ارسالها: 23327
#891
Posted: 20 Apr 2014 22:57
ماژوریان
دوران ۴۵۷-۴۶۱
نام کامل ژولیوس والریوس ماژوریانوس
زادروز درحدود ۴۲۰
مرگ ۷ اوت ۴۶۱
محل مرگ درتونا، لیگوریا
(تورتونای امروزی در ایتالیا)
پیش از لیبیوس سوروس
پس از آویتوس
ماژوریان با نام کامل ژولیوس والریوس ماژوریانوس (به لاتین: Julius Valerius Majorianus) (زادهٔ در حدود ۴۲۰ - درگذشتهٔ ۷ اوت ۴۶۱) امپراتور روم غربی در سدهٔ پنجم میلادی از ۴۵۷ تا ۴۶۱ بود.
ماژوریان در حدود ۴۲۰ و در یک خانوادهٔ برجستهٔ نظامی زاده شد. پدربزرگ مادری او به عنوان «سرور سربازان» در ارتش تئودوسیوس یکم خدمت کرده و پدرش نیز خزانه‌دار آئتیوس بود. همین موارد به ماژوریان کمک کرد تا وارد ارتش شده و به مقام افسری در لشکر آئتیوس دست یابد. با این حال آئتیوس او را اخراج کرد چون همسرش از ماژوریان خوشش نمی‌آمد. همین موارد به او کمک کرد
با مرگ آئتیوس در ۴۵۴، والنتینیان سوم او را برای خدمت در ارتش فراخواند و ماژوریان را به یکی از مقام‌های بالای ارتشی منصوب کرد. اما والنتینیان هم در ۴۵۵ ترور شد و چون جانشین مشخصی نداشت این احتمال می‌رفت که ماژوریان به عنوان امپراتور جدید انتخاب شود بویژه که از حمایت مارسیان، امپراتور روم شرقی و توجه اودوکسیا، بیوهٔ والنتینیان سوم نیز برخوردار بود. اما پترونیوس ماکسیموس با دادن رشوه توانست کنترل کاخ امپراتوری را در دست گرفته، اودوکسیا را با تهدیدش به مرگ وادار به ازدواج با خود نموده و قدرت را به عنوان امپراتور جدید در دست گیرد. با این حال او در همان سال به قتل رسید و پس از او آویتوس بر تخت امپراتوری نشست.
با برکناری و مرگ آویتوس در ۴۵۶، روم غربی به مدت ۶ ماه فاقد امپراتور مستقل بود و مارسیان به عنوان تنها امپراتور روم متحد شناخته شد هرچند این اتحاد تنها در سخن اتفاق افتاده بود و نه در عمل. با این وجود سکه‌هایی به نام مارسیان در روم غربی ضرب شد که او را به عنوان امپراتور جدید بخش غربی معرفی می‌نمود.
مارسیان در اوایل ۴۵۷ درگذشت و در همان زمان ماژوریان به مقام ارشد «سرور سربازان» ارتقا یافت. ماژوریان دوست ریکیمر بود که از قدرت نظامی بالایی در روم غربی برخوردار بود و احتمالاً با توصیهٔ او ماژوریان به این مقام دست یافته بود. او سپس به‌سرعت برای سرکوب متجاوزان آلامانی وارد عمل شد و توانست آنها را در بلینتزونا (واقع در سوئیس امروزی) شکست دهد.
ماژوریان در ۱ آوریل ۴۵۷ و با حمایت ریکیمر آگوستوس نامیده شد و در دسامبر همان سال قدرت را به عنوان امپراتور روم غربی در دست گرفت. اما این موضوع با مقاومت اهالی گل که پیشتر هموطنشان آویتوس نیز از امپراتوری برکنار و کشته شده بود روبرو گردید. حتی اهالی بورگوندی دست به ایجاد پادگانی نظامی در شهر لوگدونوم (لیون امروزی در فرانسه) زدند که سبب شد ماژوریان با سپاهش وارد گل شده و آنجا را محاصره نماید. از سوی دیگر تئودوریک دوم که دوست آویتوس بود نیز علیه امپراتور جدید سر به شورش برداشت. با این حال ماژوریان توانست با سرکوب این شورش‌ها، قلمرو حکومتیش را بار دیگر تحت کنترل خود درآورد.
ماژوریان در ۴۵۸ و به امید بازپس‌گیری آفریقا از وندال‌ها دست به تجهیز ناوگان دریایی‌اش زد. او که اینک خیالش از گل راحت شده بود در مه ۴۶۰ همراه با ۳۰۰ کشتی به سمت اسپانیا حرکت کرد. اما ناوگان او پس از رسیدن به خلیج آلیکانته ناگهان مورد شبیخون ناوگان وندال‌ها به فرماندهی گایسریک قرار گرفت و بیشتر کشتی‌هایش به تصرف آنها درآمد. پس ماژوریان به صلحی حقارت‌بار تن داده و راه بازگشت به ایتالیا را در پیش گرفت.
ریکیمر که هنوز قدرت زیادی به عنوان فرماندهٔ نظامی داشت از شنیدن خبر این شکست خشمگین شد و آن را لکهٔ ننگی برای شرافت یک امپراتور دانست. پس تصمیم به برکناری ماژوریان گرفت. بدین ترتیب در دوم اوت ۴۶۱ و هنگامی که ماژوریان در راه بازگشت از اسپانیا به ایتالیا از درتونا عبور می‌کرد با شورشی در آن شهر مواجه شد که به احتمال قوی از سوی ریکیمر سازماندهی شده بود. ماژوریان توسط سربازان دستگیر و مجبور به کناره‌گیری از قدرت شد و ۵ روز بعد نیز درگذشت. علت مرگ او را بیماری عنوان کردند هرچند چنین برمی‌آید که او را به قتل رسانده باشند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23327
#892
Posted: 20 Apr 2014 23:00
لیبیوس سوروس
دوران ۱۹ نوامبر ۴۶۱- ۴۶۵
نام کامل لیبیوس سِوِروس
زادگاه لوکانیا در جنوب غربی ایتالیا
مرگ ۱۵ اوت یا ۱۴ نوامبر ۴۶۵
محل مرگ رم
پیش از آنتمیوس
پس از ماژوریان
لیبیوس سوروس (به لاتین: Libius Severus) (درگذشتهٔ ۱۵ اوت یا ۱۴ نوامبر ۴۶۵) که گاه او را به اشتباه لیویوس سوروس نیز نامیده‌اند امپراتور روم غربی از ۴۶۱ تا ۴۶۵ بود.
روم غربی پس از مرگ ماژوریان در ۴۶۱ به مدت ۳ ماه فاقد امپراتور بود تا اینکه سرانجام در ۱۹ نوامبر همان سال لیبیوس سوروس را امپراتور جدید ساختند. لیبیوس از اهالی لوکانیا در جنوب غربی ایتالیا بود و ریکیمر، فرماندهٔ ژرمانی و قدرتمند سپاهیان و تعیین‌کنندهٔ سیاست‌های روم غربی از زمان حکومت آویتوس، در انتصاب او به این مقام نقش داشت. بدین ترتیب لیبیوس سوروس امپراتوری دست‌نشانده و تحت فرمان ریکیمر بود.
با این حال حکومت لیبیوس سوروس با چالش‌های بسیاری روبرو شد. از سویی لئوی یکم، امپراتور روم شرقی هرگز او را به‌عنوان امپراتور به رسمیت نشناخت و در نتیجه از او با عنوان غاصب تاج و تخت در نیمهٔ شرقی نام برده می‌شد و از سوی دیگر ژنرال آئگیدیوس، سرور سربازان در گل و کسی که ارتش بزرگی را درآنجا فرماندهی می‌کرد از به رسمیت شناختن لیبیوس خودداری کرد. در همین زمان مارسلینوس، فرماندهٔ نظامی دالماتیا و دشمن ریکیمر با تشویق لئوی یکم به نمایش دشمنی آشکار خود با امپراتور دست‌نشانده پرداخت و پس از او وندال‌ها که بر طبق علایق امپراتوری شرقی عمل می‌کردند آشکارا به دشمنی با لیبیوس پرداخته و گایسریک، پادشاه وندال‌ها خواهان جایگزینی لیبیوس با اولیبریوس (بعدتر امپراتور در ۴۷۲) شد.
با افزایش چنین تهدیدهایی علیه روم غربی، ریکیمر که برای مقابله با آلان‌ها در برگامو در شمال ایتالیا به سر می‌برد و توانسته بود بر آنها پیروز شود به سرعت بازگشت و با خواری از لئوی یکم درخواست نمود تا جلوی این تهدیدها را بگیرد. پس از آن مارسلینوس پذیرفت تا به آرام سازی اوضاع بپردازد اما گایسریک و وندال‌ها از تهدیدات خود دست برنداشته و سیسیل و ایتالیا را مورد هجوم گستردهٔ خود قرار دادند.
لیبیوس سوروس در حدود ۴ سال فرمانروایی کرد و در پاییز ۴۶۵ در رم درگذشت. برخی منابع تاریخ درگذشت او را ۱۵ اوت ذکر کرده‌اند که ممکن است اشتباه باشد زیرا یکی از فرمان‌های او در ۲۵ سپتامبر همان سال صادر شده است، هرچند ممکن است این فرمان پس از مرگ او صادر شده باشد. برخی دیگر نیز این تاریخ را ۱۴ نوامبر ۴۶۵ دانسته‌اند. علت دقیق مرگ او مشخص نیست، در سدهٔ ششم میلادی چنین عنوان شد که ریکیمر او را مسموم کرده بود اما سیدونیوس آپولیناریس در ۴۶۸ نوشت که لیبینیوس سوروس به مرگ طبیعی درگذشته است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23327
#893
Posted: 20 Apr 2014 23:03
آنتمیوس
دوران ۱۲ آوریل ۴۶۷ - ۱۱ ژوئیه ۴۷۲
نام کامل پروکوبیوس آنتمیوس
زادروز درحدود ۴۲۰
زادگاه قسطنطنیه یا گالاتیا
مرگ ۱۱ ژوئیه ۴۷۲
محل مرگ رم
پیش از اولیبریوس
پس از لیبیوس سوروس
همسران آئلیا مارسیا
اوفمیا
آلیپیا
فرزندان آنتمیولوس
مارسیانوس
پروکوپیوس آنتمیوس
رومولوس
آنتمیوس با نام کامل پروکوپیوس آنتمیوس (به لاتین: Procopius Anthemius) (زادهٔ پیرامون ۴۲۰ - درگذشتهٔ ۴۷۲) امپراتور روم غربی از ۴۶۷ تا ۴۷۲ بود.
آنتمیوس در حدود ۴۲۰ در قسطنطنیه یا گالاتیا در امپراتوری روم شرقی و در یک خانوادهٔ ثروتمند، بانفوذ و برجسته زاده شد. در حدود ۴۵۳ با آئلیا مارسیا، تنها دختر مارسیان، امپراتور روم شرقی (حکومت ۴۵۰-۴۵۷) ازدواج کرد و از او صاحب چهار فرزند شد. آنتمیوس در فاصلهٔ ۴۵۳ تا ۴۵۴ فرماندهی نظامیان را در تراکیه برعهده داشت، سپس در ۴۵۵ به مقام کنسولی رسید و پس از آن در ۴۵۶ به درجهٔ «سرور سربازان» ارتقاء یافت.
پس از مرگ مارسیان در ۴۵۷ چنین انتظار می‌رفت که آنتمیوس جانشین او شود اما آسپار، فرماندهٔ قدرتمند سپاهیان روم شرقی ترجیح داد که یکی از افراد خودش به قدرت دست یابد و در نتیجه امپراتوری به لئوی یکم رسید. آنتمیوس بدون کینه‌ورزی نسبت به لئو به خدمت او درآمد و توانست پیروزهایی را طی نبردهایش در ۴۵۹ تا ۴۶۴ علیه اوستروگوت‌ها در ایلیریکوم و در ۴۶۶ تا ۴۶۷ علیه هون‌ها در ساردیکا (صوفبهٔ امروزی در بلغارستان) به‌دست آورد. آنتمیوس سپس برای تحکیم روابطش با لئو با دختر او اوفمیا ازدواج کرد.
در ۴۶۵ لیبیوس سوروس، امپراتور روم غربی درگذشت و وندال‌ها اولیبریوس را برای تصاحب تاج و تخت امپراتوری نامزد کردند. این موضوع سبب شد تا لئوی یکم نیز به فکر معرفی فردی از سوی خود بیفتد. او که پس از حملهٔ وندال‌ها در ۴۶۷ به پلوپونزی در یونان آنها را تهدیدی جدی برای روم شرقی و حکومت خود می‌دید و درعین‌حال برای یورش به آنها در شمال آفریقا به کمک نیاز داشت، آنتمیوس را در ۴۶۷ برای امپراتوری روم غربی معرفی نمود.
آنتمیوس به دنبال این اعلام در همان سال همراه با ارتشی به فرماندهی مارسلینیوس، سرور سربازان در دالماتیا به سوی روم غربی روانه شد و در ۱۲ آوریل ۴۶۷ در رم به امپراتوری رسید. با این حال او با مشکلاتی نیز روبرو شد. بیشتر روم غربی در دست گروه‌های مختلفی از بربرها بود و آنتمیوس عملاً تنها کنترل ایتالیا را در دست داشت. از سوی دیگر او یکی از اهالی روم شرقی بود و همین موضوع سبب مقاومت بخش‌هایی از روم غربی در برابر حکومت او شده بود و حتی افرادی به تمسخر اصلیت یونانی او پرداخته بودند. به علاوه آنتمیوس به دلیل فیلسوف بودنش مورد این شک نیز قرار داشت که بخواهد پاگانیسم را بار دیگر احیا نماید.
بروز این مسایل سبب شد تا آنتمیوس که از قدرت و نفوذ ریکیمر در غرب آگاه بود در صدد متحد شدن با او از طریق پیوندهای خانوادگی برآید و در نتیجه در اواخر سال ۴۶۷ با آلیپیا، یگانه دختر ریکیمر ازدواج کرد.
حکومت آنتمیوس از سوی دو گروه از بربرهای قدرتمند باختری تهدید می‌شد، یک وندال‌ها که آفریقا را در کنترل خود داشتند و سواحل مدیترانه را مورد تاخت و تاز قرار داده بودند و دیگر ویزیگوت‌ها که به گسترش قلمرو خود در سرزمین گل و اسپانیا مشغول بودند. این موضوع سبب شد تا مردم دو روم شرقی و غربی برای نخستین بار پس از اوایل دههٔ ۴۴۰ میلادی با یکدیگر علیه گایسریک، پادشاه وندال‌ها متحد شوند. پس ناوگانی عظیم برای انتقال سربازان آماده شد اما انتخاب فرماندهان به بدترین شکل صورت گرفت. فرماندهی ناوگان شرقی برعهدهٔ باسیلیسکوسی بود که اصلاً قابل اعتماد نبود و همزمان انتخاب مارسلینوس به عنوان فرماندهٔ ناوگان غربی خشم ریکیمر را برانگیخت چون مارسلینوس دشمن درجه اول او بود.
با شروع نبرد مارسلینوس با موفقیت به ساردینا حمله کرد و نیروهایش را در تریپولیتانیا پیاده نمود. اما باسیلیسکوس با هدایت ناوگان شرقی به سوی گایسیریک در کارتاژ فاجعه آفرید. بیشتر کشتی‌ها و افراد او غرق شدند و آن تعداد باقی‌مانده نیز همراه با او و مارسلینوس به سیسیل گریختند. اما مارسلینوس در آنجا و احتمالاً با توطئهٔ ریکیمر به قتل رسید.
پس از این شکست تهدید دیگری این بار از سوی گل برخاست. اوریک، برادرش تئودوریک دوم را به قتل رسانده خود پادشاه ویزیگوت‌ها شد و پس از آن سعی داشت تا تمام سرزمین گل را به زیر سلطهٔ خود درآورد. تلاش‌های آنتمیوس برای متوقف ساختن جاه‌طلبی‌های اوریک با شکستی سنگین در نبردی در کرانهٔ باختری رود رون مواجه گردید و در این نبرد آنتمیولوس، پسر امپراتور و سه تن از فرماندهان برجستهٔ رومی کشته شدند.
رابطهٔ آنتمیوس و ریکیمر به دنبال چنین شکست‌هایی رو به تیرگی نهاد و ریکیمر مشخصاً تمایل داشت تا خود را از دردسر یک امپراتور ناموفق دیگر رها سازد. مشکل‌داری این ارتباط تا بدانجا پیش رفت که ایتالیا عملاً به دو پاره تقسیم شد و ریکیمر از مدیولانوم (میلان امروزی) و آنتمیوس از رم به ادارهٔ بخش‌های تحت فرمان خود پرداختند. با این حال در ۴۷۰ اسقفِ تیکینوم توانست آن دو را با یکدیگر آشتی دهد اما این صلح چندان پایدار نبود.
در ۴۷۲ ریکیمر به سمت جنوب لشکر کشید تا آنتمیوس را از قدرت خلع و اولیبریوس را که مورد حمایت وندال‌ها بود به جایش امپراتور نماید. سپاهیان او رم را به محاصرهٔ خود درآوردند اما آنتمیوس که از پشتیبانی یکی از نیروهای ویزیگوت برخوردار بود توانست تا ۳ ماه این محاصره را تحمل نماید. اما سرانجام قوای ریکیمر موفق به فتح رم شدند. پس آنتمیوس خود را به هیبت گدایی درآورد تا بتواند فرار کند، اما مورد خیانت قرار گرفت و دستگیر شد. او سپس به فرمان گوندوباد، خواهرزادهٔ ریکیمر در همان سال گردن زده شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23327
#894
Posted: 20 Apr 2014 23:09
اُلیبریوس
دوران آوریل تا نوامبر ۴۷۲
یا
آوریل/مه یا ۱۱ ژوئیه ۴۷۲ - ۲۲ اکتبر یا ۲ نوامبر ۴۷۲
نام کامل آنیسیوس اُلیبریوس
مرگ ۲۲ اکتبر، ۲۸ اکتبر یا ۲ نوامبر ۴۷۲
پیش از گلیسریوس
پس از آنتمیوس
همسر پلاسیدیا
فرزندان آنیسیا یولیانا
اُلیبریوس با نام کامل آنیسیوس اولیبریوس (به لاتین: Anicius Olybrius) امپراتوری دست‌نشانده در روم غربی بود که در ۴۷۲ به قدرت رسید و تنها چند ماه پس از آن در همان سال درگذشت.
اولیبریوس پیش از رسیدن به مقام امپراتوری سناتوری ثروتمند از خاندان ممتاز آنیچی بود که در حدود سال ۴۵۴ با پلاسیدیا، دختر کوچک امپراتور والنتینیان سوم ازدواج کرد. هدف امپراتور از این ازدواج ایجاد نزدیکی و اتحاد با طبقهٔ اشرافی سناتوری ایتالیا بود تا بدین وسیله بر قدرت خود بیفزاید. اما والنتینیان در ۴۵۵ به قتل رسید و پترونیوس ماکسیموس خود را امپراتور جدید روم باختری خواند. دو ماه بعد وندال‌ها به سرکردگی گایسریک به رم حمله کردند. پترونیوس هنگام فرار به دست مردم خشمگین کشته شد و وندال‌ها شهر را غارت کردند. آنها ملکه اودوکسیا، بیوهٔ والنتینیان و دخترانش پلاسیدیا (همسر الیبریوس) و اودوسیا را با خود به کارتاژ بردند و درآنجا اودوسیا با هونریک، پسر گایسریک ازدواج کرد. الیبریوس در آن زمان در قسطنطنیه بود و از این حمله دور ماند.
در ۴۶۵ لیبیوس سوروس، امپراتور وقت روم غربی درگذشت و گایسریک، به امید افزایش نفوذش در روم باختری الیبریوس را که ارتباط نزدیکی با دربار وندال‌ها داشت برای جانشینی لیبیوس پیشنهاد داد. این موضوع سبب شد تا لئوی یکم، امپراتور روم شرقی نیز که در فکر حمله به وندال‌های شمال آفریقا بود از طرف خود آنتمیوس را برای این مقام معرفی نماید.
آنتمیوس در ۴۶۷ به امپراتوری رسید و مورد پذیرش ریکیمر، فرماندهٔ قدرتمند و پادشاه‌ساز روم غربی قرار گرفت. با این وجود شکست‌های سنگین او در مبارزه علیه وندال‌ها و ویزیگوت‌ها باعث بروز درگیری بین او و ریکیمر شد. لئوی یکم به منظور آشتی‌دادن دو طرف، الیبریوس را به ایتالیا فرستاد.
الیبریوس در اوایل ۴۷۲ به ایتالیا رسید و متوجه شد که ریکیمر رم را به قصد نابودی آنتمیوس به محاصرهٔ خود درآورده است و امکان بهبود روابط دو طرف وجود ندارد. با این حال ریکیمر از آمدن الیبریوس به ایتالیا استقبال کرد چون او را جانشینی معتبر برای حریفش آنتمیوس می‌دید و او را در آوریل همان سال به مقام امپراتوری روم غربی منصوب کرد. این موضوع باعث نگرانی لئوی یکم شد چون به قدرت رسیدن کسی که دوستی نزدیکی با وندال‌ها داشت را خطری جدی برای روم شرقی می‌دانست، به همین سبب پنهانی نامه‌ای به آنتمیوس فرستاد و در آن او را ترغیب به کشتن الیبریوس کرد. اما دیری نپایید که رم سقوط کرد و آنتمیوس از قدرت خلع و در ژوئیهٔ ۴۷۲ گردن زده شد. الیبریوس بر تخت پادشاه ی نشست اما هرگز از سوی لئوی یکم به رسمیت شناخته نشد.
ریکیمر ۴۰ روز پس از فتح رم در اوت ۴۷۲درگذشت و خواهرزاده‌اش گوندوباد به عنوان «ارشد سربازان» جانشین او شد. عمر حکومت الیبریوس نیز چندان طولانی نبود و بر اثر ابتلا به بیماری در اکتبر یا نوامبر همان سال درگذشت. بدین ترتیب الیبریوس در مقایسه با دیگر امپراتوران دست‌نشاندهٔ ریکیمر کوتاه‌ترین مدت فرمانروایی را داشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23327
#895
Posted: 20 Apr 2014 23:16
گلیسریوس
دوران ۳ یا ۵ مارس ۴۷۳ - ژوئن ۴۷۴
پیش از ژولیوس نپوس
پس از الیبریوس
گلیسیریوس (به لاتین: Glycerius) (زندگی در سدهٔ پنجم پس از میلاد) برای مدت کوتاهی امپراتور روم غربی از ۴۷۳ تا ۴۷۴ بود. او سپس به مقام اسقفی سالونی (در کرواسی امروزی) رسید. گلیسریوس هفتمین نفر از به‌اصطلاح امپراتوران دست‌نشاندهٔ روم غربی به شمار می‌رود.
روم غربی پس از مرگ اولیبریوس در ۴۷۲ به مدت ۴ ماه فاقد امپراتور بود و لئوی یکم، امپراتور روم شرقی به عنوان یگانه فرمانروای حاضر در آن زمان ادارهٔ هر دو نیمهٔ باختری و خاوری را در دست گرفت. او سپس به جستجوی فرد مناسبی برای منصب امپراتوری روم غربی پرداخت اما گاندوباد، خواهرزادهٔ ریکیمر که پس از مرگ او در همان سال «ارشد سربازان» شده بود و جایگاه قدرتمندی داشت یکی از نظامیان خود به نام گلیسریوس، فرماندهٔ محافظان امپراتوری را انتخاب و او را در مارس ۴۷۳ در راونا به امپراتوری رساند.
درهمین زمان استروگوت‌ها در ناحیهٔ دانوب در حال رفت و آمد بودند و چنین می‌نمود که می‌خواهندوارد ایتالیا شوند، اما گلیسریوس توانست با استفاده از دیپلماسی مناسب و بدون به‌کارگیری زور، آنها را ترغیب به رفتن به گل نماید.
با این وجود لئوی یکم او را به عنوان امپراتور قانونی روم غربی به رسمیت نمی‌شناخت و گلیسریوس را غاصب تاج و تخت می‌دانست. پس علیه او وارد جنگ شد و ناوگانی را به فرماندهی ژولیوس نپوس برای مقابله با او اعزام کرد. نپوس در نزدیکی رم فرود آمد و خود را امپراتور خواند. در این زمان گاندوباد که پس از مرگ برادرانش تنها وارث پادشاهی بورگوندی شده بود ایتالیا را ترک کرد و گلیسریوس که حامیش را از دست داده بود بدون هیچ‌گونه مقاومتی تسلیم شد.
گلیسریوس پس از برکناری از امپراتوری به مقام اسقفی سالونی (اسپلیت امروزی در کرواسی) گماشته شد. روایات گوناگونی از زندگی او پس از این اتفاق وجود دارد. برخی مدعیند که گلیسریوس پیش از آنکه بتواند کارش را به عنوان اسقف آغاز کند درگذشت اما تاریخ‌نگاری به‌نام مالکوس ادعای دیگری دارد. او چنین روایت می‌کند که گلیسریوس نه تنها اسقف سالونی شد، بلکه پس از آن به مقام اسقف‌اعظمی مدیولانوم (میلان امروزی) نیز دست یافت و از همانجا در سال ۴۸۰، نقشهٔ ترور ژولیوس نپوس را طراحی کرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23327
#896
Posted: 20 Apr 2014 23:20
ژولیوس نپوس
دوران ۱۹ یا ۲۴ ژوئن ۴۷۴ - ۲۸ اوت ۴۷۵
۴۷۵ - ۲۵ آوریل، ۹ مه یا ۲۲ ژوئن ۴۸۰
نام کامل ژولیوس نپوس
مرگ ۲۵ آوریل، ۹ مه یا ۲۲ ژوئن ۴۸۰
محل مرگ دالماتیا
پیش از رومولوس آگوستولوس
پس از گلیسریوس
پدر نپوتیانوس
ژولیوس نپوس (به لاتین: Julius Nepos) (درگذشتهٔ ۴۸۰) امپراتور روم غربی از ۴۷۴ تا ۴۷۵ در ایتالیا بود و پس از فرار به دالماتیا همچنان از سوی روم شرقی به عنوان امپراتور روم غربی از ۴۷۵ تا ۴۸۰ شناخته می‌شد. ژولیوس نپوس را آخرین امپراتور «قانونی» روم غربی می‌دانند. هرچند در تاریخ، رومولوس آگوستولوس به عنوان آخرین امپرتور نیمهٔ باختری شناخته می‌شود.
ژولیوس نپوس فرزند نپوتیانوس، ارشد سربازان در حکومت آویتوس و مادرش خواهر مارسلینوس، فرماندهٔ نیروهای مستقر در دالماتیا و دشمن بزرگ ریکیمر، فرماندهٔ قدرتمند ژرمانی‌تبار و پادشاه‌ساز روم غربی بود. ژولیوس پس از مرگ مارسلینوس جانشین او شد و در ۴۶۸ فرماندهی دالماتیا را برعهده گرفت. دالماتیا در آن زمان منطقه‌ای بود که به طور رسمی بخشی از خاک امپراتوری شرقی محسوب می‌شد اما در زمان مارسلینوس به صورت سرزمینی مستقل اداره می‌گردید. با این وجود ارتباط ژولیوس نپوس با دربار امپراتوری روم شرقی پس از ازدواجش با خواهرزادهٔ آئلیا ورینا، همسر لئوی یکم، امپراتور وقت روم شرقی مستحکم شد.
روم غربی پس از مرگ اولیبریوس در ۴۷۲ به مدت ۴ ماه فاقد امپراتور بود و لئوی یکم ادارهٔ هر دو نیمهٔ امپراتوری را برعهده گرفت. او سپس در جستجوی فرد مناسبی برای منصب امپراتوری روم غربی بود که گاندوباد، خواهرزادهٔ ریکیمر که پس از مرگ او «ارشد سربازان» شده بود یکی از نظامیان خود به نام گلیسریوس را انتخاب و او را در مارس ۴۷۳ در راونا به امپراتوری رساند. اما لئو او را به رسمیت نشناخت و غاصب تاج و تخت نامید و ژولیوس نپوس را برای سرنگونی او و در دست گرفتن حکومت روم غربی به عنوان امپراتور جدید به ایتالیا فرستاد. نپوس از قسطنطنیه همراه با ناوگانی حرکت کرد و در پورتوس آگوستی در نزدیکی رم فرود آمد و در ژوئن ۴۷۴ خود را امپراتور نامید. گلیسریوس که پس از رفتن گاندوباد بدون حامی مانده بود خود را بدون هیچ‌گونه درگیری تسلیم ژولیوس نپوس کرد و او نیز در مقابل او را به مقام اسقفی سالونی (سولین امروزی) منصوب کرد.
پس از برتخت نشستن نپوس در روم غربی، دالماتیا نیز ضمیمهٔ آنجا شد اما تقریباً در همان زمان [حیوریک]، پادشاه ویزیگوت‌ها با پیروی از گایسریک و وندال‌ها، استقلال خود از رم را اعلام نمود و غرب کنترل خود بر بیشتر بخش‌های گل را از دست داد. به دنبال این خودمختارخواهی نیروهای دو طرف با یکدیگر درگیر شدند که به شکست رومیان انجامید. پس در ۴۷۵ عهدنامه‌ای بین آنها به امضا رسید و ویزیگوت‌ها به عنوان مالکان اصلی بخش بزرگی از گل و بیشتر مناطق اسپانیا به رسمیت شناخته شدند و با استقلال پادشاهی ویزیگوتی که در مرگز تولوز امروزی در فرانسه واقع بود موافقت شد.
اورستس پیشتر دستیار آتیلا، رهبر هون‌ها بود و نپوس او را در ۴۷۵ به عنوان «ارشد سربازان» خود جایگزین اِکدیسیوس، پسر امپراتور پیشین آویتوس نمود. اما دیری نپایید که اورستس در همان سال علیه نپوس سر به شورش برداشت تا پسر خود رومولوس را به امپراتوری روم غربی برساند. او سپاهیانش را از رم به سوی راونا، مرکز قدرت امپراتوری حرکت داد اما ژولیوس نپوس توانست در اوت ۴۷۵ از راه دریا به قلمرو قدیمی خود در دالماتیا فرار کند. با این وجود امپراتوری روم شرقی او را همچنان به عنوان فرمانروای روم غربی به رسمیت می‌شناخت.
رومولوس آگوستولوس در ۳۱ اکتبر ۴۷۵ به امپراتوری روم غربی رسید اما یکی از فرماندهان ژرمنی‌تبار به نام اودواکر (به لاتین: Odoacer) علیه اورِستس شورید، او را کشت و فرزندش رومولوس را در سپتامبر ۴۷۶ مجبور به کناره‌گیری از سلطنت کرد. او سپس از زنو، امپراتور روم شرقی درخواست نمود تا او را به عنوان نجیب‌زاده و فرمانروای ایتالیا از جانب روم شرقی به رسمیت بشناسد. زنو با این درخواست موافقت کرد اما گفت که نپوس، حتی به‌طور صوری، باید امپراتور روم غربی باقی بماند. اودواکر این سخن را پذیرفت و سکه‌های طلایی که در زمان او ضرب شد منقش به نام نپوس بود. بدین ترتیب می‌توان نپوس را آخرین امپراتور رومی‌تبار روم باختری دانست، اما در عمل ژولیوس نپوس در تبعید باقی ماند و نتوانست تاج و تخت خود را بازپس گیرد.
ژولیوس نپوس در سال ۴۸۰ پس از میلاد به دست دو تن از مستخدمانش در خانهٔ ییلاقی خود در نزدیکی سالونی به قتل رسید. برخی منابع قاتلان را از دوستان گلیسریوس دانسته‌اند که در آن زمان گفته می‌شد به اسقف‌اعظمی مدیولانوم (میلان) دست‌یافته بود. با این حال می‌توان آن را احتمالی مبهم دانست چون این احتمال نیز وجود دارد که گلیسریوس خود تا آن زمان درگذشته باشد. برخی دیگر نیز قاتلان را از میان حامیان خود نپوس معرفی کرده‌اند. در مورد تاریخ دقیق مرگ نپوس نیز اختلاف نظر وجود دارد. برخی آن را ۹ مه، برخی ۲۵ آوریل و برخی دیگر نیز آن را ۲۲ ژوئن ۴۸۰ ذکر نموده‌اند. این اختلاف تاریخ شاید به‌دلیل تفاوت زمان دریافت اخبار مربوط به مرگ نپوس باشد و با توجه به این موضوع شاید بتوان ۲۵ آوریل را تاریخ دقیق‌تری در نظر گرفت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23327
#897
Posted: 20 Apr 2014 23:25
رومولوس آگوستولوس
دوران ۳۱ اکتبر ۴۷۵ - ۴ سپتامبر ۴۷۶
نام کامل رومولوس آگوستوس
پس از ژولیوس نپوس
پدر اورستس
رومولوس آگوستوس مشهور به رومولوس آگوستولوس یا به طور کامل فلاویوس مومیلوس رومولوس آگوستولوس (به لاتین: Flavius Momyllus Romulus Augustulus) (زندگی در سدهٔ پنجم میلادی) امپراتور روم غربی از ۴۷۵ تا ۴۷۶ م.بود. باوجودی‌که او را در تاریخ به عنوان آخرین امپراتور روم غربی می‌شناسند، اما روم شرقی او را غاصب و دست نشانده می‌دانست و هرگز او را به عنوان امپراتور مشروع نیمهٔ باختری به رسمیت نشناخت.
رومولوس آگوستوس پسر اورستس، ارشد سربازان روم غربی در زمان امپراتور ژولیوس نپوس در ۴۷۵م. بود. امپراتوری روم غربی تا آن زمان به شدت زوال یافته و قلمرو جغرافیاییش تنها محدود به ایتالیا و منطقهٔ کم‌نفوذی در جنوب گل شده بود. از سوی دیگر مزدوران ژرمنی‌تبار بیشترین تعداد سربازان امپراتوری را تشکیل می‌دادند و به همین سبب اورستس که دارای تبار دوگانهٔ رومی-ژرمنی بود، از حمایت بیشتری از جانب سربازان در مقایسه با امپراتور نپوس برخوردار بود. همین موضوع سبب شد تا او در ۴۷۵ علیه امپراتور وقت دست به شورش زده و برای براندازی او به سوی راونا لشکر کشد. ژولیوس نپوس در اوت همان سال به دالماتیا گریخت و کنترل ایتالیا در دستان اورستس قرار گرفت. اورستس، سپس پسرش رومولوس را که به دلیل داشتن مادری رومی‌تبار از خون رومی برخوردار بود و امکان پذیرشش از سوی رمیان بیشتر از پذیرش خود اورستس بود را در تاریخ ۳۱ اکتبر ۴۷۵ به مقام امپراتوری روم غربی رساند. با این حال روم شرقی از پذیرش او به عنوان امپراتور مشروع روم غربی سر باز زد و او را به عنوان غاصب تاج و تخت شناخت.
نام رومولوس آگوستوس
روایات مختلفی در مورد تغییر نام رومولوس از آگوستوس به آگوستولوس وجود دارد. در برخی منابع چنین آمده است که نام امپراتور جوان از دو نام رومولوس، نخستین پادشاه افسانه‌ای و آگوستوس، نخستین امپراتور سربلند روم تشکیل شده بود و رمیان با تحریف نام او از رومولوس به مومیلوس (به معنای «رسوایی کوچک») و آگوستوس به آگوستولوس (مصغرشدهٔ آگوستوس به معنای «امپراتور کوچک») به تمسخر او می‌پرداختند.
روایت دیگری که در مجموعه تواریخ آنونیموس والسیانوس آمده است نیز چنین می‌گوید که پسر اورستس تا پیش از آنکه پدرش او را به قدرت برساند، رومولوس نامیده می‌شد و پس از آن عنوان آگوستوس را به نامش اضافه کردند. اما امپراتور جوان بعدتر عموماً با عنوان آگوستولوس به معنای امپراتور کوچک شناخته می‌شد.[
همچنین آگوستولوس نامی‌است که او در طول تاریخ بدان بیشتر شهره بود و امروزه نیز بسیاری از تاریخ‌نگاران هنوز از او با عنوان رومولوس آگوستولوس نام می‌برند.
با برتخت نشستن رومولوس، قدرت اصلی در دستان پدرش اورستس قرار گرفت و با جدی‌ترین مشکل خود که چگونگی مدیریت نیروهای بیگانهٔ تحت فرمانش بود، روبرو شد. اورستس تصمیم گرفت این مسأله را با انجام پرداخت‌هایی به آنها حل نماید. پس سکه‌های طلایی موسوم به سولیدی با نام رومولوس در رم، میلان و احتمالاً راونا ضرب شد. مشکلی که حکاکان به هنگام ضرب این سکه‌ها با آن مواجه شدند، جادادن نام کامل «رومولوس آگوستوس» بر روی سکه‌ها بود. تعدادی سکهٔ نقره نیز در راونا ضرب گردید و به نظر می‌رسد سکهٔ برنزی به نام رومولوس ضرب نشده باشد.
با این وجود مشکلات امپراتوری با سربازان در ۴۷۶ به اوج خود رسید. بیشتر نیروهای بربر از جمله سپاهیان هرولیون، اسکیریان و تورکیلینگی در این زمان خواهان دریافت زمین‌هایی از سوی امپراتور شدند که با مخالفت اورستس روبرو گردید. این مسأله باعث بروز نارضایتی در بین سربازان بیگانه شد و آنها با رویگردانی از اورستس به اودواکر، رئیس‌قبیله‌ای بربر از تبار هون‌ها و سکیریان‌ها پیوستند که به آنها چنین وعده داد که اگر او را به پادشاهی برسانند تمامی خواسته‌هایشان را اجابت خواهد نمود. سربازان به این خواستهٔ او در ۲۳ اوت ۴۷۶ عمل نموده و سپس برای جنگ با اورستس حرکت کردند.
اورستس درحدود ۱۲ ماه زیر نام پسرش بر ایتالیا فرمان راند، اما پس از طغیان سپاهیانش به رهبری اودواکر و یورش آنها به راونا توسط آنها دستگیر و در ۲۸ اوت ۴۷۶ اعدام شد. پس از آن اودواکر شهر راونا، امپراتورنشین روم غربی را تسخیر و رومولوس را در ۴ سپتامبر همان سال به کناره‌گیری از قدرت وادار نمود. در مورد سرنوشت بعدی رومولوس روایات گوناگونی وجود دارد، در مجموعه تواریخ آنونیموس والسیانوس چنین آمده است که اودواکر پس از برکناری رومولوس از قدرت به خاطر کمی سنش از جان او گذشت و او را به کاخی در میسنوم در کامپانیا فرستاد و مقرری سالیانه‌ٔ ۶ هزار سولیدی را برایش تعیین نمود تا همراه با خویشاوندانش آزادانه زندگی کند. اما وقایع‌نگارانی همچون کنت مارسلینوس و یوردانس چنین روایت می‌کنند که اودواکر، شاه گوت‌ها پس از کشتن اورستس، پسرش آگوستوس را از قدرت خلع و او را به قلعهٔ لوکولوس در کامپانیا تبعید نمود.
رومولوس آگوستولوس تاج امپراتوری را به اودواکر تقدیم می‌کند
مالکوس، تاریخ‌نگار بیزانسی نیز به این نکته اشاره می‌کند که رومولوس را مجبور کردند تا پیش از برکناری کامل از قدرت نامه‌ای را به زنو، امپراتور وقت روم شرقی نوشته و در آن ضمن اعلام کناره‌گیری خود از قدرت اینگونه عنوان نماید که امپراتوری روم در این زمان تنها به یک امپراتور که مقر قدرتش در قسطنطنیه باشد احتیاج دارد. رمولوس سپس در این نامه اعلام نمود که او و سنای روم غربی، اودواکر را به عنوان فردی مناسب که می‌تواند حافظ منافع آنها باشد برگزیده‌اند و از زنو نیز تقاضا دارند تا او را با اعطای عنوان نجیب‌زاده پاداش داده و فرمانداری ایتالیا را به او واگذار نماید. سپس تنی چند از سناتورها به سوی بیزانتیوم روانه شدند تا این نامه را به دست زنو، امپراتور روم شرقی برسانند.
در همان روزی که زنو این نامه را دریافت داشت، پیام‌آورانی نیز از جانب نپوس، امپراتور پیشین روم غربی به دربار او آمدند تا ضمن ابراز شادباششان نسبت به بازگشت زنو به قدرت، از او برای کمک به نپوس نیز درخواست یاری نمایند. زنو در مقابل چنین پاسخ داد که بسیار خوب خواهد بود اگر اودواکر مقام نجیب‌زادگیش را از امپراتور نپوس دریافت دارد. امپراتور روم شرقی با این سخن می‌خواست به اودواکر بفهماند که او در مقابل افتخاری که نصیبش خواهد شد باید امپراتور پیشین را به ایتالیا بازگرداند. با این حال نپوس هرگز نتوانست تاج و تخت خود را در ایتالیا بازپس گیرد و اودواکر که در این زمان به عنوان شاه ایتالیا شناخته می‌شد تمام قدرت را در دست خود گرفته بود.
از سرنوشت بعدی و تاریخ مرگ رومولوس اطلاعی در دست نیست، تنها با بررسی برخی از نوشته‌های تاریخی چنین برمی‌آید که احتمالاً رومولوس آگوستوس هنوز در فاصلهٔ سال‌های ۵۰۷ تا ۵۱۱ زنده بوده است.
پایان ۳۹۵ تا ۴۸۰(امپراتوری روم غربی)
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23327
#898
Posted: 20 Apr 2014 23:32
۳۹۵ تا ۱۰۲۴ (امپراتوری بیزانس)
- آرکادیوس
- تئودوسیوس دوم
- مارسیانوس
- لئون یکم
- لئون دوم
- زنون
- باسیلیسکوس
- آناستاسیوس یکم
- ژوستین یکم
- ژوستینیان یکم
- ژوستین دوم
- تیبریوس دوم کنستانتین
- موریس
- فوکاس
- هراکلیوس
- کنستانتین سوم
- هراکلوناس
- کنستانس دوم
- کنستانتین چهارم
- ژوستینیان دوم
- لئونتیوس
- تیبریوس سوم
- فیلیپیکوس
- آناستاسیوس دوم
- تئودوسیوس سوم
- لئوی سوم
- کنستانتین پنجم
- آرتاباسدوس
- لئوی چهارم
- کنستانتین ششم
- ایرنه
- نیکه‌فوروس یکم
- استوراکیوس
- میخائیل یکم
- لئوی پنجم
- میخائیل دوم
- تئوفیلوس
- میخائیل سوم
- باسیلیوس یکم
- لئوی ششم
- الکساندر
- کنستانتین هفتم
- رومانوس یکم
- رومانوس دوم
- نیکه‌فوروس دوم
- ژان یکم
- باسیلیوس دوم
- کنستانتین هشتم
- زوئه مقدونی
- رومانوس سوم
- میخائیل چهارم
- میخائیل پنجم
- کنستانتین نهم
- تئودورای مقدونی
- میخائیل ششم
- ایزاک یکم
- کنستانتین دهم
- رومانوس چهارم
- میخائیل هفتم
- نیکه‌فوروس سوم
- آلکسیوس یکم
- ژان دوم
- مانوئل یکم
- آلکسیوس دوم
- آندرونیکوس یکم
- ایزاک دوم
- آلکسیوس سوم
- آلکسیوس چهارم
- نیکولائوس کانابوس
- آلکسیوس پنجم
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23327
#899
Posted: 21 Apr 2014 14:21
آرکادیوس
دوران ژانویه ۳۸۳ - ۳۹۵
۳۹۵ - ۱ مه ۴۰۸
نام کامل فلاویوس آرکادیوس
زادروز ۳۷۷ یا ۳۷۸
زادگاه اسپانیا
مرگ ۱ مه ۴۰۸ (۳۰ یا ۳۱ سال)
پیش از تئودوسیوس دوم
پس از تئودوسیوس یکم
پدر تئودوسیوس یکم
فلاویوس آرکادیوس(به لاتین: Flavius Arcadius) (زادهٔ ۳۷۷ یا ۳۷۸ – مرگ ۱ مه ۴۰۸) امپراتور روم شرقی از سال ۳۹۵ میلادی تا زمان مرگش بود.
او در اسپانیا زاده شد و بزرگترین پسر تئودوسیوس یکم بود. پادشاهی او بیشتر با درگیری با گوت‌ها گذشت.
آرکادیوس هم‌دوره با یزدگرد یکم شاه ساسانی بود. از آنجایی که یزدگرد راه مهربانی با مسیحیان را پیش گرفت آرکادیوس سرپرستی پسرش تئودوسیوس دوم را بدو سپرد. یزدگرد نیز خواجه‌سرایی به نام آنتیوخوس را به دایگی‌اش به روم فرستاد و نیز به سنای روم در برابر هر اقدامی بر تئودوسیوس هشدار داد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23327
#900
Posted: 21 Apr 2014 14:23
تئودوسیوس دوم
دوران ژانویه ۴۰۲ - ۱ مه ۴۰۸
(همراه با آرکادیوس)
۱ مه ۴۰۸ - ۲۸ ژوئیه ۴۵۰
(به تنهایی)
۴۰۸ - ۴۱۶
(همراه با خواهرش)
نام کامل فلاویوس تئودوسیوس
زادروز ۱۰ آوریل ۴۰۱
مرگ ۲۸ ژوئیه ۴۵۰ (۴۹ سال)
پیش از مارسیان
پس از آرکادیوس
فلاویوس تئودوسیوس(به لاتین: Flavius Theodosius Junior Augustus) (زاده ۴۰۱ میلادی، درگذشته ۴۵۰ میلادی) امپراتور روم شرقی بود که بیشتر به خاطر قوانینی که از او به جا مانده (قوانین تئودوسیوس) و دیوارهای کنستانتینوپل شناخته شده است. وی بر اثر افتادن از اسب در گذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 90 از 229