صفحه 10 از 63: « پیشین 1 ... 9 10 11 ... 62 63 پسین »

Hossein Monzavi Biography and Poems | بيوگرافى و اشعار حسين منزوى

shaya1368

کاربر

ارسالها: 4129

#91 Posted: 5 Nov 2013 05:40

بيوگرافى و اشعار حسين منزوى
Hossein Monzavi Biography and Poems

غزل ۸۸

چون آفتاب خزانی ، بی تو دل من گرفته است
جانا ! کجایی که بی تو ، خورشید روشن گرفته است ؟

این آسمان بی تو گویی ، سنگی است بر خانه امروز
سنگی که راه نفس را ، بر چاه بیژن گرفته است

از چشم می گیرم آبی تا پای تا سر نسوزم
زین آتش سرکشی که در من به خرمن گرفته است

ترسم نیایی و آید ، خاکستر من بسویت
آه از حریقی که بی تو در سینه دامن گرفته است

از کُشتنم دیگر انگار ، پروا نمی داری ای یار !
حالی که این دیر و دورت ، خونم به گردن گرفته است

چون خستگان زمین گیر ، تن بسته دارم به زنجیر
بال پریدن شکسته است ، پای دویدن گرفته است

آه ای سفر کرده ! برگرد ، ای طاقتم برده ، برگرد
برگرد کاین بی قراری ، آرامش از من گرفته است

shaya1368

کاربر

ارسالها: 4129

#92 Posted: 6 Nov 2013 09:25

غزل ۸۹

تویی آن که عاشقت را ، دل ِ پاره پاره باید
به نشان عشقی از خون ، تن ِ پر ستاره باید

به هر آنکه دل ببازد ، به وصال می برازد
که از او کشیده در خون ، سر چوب پاره باید

هنری نبود در صالح و در خلیل و موسا
که به باد و آتش و آب ز تو اشاره باید

نه به دیدگان نماید ، هنری که از تو آید
که به چشم جان ، در این بوالعجبی نظاره باید

به فراقم از تو زخم است و به وصلم از تو مرهم
که چو دردم از تو آید ، ز تو نیز چاره باید

نه تو هرچه را بسوزی و نه من ز هر که سوزم
که به خرمن من از آتش تو ، شراره باید

همه دل زدن به دریاست ، مرام پاک بازان
خود اگر نوشته گرداب و اگر کناره باید

به فلق بپوشی آن را که بمیرد از برایت
کفن شهیدت آری ، هم از این قوراه باید

shaya1368

کاربر

ارسالها: 4129

#93 Posted: 6 Nov 2013 09:30

غزل ۹۰

ای یاد دور دست که دل می بری هنوز
چون آتش نهفته به خاکستری هنوز

هر چند خط کشیده بر آیینه ات زمان
در چشمم از تمامی خوبان ، سری هنوز

سودای دلنشین نخستین و آخرین !
عمرم گذشته است و توام در سری هنوز

ای چلچراغ کهنه که زآن سوی سال ها
از هر چراغ تازه ، فروزان تری هنوز

بالین و بسترم ، همه از گل بیا کنی
شب بر حریم خوابم اگر بگذری هنوز

ای نازنین درخت نخستین گناه من !
از میوه های وسوسه ، بار آوری هنوز

آن سیب های راه به پرهیز بسته را
در سایه سار زلف تو می پروری هنوز

وان سفره ی شبانه ی نان و شراب را
بر میزهای خواب ، تو می گستری هنوز

با جرعه ای ز بوی تو از خویش می روم
آه ای شراب کهنه ! که در ساغری هنوز

shaya1368

کاربر

ارسالها: 4129

#94 Posted: 6 Nov 2013 09:45

غزل ۹۱

تا مطرب عشق ، خسته می خواند
ساز دل ما ، شکسته می خواند

گل مرده مگر ؟ که اين « چکاوک » خوان
خونين ز گلوی خسته می خواند

مرغ سحری بدين غم آوايی
در سوگ سحر نشسته می خواند

افسانه ی يک جهان پريشانی است
کاين چنگ ز هم گسسته می خواند

ای ساز هنر ! حزين بخوان تا عشق ،
در ماتم آن خجسته می خواند

shaya1368

کاربر

ارسالها: 4129

#95 Posted: 6 Nov 2013 16:10

غزل ۹۲

ترسم که موج فتنه دلم را به خون کشد
وین کشتی شکسته ، به کام اندرون کشد

گرداب می برد به حضیضت دلا ! مگر ،
زین ورطه های هول ، امیدت برون کشد

همت نمود همرهی ای عشق ! با هنر ،
تا نقش پایدار تو ، بر بیستون کشد

بر آب و رنگ و نقش و نگارش نیاز نیست
طرحی که عشق با قلم ذوفنون کشد

حکم ستم نوشت خزان ، خون گل بخواه
تا خطّ سرخ بر ورق چند و چون کشد

حالی فراق می زندم تیغ تا وصال ،
کی انتقامم از فلک واژگون کشد

اکنون به دیر پایی ِ خود غرّه ای ، ولیک
شمشیر عشق ، آخرت ای غم ! به خون کشد

shaya1368

کاربر

ارسالها: 4129

#96 Posted: 6 Nov 2013 22:15

غزل ۹۳

میان غنچه و گل ، از تو گفت و گو شده است
که باد ، خوش نفس و باغ مشک بو شده است

تو بر فکنده ای از خویش پرده ، ای خورشید !
که شهر خواب زده ، غرق ِ های و هوی شده است

درون دیده ی من ، آفتابگردانی است
که در هوای تو چرخان ، به چهار سو شده است

به تابناکی و پاکی ، تو را نشان داده است
ز هر ستاره ی رخشان که پرس و جو شده است

تنت ز لطف و طراوت به سوسنی ماند ،
که در شمیم گل سرخ ، شست و شو شده است

برابر تو چه یارای عرض اندامش
که پیش روی تو دست بهار ، رو شده است

چگونه آینه ، لاف برابری زندت ؟
که از تو صاحب این آب و رنگ و رو شده است

▄ ▄ ▄

تو آن بهشت برینی که جان خاکی من ،
برای داشتنت ، عین آرزو شده است

shaya1368

کاربر

ارسالها: 4129

#97 Posted: 8 Nov 2013 09:35

غزل ۹۴

تو خواهی آمد و آواز با تو خواهد بود
پرنده و پر و پرواز با تو خواهد بود

تو خواهی آمد و چونان که پیش از این بوده است
کلید قفل فلق ، باز با تو خواهد بود

تو ساقیانه ، اگر لب به بوسه باز کنی
شراب خلر شیراز ، با تو خواهد بود

خلاصه کرده به هر غمزه ای ، هزار غزل
هنر به شیوه ی ایجاز ، با تو خواهد بود

طلوع کن که چنان آفتابگردان ها
مرا دو چشم نظرباز ، با تو خواهد بود

« میان عاشق و معشوق فرق بسیار است »
نیاز با من اگر ، ناز ، با تو خواهد بود

چه جای من ؟ که برای فریب یوسف نیز
نگاه وسوسه پرداز ، با تو خواهد بود

در آرزوست دلم راز اسم اعظم را
تو خواهی آمد و آن راز ، با تو خواهد بود

برای دادن عمر دوباره ای به دلم
تو خواهی آمد و اعجاز با تو خواهد بود

andishmand

ارسالها: 24522

#98 Posted: 6 Dec 2013 15:03

غزل ۹۵

زان باده پُر کن ساغرم کز وی سحر سر می زند
خورشید در خم خانه اش هر صبح ساغر می زند

از چند و چونم وارهان ، با جرعه ای آتش فشان
ز آبی که آتش بی امان ، در خشک و در تر می زند

بختم به سودای تنت ، ره می زند به سوی منت
تا آورد در گردنت ، دستی که به سر می زند

تصویر آن شیرین دهن ، خود بر نمی تابد سخن
هست این قدر کز عشق من ، طرحی به دفتر می زند

من شاعرم ! خوش می زنم ، از عشق و از مستی رقم
اما به چشمانت قسم ، چشم تو خوش تر می زند

من می شناسم پنجه را ، این تک نواز آشنا
عشق است هر چند این نوا ، با ساز دیگر می زند

ای عشق ! از آن مشرق درآ ، روشن کن این ظلمت سرا
کاین شب جدا از تو مرا ، بر دیده خنجر می زند

یک جرعه زین می نوش کن ، وز های و هو خاموش کن
عشق است اینک ! گوش کن : انگشت بر در می زند

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

shaya1368

کاربر

ارسالها: 4129

#99 Posted: 8 Apr 2014 10:11

غزل ۹۶

آبادم و خرابم ، دریایم و سرابم
هم آتش و هم آبم ، هم شب ، هم آفتابم

هم ماه ، هم پلنگم ، هم آب ، هم نهنگم
هم شهد ، هم شرنگم ، هم شیر ، هم شرابم

فارغ ز چند و چونم ، هم عقل ، هم جنونم
هم سکته ی سکونم ، هم نبض اضطرابم

گلزار و گلخنم من ، تاریک و روشنم من
هم جان و هم تنم من ، هم عشق ، هم عذابم

سودایی از محالم ، رؤیایی از خیالم
دنیایی از سؤالم ، دریایی از جوابم

با سادگی ، نبوغم . با تیرگی ، فروغم .
هم راست ، هم دروغم ، هم چهره ، هم نقابم

هم اینم و هم آنم ، هم تیر ، هم نشانم
هم لوح آسمانم ، هم ، خامه ی شهابم

شرحی شگفت دارم ، هم صفر ، هم هزارم
هم ، هیچ در شمارم ، هم ، هست در حسابم

من ساز رگ بریده ، و آواز نا شنیده
هم خواب دیده گنگم ، هم گنگ ِ دیده خوابم

nazi220

کاربر

ارسالها: 14491

#100 Posted: 24 Dec 2014 15:54

غزل ۹۷

عشق،چشم افکنده وجز ماندیده ست این زمان
وزبرای خویش ، مارا برگزیده این زمان

دیده دل ها را و سنجیده تمام و از نیام
تیغ خویش از بهر ما ، بیرون کشیده ست این زمان

تا هنرها دیده از ما در طریق عاشقی
بندگان سنجیده و ما را خریده ست این زمان

گرچه تک تک ،هر یک از عشاق لحنی خوانده اند
عشق،تنها نغمه ی ما را شنیده ست این زمان

درشکار جان و دل، صیاد ما پرحوصله است
لاجرم در خورد ما ، دامی تنیده ست این زمان

نیک و بد کرده است و تشریف قبول خویش را
راست بر بالای شوق ما بریده ست این زمان

واژه ی عشق که جز در قصه ها جایی نداشت
در وجود ما ، به عینیت رسیده ست این زمان

کوکبی که روزگاری ، در شب مجنون دمید
در کبود آسمان ما دمیده ست این زمان

خون جوشانی که روزی بیستون را رنگ زد
گشته سیل و در رگان ما ، دویده ست این زمان

آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟

ویرایش شده توسط: nazi220

صفحه 10 از 63: « پیشین 1 ... 9 10 11 ... 62 63 پسین »

شعر و ادبیات /

Hossein Monzavi Biography and Poems | بيوگرافى و اشعار حسين منزوى

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا