انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
فرهنگ و هنر
  
صفحه  صفحه 87 از 229:  « پیشین  1  ...  86  87  88  ...  228  229  پسین »

تاریخ اروپا از ابتدا تاکنون


مرد

 
  • قیام علیه کنستانتین و مرگ



ماکسیمیان در ۳۱۰ و هنگامی که کنستانتین برای نبرد با ژرمن‌ها در راین به سر می‌برد علیه او قیام نمود و برای سومین بار خود را امپراتور خواند. کنستانتین با آگاهی یافتن از موضوع به‌سرعت همراه با لشگریانش به گل بازگشت. ماکسیمیان که از سرعت عمل او غافلگیر شده بود نتوانست در برابر کنستانتین مقاومت نماید و به سمت جنوب به ماسیا (مارسی امروزی در فرانسه) گریخت. کنستانتین شهر را به محاصرهٔ خود درآورد و آنها را مجبور کرد تا ماکسیمیان را تسلیم نمایند.

ماکسیمیان دستگیر و از تمام القابش خلع گردید و کمی بعد در ژوئیهٔ ۳۱۰ خود را حلق‌آویز کرد.


پایان ماکسیمیان
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
کنستانتیوس کلوروس


دوران

۲۹۳ – ۳۰۵ (به عنوان سزار با ماکسیمیان)
۳۰۵ - ۳۹۶ (به‌عنوان آگوستوس (امپراتور) روم باختری همراه با گالریوس به‌عنوان آگوستوس روم خاوری)
زادروز ۳۱ مارس درحدود ۲۵۰
زادگاه داردانیا
مرگ ۲۵ ژوئیه ۳۰۶
محل مرگ ایبوراکوم، بریتانیای روم
پیش از فلاویوس والریوس سوروس (همراه با گالریوس در شرق)
پس از ماکسیمیان (همراه با دیوکلتیان در شرق)
همسران هلنا (؟ - ۲۹۳)
فلاویا ماکسیمیانا تئودورا (۲۹۳ - ۳۰۶)
دودمان کنستانتینی
پدر اوتروپیوس
مادر کلودیا
فرزندان کنستانتین یکم
فلاویوس دالماتیوس
ژولیوس کنستانتیوس
فلاویا یولیا کنستانتیا
اوتروپیا
آناستازیا


فلاویوس والریوس کنستانتیوس (به لاتین: Flavius Valerius Constantius) (زادهٔ درحدود ۳۱ مارس ۲۵۰ - درگذشتهٔ ۲۵ ژوئیه ۳۰۶) مشهور به کنستانتیوس یکم یا کنستانتیوس کلوروس، امپراتور روم از ۲۹۳ تا ۳۰۵ (باعنوان سزار) و از ۳۰۵ تا ۳۰۶ (باعنوان آگوستوس) و آغازگر دودمان کنستانتینی بود.



فلاویوس والریوس کنستانتیوس در ۳۱ مارس و درحدود سال ۲۵۰ پس از میلاد در یک خانوادهٔ ایلیری زاده شد. نخستین همسر او هلنا بود و کنستانتین یکم از او زاده شد. کنستانتیوس دارای سابقهٔ درخشانی در ارتش روم بود و در ۲۸۸ به عنوان فرماندهٔ پرتورین‌ها به خدمت ماکسیمیان، امپراتور روم غربی ذرآمد.


در ۱ مارس ۲۹۳، دیوکلتیان با اعطای عنوان سزار (امپراتور کوچک) به گالریوس، او را همکار و جانشین خود در روم خاوری ساخت و کنستانتیوس نیز با دریافت همین عنوان همکار و جانشین ماکسیمیان در غرب شد. بدین ترتیب دیوکلتیان با این کار، حکومتی چهارنفری را بوجود آورد که نه تنها باعث تقویت موضع دو امپراتور می‌شد، بلکه احتمال وقوع جنگ بر سر جانشینی را نیز از بین می‌برد. همچنین به‌منظور تقویت رابطه بین ماکسیمیان و سزارش، کنستانتیوس از هلنا جدا شده و با تئودورا، دختر خواندهٔ ماکسیمیان ازدواج کرد که شش فرزند حاصل این ازدواج بود. او همچنین برای تقویت ارتباطش با گالریوس و دیوکلتیان، به گالریوس اجازه داد تا پسرش کنستانتین را به‌عنوان گروگان پیش خود نگاه دارد.

کنستانتیوس کلوروس در تابستان ۲۹۳ وارد جنگ با کاروسیوس شد. کاروسیوس فرماندهٔ ناوگان دریایی ماکسیمیان بود که علیه او شورید و خود را امپراتور خواند و بریتانیا و نواحی شمالی گل نیز با او همراه شدند. کنستانتیوس با بیرون راندن نیروهای کاروسیوس موفق شد تا سرزمین‌های شمالی گل را بازپس گیرد. کاروسیوس پس از حملهٔ کنستانتیوس یه بونونیا به قتل رسید و آلکتوس قدرت را در بریتانیا در دست گرفت. اما کنستانتیوس در ۲۹۶ به بریتانیا حمله کرد و با سرکوب شورش آلکتوس بار دیگر آن سرزمین را به امپراتوری روم بازگرداند. او سپس در فاصلهٔ ۳۰۰ تا ۳۰۵ رویارویی‌های پیروزمندانه‌ای با قبایل مختلف ژرمانی داشت و در ۳۰۳، هنگامی که دیگر امپراتوران دست به اعدام گستردهٔ مسیحیان زده بودند او تنها به خراب کردن چند کلیسا بسنده کرد.


در ۱ مه ۳۰۵، دیوکلتیان به دلیل بیماری در نیکومدیا و ماکسیمیان به اجبار او در مدیولانوم (میلان امروزی) از امپراتوری کناره‌گیری کردند و قدرت خود را به سزارهای خود انتقال دادند. درنتیجه گالریوس در شرق و کنستانتیوس کلوروس در غرب با عنوان آگوستوس به امپراتوری روم رسیدند و فلاویوس والریوس سوروس و ماکسیمینوس دایا را به عنوان سزارهای جدید حکومت چهارنفره برگزیدند. کنستانتیوس سپس به بریتانیا رفت تا به تاخت و تاز پیکت‌ها درآنجا پایان دهد اما در همانجا در ایبوراکوم (یورک امروزی) در ۲۵ ژوئیه ۳۰۶ درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
گالریوس


دوران ۳۰۵-۳۱۱
زادروز در حدود ۲۵۰
زادگاه در نزدیکی سردیکا
مرگ اوایل مه ۳۱۱
محل مرگ نیکومدیا یا سردیکا
پیش از کنستانتین یکم، لیسینیوس و ماکسیمینوس دایا
پس از دیوکلتیان و ماکسیمیان
همسر گالریا والریا
مادر رومولا
فرزندان کاندیدیانوس


گالریوس با نام کامل گایوس گالریوس والریوس ماکسیمیانوس (به لاتین: Gaius Galerius Valerius Maximianus) (زادهٔ حدود ۲۵۰ - مه ۳۱۱) امپراتور روم از ۳۰۵ تا هنگام مرگش در ۳۱۱ بود.



گالریوس در حدود سال ۲۵۰ پس از میلاد در یک خانوادهٔ کشاورز ایلیری در نزدیکی سردیکا زاده شد. او در ابتدا به چوپانی مشغول بود و سپس وارد ارتش شد و زیر پرچم اورلیان و پروبوس خدمت کرد. در ۲۹۳ دیوکلتیان که امپراتوری بخش خاوری روم را برعهده داشت دست به تشکیل حکومتی چهار نفره متشکل از دو امپراتور و دو سزار زد و در یکم مارس ۲۹۳، گالریوس و کنستانتیوس کلوروس را که در آن زمان فرماندهان سپاه بودند به عنوان سزار انتخاب کرد. ماکسیمیان دیگر امپراتور حکومت چهارنفره بود که بر مناطق غربی روم فرمانروایی می‌کرد و کنستانتیوس کلوروس سزار او شد.

گالریوس به عنوان سزار نواحی خاوری زیر فرمان دیوکلتیان قرار گرفت و حکمرانی پانونیا، موئسیا و تراکیه در منطقهٔ قدرتمند بالکان و آسیانا در آسیای صغیر (ترکیهٔ امروزی) به او واگذار شد. بدین ترتیب مهمترین مسئولیت او در این زمان نگاهبانی از منطقهٔ مرزی دانوب در برابر حملات گوت‌ها بود و او به دفع این حملات که در طی ۲۹۴ و ۲۹۵ بر فشارشان افزوده شده بود پرداخت. گالریوس سپس در طول ۲۹۶ و ۲۹۷ با سرمتی‌ها و مارکومانی‌ها مقابله نمود..

دیوکلتیان در ۲۹۵یا ۲۹۶ گالریوس را برای مقابله با نرسه، پادشاه ساسانی به شرق فرستاد. گالریوس از فرات گذشت اما به سختی از سپاه ایران در نزدیکی تیسفون شکست خورد و مجبور به عقب‌نشینی شد. اما او در ۲۹۷ یا ۲۹۸ باگردآوری سپاهی قدرتمند بار دیگر به ایران لشکر کشید. او از ارمنستان گذشت و موفق شد تا قوای ایران را درهم شکسته و خزاین سلطنتی و حتی حرمسرای نرسه را نیز تصاحب کند. او سپس وارد میان‌رودان شد و تیسفون، پایتخت ساسانیان را فتح نمود. ایرانیان به دنبال این شکست مجبور به امضای عهدنامهٔ صلحی در ۲۹۸ با رومیان شدند که تماماً تأمین‌کنندهٔ منافع روم بود. به‌دنبال این عهدنامه استان میان‌رودان و مناطقی در حاشیهٔ رود دجله به امپراتوری روم واگذار شد.

گالریوس که پس از نخستین شکست حقارت‌بارش از ایرانیان، پیروزی بزرگی را به دست آورده بود توانست بر منزلت خود در نزد دیوکلتیان افزوده و نفوذ خود را بیشتر کند. حتی چنین پنداشته می‌شود که دیوکلتیان با ترغیب گالریوس دست به کشتار گستردهٔ مسیحیان زده باشد.


دیوکلتیان در اواخر ۳۰۴ به بیماری سختی مبتلا شد و درنتیجهٔ آن او در نیکومدیا و ماکسیمیان در مدیولانوم در ۱ مه ۳۰۵ از امپراتوری کناره‌گیری کردند. به‌دنبال این کناره‌گیری سزارهایشان گالریوس در شرق و کنستانتیوس کلوروس در غرب به امپراتوری رسیدند و ماکسیمینوس دایا و فلاویوس والریوس سوروس به‌عنوان سزارهای آنها در شرق و غرب انتخاب شدند. باوجودی‌که کنستانتیوس کلوروس امپراتور ارشد بود ولی قدرت در دستان گالریوس قرار داشت و دو سزار که با دخالت او انتخاب شده‌بودند به گالریوس وفادار بودند. از سوی دیگر کنستانتین یکم، پسر کنستانتیوس کلوروس به عنوان گروگان در دربار گالریوس حضور داشت تا بدین ترتیب برتری او تضمین شود. با این حال وقوع حوادثی در سال ۳۰۶ پس از میلاد سبب شد تا این توازن قدرت برهم خورد.

کنستانتیوس کلوروس تنها یک سال پس از نشستن بر تخت امپراتوری در ژوئیهٔ ۳۰۶ درگذشت و گالریوس که اینک تنها امپراتور ارشد بود، فلاویوس والریوس سوروس را از سزاری به امپراتوری نواحی باختری ارتقاء مقام داد و کنستانتین را سزار او ساخت. اما ماکسنتیوس، پسر امپراتور مستعفی ماکسیمیان که از این توزیع قدرت ناراضی بود در رم دست به شورش زد و خود را در ۲۸ اکتبر ۳۰۶ امپراتور خواند. گالریوس، سوروس را همراه با سپاهی برای سرکوب ماکسنتیوس به سوی رم روانه کرد اما ماکسنتیوس برای جلب حمایت سپاه سوروس پدرش را ترغیب نمود تا قدرت را به طور مشترک با او در دست گیرد. به دنبال این کار سپاهیان سوروس که بیشترشان قبلاً در خدمت ماکسیمیان بودند به او و پسرش پیوستند و سوروس مجبور به فرار به راونا شد. ماکسیمیان به محاصرهٔ شهر پرداخت و با دادن وعده‌ٔ حفظ امنیت سوروس او را دستگیر و به عنوان گروگان به رم برد. گالریوس در ۳۰۷ به ایتالیا حمله کرد اما مجبور به عقب‌نشینی شد و ماکسنتیوس فرمان به اعدام فلاویوس والریوس سوروس داد.

در ۳۰۸ ماکسیمیان علیه پسرش ماکسنتیوس شورید و سعی کرد او را از قدرت برکنار سازد اما سربازان به ماکسنتیوس وفادار ماندند و ماکسیمیان مجبور به فرار به دربار کنستانتین در گل شد.

در ۱۱ نوامبر ۳۰۸، گالریوس برای پایان بخشیدن به این بی‌ثباتی سیاسی از دیوکلتیان و ماکسیمیان خواست تا در جلسهٔ شورای عمومی‌ای که در شهر نظامی کارنونتوم در دانوب علیا برگزار می‌شد شرکت نمایند. ماکسیمیان با فشار دیوکلتیان مجبور به کناره‌گیری دوباره از قدرت شد، کنستانتین و ماکسیمینوس دایا تنزل مقام یافتند و لیسینیوس، از همراهان وفادار به گالریوس با اعمال نفوذ او به عنوان امپراتور جدید روم باختری جایگزین سوروس فقید شد.


گالریوس در ۳۱۱ برای جشن بیستمین سالگرد حضور خود به‌عنوان سزار و آگوستوس آماده می‌شد که ناگهان به بیماری‌ای سخت مبتلا گردید. این بیماری با التهاب شدید اندام‌های تناسلیش آغاز و به زخمی عمیق در بدنش منجر شد که خیلی زود کرم گذاشته، متورم شده و دچار فساد شد به نحوی که برخی از پزشکان گالریوس قادر به تحمل بوی بد آن نبودند و درنتیجه اعدام شدند. پزشکان دیگر نیز که به موفقیتی در درمان امپراتور دست نیافتند به مرگ محکوم شدند.

گالریوس که گمان می‌برد بیماریش به علت کشتار گستردهٔ مسیحیان اتفاق افتاده باشد در ۳۰ آوریل ۳۱۱ و در بستر بیماری فرمانی را مبنی بر توقف اعدام مسیحیان صادر کرد. از طرفی این نظریه نیز وجود دارد که فرمان از سوی کنستانتین و یا لیسینیوس صادر شده و گالریوس تنها آن را تأیید کرده باشد. گالریوس تنها چند روز پس از امضای این فرمان بر اثر بیماری مخوف خود از پای درآمد و در اوایل مه ۳۱۱ مرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
سوروس


دوران ۳۰۵-۳۰۶ (با عنوان سزار همراه با کنستانتیوس کلوروس در روم باختری)
۳۰۶-۳۰۷ (با عنوان آگوستوس در غرب)
زادگاه ایلیریا
مرگ ۱۶ سپتامبر ۳۰۷
محل مرگ ترز تابرنی
پیش از ماکسنتیوس
پس از کنستانتیوس کلوروس


فلاویوس والریوس سوروس (به لاتین: Flavius Valerius Severus) (درگذشتهٔ ۳۰۷) که به اختصار سوروس و گاه سوروس دوم (به لاتین: Severus II) نیز نامیده می‌شود، امپراتور روم در سدهٔ چهارم میلادی بود. او در ۳۰۵ به مقام سزاری کنستانتیوس کلوروس در روم باختری رسید و سپس با عنوان آگوستوس از ۳۰۶ تا هنگام مرگش در ۳۰۷ امپراتور آن ناحیه بود.



سوروس در خانواده‌ای ایلیری از طبقات پایین جامعه زاده شد. پس از آنکه وارد ارتش شد، با طی درجات نظامی به فرماندهی سپاه در پانونیا (غرب مجارستان و شمال کرواسی و اسلونی امروزی) رسید. در ۱ مه ۳۰۵، دیوکلتیان، امپراتور روم خاوری به دلیل تشدید بیماریش از قدرت کناره‌گیری کرد و امپراتور همکارش در غرب به نام ماکسیمیان را نیز وادار به استعفا نمود. با کناره‌گیری دو آگوستوس، قدرت آنها به سزارهایشان کنستانتیوس کلوروس (به‌عنوان امپراتور غرب) و گالریوس به عنوان (امپراتور شرق) منتقل شد و آن دو نیز برای تشکیل حکومت چهارنفرهٔ جدید، ماکسیمینوس دایا (خواهرزادهٔ گالریوس) و فلاویوس والریوس سوروس (دوست گالریوس) را به‌ترتیب به عنوان سزارهای خود در روم خاوری و روم باختری برگزیدند. هر دو سزار با اعمال نظر گالریوس انتخاب شده و حکم خود را از دستان او دریافت داشتند.


کنستانتیوس کلوروس تقریباً یک سال پس از رسیدن به امپراتوری روم باختری در ژوئیهٔ ۳۰۶ درگذشت و گالریوس، سوروس را از سزار به آگوستوس ارتقاء مقام داد تا جایگزین امپراتور فقید شود. اما در ۲۸ اکتبر ۳۰۶، ماکسنتیوس، پسر ماکسیمیان که از این توزیع قدرت در حکومت چهارنفره که به نادیده‌گرفتن کامل او انجامیده بود خشنود نبود در رم، بخشی از قلمرو حکومتی سوروس، سر به شورش برداشت و خود را امپراتور خواند. این موضوع باعث رنجش گالریوس شد و سوروس را که در آن زمان در مدیولانوم (میلان امروزی در ایتالیا) بود برای مقابله با ماکسنتیوس همراه با سپاهی عظیم (که پیشتر تحت فرمان ماکسیمیان قرار داشتند) در ۳۰۷ به رم فرستاد.

هنگامی که ماکسنتیوس از پیشروی سوروس آگاهی یافت، با ارسال ردای امپراتوری برای پدر مستعفیش ماکسیمیان به او وعدهٔ امپراتوری دوباره داد و از او خواست تا فرمانروایی مشترک با او را بپذیرد. در واقع این پیشنهاد، شگردی از سوی ماکسنتیوس بود تا با همراه نمودن پدرش با خود علاوه بر مشروعیت بخشیدن به حکومتش، حمایت سربازان سپاه سوروس را نیز به‌دست آورد. ماکسیمیان این دعوت را پذیرفت و به رم رفت.


پس از آنکه سوروس به رم رسید، سپاهیانش شهر را محاصره نمودند، اما ماکسنتیوس توانست با دادن رشوه آنها را به سوی خود جلب نماید و سپاهیان که بیشترشان پیش از این در خدمت ماکسیمیان بودند به آنها پیوستند. سوروس با اندک سربازان باقی‌مانده‌اش به راونا گریخت و ماکسیمیان آنجا را محاصره کرد. اما شهر دارای استحکامات قدرتمندی بود و ماکسیمیان با وعدهٔ تضمین امنیت سوروس، او را مجاب کرد تا خودش را تسلیم نماید. سوروس پس از تسلیم‌شدن به‌عنوان گروگانی در برابر حملهٔ احتمالی گالریوس به رم برده شد و در ترس تابرنی تحت بازداشت خانگی قرار گرفت. گالریوس در ۳۰۷ به ایتالیا حمله کرد اما موفقیتی به‌دست نیاورد و مجبور به عقب‌نشینی شد. به‌دنبال این حمله، ماکسینتیوس فرمان قتل سوروس را صادر کرد و سوروس کمی بعد در ۱۶ سپتامبر ۳۰۷ اعدام شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
ماکسنتیوس


دوران ۳۰۶-۳۱۲
زادروز در حدود ۲۷۸
مرگ ۲۷ یا ۲۸ اکتبر ۳۱۲
پیش از کنستانتین یکم
پس از کنستانتیوس کلوروس
همسر والریا ماکسیمیلا
پدر ماکسیمیان
مادر اُتروپیا
فرزندان والریوس رومولوس و یک پسر دیگر


ماکسنتیوس با نام کامل مارکوس اورلیوس والریوس ماکسنتیوس (به لاتین: Marcus Aurelius Valerius Maxentius) (زادهٔ درحدود ۲۷۸ - درگذشتهٔ ۲۷ یا ۲۸ اکتبر ۳۱۲) امپراتور روم از ۳۰۶ تا ۳۱۲ بود.



ماکسنتیوس در حدود ۲۷۸ زاده شد. پدرش ماکسیمیان (بعدتر امپراتور روم) و مادرش اُتروپیا (اهل سوریه) بود. ماکسنتیوس پس از آنکه گالریوس در مارس ۲۹۳ به عنوان سزار انتخاب شد با دختر او والریا ماکسیمیلا ازدواج کرد و او دو پسر برایش به دنیا آورد که یکی از آنها رومولوس بود. ماکسنتیوس بسیار متکبر بود و به ندرت با پدرش ماکسیمیان و پدرزنش گالریوس به توافق می‌رسید.

پس از آنکه ماکسیمیان همراه با دیوکلتیان در ۳۰۵ از قدرت کناره‌گیری کرد، حکومت چهارنفره (متشکل از دو آگوستوس و دو سزار) به گالریوس و کنستانتیوس کلروس به عنوان امپراتور و ماکسیمینوس دایا و فلاویوس والریوس سوروس به عنوان سزار رسید. این موضوع باعث ناخشنودی ماکسنتیوس شد چون او به‌عنوان پسر ماکسیمیان انتظار داشت سهمی از این توزیع قدرت داشته باشد. با مرگ کنستانتیوس کلوروس در اوت ۳۰۶، سوروس از سزار به آگوستوس ارتقاء مقام یافت و گالریوس، کنستانتین (پسر کنتستانتیوس) را به عنوان سزار در حکومت چهارنفره انتخاب کرد. این مجموعه رویدادها سبب شد تا ماکسنتیوس همان سال در رم شورش کرده و در ۲۸ اکتبر ۳۰۶ خود را امپراتور بنامد. با این وجود او به دلیل ملاحظات سیاسی در این زمان از برگزیدن لقب آگوستوس اجتناب کرد و خود را پرینسپس نامید. او اینک ایتالیا، آفریقا، ساردینیا و کورسیکا را تحت حکومت خود داشت.

گالریوس پس از آگاهی از این کودتا، سوروس را برای سرکوب ماکسنتیوس به رم فرستاد. ماکسنتیوس که از پیشروی سوروس اطلاع یافته بود به منظور مشروعیت بخشیدن به حکومت خود و جلب حمایت سپاهیان سوروس به دنبال پدرش ماکسیمیان فرستاد و او را برای امپراتوری مشترک با خود و بازگرداندن عنوان آگوستوس به او دعوت کرد. این پیشنهاد مورد پذیرش ماکسیمیان واقع شد. در این زمان سپاه سوروس به رم رسیده و شهر را محاصره کردند. اما بیشتر آن سربازان پیشتر زیر فرمان ماکسیمیان بودند و درنتیجه به سوروس پشت کرده و ماکسیمیان و پسرش پیوستند. سوروس با اندک سربازان وفادار به خود مجبور به فرار به راونا شد اما ماکسیمیان شهر را محاصره کرد و با وعدهٔ در امان بودن جان سوروس او را دستگیر و به عنوان گروگان در رم زندانی نمود تا جلوی حملهٔ گالریوس را بگیرد.

در این زمان ماکسنتیوس که دیگر نیازمند جلب نظر دیگر امپراتوران نبود خود را آگوستوس نامید. کنستانتین تنها امپراتوری بود که او را به رسمیت شناخت و گالریوس و دیگران همچنان رفتاری خصمانه داشتند. گالریوس در ۳۰۷ به ایتالیا حمله کرد اما با پیوستن سربازانش به ماکسیمیان مجبور به عقب‌نشینی شد. به دنبال این حمله، ماکسینتیوس فرمان قتل سوروس را صادر کرد و او کمی بعد کشته شد.


در یک تغییر جهت ناگهانی در آوریل ۳۰۸، ماکسیمیان علیه پسر خود دست به شورش زد. او سعی کرد تا ماکسنتیوس را از قدرت برکنار سازد اما در این کار موفق نبود. سربازان به ماکسنتیوس وفادار ماندند و ماکسیمیان مجبور به ترک ایتالیا و فرار به دربار کنستانتین در گل شد.

در نوامبر ۳۰۸، جلسه‌ای با حضور تمام آگوستوس‌ها (از جمله دیوکلتیان که کناره‌گیری کرده بود) و سزارها برای پایان بخشیدن به بی‌ثباتی سیاسی در روم در کارنونتوم برگزار شد. در این جلسه ماکسیمیان مجبور به کناره‌گیری دوباره از قدرت گردید و ماکسنتیوس به عنوان دشمن مردم شناخته شد.
شورش در آفریقا

پس از اعلام نتیجهٔ این جلسه، لوسیوس دومیتیوس الکساندر، فرماندهٔ پرتورین‌ها در آفریقا، از ماکسنتیوس جدا شده و خود را به جای او امپراتور نامید. از دست دادن آفریقا که بزرگترین تأمین‌کنندهٔ غلات رم به‌شمار می‌رفت ضربهٔ مهلکی برای ماکسنتیوس بود. در نتیجهٔ این اتفاق پایتخت دچار قحطی شد و مردم گرسنه با پرتورین‌هایی که مشکلی از نظر جیرهٔ غذایی نداشتند درگیر شدند.

در اواخر ۳۰۹ ماکسینتوس یکی دیگر از فرماندهان پرتورین‌ها به نام گایوس روفیوس ولوسیانوس را از طریق مدیترانه به آفریقا فرستاد تا بحران آفریقا را حل نماید. ولوسیانوس در مأموریتش موفق بود و فرماندهٔ شورشی الکساندر کشته شد.

با مرگ سوروس و ماکسیمیان (در ۳۱۰)، کنستانتین با عنوان آگوستوس، امپراتور روم باختری شد. او که اینک ماکسنتیوس را مانعی در برابر فرمانروایی کامل خود بر نواحی غربی می‌دانست با او وارد جنگ شد.

کنستانتین در ۳۱۲ همراه با ۴۰ هزار سپاهی مقتدر به سوی رم لشکر کشید. ماکسینتوس در مقابل، فرماندهی سپاهی چهار برابری را برعهده داشت اما سربازان او در مقایسه با سپاهیان کنستانتین از نظم لازم برخوردار نبودند و توانایی‌های فرماندهی خود او نیز کمتر از کنستانتین بود. کنستانتین بدون اینکه اجازهٔ غارت هیچ شهری را به سپاهیانش بدهد وارد ایتالیا شد و درنتیجه حمایت مردم محلی را که به دنبال بروز قحطی از حکومت ماکسنتیوس خسته شده بودند به دست آورد.

نخستین سپاهی که به مقابله با کنستانتین فرستاده شد در آگوستا تورینوروم (تورین امروزی در ایتالیا) شکست خورد. رم دارای دیوارهای دفاعی بود و ماکسنتیوس تصمیم داشت با سپاهیانش در داخل شهر باقی بماند. اما چون محبوبیت خود را در بین مردم از دست داده بود از خیانت آنها وحشت داشت. پس نیروهای او ناگهان از شهر خارج و به سوی شمال آن رهسپار شدند تا با ارتش کنستانتین در میدان نبرد رویارو شوند.

دو سپاه سرانجام در نزدیکی پل میلویان با یکدیگر درگیر شدند. از آنجا که پل اصلی را که بر روی رود تیبر قرار داشت، برای جلوگیری از پیشروی قوای کنستانتین به سوی رم غیرقابل‌عبور کرده بودند، پلی موقت را با به‌هم بستن قایق‌ها ایجاد کردند تا ماکسنتیوس و سپاهیانش بتوانند از آن عبور کنند. با حملهٔ سپاه کنستانتین، سربازان ماکسنتیوس همراه با او دست به عقب‌نشینی زدند. اما این پل که توانایی تحمل وزن شمار بسیاری اسب و سرباز را نداشت در هم شکست و ماکسینتوس و هزاران نفر از سپاهیانش در ۲۷ یا ۲۸ اکتبر ۳۱۲ به درون رودخانه افتاده و غرق شدند. با پیروزی کنستانتین، سنای روم حمایت پیشین خود از کنستانتین را انکار و او را محکوم نمود. پس جسد ماکسنتیوس را از رودخانه گرفته و پس از جدا کردن سر از بدنش آن را در خیابان‌های رم چرخاندند. همچنین از ماکسنتیوس در طاق نصرت کنستانتین که به‌افتخار این پیروزی بنا شد با عنوان tyrannus به‌معنای جبار نام برده شده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
ماکسیمینوس دایا


دوران ۳۰۵-۳۱۳
زادروز ۲۰ نوامبر ۲۷۰
مرگ ژوئیه یا اوت ۳۱۳
محل مرگ طرسوس
پیش از لیسینیوس
پس از گالریوس
فرزندان ماکسیموس و یک دختر که نامش مشخص نیست.


گایوس والریوس گالریوس ماکسیمینوس (به لاتین: Gaius Valerius Galerius Maximinus) مشهور به ماکسیمینوس دایا (به لاتین: Maximinus Daia) یا دازا (به لاتین: Daza) یا ماکسیمینوس دوم (به لاتین: Maximinus II) (زادهٔ ۲۰ نوامبر ۲۷۰ — درگذشتهٔ ژوئیه یا اوت ۳۱۳) امپراتور روم خاوری از ۳۰۵ تا ۳۱۳ بود.


ماکسیمینوس در ۲۰ نوامبر ۲۷۰ در یک خانوادهٔ کشاورز ایلیری زاده شد. او خواهرزادهٔ گالریوس (بعدتر امپراتور روم خاوری) بود و کارش را نخست با چوپانی آغاز کرد، اما سپس به ارتش پیوست و مدارج مهم نظامی را پس از به قدرت رسیدن دائیش به سرعت پیمود. پس از آنکه دیوکلتیان و ماکسیمیان در ۱ مه ۳۰۵ از مقام امپراتوری روم خاوری و روم باختری کناره‌گیری کردند، سزارهایشان گالریوس و کنستانتیوس کلوروس جای آنها را به‌عنوان آگوستوس گرفتند. سپس با اعمال نظر گالریوس، دوستش سوروس و خواهرزاده‌اش ماکسیمینوس دایا به‌عنوان سزارهای جدید حکومت چهارنفره انتخاب شدند. کنستانتیوس و سوروس ادارهٔ روم باختری را برعهده داشتند و گالریوس و دایا بر روم خاوری فرمان می‌راندند.


محدودهٔ حکومتی دایا شامل خاورمیانهٔ امروزی و بخش جنوبی آسیای صغیر بود و او کمی پس از دریافت عنوان سزار به سمت شرق رفت و نخستین سال‌های حکومتش را در سزاریا در فلسطین گذراند. اما وقوع حوادثی در سال ۳۰۶ باعث بروز تغییراتی در بدنهٔ قدرت شد. کنستانتیوس کلوروس تنها یک سال پس از رسیدن به امپراتوری درگذشت و گالریوس مجبور شد تا پسر او کنستانتین را به عنوان سزار در کنار سوروس که اینک امپراتوری روم باختری به او رسیده بود انتخاب کند. در ۲۸ اکتبر ۳۰۶، ماکسنتیوس، پسر امپراتور مستعفی ماکسیمیان که از این توزیع قدرت ناخشنود بود در رم سر به شورش برداشت و خود را امپراتور خواند. سوروس به فرمان گالریوس با سپاهی برای سرکوب او به محاصرهٔ رم پرداخت اما ماکسنتیوس پدرش ماکسیمیان را به همراهی با خود ترغیب کرد و سپاهیان سوروس که پیشتر در خدمت ماکسیمیان بودند به او پیوستند. سوروس دستگیر و به عنوان گروگان به رم برده شد. گالریوس در ۳۰۷ به رم حمله کرد اما مجبور به عقب‌نشینی شد و ماکسنتیوس پس از آن سوروس را اعدام کرد.

وقوع این زنجیره حوادث باعث شد تا گالریوس جلسه‌ای را در اکتبر و نوامبر ۳۰۸ تشکیل داده و با تنزل مقام کنستانتین و ماکسیمینوس دایا، لیسینیوس را با عنوان آگوستوس، امپراتور روم باختری سازد.

این رفتار گالریوس سبب آزردگی ماکسیمینوس دایا شد و او خشم خود را در ۳۰۹ متوجه مسیحیان و یهودیان ساخت. به فرمان او همهٔ مردم حتی نوزادان باید در مراسم قربانی‌کردن به درگاه خدایان شرکت می‌کردند و متمردان از این دستور دستگیر و اخته شده و برای بردگی به معادن فرستاده می‌شدند. خشم ماکسیمینوس از این نادیده گرفتنش تا آنجا پیش رفت که سرانجام او خود را در ۳۱۰ امپراتور روم خاوری خواند و گالریوس نیز مجبور به پذیرش او شد. با مرگ گالریوس در ۳۱۱، ماکسیمینوس و دشمنش لیسینیوس برای تصاحب قلمرو او دست به کار شدند. لیسینیوس تنها پانونیا را در اختیار داشت و در فکر تصاحب بالکان بود که ماکسیمینوس کل آسیای صغیر را به اشغال خود درآورد. دو طرف اما در اوایل تابستان ۳۱۱ در منطقهٔ بسفر با یکدیگر دیدار و با انتخاب بسفر به عنوان خط مرزی، بر سر تقسیم قلمرو گالریوس بین خود توافق کردند.


باوجودی‌که گالریوس به هنگام مرگش فرمان مشهور خود مبنی بر مدارا کردن با مسیحیان را اعلام کرده بود اما ماکسیمینوس تنها شش ماه به آن پای‌بند بود و پس از آن اعدام مسیحیان را از سر گرفت. کارهای او این بار خطری بزرگتر را نیز متوجه کلیسا ساخته بود زیرا ماکسیمینوس دست به تغییر سیستم بت‌پرستی بر مبنای کلیسای مسیحیت زده و نوعی کلیسای پاگانی را بوجود آورده بود که دارای تشکیلات و سلسله مراتبی مشابه کلیسای مسیحیان بود. ماکسیمینوس دایا همچنین با دست زدن به جعل اسناد و مدارک در موج جدید اعدام‌هایش سعی در بی‌اعتبار کردن دین مسیح نمود.


ماکسیمینوس که با تصاحب آسیای صغیر بر قدرت خود افزوده بود امید داشت تا ماکسنتیوس که همچون او کافر بود و ایتالیا را نیز در ادارهٔ خود داشت با او متحد شود. اما ماکسنتیوس در جنگ با کنستانتین در ۳۱۲ کشته شد و ماکسیمینوس به هدف خود نرسید. از سوی دیگر این پیروزی سبب شد تا کنستانتین در آن زمان به قدرمندترین امپراتور بدل شود و ماکسیمینوس او را خطری جدی برای خود می‌دانست. پس تصمیم گرفت تا با متحد او لیسینیوس وارد جنگ شود.

ماکسیمینوس دایا در ۳۱۳ در سوریه بود و در فوریهٔ همان سال با ۷۰ هزار سپاهی به سوی بیثینیا لشکرکشی کرد. در آوریل ۳۱۳ او از بسفر گذشت و بیزانتیوم، محل استقرار سپاهیان لیسینیوس را به محاصرهٔ خود درآورد. شهر در برابر او مقاومت کرد و ماکسیمینوس پس از گذشت ۱۱ روز موفق به فتح آنجا شد. لیسینیوس با لشکری کوچک برای مقابله با او حرکت کرد و دو سپاه در ۳۰ آوریل ۳۱۳ با یکدیگر درگیر شدند. باوجودی‌که سپاه ماکسیمینوس از نظر تعداد پرشمار بود اما خستگی ناشی از گذشتن از آسیای صغیر در سرمای شدید به شکست آنها انجامید. پس ماکسیمینوس خود را به جامهٔ بردگان درآورد و به نیکومدیا گریخت. او سپس با ایجاد استحکاماتی در گذرگاه سیلیکیان خواست تا جلوی پیشروی قوای لیسینیوس را بگیرد اما موفق نبود. ماکسیمینوس سپس به طرسوس فرار کرد اما لیسینیوس آنجا را از طریق زمین و دریا به محاصرهٔ خود درآورد. ماکسیمینوس که بر اثر ابتلا به بیماری و یا بر اثر خوردن زهر به‌منظور خودکشی در این زمان ناخوش احوال شده بود، بینایی خود را از دست داد و با تحمل درد و رنج در ژوئیه یا اوت ۳۱۳ در طرسوس درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
لیسینیوس


دوران ۳۰۸ - ۳۲۴
زادروز ۲۵۰ یا ۲۶۵
مرگ بهار ۳۲۵
محل مرگ تسالونیکا
پیش از کنستانتین یکم
پس از فلاویوس والریوس سوروس
همسر فلاویا یولیا کنستانتیا
فرزندان لیسینیوس دوم


لیسینیوس با نام کامل والریوس لیسینیانوس لیسینیوس (به لاتین: Valerius Licinianus Licinius) یا والریوس لیسینیوس لیسینیانوس (به لاتین: Valerius Licinius Licinianus) (زادهٔ در حدود ۲۵۰ یا ۲۶۵ - درگذشتهٔ ۳۲۵) امپراتور روم از ۳۰۸ تا ۳۲۴ بود. او رقیب کنستانتین یکم بود و وارد جنگی داخلی با او شد که نتیجه‌ای جز شکست، دستگیری، تبعید و اعدام برای لیسینیوس به همراه نداشت.


لیسینیوس از خانواده‌ای کشاورز از اهالی داسیا بود و پس از ورود به ارتش توانست مدارج نظامی را به سرعت پیموده و به یکی از دوستان نزدیک گالریوس تبدیل شود و او را در حمله به ایران در ۲۹۷ همراهی کند. گالریوس سزار امپراتور دیوکلتیان در شرق بود و با کناره‌گیری او از قدرت در ۱ مه ۳۰۵ به امپراتوری نواحی خاوری روم رسید. ماکسیمیان، امپراتور نواحی غربی نیز همزمان با دیوکلتیان از مقام خود کناره گیری کرد و سزارش کنستانتیوس کلوروس جانشین او شد. پس از آن با دخالت گالریوس، ماکسیمینوس دایا و فلاویوس والریوس سوروس به عنوان سزارهای آنها در شرق و غرب انتخاب شدند. اما کنستانتیوس کلوروس در ۳۰۶ درگذشت و سوروس با عنوان آگوستوس جانشین او شد و کنستانتین، پسر کنستانتیوس کلوروس نیز به سزاری او رسید. این تقسیم قدرت با ناخشنودی ماکسنتیوس، پسر امپراتور مستعفی ماکسیمیان همراه بود و او در ۲۸ اکتبر ۳۰۶ در رم شورید و خود را امپراتور خواند. سوروس به فرمان گالریوس همراه با سپاهی عظیم برای سرکوب او حرکت کرد اما ماکسنتیوس با ترغیب پدرش ماکسیمیان به پیوستن به او توانست سپاهیان سوروس را که پیشتر زیر فرمان ماکسیمیان بودند به سوی خود کشیده و سوروس را مجبور به فرار به راونا سازد. ماکسیمیان آنجا را محاصره کرد و با دادن وعده‌ای سوروس را دستگیر و به عنوان گروگان به رم برد. گالریوس لیسینیوس را برای مذاکره با ماکسنتیوس به عنوان سفیر خود به رم فرستاد. این دیدار نتیجه‌ای دربر نداشت و گالریوس در ۳۰۷ به ایتالیا حمله کرد، اما مجبور به عقب‌نشینی شد و سوروس با فرمان ماکسنتیوس اعدام گردید.
دوران امپراتوری
سکهٔ امپراتور لیسینیوس

در اکتبر یا نوامبر ۳۰۸ کنفرانسی در شهر کارنوتوم بر‌گزار شد و لیسینیوس در ۱۱ نوامبر ۳۰۸ به مقام آگوستوسی رسید. لیسینیوس که حتی عنوان سزار را هم نداشت تنها به سبب دوستی با گالریوس و نادیده گرفتن دو سزار حکومت چهارنفره، ماکسیمینوس دایا و کنستانتین یکم به امپراتوری رسید و پانونیا، ایتالیا، آفریقا و اسپانیا به عنوان قلمرو حکومتی او به لیسینیوس واگذار شد.

اما ایتالیا، آفریقا و اسپانیا هنوز در اشغال ماکسنتیوس بود و لیسینیوس که در عمل تنها پانونیا را در اختیار خود داشت، ضعیف‌ترین امپراتور شناخته می‌شد. او که ماکسیمینوس دایا را تهدیدی جدی برای خود می‌دانست با فلاویا یولیا کنستانتیا، خواهر کنستانتین یکم نامزد کرد و موفق شد کنستانتین را متحد خود سازد.

گالریوس در ۳۱۱ درگذشت و لیسینیوس و ماکسیمینوس برای تصرف قلمرو او دست به‌کار شدند. لیسینیوس توانست بالکان را تصرف نماید اما ماکسیمینوس دایا از او سریعتر بود و آسیای صغیر (ترکیه امروزی) را به زیر فرمان خود درآورد. با این حال دو امپراتور در اوایل تابستان ۳۱۱ در بسفر با یکدیگر دیدار کرده و به توافق رسیدند تا قلمرو گالریوس را با مرز قرار دادن بسفر بین خود تقسیم نمایند.

یک سال بعد در ۲۸ اکتبر ۳۱۲ و طی نبرد پل میلویا، کسنستانتین موفق به شکست ماکسنتیوس شد و ماکسنتیوس به هنگام عقب‌نشینی همراه با سربازانش در رودخانه افتاد و غرق شد. پس از این پیروزی کسنتانتین و لیسینیوس در مدیولانوم (میلان امروزی) با یکدیگر دیدار کرده و لیسینیوس در ژانویه ۳۱۳ با خواهر کنستانتین ازدواج کرد. کنستانتین در این زمان فرمان مشهور خود معروف به فرمان میلان را صادر کرد که جکایت از آزاد بودن مسیحیان در دینشان و عدم دخالت دولت در این زمینه را داشت.

مرگ ماکسنتیوس باعث قدرتمندتر شدن کنستانتین شده بود، پس ماکسیمینوس دایا با ۷۰ هزار سپاهی به سوی بیثینیا لشکرکشی کرد. او با عبور از آسیای صغیر در آوریل ۳۱۳ از بسفر گذشت و بیزانتیوم، محل استقرار نیروهای لیسینیوس را به محاصرهٔ خود درآورد. شهر در برابر او مقاومت کرد و ماکسیمینوس پس از گذشت ۱۱ روز موفق به فتح آنجا شد. لیسینیوس با لشکری کوچک برای مقابله با او حرکت کرد و دو سپاه در ۳۰ آوریل ۳۱۳ با یکدیگر درگیر شدند. باوجودی‌که سپاه ماکسیمینوس از نظر تعداد پرشمار بود اما خستگی ناشی از گذشتن از آسیای صغیر در سرمای شدید به شکست آنها انجامید. ماکسیمینوس خود را به جامهٔ بردگان درآورد و به نیکومدیا گریخت. او سپس با ایجاد استحکاماتی در گذرگاه سیلیکیان خواست تا جلوی پیشروی قوای لیسینیوس را بگیرد اما موفق نبود و به طرسوس فرار کرد. لیسینیوس او را دنبال کرد و پس از گذشتن از آسیای صغیر و رسیدن به نیکومدیا، رسماً در ژوئن ۳۱۳ فرمان میلان را تأیید کرد. او سپس قرارگاه ماکسیمینوس را از طریق زمین و دریا به محاصرهٔ خود درآورد و ماکسیمینوس که بر اثر ابتلا به بیماری و یا بر اثر خوردن زهر به‌منظور خودکشی در این زمان ناخوش احوال شده بود، بینایی خود را از دست داد و با تحمل درد و رنج در ژوئیه یا اوت ۳۱۳ درهمانجا درگذشت. بدین ترتیب با مرگ ماکسیمینوس دایا قلمروهای تحت فرمان او به دست لیسینیوس افتاد.


با مرگ ماکسیمینوس اینک روم تنها در دستان لیسینیوس در شرق و کنستانتین در غرب قرار داشت. تمام مناطقی که در شرق پانونیا بود زیر فرمان لیسینیوس و تمام مناطقی که در غرب ایتالیا قرار داشتند زیر فرمان کنستانتین رفتند. باوجودی که کنستانتین امپراتور ارشد بود اما لیسینیوس کنترل کامل بر قلمرو خاوری تحت حکومت خود داشت و دو امپراتور می‌توانستند بدون درگیری با یکدیگر به ادارهٔ سرزمین تحت فرمانشان بپردازند. اما هنگامی‌که کنستانتین، شوهر خواهرش باسیانوس را به عنوان سزار انتخاب کرد و حکومت ایتالیا و دانوب را به او داد، این حرکت با ناخرسندی لیسینیوس همراه شد که چرا کنترل مناطق مهم نظامی در بالکان باید به یک نفر از خاندان کنستانتین داده شود. پس نقشه‌ای کشید و باسیانوس را در ۳۱۴ به شورش علیه کنستانتین تحریک کرد، با این وجود کنستانتین به نقش لیسینیوس در این شورش پی برد و جنگی داخلی بین دو امپراتور در گرفت.

در ۸ اکتبر ۳۱۴ نیروهای کنستانتین و لیسینیوس در سیبالی در پانونیا بایکدیگر درگیر شدند. کنستانتین قوای لیسینیوس را شکست داد و او مجبور به عقب‌نشینی به هادریانوپولیس شد. لیسینیوس در این زمان اورلیوس والریوس والنس را به مقام آگوستوسی غرب رساند تا حکومت کنستانتین را تضعیف نماید.

دومین نبرد دو امپراتور در کامپوس آردینسیس روی داد و لیسینیوس در ۱ مارس ۳۱۷ از کسنستانتین شکست خورده و تسلیم او شد. آنها دوباره به تقسیم امپراتوری بین خود پرداختند و لیسینیوس ادارهٔ منطقهٔ بالکان (به استثنای تراکیه) را به کنستانتین که پس از جنگ سیبالی در عمل آن مناطق را تحت کنترل خود داشت واگذار کرد. پس از این توافق والنس که امپراتور رقیب کنستانتین بود از قدرت خلع و اعدام گردید. بار دیگر صلح در امپراتوری برقرار شد و برای حفط وحدت سه سزار جدید در ۳۱۷ انتخاب شدند.

اما این صلح چندان دوام نیاورد و بار دیگر دو امپراتور درگیر جنگ با یکدیگر شدند. یکی از دلایل اصلی آن، تغییر سیاست لیسینیوس در برابر مسیحیان بود. لیسینیوس علی‌رغم این موضوع که قوانینی را به نفع مسیحیان وضع کرده بود اما کم کم خود به نقض نان پرداخت. او تا ۳۲۰ و ۳۲۱ به سیاست قدیمی سرکوب کلیسای مسیحیت در قلمرو خود پرداخته و حتی مسیحیان را از پست‌های دولتی بیرون کرده بود. علت دیگر به مقام کنسولی سالیانه مربوط میشد که با توافق دوجانبهٔ هر دو امپراتور در انتخاب پسرانشان به عنوان وارثان تاج و تخت انجام می‌پذیرفت. لیسینیوس احساس کرد که کنستانتین به پسران خود بیشتر علاقه نشان می‌دهد پس در ۳۲۲ خود و دو پسرش را بدون مشورت با کنستانتین به عنوان کنسول‌های روم خاوری منصوب کرد. باوجودی‌که این حرکتی خصمانه محسوب می‌شد اما عکس‌العملی فوری را به‌دنبال نداشت.

در ۳۲۲ کنستانتین برای مقابله با تاخت و تازهای گوت‌ها وارد قلمرو لیسینیوس شد و همین امر بهانهٔ کافی را به لیسینیوس داد تا کنستانتین را به نقض پیمان متهم کند و دو طرف برای سومین بار در ۳۲۴ وارد جنگ با یکدیگر شدند. دو سپاه در سوم ژوئیه در هادریانوپولیس با یکدیگر روبرو شده و نیروهای لیسینیوس با وجود نفرات بیشتر از کنستانتین شکست خوردند و لیسینیوس مجبور به عقب‌نشینی به بیزانتیوم شد. کمی بعد کریسپوس، پسر بزرگ کنستانتین نیز موفق به درهم شکستن ناوگان لیسینیوس شد. به‌دنبال این شکست لیسینیوس، مارتینیانوس را به امپراتوری مشترک با خود برگزید و او را به لامپساکوس فرستاد تا مانع حرکت سپاه کنستانتین از تراکیه به هلسپونت شود.
لیسینیوس که سخت در بیزانتیوم تحت فشار قرار گرفته بود به کلسدون در بیثینیا فرار کرد و در مدتی که مارتینیانوس سعی در متوقف کردن حرکت سپاه کنستانتین داشت به تجدید قوا پرداخت. کمی بعد کنستانتین از بسفر گذشت و دو سپاه در مکانی به نام کریسوپولیس با یکدیگر درگیر شدند که بار دیگر به شکست لیسینیوس در ۱۸ سپتامبر ۳۲۴ منجر شد.


لیسینیوس پس از شکست در نبرد کریسوپولیس با ۳۰ هزار از نیروهای باقی‌مانده‌اش به نیکومدیا گریخت اما خیلی زود به اسارت کنستانتین درآمد. کنستانتیا، همسر لیسینیوس و خواهر کنستانتین از برادرش خواست تا از کشتن لیسینیوس و مارتینیانوس چشم‌پوشی کند. پس هر دو امپراتور شکست‌خورده به فرمان کنستانتین تبعید و زندانی شدند. لیسینیوس به تسالونیکا فرستاده شد و تحت بازداشت خانگی قرار گرفت و مارتینیانوس نیز در کاپادوکیه زندانی شد. اما کمی بعد شایعاتی مبنی بر نقشه‌چینی لیسینیوس مبنی بر بازگشت به قدرت به عنوان متحد گوت‌ها به گوش رسید و در ۳۲۵ هم لیسینیوس و هم مارتینیانوس به دار آویخته شدند. پس از اعدام لیسینیوس، پسر و جانشین احتمالی او با نام لیسینیوس پسر نیز در ۳۲۷ در پولا اعدام گردید. دیگر پسر او نیز برای بردگی به کارتاژ فرستاده شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
والریوس والنس


دوران اواخر ۳۱۶ - ۱ مارس ۳۱۷
به‌طور مشترک با لیسینیوس
مرگ ۳۱۷


اورلیوس والریوس والنس (به لاتین: Aurelius Valerius Valens) (درگذشتهٔ ۳۱۷) برای مدت کوتاهی امپراتور روم به طور مشترک با لیسینیوس از اواخر ۳۱۶ تا یکم مارس ۳۱۷ بود.

والریوس والنس تا پیش از نشستن بر تخت امپراتوری دوک خط مرزی در داسیا بود. هنگامی که لیسینیوس در نبرد سیبالی (از نخستین جنگ‌های داخلی بین لیسینیوس و کنستانتین) در ۸ اکتبر ۳۱۴ یا ۳۱۶ از کنستانتین شکست خورد به ادیرنه گریخت. او در آنجا با کمک والنس موفق شد تا لشکری را فراهم آورد و لیسینیوس او را در اوایل دسامبر ۳۱۶ به امپراتوری مشترک با خود برگزید.

لیسینیوس در نبرد کامپوس آردینسیس بار دیگر از کنستانتین شکست خورد و در یکم مارس ۳۱۷ تسلیم او شد. لیسینیوس پس از این شکست کنستانتین را به‌عنوان امپراتور ارشد به رسمیت شناخت. بین دو امپراتور پیمان صلحی برقرار شد و لیسینیوس پس از آن والنس را از قدرت خلع و اعدام نمود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
مارتینیانوس


دوران ژوئیه - سپتامبر ۳۲۴
(به‌طور مشترک با لیسینیوس)
مرگ ۳۲۵
محل مرگ کاپادوکیه


مارتینیانوس یا مارتینیان با نام کامل سکستوس مارسیوس مارتینیانوس (به لاتین: Sextus Marcius Martinianus) (دگذشتهٔ ۳۲۵) برای مدت کوتاهی امپراتور روم به‌طور مشترک با لیسینیوس از ژوئیه تا سپتامبر ۳۲۴ بود.
زندگینامه

مارتینیانوس در ابتدا مقام «ریاست دفاتر» را در حکومت لیسینیوس، امپراتور روم خاوری برعهده داشت. پس از آنکه لیسینیوس در ۳ ژوئیه ۳۲۴ در نبرد ادیرنه از کنستانتین، امپراتور روم باختری شکست خورد، مارتینیانوس را با اعطای عنوان آگوستوس به امپراتوری مشترک با خود رساند. او سپس مارتینیانوس را همراه با ارتشی به لامپساکوس (در ساحل آسیایی داردانل) فرستاد تا مانع عبور ارتش کنستانتین از تراکیه به میسیا و بیثینیا در آسیای صغیر شود. نبردی دریایی موسوم به نبرد هلسپونت بین دو سپاه درگرفت و کریسپوس، پسر بزرگ کنستانتین موفق شد تا ناوگان لیسینیوس را در هم شکسته و مارتینیانوس را شکست دهد. به‌دنبال این شکست لیسینیوس نیروهای خود را از بیزانتیوم که به محاصرهٔ کنستانتین درآمده بود عقب کشید و به‌سوی کلسیدون در ساحل آسیایی بسفر عقب‌نشینی کرد. کنستانتین سپس با استفاده از ناوگانی سبک برای گریز از حملهٔ احتمالی مارتینیانوس توانست وارد آسیای صغیر شود. لیسینیوس برای تقویت نیروهایش در لامپساکوس به مارتینیانوس پیوست اما طی نبرد کریسوپولیس در ۱۸ سپتامبر ۳۲۴ از کسنتانتین شکست خورد و همراه با مارتینیانوس به اسارت او درآمد.

هر دو امپراتور شکست‌خورده به فرمان کنستانتین تبعید و زندانی شدند. لیسینیوس به تسالونیکا فرستاده شد و تحت بازداشت خانگی قرار گرفت و مارتینیانوس نیز در کاپادوکیه زندانی شد. اما یک سال بعد در ۳۲۵ هر دو نفر آنها به دستور کنستانتین اعدام شدند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
کنستانتین یکم


کنستانتین یکم یا کنستانتین بزرگ(به لاتین: Flavius Valerius Aurelius Constantinus Augustus) متولد در سال ۲۷۲ و مرگ در ۲۶ ژوئن ۳۳۷ (میلادی)، امپراتور روم بود.

او توانست ژرمن‌های ویزیگوت‌ها را شکست بدهد. همچنین طی فرمان میلان در سال ۳۱۳ (میلادی)، مسیحیت را مذهب رسمی روم کرد و در کنار آن به مذاهب دیگر آزادی داد. او مجامع مذهبی کنگره آرل و کنگره نیقیه را به منظور حفظ وحدت در مسیحیت تشکیل داد. او در اواخر عمر بدست یک اسقف آریوسی غسل تعمید داده شد.

کلیسای مرقد مقدس، به دستور کنستانتین در شهر اورشلیم بنا شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
صفحه  صفحه 87 از 229:  « پیشین  1  ...  86  87  88  ...  228  229  پسین » 
فرهنگ و هنر

تاریخ اروپا از ابتدا تاکنون

رنگ ها List Insert YouTube video   

 ?

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA