوده و در بیمارانی که فعالیت جنسی دارند در نواحی تناسلی رخ دهد. وجود فرورفتگی شبیه ناف در مرکز جوش ها به تشخیص آن ها از زگیل تناسلی کمک می کند، اما گاهی برخی تغییرات ثانویه بر روی جوش ها ممکن است تشخیص آن را با مشکل روبرو سازد. این بیماری هم از طریق جنسی و هم از طریق غیر جنسی می تواند منتقل شود، و اگر چه بعد از مدتی خودبخود از بین می رود ولی در بیماران با نقص سیستم ایمنی ممکن است پیشرفت کند. درحالی که این بیماری با معاینه قابل تشخیص است، گاهی برای تشخیص قطعی نیاز به آزمایشات سیتولوژی یا بافت شناسی می باشد. روش های درمان مشابه با درمان زگیل است.



کراتوز سبورئیک : کراتوز سبورئیک بصورت لکه های پهن، مسطح، و به رنگ سیا یا قهوه ای و زبر هستند. این تومورهای خوش خیم ممکن است متعدد باشند و فقط به دلایل زیبایی درمان می شوند و خطری برای فرد ندارند.



کوندیلوما لاتا : کوندیلومالاتا ضایعاتی هستند ثانویه به سیفلیس که بایستی از کوندیلوما آکومیناتا (زگیل تناسلی) افتراق داده شود. کوندیلوما لاتا ممکن است همزمان با زگیل تناسلی وجود داشته باشد. این ضایعات مرطوب تر بوده و حتی ممکن است زخمی شود. از آنجایی که نوع درمان متفاوت است و شریک جنسی بیمار نیز بایستی ارزیابی شود لذا تشخیص این بیماری از کوندیلوما آکومیناتا (زگیل تناسلی) خیلی مهم هست.

لیکن پلان : لیکن پلان یک فرآیند التهابی مزمن پوست و مخاط است که بصورت لکه های نسبتا مسطح ، درخشان و با حاشیه مشخص دیده می شود. ضایعات به رنگی سفید متمایل به صورتی هستند. این ضایعات گاهی در ناحیه تناسلی رخ می دهند و ممکن است شبیه به زگیل تظاهر کنند. دیگر نواحی شایع این بیماری شامل مخاط دهان، ساق پا، پوست سر و روی مچ دست هست. این ضایعات عموما به استروئیدهای موضعی پاسخ خوبی می دهند.



کیست اپیدرموئید : کیست اپیدرموئید بصورت توده های سفت، سفید متمایل به زرد و زیرجلدی هستند که بصورت منفرد یا متعدد در ناحیه کیسه بیضه یا روی ناحیه تناسلی زنان رخ می دهد. درمان به منظور زیبایی یا در مواردی که کیست پاره شود یا عفونی گردد توصیه می شود. در موارد عفونت استفاده از آنتی بیوتیک توصیه می شود.



ضایعات فوردایس (Fox–Fordyce disease) : بصورت تجمع جوش های ریز ۱ تا ۲ میلی متری در ناحیه کشاله ی ران یا زیر بغل دیده می شوند. این بیماری ارثی در واقع غدد عرق را مبتلا می کنند و در زنان خیلی شایع تر از مردان است. شایع ترین شکایت این افراد خارش است.



جوشگاه (کلوئید) : بصورت ضایعات سفت، نامنظم و اغلب خطی دیده می شوند و بیشتر در بیمارانی دیده می شوند که به دفعات دچار التهاب یا عفونت های مکرر ریشه موها (فولیکولیت) یا مجاری غدد عرق (هیدرآدنیت) می شوند. برداشتن این ضایعات ممکن است شرایط را بدتر کند و درمان این افراد تزریق استروئید به داخل ضایعه است.



اسکین تگ (skin tag) : این ضایعات اغلب در نواحی چین دار دیده می شوند و غالبا ساقه دارند. معمولا بدون علامت بوده مگر آنکه هنگام خاراندن یا اصلاح با تیغ زخمی شوند.




فیبروما : توده های بافت نرم هستند که معمولا از بافت زیر جلدی یا عضلات مخطط در نواحی مختلفی از بدن ایجاد می شوند و بروز آن در ناحیه تناسلی خیلی نادر است.



سیرینگوما : ضایعات کوچک، بی خطر، بی علامت و سفید متمایل به رنگ زرد هستند که از مجاری غدد عرق سرچشمه می گیرند. اگر چه بیشتر در ناحیه پلک و بالای گونه دیده می شوند ولی در هر جای دیگری از جمله ناحیه تناسلی نیز می توانند رخ دهند.



آنژیوکراتوم : ضایعات عروقی بدون علامت ناشی از اتساع مویرگ های سطحی ناحیه پوست هستند که در نواحی مختلف بدن از جمله پا و نواحی تناسلی ممکن است دیده شوند.



دانه های صدفی شکل کلاهک آلت : بصورت گنبدی شکل بوده و بصورت منظم در برجستگی تاج کلاهک دیده می شوند. این ضایعات طبیعی بوده و در برخی از مردان دیده می شود و نیازی به درمان ندارند.

دکتر محمد جباری (جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری و تناسلی همچنین فلوشیپ فوق تخصصی ارولوژی ترمیمی )
     
  
مرد

 
خیلی او این تاپیک توضیحات کامل و جامع بود
با توجه به افزایش رابطه های پر خطر ، در حال حاضر شایع ترین و خطرناک ترین بیماری مربوط به زیگیل یا تبخال تناسلی هست که به شدت زیاد شده و خیلی خطرناک هست
و متاسفانه بیشتر ناقل این بیماری آقایون هستن و بیشترین خطر رو هم برای خانوم ها داره ، از جمله سرطان رحم و یا عدم باروری (حامله شدن) تا آخر عمر و همچنین سرطان پستان

به خاطر عدم اطلاع و چون این بیماری در برخورد اولیه شاید خیلی مورد توجه قرار نگیره و با جوش یا زخم کوچک اشتباه گرفته شه و چون تا مدت ها ممکن خودشو نشون نده ، به شدت در حال افزایش هست.
درصد مبتلایان به این بیماری هر روز داره به صورت باینری افزایش پیدا میکنه
حتی بعد از درمان با کرایو ، هم ممکن همچنان تو بدن باقی بمونه .
     
  
مرد

 
دوستان یه ویروس تقریبا جدید هم ، شایع شده که خیلی شبیه زیگیل تناسلی هست ، با این تفاوت که بیشتر از اطراف واژن ، سمت مقعد و داخل دهان و زیر زبان ، دیده میشه که به شدت خطرناکه ، جوری که تا ۶ روز پس از مشاهده علائمش ، اگه پیگیری نشه ، باعث سرطان مقعد و سرطان رحم میشه
ویروس پاپیلوما یا همانHPV یک نوع زیگیل تناسلی هست با این تفاوت که دیگه خبری از برجستگی نیست و کاملا صاف و فلته و فقط رنگش کمی سرخ هست
از اونجا داخل واژن و حوالی مقعد و همچنین داخل دهان هم سرخ رنگه ، تشخیصش خیلی سخت میشه
داخل واژن باشه ، سرطان رحم و اطراف مقعد ، سرطان مقعد رو در پیش داره
واقعا خطرناکه و سریع تو بدن پیشروی میکنه
راه حل اینکه هر خارش و سوزشی تو اندام های تناسلی رو جدی بگیرید و به متخصص مراجعه کنید و جون تشخیص این بیماری خیلی سخته ، ممکنه لازم باشه برای تشخیصش به متخصص و جراح سرطان مراجعه کنید ، چون ظاهرا تشخیص این بیماری ، برای متخصصین زنان هم ، کاره راحتی نیست

نکته مهم اینکه با پاپ اسمیر هم قابل تشخیص نیست ، و با پاپ اسمیر زمانی متوجه میشید که کل بدن رو گرفته و داخل خون رفته باشه
     
  ویرایش شده توسط: limoshirin65   

 
با استفاده از ٰژل های لوبریکنت جدید که ضد قارچ و ضد باکتری هستند میشه جلوی انتقال خیلی از بیماریهای مقاربتی رو گرفت بجز بیماریهایی که منشا ویروسی دارند مثل ایدز و هپاتیت که هنوز ژلهایی که قدرت از بین بردن این ویروسها رو داشته باشند ساخته نشدند و تنها راهش استفاده از کاندوم هست.
     
  
صفحه  صفحه 2 از 4:  « پیشین  1  2  3  4  پسین » 
Sexology - سکسولوژی

مریضی های واگیردار از طریق رابطه جنسی

رنگ ها List Insert YouTube video   

 ?

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA