انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
فرهنگ و هنر
  
صفحه  صفحه 91 از 229:  « پیشین  1  ...  90  91  92  ...  228  229  پسین »

تاریخ اروپا از ابتدا تاکنون


مرد

 
مارسیانوس


دوران ۴۵۰ - ۴۵۷
نام کامل فلاویوس مارسیانوس اگوستوس
زادروز ۳۹۲
زادگاه تراسیا
مرگ ۲۷ ژانویه ۴۵۷ (۶۵ سال)
محل مرگ کنستانتینوپول
پیش از لئوی یکم
پس از تئودوسیوس دوم
فرزندان مارسیا اوفمیا


فلاویوس مارسیانوس (به لاتین: Flavius Marcianus Augustus) امپراتور بیزانس از سال ۴۵۰ تا آخر عمر بود. دوران زمامداری وی دوره بازیابی اقتصادی و خاموش‌سازی تهدیدهای بیرونی و از سویی جدایی بیشتر از روم باختری بود.


دوران جوانی‌اش را سرباز بود و در جنگ با ایران‌یان و وندال‌ها شرکت کرد. در ۴۳۱ بدست وندال‌ها اسیر شد اما در زمان زمامداری ژنسریک، با ادای سوگند به عدم لشکرکشی دوباره به ایشان، آزاد شد. وی دوبار ازدواج کرد و تنها یک دختر بنام مارسیا داشت.

در آغاز زمامداری، وی از پرداخت خراج به آتیلا که پدرش برای جلوگیری از یورش می‌پرداخت، سرباز زد. آتیلا هم که می‌دانست چیرگی بر قسطنطنیه دست‌نیافتنی است، مارسیانوس را رها و به لشکرکشی خود به ایتالیا پرداخت. البته چندی پیش از مرگ آتیلا، کشمکشی بین دو امپراتور روی داد اما بزودی آتیلا درگذشت و موضوع ادامه نیافت.

وی اوضاع اقتصادی را بهبود داد، تجاوز به سوریه و مصر را دفع، و سرکشی‌های ارمنیان را فرونشاند. از دیگر کارهای وی، بنیانگذاری شورای کالسدون بود که میانجی میان گروه‌های فکری گوناگون بود. وی دولت روم را در مقابل یورش بربرها، و لشکرشی آتیلا و بر پایه سوگندش، وندال‌ها تنها گذاشت.

مارسیانوس بر اثر بیماری (احتمالاً قانقاریا) در یک سفر بلند دینی درگذشت. کلیسای ارتدوکس شرقی به وی و همسرش لقب قدیس داد و روز ۱۷ فوریه را بنام این دو نامگذاری کرد.

هالیوود در سال ۱۹۵۴ در فیلم Sign of the Pagan زندگی وی را به نمایش در آورد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
لئون یکم (بیزانس)


دوران ۴۵۷ - ۴۷۴
تاجگذاری ۷ فوریه ۴۵۷
نام کامل فلاویوس والریوس لئو
زادروز ۴۰۱
مرگ ۱۸ ژانویه ۴۷۴ (۷۳ سال)
آرامگاه -
پیش از مارسیانوس
پس از لئوی دوم
فرزندان آریادنه
لئونتیا


فلاویوس والریوس لئو (به لاتین: Flavius Valerius Leo) (زادهٔ: ۴۰۱ میلادی، مرگ: ۱۸ ژانویه ۴۷۴ میلادی) امپراتور بیزانس از سال ۴۵۷ تا ۴۷۴ میلادی بود. در ۲۰ سال زمامداری، وی بیشتر به برنامه‌های سیاسی و نظامی بویژه برای نجات حکومت در حال فروپاشی روم غربی پرداخت.


وی نخست یک سرباز بود. کم کم به رتبه‌های بالای نظامی دست یافت. اسپار، یکی از فرماندهان آلان‌ها وی را به تخت نشاند زیرا بر این باور بود که وی می‌تواند دست‌نشانده‌ای خوبی برای هموارسازی اهداف آلان‌ها باشد. در ۷ فوریه ۴۵۷ میلادی امپراتور شد. لئو با تزویج دخترش به رهبر ایسوریان‌ها، با ایشان اتحاد بست و اسپار را کنار زد.

در زمان فرمانروایی وی، بالکان بوسیله هون‌ها غارت شد اما قسطنطنیه بواسطه دیواری که تئودوسیوس دوم بازسازی کرد، از این چپاول‌گری در امان ماند. از کارهای مهم دیگر وی می‌توان به دیدارش با آنتمیوس امپراتور روم غربی اشاره کرد که با قرار اردوکشی ضد وندال‌ها با هم متحد شدند. این لشکرکشی با اشتباه و خودبینی باسیلیسکوس، برادرزن لئو، شکست سنگینی خورد که خزانه کشور را خالی کرد و کمبود مردان جنگجو بیزانس را پی آورد. ۱۳۰۰۰۰ پوند طلا، ۷۰۰ پوند نقره، ۱۱۱۳ کشتی جنگی که ۱۰۰ هزار سرباز را در خود جای داده بودند بخشی ازین اردوکشی بود.

لئو از ازدواجش با ورینا ۳ فرزند داشت، دو دختر و یک پسر که پنج ماه پس از تولد، درگذشت. لئو در ۱۸ ژانویه ۴۷۴ میلادی در اثر اسهال خونی درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
لئون دوم (بیزانس)


دوران ۱۸ ژانویه - ۱۷ نوامبر ۴۷۴
نام کامل Flavius Leo Junior Augustus
زادروز در حدود ۴۶۷
مرگ ۱۰ یا ۱۷ نوامبر ۴۷۴ (سال)
پیش از زنو
پس از لئوی یکم
پدر زنو
مادر آریادنه


لئوی دوم (به لاتین: Flavius Leo Iunior Augustus) (زادهٔ پیرامون ۴۶۷ - درگذشتهٔ ۱۰ یا ۱۷ نوامبر ۴۷۴) امپراتور روم شرقی برای چند ماه در ۴۷۴ بود.


لئوی دوم نوهٔ لئوی یکم، امپراتور وقت روم شرقی و پسر داماداش زنو بود. هنگامی که پدربزرگش بیمار شد به فکر انتخاب جانشینی برای خود افتاد. از آنجا که زنو، ایساوریایی و در بین مردم نامحبوب بود تصمیم گرفت تا نوه‌اش را به جانشینی خود برگزیند. او درابتدا عنوان سزار را به لئوی دوم اعطا نمود و او را به امپراتوری مشترک با خود برگزید و سپس او را هنگامی که ۵ یا ۶ سال بیشتر نداشت به آگوستوسی ارتقاء مقام داد. پس از آنکه لئوی یکم در ۱۸ ژانویه یا سوم فوریه ۴۷۴ درگذشت، لئوی دوم به امپراتوری روم شرقی و پدرش به امپراتوری مشترک با او رسید.

اما دوران حکومت او بیشتر از چند ماه طول نکشید و لئوی دوم به مرگ طبیعی در نوامبر همان سال درگذشت. با مرگ او تاج و تخت پادشاهی به پدرش زنو و مادرش آریادنه رسید.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
زنون


دوران ۹ فوریه ۴۷۴ - ۹ ژانویه ۴۷۵
اوت ۴۷۶ - ۹ آوریل ۴۹۱
نام کامل
لقب(ها) Flavius Zeno Augustus
زادروز حدود ۴۲۵
زادگاه زنونوپولیس
مرگ ۹ آوریل ۴۹۱ (سال)
محل مرگ کنستانتینوپول
پیش از باسیلیسکوس
آناستاسیوس یکم
پس از لئون دوم
باسیلیسکوس


زنون(به لاتین: Flavius Zeno Augustus) ششمین امپراتور روم شرقی بود. در سال ۴۷۶ میلادی، بربری به نام اودوآکر امپراتور رومولوس آگوستوس، آخرین امپراتور روم غربی را از کار برکنار کرد و بدین ترتیب به عمر امپراتوری روم غربی پایان داد. او با زنو به توافق رسید. زنو به این نتیجه رسید که فرمانروایی ایتالیا را از اودوآکر که مستقل شده بود، بگیرد. به همین دلیل، ارتش ااستروگوت‌ها را که بیزانتیوم را مورد تهدید قرار می‌دادند به ایتالیا گسیل داشت. استروگوت‌ها به رهبری تئودوریک، که در بیزانتیوم تحصیل کرده بود، در سال ۴۹۳ ایتالیا را تسخیر کرده و اودوآکر را کشتند. اما در ظرف ده سال از زمان تسلط استروگوت‌ها، تئودوریک هم از زنو سرپیچی کرد.


این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
باسیلیسکوس


دوران ۹ ژانویه ۴۷۵ - اوت ۴۷۶
نام کامل فلاویوس باسیلیسکوس
مرگ زمستان ۴۷۶ -۴۷۷
محل مرگ کاپادوکیه
پیش از زنون
پس از زنون
همسر آئلیا زنونیس
فرزندان مارکوس
لئو
زنو


باسیلیسکوس با نام کامل فلاویوس باسیلیسکوس (به لاتین: Flavius Basiliscus Augustus) (درگذشتهٔ ۴۷۶ یا ۴۷۷) امپراتور غاصب روم شرقی از ۴۷۵ تا ۴۷۶ بود که با کودتا علیه زنو، امپراتور وقت و گرفتن تاج و تخت از او توانست به این مقام دست یابد. او سرانجام توسط زنو از قدرت خلع و بر اثر گرسنگی در تبعید درگذشت.


باسیلیسکوس برادر ورینا، همسر لئوی یکم، امپراتور روم بود و در حدود ۴۶۴ در تراکیه، جایی که چندین بار با موفقیت بر متجاوزان غلبه کرده بود به مقام «ارشد سربازان» رسید.

در ۴۶۸ فرماندهی ناوگان عظیمی متشکل از قوای هر دو امپراتوری روم شرقی و روم غربی به منظور بیرون راندن وندال‌های تحت رهبری گایسریک از آفریقا به او داده شد. اندازهٔ این ناوگان در حدود بیش از ۱۰۰۰ کشتی که بیش از ۱۰۰ هزار نفر سرباز را به افریقا می‌برد تخمین زده شده است. با این وجود ناتوانی باسیلیسکوس در فرماندهی این نیروی عظیم به فاجعه‌ای عظیم منجر شد. او در نزدیکی کارتاژ مورد شبیخون وندال‌ها قرار گرفت و تنها بخش کوچکی از ناوگانش موفق به فرار به سیسیل شدند.

با این حال این شکست چنان عظیم بود که تقریباً به ورشکستگی امپراتوری روم شرقی انجامید و هنگامی که باسلیسکوس به قسطنطنیه بازگشت با خشم لئوی یکم مواجه شد که با وساطتت خواهرش ورینا که همسر لئو بود از مرگ نجات یافت. او پس از این اتفاق خود را بازنشسته کرد و در هراکلیا در تراکیه اقامت گزید.


لئوی یکم در ۴۷۴ درگذشت و نوه‌اش لئوی دوم جانشین او شد. اما او نیز پس از چند ماه درگذشت و پدرش زنو به امپراتوری روم شرقی رسید. زنو فرد محبوبی نبود و همین موضوع سبب شد تا ورینا به منظور نشاندن برادرش بر تخت امپراتوری علیه او شروع به دسیسه‌چینی نماید. پس باسیلیسکوس با حمایت تئودوریک استاربو، ایلوس و خواهرزاده‌اش آرماتوس علیه زنو دست به کودتا زد و در ۹ ژانویه ۴۷۵ خود را امپراتور خواند. به دنبال این اتفاق زنو به ایسوریا فرار کرد.
باسلیسکوس به مدت ۲۰ ماه قدرت را در شرق در اختیار داشت. او همسرش آئلیا زنونیس را به آگوستا ارتقای مقام داد و پسرش مارکوس را سزار و بعدتر امپراتور مشترک با خود ساخت. او همچنین دو پسر کوچکترش لئو و زنو را نیز به مقام سزاری منصوب کرد.

اما دیری نپایید که حکومت او با مشکلاتی روبرو شد که به منفور شدن او انجامید. در اوایل حکومت باسیلیسکوس آتش‌سوزی عظیمی در قسطنطنیه روی داد که به نابودی کامل خانه‌ها، کلیساها، گنجینه‌های هنری بیشمار و کتابخانهٔ بزرگ امپراتور ژولیان که بیش از ۱۲۰ هزار جلد کتاب را در خود جای داده بود منجر شد. مورد دیگری که باعث انزجار شدید مردم از امپراتورشان شد علاقه‌مندی آشکار باسیلیسکوس به کیش مونوفیزیتیسم مسیحی بود که اهالی قسطنطنیه آن را کفرآمیز می‌دانستند زیرا این آیین اعتقاد داشت که عناصر انسانی و الهی در طبیعت مسیح جداناشدنی هستند.

از سوی دیگر باسیلیسکوس با تئودوریک استرابو که ارشد سربازانی قدرتمند بود درگیر شد زیرا او همان درجهٔ استرابو را به فرد بدنامی که فاسق امپراتریس زنونیس به‌شمار می‌رفت نیز اعطا کرده بود.


ایلوس، فرمانده‌ای ایسوریایی بود که در توطئهٔ علیه زنو دست داشت اما پس از دیدن کارهای باسیلیسکوس که در نظر او نشانهٔ حکومتی پلید بود به زنو پیوست.

زنو در ۴۷۶ همراه با لشکری به سوی قسطنطنیه حرکت کرد و آرماتوس که برای مقابله با پیشروی او به شرق فرستاده شده بود به او اجازهٔ پیشروی داد. بدین ترتیب زنو بدون اینکه با کوچکترین مقاومتی روبرو شود در اوت ۴۷۶ وارد قسطنطنیه شد باسیلیسکوس، همسر و پسرانش برای در امان ماندن جانشان در کلیسایی پناه گرفتند و زنو به آنها اطمینان داد که اعدامشان نخواهد کرد. او سپس باسیلیسکوس و خانواده‌اش را به کاپادوکیه تبعید کرد و در آنجا آنقدر بهشان گرسنگی دادند تا بمردند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
آناستاسیوس یکم


دوران ۱۱ آوریل ۴۹۱ - ۹ ژوئیه ۵۱۸
نام کامل فلاویوس آناستاسیوس
لقب(ها) دو مردمک
زادروز حدود ۴۳۰
زادگاه دیراکیوم (دراج امروزی در آلبانی)
مرگ ۹ ژوئیه ۵۱۸ (۸۸ سال)
محل مرگ کنستانتینوپول (استانبول امروزی در ترکیه)
پیش از ژوستین یکم
پس از زنون
همسر آریادنه
دودمان لئونید
پدر پومپیوس
مادر آناستازیا کنستانتینا


آناستاسیوس با نام کامل فلاویوس آناستاسیوس (به لاتین: Flavius Anastasius Augustus) (زادهٔ پیرامون ۴۳۰ — درگذشتهٔ ۹ ژوئیهٔ ۵۱۸) امپراتور امپراتوری روم شرقی (بیزانس) از ۴۹۱ تا ۵۱۸ بود.



آناستاسیوس در حدود سال ۴۳۰ پس از میلاد در دیراکیوم (دراج امروزی در آلبانی) در خانواده‌ای ایلیریایی زاده شد. پدرش پومپیوس، از نجیب‌زادگان دیراکیوم و مادرش آناستازیا کنستانتینا، بانویی آریان‌مذهب بود. آناستاسیوس به هتروکرومی دچار بود و یک چشمش عنبیه‌ای آبی‌رنگ و دیگر چشمش عنبیه‌ای سیاه داشت و به همین سبب او را دیوکوروس (دو مردمکی) لقب داده بودند.


زنو، امپراتور وقت روم در ۴۹۱ درگذشت و آناستاسیوس که یکی از مقامات بزرگوار کاخ به‌شمار می‌رفت توسط آریادنه، بیوهٔ امپراتور که او را به برادر زنو لانژینوس ترجیح می‌داد بر تخت امپراتوری روم شرقی نشانده شد. او همچنین کمی بعد در ۲۰ مه ۴۹۱ با آناستاسیوس ازدواج کرد.

آناستاسیوس حکومتش را با لغو فروش مناصب، اصلاح مالیات و امتناع از پاداش‌دهی به خبرچینان آغاز نمود. سپس در نخستین قدم هم‌وطنان ایسوریایی قدرتمند و یاغی زنو را از قسطنطنیه اخراج و آنان را در تراکیه اسکان داد. در ۵۱۲ دیواری را برای دفاع از قسطنطنیه در برابر حملات بلغارها و اسلاوها از دریای سیاه تا دریای مرمره ساخت.


آناستاسیوس از ۴۹۲ تا ۴۹۷ درگیر جنگ با ایسوریایی‌هایی طرفدار لانژینوس بود. آناستاسیوس لانژینوس را به تباید در مصر تبعید و هموطنان ایسوریاییش را نیز از قسطنطنیه رانده بود. این اعمال باعث شورش ایسوریایی‌ها و بروز درگیری بین آنها با امپراتور شد. با این حال لشکر اصلی آنها به فرماندهی لانژینوس در ۴۹۱ در کوتیائوم در فرگیه شکست خورد و شورش‌های آنان تا ۴۹۸ به پایان رسید.

در ۴۹۷ آناستاسیوس حکومت آستروگوتی تئودوریک در ایتالیا را به رسمیت شناخت اما دیری نپایید که هر دو حاکم رو در روی یکدیگر قرار گرفتند و آناستاسیوس در ۵۰۸ با اعزام ناوگانی به سواحل ایتالیا یورش برد. در همین زمان نبرد با ایرانیان که در ۵۰۲ متوقف شده بود با خودداری آناستاسیوس از پرداخت سهم خود در محافظت از در آلان، گذرگاهی که قبایل چادرنشین هرازگاه با عبور از آن شاهنشاهی ساسانی و امپراتوری بیزانس را مورد حمله قرار می‌دادند، بار دیگر از سر گرفته شد.

با حملهٔ ساسانیان، آناستاسیوس دژهایی را برای محافظت از مرزهای شرقی خود بنا نمود اما در ۵۰۵ بین دو طرف صلح برقرار شد و آناستاسیوس با پایان یافتن جنگ آناستازی پذیرفت تا غرامتی را به شهنشه ایران بپردازد.


آناستاسیوس در ابتدا پیرو مسیحیت ارتودوکس بود اما به تدریج طرفدار طریقت میافیزیتیسم مبنی بر طبیعت الهی یگانهٔ مسیح شد. این رویکرد او باعث بروز ناآرامی‌هایی در قسطنطنیه و استان‌های اروپایی روم شرقی گردید اما در مقابل صلح با مصر و سوریه را به‌همراه داشت. با این حال ویتالیانوس، فرماندهٔ ارتش در تراکیه دو بار علیه آناستاسیوس دست به شورش زد که هربار با وعدهٔ جلب رضایت او از مواضع خود عقب‌نشینی کرد، اما سرانجام در ۵۱۵ دست به حمله زد که با شکست او همراه بود.


آناستاسیوس در ژوئیهٔ ۵۱۸ درگذشت. او تمایل داشت تا برادرزادگانش جانشین او شوند اما درعوض ژوستین یکم، فرماندهٔ ۷۰ سالهٔ محافظین و عموی امپراتور بعدی ژوستینیان پس از او بر تخت امپراتوری روم شرقی نشست.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
ژوستین یکم


دوران ۵۱۸ - ۱ اوت ۵۲۷
نام کامل فلاویوس ژوستینوس
زادروز حدود ۴۵۰
زادگاه بادریانا، در نزدیکی نایسوس (نیش امروزی در صربستان)
مرگ ۱ اوت ۵۲۷
پیش از ژوستینیان یکم
پس از آناستاسیوس یکم
همسر اوفرمیا
دودمان ژوستینی


ژوستین با نام کامل فلاویوس ژوستینوس (به لاتین: Flavius Iustinus Augustus، یه یونانی: Ἰουστίνος) امپراتور روم شرقی از ۵۱۸ تا ۵۲۷ بود که با طی درجات مختلف نظامی در ارتش بیزانس و علی‌رغم نداشتن سواد، در سن ۷۰ سالگی به این مقام رسید. او بنیان‌گذار دودمان ژوستینی و عموی ژوستینیان یکم، امپراتور معروف بعدی بود.


ژوستین در حدود ۴۵۰ در بادریانا و در یک خانوادهٔ رعیت ایلیریایی زاده شد. در جوانی به کار خوک‌چرانی مشغول بود و در ۲۰ سالگی به هنگام هجوم بربرها به قسطنطنیه پناه برد. او در آنجا هیچ چیز به‌جز لباس‌های مندرسش نداشت، با این حال پس از چندی به ارتش پیوست و درنتیجهٔ توانایی‌هایش مدارج مختلف نظامی را پیمود و در زمان آناستاسیوس یکم، امپراتور وقت بیزانس با عنوان کنت به فرماندهی محافظان کاخ منصوب شد.


آناستاسیوس در ژوئیهٔ ۵۱۸ درگذشت و ژوستین که فرماندهی تنها سپاه شهر را برعهده داشت توانست با دادن رشوه بر تخت امپراتوری نشسیند. او که اطلاعی از کشورداری نداشت مشاوران قابل اعتمادی را در اطراف خود گرد آورد. برجسته‌ترین این مشاوران خواهرزاده‌اش فلاویوس پتروس ساباتیوس بود که ژوستین او را به پسرخواندگی خود گرفت و او را یوستینیانوس (ژوستینیان) نامید.

ژوستین برخلاف فرمانروایان پیش از خود حامی ارتدکسی بود و در ۵۲۳ فرمانی را علیه آریانیسم صادر کرد. این موضوع باعث ناراحتی تئودوریک بزرگ، پادشاه آریان‌مذهب آستروگوت‌ها (گوت‌های شرقی) شد و او پاپ ژان یکم را مجبور کرد تا به قسطنطنیه رفته و تقاضای بازنگری و تعدیل این فرمان را نماید. ژوستین پس از این ملاقات امتیازاتی را برای آریان‌ها قایل شد اما چنان نبود که تئودوریک را راضی نماید.


درگیری با ایرانیان در مرزهای شرقی، ژوستین را بر آن داشت تا به فکر بازپس‌گیری کنترل لازیکا (کولخیس امروزی در گرجستان) بیفتد زیرا بدین طریق می‌توانست متحدان خود در میان‌رودان و جنوب سوریه را حفظ نموده و با ایرانیانی که در صدد نفوذ به عربستان بودند مقابله نماید.

با این حال امپراتوری در مرزهای شمالی با مشکل مواجه بود و اسلاوها که توانسته بودند از رود دانوب عبور نمایند استان‌های ناحیهٔ بالکان روم شرقی را مورد تاخت و تاز خود قرار داده بودند و ژوستین عملاً در مقابله با آنها درمانده بود.


سال‌های پایانی حکومت ژوستین به درگیری با ایرانیان و آستروگوت‌ها گذشت. وضعیت سلامتی ژوستین در ۵۲۶ رو به وخامت گذاشت و او رسماً ژوستینیان را به عنوان امپراتور مشترک با خود معرفی نمود و یک سال بعد در ۱ آوریل ۵۲۷ او را جانشین خود ساخت. ژوستین در اول اوت همان سال درگذشت و ژوستینیان به عنوان امپراتور جدید بیزانس قدرت را در دست گرفت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
ژوستینین یکم


دوران ۱ اوت ۵۲۷ - ۱۴ نوامبر ۵۶۵
نام کامل Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus
زادروز ۴۸۳
زادگاه Tauresium , داردانیا
مرگ ۱۴ نوامبر ۵۶۵ (۸۲ سال)
محل مرگ کنستانتینوپول
پیش از یوستین دوم
پس از یوستین یکم


یوستی‌نیانوس یا ژوستینین یکم ( به لاتین : Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus Augustus، به یونانی: Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος Ἰουστινιανός )(به فرانسوی: Justinien)



زادهٔ ۴۸۳ میلادی، مرگ در سال ۵۶۵ میلادی، امپراتور روم شرقی ( بیزانس )، از سال ۵۲۷ میلادی تا زمان مرگش بود. او نزد کلیسای ارتدکس خاوری به قدّیس یوستی‌نیانوس بزرگ شناخته شده‌است. او پس از عمویش یوستی‌نیانوس یکم دومین فرمانروا از دودمان یوستینی بود.

از کارهای یوستی‌نیانوس نوشتن قانون شهروندی روم و اصلاحات دیوانی و ارتشی بود. او امپراتور جاه‌طلبی بود و کوشید تا مرزهای پیشین امپراتوری روم را بازگرداند و این روم غربی و به ویژه شهر رم را نیز در بر می‌گرفت. فرمانروایی او به شکوفایی فرهنگ بیزانسی انجامید. او سازه‌های چندی از خود به‌جا گذارد که برجسته‌ترینش کلیسای ایاصوفیه که تا سده‌ها مرکز کلیسای ارتدکس خاوری بود، است. یوستی‌نیانوس کوشش بسیاری برای گسترش مسیحیت نمود.


فرمانروایی یوستی‌نیانوس همدوره با پادشاهی خسرو انوشیروان بر ایران بود. در ۵۲۹ یوستی‌نیانوس که معتقد بود فرایند آموزش باید تنها در دست مسیحیان باشد، آکادمی نوافلاطونیان را در آتن بست و فیلسوفانی از آتن به دربار خسرو پناهنده‌شدند. یوستی‌نیانوس چون هماورد خود ایران را در زمینه بازرگانی پیشتاز می‌دید، به ناچار از دریانوردان اتیوپیایی برای بازرگانی سود جست. با این همه از این ترفند هم رومیان بهره چندانی نبردند.


میان سال‌های ۵۴۰ تا ۵۶۲ (میلادی) به جنگ با ساسانیان پرداخت. در بهار ۵۴۰ خسرو یکم به مرزهای روم لشکر کشید. حلب را گرفت، آنگاه در ژوئن بر انطاکیه چیره‌گشت. درعا را محاصره‌کرد. آنگاه به پادشاهی کوچک ولی استراتژیک لزستان در کنار دریای سیاه که پیرو روم بود روی آورد. بلیزاریوس سردار رومی در ۵۴۱ به پدافند پرداخت و در آغاز پیروزی‌های کوچکی نیز به دست‌آورد، ولی در ۵۴۲ به کنستانتینوپول فراخوانده‌شد. در ۵۴۳ گسترش طاعون جنگ را آرام نمود. در ۵۴۴ انوشیروان ادسا را محاصره‌کرد ولی در دستیابی بدان شهر بزرگ ناکام ماند. پیشرفت هر دو سوی نبرد، اندک بود، پس در ۵۴۵ دو سوی میدان، دست از جنگ کشیدند و بر سر مرزهای جنوبی با هم کنار آمدند ولی جنگ لزستان در شمال دنباله‌داشت، تا اینکه در ۵۵۷ قرار صلحی که پنج سال ادامه داشت بین دو قدرت وضع شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
ژوستین دوم


دوران ۱۵ نوامبر ۵۶۵ - ۵۷۴
نام کامل Flavius Justinus Junior Augustus
زادروز ۵۲۰
زادگاه کنستانتینوپول
مرگ ۴ اکتبر ۵۷۸ (۵۸ سال)
محل مرگ کنستانتینوپول
پیش از تیبریوس دوم کنستانتین
پس از ژوستینیان یکم
همسر سوفیا
دودمان دودمان ژوستینی


ژوستین خواهرزاده و مشاور ژوستینیان یکم، امپراتور وقت بیزانس بود و پس از مرگ دایی اش در نوامبر ۵۶۵ با عنوان ژوستین دوم بر تخت امپراتوری روم شرقی نشست.

ژوستین حکومتش را با پرداخت بدهی‌های دولت، معافیت مالیات‌هایی که زمانشان سر رسیده بود و کاهش هزینه‌ها آغاز کرد. او همچنین برای مدتی در آغاز دوران حکومتش گرایش‌های مذهبی را آزاد گذاشت زیرا امیدوار بود بتواند با تشکیل اتحادیه‌ای از مسیحیان مونوفیزیت (معتقد به تک ذاتی عیسی)، آنها را با کلیسای ارتودوکس متحد سازد. با این حال او در مارس ۵۷۱ به این بردباری مذهبی پایان داد و با تصویب فرمانی علیه مسیحیان مونوفیزیت دستور اعدام و یا زندانی‌شدن آنها را صادر نمود.


ژوستین متحد فرانک‌ها در غرب امپراتوری بود با این حال او نتوانست جلوی ورود لومباردها را به ایتالیا در ۵۶۸ بگیرد و دیری نپایید که بخشی از آن سرزمین برای همیشه از دست رفت.

از سوی دیگر آوارها به‌طور مرتب با حملاتشان مزاحمت‌هایی را برای روم شرقی ایجاد می‌کردند و به‌همین منظور در زمان امپراتور ژوستینیان، او با دادن باج به آنها صلح را خریداری می‌نمود. اما ژوستین تمایلی به ادامهٔ این کار نداشت و هنگامی که آوارها از او درخواست خراج نمودند از این کار امتناع ورزید. در عوض او با ترکان غربی ساکن در آسیای مرکزی پیمان اتحاد بست تا بدین ترتیب برگ برنده‌ای در مقابله با آوارها و ایرانیان داشته باشد. اما علی‌رغم این موضوع ژوستین در لشگرکشیش علیه آوارها که منطقهٔ دانوب را مورد تاخت و تاز خود قرار داده بودند موفق نبود و مجبور شذ تا در ۵۷۱ با آنان پای میز مذاکره بنشیند. سه سال بعد، عهدنامه‌ای بین دو طرف امضا شد که امپراتوری بیزانس را مکلف می‌نمود تا سالانه خراجی را به آوارها بپردازد.

امضای چنین عهدنامه‌ای خشم ترکان غربی را برانگیخت و در ۵۷۶ آنها نه تنها اتحاد خود با بیزانس را شکستند، بلکه حتی یکی از دژهای روم شرقی در کریمه را نیز به اشغال خود درآوردند.


در ۵۷۱ بخشی از ارمنستان که که توسط دولت ایران اداره می‌شد علیه شاهنشاهی ساسانی سر به شورش برداشت و در این راه از امپراتوری بیزانس درخواست یاری نمود. در پاسخ به این درخواست، ژوستین سپاهیانش را به ارمنستان فرستاد و آنها به ایران یورش بردند. اما ایرانیان در مقابل این حمله نه تنها موفق به عقب راندن نیروهای روم شرقی شدند، بلکه خود یورشی را به خاک بیزانس آغاز کرده و موفق به فتح چندین شهر مهم از جمله دژ-شهر دارا در نوامبر ۵۷۳ شدند.

هنگامی که خبر این شکست و سقوط قلعه دارا به ژوستین رسید، ضربهٔ روحی ناشی از آن چنان شدید بود که کار امپراتور را به دیوانگی کشاند و سبب شد تا سوفیا، همسر امپراتور در ۵۷۴ از جانب او وارد مذاکرات صلح با خسرو انوشیروان، شاهنشاه ایران شود.


با درخواست امپراتریس سوفیا، ژوستین فرماندهٔ خود تیبریوس را به فرزندخواندگی پذیرفت و او را در ۷ دسامبر ۵۷۴ سزار و جانشین خود ساخت. او علی‌رغم آنکه در این مدت هنوز عنوان امپراتور را داشت اما از بیشتر امور کشوری به‌دور بود و ادارهٔ حکومت برعهدهٔ سوفیا و تیبریوس قرار داشت.

ژوستین سپس تیبریوس را در ۲۶ سپتامبر ۵۷۸ به امپراتوری مشترک با خود برگزید و خودش کمی بعد از آن در ۴ اکتبر همان سال درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
تیبریوس دوم کنستانتین


دوران ۵۷۴ - ۵۷۸
(به‌طور مشترک با ژوستین دوم)
۵۷۸ - ۵۸۲
(به‌تنهایی)
نام کامل فلاویوس تیبریوس کنستانتینوس اگوستوس
زادروز ۵۲۰
زادگاه تراکیه
مرگ ۱۴ اوت ۵۸۲ (۶۲ سال)
محل مرگ کنستانتینوپول، بیزانس
پیش از موریس
پس از ژوستین دوم


تیبریوس در لشکرکشی‌های امپراتور ژوستین دوم علیه آوارها در بالکان شرکت داشت و هنگامی که ژوستین به‌دنبال اطلاع از سقوط قلعهٔ دارا در نوامبر ۵۷۳ به‌دست ایرانیان کارش به‌جنون کشید، امپراتریس سوفیا و تیبریوس ادارهٔ دولت را در دست گرفته و وارد مذاکرات صلح با ایران شدند. ژوستین سپس تیبریوس را به پسرخواندگی خود گرفت و او را در ۷ دسامبر ۵۷۴ سزار و جانشین خود خواند و در ۲۶ سپتامبر ۵۷۸ به امپراتوری مشترک با خود رساند. ژوستینین کمی بعد در ۴ اکتبر همان سال درگذشت و تیبریوس با عنوان تیبریوس دوم کنستانتینوس، تنها فرمانروای وقت امپراتوری بیزانس شد.


در ۵۷۸ دو امپراتوری ایران و بیزانس بر سر مسألهٔ ارمنستان و قلعهٔ شهر دارا با یکدیگر وارد مذاکرات صلح شذه بودند و چنین می‌نمود که خسرو انوشیروان، شاهنشاه ساسانی با پیشنهاد صلح بیزانسی‌ها موافقت خواهد نمود. اما او ناگهان در اوایل بهار ۵۷۹ درگذشت و جانشینش هرمز چهارم، پیشنهادهای تیبریوس را نپذیرفت و بدین ترتیب درگیری بین دو طرف بار دیگر از سر گرفته شد که در طول دوران حکومت تیبریوس ادامه داشت.


روم شرقی در مرزهای شمالیش درگیر حملات آوارها بود و تیبریوس سعی کرد تا آنها را با دادن باج آرام نماید. اما آوارها اقدام به محاصرهٔ سیرمیوم (سرمسکا میتروویتسای امروزی در صربستان) به مدت ۲ سال نمودند و سرانجام تیبریوس مجبور شد تا در ۵۸۲ سیرمیوم را تسلیم انها نماید.

در همین زمان اسلاوها نیز به تراکیه، تسالی، ایلیریکوم و دیگر مناطق یونان سرازیر شدند و آنها را در اختیار خود گرفتند.


در ۵۸۲ تیبریوس که به سختی بیمار بود و مرگ خود را نزدیک می‌دید موریس، فرماندهٔ سپاهیانش درجنگ با ایرانیان را جانشین خود معرفی نمود و در ۱۳ اوت همان سال تاج امپراتوری را بر سر او گذاشت. تیبریوس یک روز بعد در ۱۴ اوت ۵۸۲ درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
صفحه  صفحه 91 از 229:  « پیشین  1  ...  90  91  92  ...  228  229  پسین » 
فرهنگ و هنر

تاریخ اروپا از ابتدا تاکنون

رنگ ها List Insert YouTube video   

 ?

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA