خانه در كوچه مغان گيريم --- روي در قبله تنار كنيم...........
روزگار ار به كام ما نبود --- كير در كون روزگار كنيم...........
بهر كون تا به چند غصه خوريم؟ --- بهر كس چند انتظار كنيم؟...........
كس و كون چون به دست مينايد --- جلق بر هر دو اختيار كنيم!...........
بنشين اي عزيز تا بتوان --- به از اين در جهان چهكار كنيم؟...........
جلق ميزن كه جلق خوش باشد --- جلق در زير دلق خوش باشد...........
روز و شب گِرد شهر ميپوييم --- خانه مِي فروش ميجوييم...........
مست شنگوليان بيباكيم --- فتنه شاهدان مه روييم...........
بستگان كمند زلفينيم --- خستگان كمند ابروييم...........
ايمن از دهر ناجوانمرديم --- فارغ از روزگار بد خوييم...........
گر نيفتد بهدست ما كس و كون --- ما كه رندان زور بازوييم
...........
بنشينيم و كير را بكِشيم --- جلق خوش ميزنيم و ميگوييم...........
جلق ميزن كه جلق خوش باشد --- جلق در زير دلق خوش باشد...........
دوستان كار كير، بازي نيست! --- هيچ كاري بدين درازي نيست...........
كير من چون علَم برافرازد --- كم ز سنجاق شاه غازي نيست...........
پيشه، خر گادنست و جلق زدن --- و آن دگرها بجز مجازي نيست...........
هيچ نوعي براي وضع جماع --- بهتر از رسم بذلهبازي نيست...........
كير را پيش كون به سجده در آر --- زانكه محراب كُس نمازي نيست...........
كان بده كندهاي به دست آور --- ورت امروز كار سازي نيست...........
جلق ميزن كه جلق خوش باشد --- جلق در زير دلق خوش باشد...........
كار بي سيم بر نميآيد --- در رهِ عشق سيم ميبايد!...........
اِمرد بي درم نميخسبد --- قحبه رايگان نميآيد...........
خوش بخور مال ورنه از ناگاه --- در جهَد روزگار، بربايد!...........
پيش اهل دلي به صفا --- بنشين تا دلت بياسايد...........
بعد از اين ناز كون و كُس كم كش --- بر تو زين كار هيچ نگشايد...........
رغم آن قلتبان كه كون طلبد --- كوري مردكي كه كُس گايد...........
جلق ميزن كه جلق خوش باشد --- جلق در زير دلق خوش باشد...........
ما همه جمريان قلماقيم --- رِند و لفاظ و چست و شفراقيم...........
روز و شب هموثاق معشوقيم --- سال و مه همنشين عشاقيم...........
مُرده دلبر شكّر دهنيم --- تشنه شاهد سمن ساقيم...........
بعد از اين تَرك كون و كُس كرديم --- هر دو را گرچه سخت مشتاقيم...........
اي برادر اگر تو را عقليست --- پند ما گوش كن كه جلاقيم...........
جلق ميزن كه جلق خوش باشد --- جلق در زير دلق خوش باشد...........
اي دل از غصه جهان تا چند؟ --- بيش از اين رنج ما و خود مپسند!...........
دست از كار روزگار بِدار --- خويشتن را خلاص ده ز كمند...........
كون و كُس چيست، جز دو ديوانه --- اين يكي بر گُه، آن يكي بر گند...........
بگذر از هر دو چون جوانمردان --- تا شوي ايمن از زن و فرزند...........
آن زمانت كه كير برخيزد --- بشنو از من، به ريش خويش مخند!...........
بنشين، در ببند، كف تر كن --- هر زمان، همچو صوفيان لَوند...........
جلق ميزن كه جلق خوش باشد --- جلق در زير دلق خوش باشد...........
برِ ما جز مي و مغانه مجوي --- پيش ما جز حديث عشق مگوي...........
جز به پهلوي بكروان منشين --- جز به دكان مِي فروش مپوي...........
خوش بخور، خوش بخند، خوش ميباش --- تيز در ريش مردك بد گوي...........
اي نسيم صبا ز روي كرم --- لطف كن ساعتي بهانه مجوي!...........
وز زبان عُبيد زاكاني --- برو اين حال را به يار بگوي...........
جلق ميزن كه جلق خوش باشد --- جلق در زير دلق خوش باشد...........
عبید زاکانی در ستایش جق
