ارسالها: 23330
#941
Posted: 21 Apr 2014 19:33
لئو پسر کنستانتین پنجم، امپراتور وقت بیزانس بود و پس از مرگ پدرش در ۷۷۵ جانشین او شد. یک سال بعد، او با درخواست ارتش و حمایت سنا و شهروندان، پسر کوچکش کنستانتین را به مقام امپراتوری مشترک با خود برگزید و این در حالی بود که برادر ناتنیش نیکِفُروس مقام سزاری را در اختیار داشت. این تغییر جانشین منجر به بروز توطئهای به نفع سزار نیکفروس شد که نتیجهای جز تبعید توطئهگران در بر نداشت.
در ۷۷۶ میان بلغارها اختلاف افتاده بود و لئو با بهره برداری مناسب از این موضوع به تلریگ، خان بلغار در قسطنطنیه پناهندگی داد و او را به ازدواج یکی از عموزادگان همسرش ایرنه درآورد. لئو همجنین در فاصلهٔ ۷۷۷ تا ۷۸۰ سه بار درگیر جنگ با مسلمانان شد.
لئو در آغاز دوران حکومتش از سیاست شمایلشکنی افراطی پدرش که استفاده از تصاویر مذهبی را ممنوع کرده بود فاصله گرفت و در عوض رفتاری ملایم نسبت به طرفداران استفاده از این تصاویر نشان داد و حتی آنان را به مقام اسقفی منصوب کرد. علت این رفتار لئو را میتوان نتیجهٔ نفوذ همسرش ایرنه که ارتودوکسی معتقد بود بر او دانست. با این حال لئو در ۷۸۰ و کمی پیش از مرگش در هشتم سپتامبر همان سال تغییر موضع داد و فرمان اعدام کسانی را که به استفاده از تصاویر مذهبی تمایل داشتند را صادر نمود.
پایان لئوی چهارم
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#942
Posted: 21 Apr 2014 19:36
کنستانتین ششم
دوران ۷۸۰ - ۷۹۷
زادروز ۷۷۰
مرگ پس از ۱۵ اوت ۷۹۷
پیش از ایرنه
پس از لئوی چهارم
دودمان دودمان ایسوریایی
پدر لئوی چهارم
مادر ایرنه
کنستانتین ششم (به یونانی: Κωνσταντίνος Ϛ به لاتین: Kōnstantinos VI) (زادهٔ ۷۷۰ — درگذشتهٔ پس از ۱۵ اوت ۷۹۷) امپراتور روم شرقی (بیزانس) از ۷۸۰ تا ۷۹۷ و آخرین فرمانروا از دودمان ایسوریایی بود.
کنستانتین پسر لئوی چهارم، امپراتور وقت بیزانس و نوهٔ کنستانتین پنجم، امپراتور پیشین بود. لئوی چهارم در سپتامبر ۷۸۰ درگذشت و کنستانتین که در آن زمان ۱۰ساله بود تحت سرپرستی مادرش ایرنه به امپراتوری روم شرقی رسید. در دوران نایبالسلطنتی ایرنه که ارتودوکسمذهبی معتقد بود، هفتمین شورای جهانی نیقیه در ۷۸۷ تشکیل شد و این شورا ستایش شمایلهای مذهبی را بار دیگر تصویب نمود.
چند سال بعد کنستانتین به سن قانونی برای در دست گرفتن حکومت به طور مستقل رسید اما مادرش همچنان تلاش داشت تا قدرت اصلی را در اختیار خود داشته باشد. با این حال سپاه بیزانس در ۷۹۰ کنستانتین را یگانه فرمانروای امپراتوری اعلام و ایرنه را دستگیر نمودند. اما کنستانتین در ۷۹۲ او را بخشید و در ۷۹۶ بار دیگر مادرش را به فرمانروایی مشترک با خود پذیرفت. این عملی اشتباه از سوی کنستانتین بود که یک سال بعد به برکناری و مرگ او تمام شد.
در ۷۹۶ کنستانتین همسرش را طلاق داد تا با معشوقهاش تئودوته ازدواج نماید. این عمل او حرکتی ناشایست در نزد افکار عمومی بود و ایرنه با بهرهبرداری هوشمندانه از موقعیت پیشآمده، کنستانتین را در ۷۹۷ از قدرت خلع کرده و فرمان به کور کردن او داد. کنستانتین ششم آخرین امپراتور از سلسلهٔ ایسوریایی بود و گمان میرود کمی پس از کور شدنش بر اثر جراحات وارده درگذشته باشد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#943
Posted: 21 Apr 2014 19:38
ایرنه
دوران ۷۹۷ - ۸۰۲
زادروز حدود ۷۵۲
زادگاه آتن، یونان
مرگ ۹ اوت ۸۰۳
محل مرگ لسبوس، یونان
پیش از نیکهفوروس یکم
پس از کنستانتین ششم
همسر لئوی چهارم
دودمان -
فرزندان کنستانتین ششم
امضا مسیحی ارتودوکس
ایرنه(به یونانی: Ειρήνη η Αθηναία) (به انگلیسی: Irene Sarantapechaina) (زادهٔ پیرامون ۷۵۲ در آتن – درگذشتهٔ ۹ اوت ۸۰۳ در لسبوس) امپراتریس روم شرقی (بیزانس) از ۷۹۷ تا ۸۰۲ بود. او درعین حال یکی از قدیسههای کلیسای ارتودوکس یونان بهشمار میرود زیرا نقشی مهم در بازگردانی جایگاه شمایلهای مذهبی به امپراتوری روم شرقی داشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#944
Posted: 21 Apr 2014 19:39
- فرمانروایی مشترک با کنستانتین ششم
ایرنه همسر لئوی چهارم، امپراتور وقت بیزانس بود. با مرگ لئو در ۷۸۰، پسر ۱۰ سالهٔ آنان کنستانتین با عنوان کنستانتین ششم به امپراتوری رسید. اما خردسالی امپراتور جدید سبب شد تا ایرنه به عنوان نایبالسلطنه زمام امور را در دست گیرد و همزمان به عنوان امپراتور مشترک همراه با فرزندش فرمانروایی کند. او همچنین در همان سال موفق شد تا نقشهای را که به نظر میرسید از جانب آیکونکلاستها (بتشکنان یا محالفان استفاده از شمایلهای مذهبی) برای بر تخت نشاندن نیکهفوروس، برادر ناتنی لئو کشیده شده بود را خنثی نمود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#945
Posted: 21 Apr 2014 19:40
- رفع ممنوعیت بهکارگیری شمایلهای مذهبی
ایرنه علاقهمند بود تا بار دیگر استفاده از شمایلهای مذهبی را که بهکارگیریشان در ۷۳۰ ممنوع شده بود را رواج دهد. به همین منظور او تاراسیوس، یکی از حامیان خود را به اسقفاعظمی قسطنطنیه منصوب کرد و پس از آن، خواهان تشکیل شورایی کلیسایی در رابطه با این موضوع شد. این جلسه در ۷۸۶ در قسطنطنیه تشکیل گردید ولی دخالت سربازان شمایلشکنی که در شهر حضور داشتند آن را ناتمام گذارد. با این حال جلسهٔ دیگری که توسط کلیسای کاتولیک روم و کلیسای ارتودوکس شرق با عنوان هفتمین شورای جهانی شناخته شد در سال ۷۸۷ در نیکائهآ برگزار گردید که نتیجهٔ آن تصویب دوبارهٔ استفاده از شمایلهای مذهبی در سرزمین امپراتوری بود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#946
Posted: 21 Apr 2014 19:41
- برکناری از قدرت و بازگشت مجدد
کنستانتین که اینک به سن بلوغ رسیده بود نسبت به نفوذ اقتدارگرایانهٔ مادرش بر امپراتوری احساس نارضایتی میکرد و سعی کرد تا قدرت را خود در دست گیرد، اما تلاشهایش توسط مادرش سرکوب شد. با این حال درخواست ایرنه از سپاهیان برای به رسمیت شناختننش به عنوان حاکم ارشد موجب خشم نیروهای حاضر در آسیای صغیر گردید و آنان در ۷۹۰ کنستانتین ششم را تنها فرمانروای وقت امپراتوری اعلام داشتند. به دنبال این اتفاق ایرنه از دربار اخراج شد اما در ۷۹۲ کنستانتین بار دیگر به مادرش اجازهٔ بازگشت داد و او را در اداره کشور با خود شریک ساخت.
- برکناری کنستانتین و حکومت ایرنه بهتنهایی
در ۷۹۶ کنستانتین همسرش را طلاق داد تا با معشوقهاش تئودوته ازدواج نماید. افکار عمومی این حرکت او را اقدامی ناشایست قلمداد نمود و ایرنه با بهرهبرداری از موقعیت پیشآمده و با همدستی اسقفها و درباریان توطئهای را علیه پسرش ترتیب داد. کنستانتین در ۷۹۷ دستگیر گردید و چشمانش را به فرمان مادرش کور کردند.
ایرنه سپس خود را تنها امپراتور (و نه امپراتریس) روم شرقی خواند و بهمدت ۵ سال بر آن سرزمین حکومت کرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#947
Posted: 21 Apr 2014 19:43
ایرنه در ۷۹۸ به برقراری روابط دیپلماتیک با شارلمانی پرداخت و در ۸۰۲ چنین عنوان شد که آن دو نفر قصد ازدواج با یکدیگر را دارند. اما این طرح بنا به گفتهٔ تئوفانس، مورخ بیزانسی توسط یکی از خاصگان ایرنه عقیم گذاشته شد. درهمان سال ایرنه طی توطئهای از سوی مقامات و فرماندهان از قدرت خلع و سرانجام نیکهفوروس بهجای او بر تخت امپراتوری نشست.
ایرنه را ابتدا به جزیره پرینکیپو (بویوک آدای کنونی) و سپس به لسبوس تبعید کردند و او در همانجا در ۹ اوت ۸۰۳ درگذشت.
تعصب مذهبی ایرنه و تلاشهایش برای رفع ممنوعیت استفاده از شمایلها و تمثالهای مذهبی سبب شد تا کلیسای ارتودوکس یونان او را به عنوان یکی از قدیسههای خود اعلام دارد و هرساله روز نهم اوت را به یاد او جشن گیرند.
پایان ایرنه
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#948
Posted: 21 Apr 2014 19:48
نیکهفوروس یکم
سکهٔ طلای منقوش به نگارههای نیکهفروس یکم (چپ) و پسرش استائوراکیوس (راست)
دوران ۸۰۲ - ۲۶ ژوئیه ۸۱۱
زادگاه سلوچیا
مرگ ۲۶ ژوئیه ۸۱۱
محل مرگ بلغارستان
پیش از استائوراکیوس
پس از ایرنه
دودمان -
فرزندان استائوراکیوس
نیکهفروس یکم(به یونانی: Νικηφορος) (به انگلیسی: Nikephoros I) (درگذشتهٔ ۲۶ ژوئیه ۸۱۱) امپراتور روم شرقی (بیزانس) از ۸۰۲ تا هنگام کشتهشدنش در نبردی در بلغارستان در ۸۱۱ بود. او در اواخر حکومتش مالیاتهای سنگینی را وضع نمود و مکرراً داراییهای افراد را مصادره میکرد و همین امر سبب شد تا زیردستانش را از خود براند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#949
Posted: 21 Apr 2014 19:53
نیکهفروس در دوران فرمانروایی امپراتریس ایرنه به وزارت دارایی رسید و به یکی از صاحبمنصبان عالیرتبهٔ او بدل شد. در ۸۰۲ شورشی رخ داد که به برکناری ایرنه از قدرت انجامید و به دنبال آن نیکهفروس ادعای امپراتوری کرد و با عنوان نیکهفروس یکم قدرت را در دست گرفت. یک سال بعد او موفق به سرکوب شورشی از سوی رقیب خود باردانس تورکوس گردید که او نیز مدعی تاج و تخت امپراتوری بیزانس شده بود. شورش مشابهی در ۸۰۸ و اینبار از سوی آرسابر روی داد که نیکهفروس در سرکوب آن نیز موفق عمل کرد.
ایرنه در دوران فرمانرواییش پذیرفته بود تا خراجی را به دربار هارونالرشید، خلیفهٔ بغداد بپردازد اما با روی کار آمدن نیکهفوروس و خودداری او از انجام این کار، بار دیگر جنگ بین دو طرف بالا گرفت و مسلمانان در ۸۰۵ موفق به شکست نیروهای بیزانسی در کراسوس در فریگیه شدند. هارونالرشید سپس با بیش از ۱۳۵ هزار نفر در ۸۰۶ به آسیای صغیر یورش برد و هراکلیه، تیانه و دیگر مناطق را به تصرف خود درآورد. سرانجام نیکه فوروس مجبور شد تا با پرداخت خراج سالیانهای شامل ۳۰ هزار قطعهٔ طلا موافقت نماید.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#950
Posted: 21 Apr 2014 19:55
هرچند سیاست مذهبی نیکهفورورس یکم بیشتر مبتنی بر مسیحیت ارتودوکس بود تا شمایلشکنی و او تقدیس شمایلها را مجاز شمرده بود، با این حال او به شدت کلیسا را تحت کنترل خود داشت و حتی تا آنجا پیش رفت که خود در ۸۰۹ بانی برگزاری یکی از جلسات شوراهای کلیسایی شد و در آن امپراتور را مستثنی از قوانین کلیسایی اعلام نمود.
در دوران فرمانروایی نیکهفوروس، ونیز، ایستریا و سواحل دالماتیا مورد مناقشهٔ امپراتوری بیزانس و امپراتوری شارلمانی قرار داشت تا آنکه دو طرف در ۸۱۰ بهطور آزمایشی با یکدیگر توافق کردند که مناطق مورد مناقشه به روم شرقی بازگردانده شود و در مقابل آن بیزانس، شارلمانی را به عنوان امپراتور به رسمیت شناسد. این اتفاق سرانجام دو سال بعد در زمان فرمانروایی میخائیل یکم، داماد نیکهفوروس یکم صورت پذیرفت.
نیکهفوروس یکم در فاصلهٔ ۸۰۷ تا ۸۰۹ درگیر لشکرکشی علیه بلغارهایی بود که مرزهای شمالی بیزانس را مورد تاخت و تاز خود قرار داده بودند. او در ۸۱۱ به بلغارستان حمله کرد و درخواستهای مکرر کروم، خان بلغار را برای صلح نپذیرفت. با این حال بلغارها توانستند نیروهای بیزانسی را در گردنهای کوهستانی به دام انداخته و در همانجا نیکهفوروس و بیشتر سپاهیانش را به قتل برسانند. کروم سپس جمجمهٔ نیکهفروس را داد نقرهکوب نمودند و از آن بهعنوان جام نوشیدنی استفاده نمود.
پایان نیکهفوروس یکم
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.