ارسالها: 23330
#1,051
Posted: 24 Apr 2014 19:36
در ۱۲۲۵ تئودور دوکاس، فرماندار اپیروس، تسالونیکا را تصرف نمود و خود را امپراتور بیزانس نامید. این موضوع سبب شد تا ژان درهمان سال علیه او وارد جنگ شود اما نیروهای او هنگامی که در صدد گرفتن آدریانوپل بودند توسط قوای تئودور تار و مار شدند. بهدنبال این شکست، ژان سوم با ژان آسن دوم، تزار بلغارستان متحد شد و با همراهی آنان توانست تئودور را در نبردی در ۱۲۳۰ شکست داده و پس از آن قسطنطنیه را در ۱۲۳۵ به محاصرهٔ خود درآورد.
ژان آسن دوم که در این مدت به خطر بالقوهٔ امپراتوری نیقیه برای خود پیبرده بود ناگهان علیه متحد خود اعلان جنگ کرد. در ۱۲۳۷ پیمان صلحی بین دو طرف بسته شد اما ژان سوم پس از مرگ آسن در ۱۲۴۱ بخشهایی از بلغارستان را ضمیمهٔ خاک خود نمود و سپس به اپیروس حمله کرد. ژان تا ۱۲۴۲ موفق شد بیشتر خاک اپیروس را به اشغال خود درآورد و سرانجام آن را مجبور ساخت تا امپراتوری نیقیه را بهعنوان اختیاردار خود بهرسمیت بشناسد.
ژان سوم همچنین با همپیمان شدن با رهبران غربی توانسته بود انزوای قسطنطنیهٔ لاتین را سبب شود. او همچنین در ۱۲۵۰ پذیرفت که در ازای دریافت کمک از فردریک دوم، امپراتور امپراتوری مقدس روم برای بازپسگیری قسطنطنیه، خراجگزار او شود و برای نمایش پایبندی خود به این عهد با کنستانس، دختر فردریک ازدواج نمود. اما علیرغم این توافقنامه هیچ چیزی عاید ژان نشد. او همچنین به مذاکره با پاپها پرداخت و تلاش کرد تا با وعدهٔ پایان دادن به جدایی دو کلیسای شرق و غرب در ازای پسگرفتن قسطنطنیه از لاتینها حمایت آنها را جلب نماید که در این زمینه نیز موفق نبود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,052
Posted: 24 Apr 2014 19:40
اگرچه ژان سوم در برخی از تصمیمگیریها و سیاستهای خارجی با شکست مواجه شد اما سیاستهای داخلیش در ادارهٔ امپراتوری سبب گردید تا نیقیه از نظر اقتصادی به کشوری خودکفا بدل گردد. او روشهای کشاورزی و دامداری را بهبود بخشید و به ساخت بیمارستان و نوانخانه پرداخت. ژان سوم همچنین از توسعهٔ فرهنگی نیقیه حمایت کرد و کار در زمینه را تشویق نمود.
ژان سوم در ۳ نوامبر ۱۲۵۴ درگذشت و پسرش تئودور دوم که پیشتر بهعنوان امپراتور مشترک با او تاجگذاری کرده بود قدرت را بهطور مستقل در دست گرفت. ژان سوم فردی محبوب در بین مردم و شهره به نیکبودن بود و همین موضوع سبب شد تا نیم قرن پس از مرگش بهعنوان قدیس از سوی کلیسای شرق تقدیس شود.
پایان ژان_سوم_دوکاس_واتاتزس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,053
Posted: 24 Apr 2014 19:46
تئودور دوم لاسکاریس
دوران ۱۲۵۴-۱۲۵۸
نام کامل تئودور دوکاس لاسکاریس
زادروز نوامبر ۱۲۲۱
مرگ ۱۶ اوت ۱۲۵۸
پیش از ژان چهارم لاسکاریس
پس از ژان سوم دوکاس واتاتزس
همسر النای بلغاری
دودمان دودمان لاسکاری
پدر ژان سوم
فرزندان ژان چهارم
ماریا
تئودور دوم یا تئودور دوم لاسکاریس(به یونانی: Θεόδωρος Β΄ Δούκας Λάσκαρις, Theodōros II Doukas Laskaris)(به انگلیسی: Theodore II Doukas Laskaris) (زادهٔ نوامبر ۱۲۲۱ — درگذشتهٔ ۱۶ اوت ۱۲۵۸) امپراتور نیقیه از ۱۲۵۴ تا هنگام مرگش در ۱۲۵۸ بود. هرچند او تمامی قابلیتهای پدربزرگش تئودور یکم و یا پدرش ژان سوم را نداشت اما به نوبهٔ خود فرمانروایی توانا و سربازی شایسته بود که توانست امپراتوری موفق خود در شرق قسطنطنیه را همانگونه که از پدرش به او رسیده بود را حفظ نماید.
تئودور دوم که پیشتر در زمان حیات پدرش بهعنوان امپراتور مشترک با او تاجگذاری کرده بود پس از مرگ ژان سوم در نوامبر ۱۲۵۴ تنها امپراتور وقت نیقیه شد.
او در ابتدای حکومتش با سلطنت سلجوقی روم (در ترکیه امروزی) تجدید اتحاد نمود اما از سوی دیگر مورد حملهٔ بلغارها قرار گرفت. میخائیل دوم آسن، تزار بلغارستان در اوایل ۱۲۵۵ به تراکیه و مقدونیه یورش برد و آنها را به تصرف خود درآورد. دو طرف در فاصلهٔ سالهای ۱۲۵۵ تا ۱۲۵۶ درگیر جنگ با یکدیگر بودند و تئودور دوم موفق شد تا دو بار از میدان نبرد با پیروزی خارج شود. او سرانجام بلغارها را مجبور نمود تا عهدنامهٔ صلحی را در مه ۱۲۵۶ با امپراتوری نیقیه به امضا برسانند.
در اکتبر ۱۲۵۶ دختر تئودور دوم به نام ماریا با نیکهفوروس، پسر میخائیل، فرمانروای اپیروس ازدواج نمود. با این حال تئودور بهعنوان یکی از شروط این ازدواج از میخائیل خواست تا شهرهای دیراکوم (دورس امروزی در آلبانی) و سِرویا (در یونان) را به او بدهد. این درخواست خشم میخائیل را برانگیخت و جنگی بین دو طرف آغاز شد که تا زمان مرگ تئودور دوم در ۱۶ اوت ۱۲۵۸ نیز هنوز ادامه داشت.
با مرگ تئودور دوم پسر خردسالش ژان باعنوان ژان چهارم بر تخت امپراتوری نیقیه نشست.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,054
Posted: 24 Apr 2014 19:48
ژان چهارم لاسکاریس
دوران ۱۸ اوت ۱۲۵۸ - ۲۵ دسامبر ۱۲۶۱
نام کامل یوآنس دوکاس لاسکاریس
زادروز ۲۵ دسامبر ۱۲۵۰
مرگ پیرامون ۱۳۰۵
پیش از میخائیل هشتم
پس از تئودور دوم
دودمان دودمان لاسکاری
پدر تئودور دوم
مادر النای بلغاری
دین مسیحی ارتدکس
ژان چهارم یا یوآنس چهارم با عنوان کامل یوآنس چهارم دوکاس لاسکاریس(به یونانی: Ιωάννης Δ΄ Δούκας Λάσκαρις, Iōannēs IV Doukas Laskaris)(به انگلیسی: John IV Doukas Laskaris) (زادهٔ ۲۵ دسامبر ۱۲۵۰ - درگذشتهٔ پیرامون ۱۳۰۵) امپراتور نیقیه از ۱۸ اوت ۱۲۵۸ تا ۲۵ دسامبر ۱۲۶۱ و آخرین امپراتور از دودمان لاسکاری بود.
نیقیه یا نیکائهآ، امپراتوری یونانی کوچکی بود که از باقیماندهٔ امپراتوری بیزانس، پس از تصرف پایتخت آن قسطنطنیه توسط مسیحیان اروپای غربی در طی چهارمین جنگ صلیبی در ۱۲۰۴، بهوجود آمده بود.
ژان پسر امپراتور تئودور دوم دوکاس لاسکاریس و النای بلغاری، دختر امپراتور ایوان آسن دوم بلغارستان از دومین همسرش آنا ماریای مجارستانی بود. ۷ ساله بود که پدرش درگذشت و او با عنوان ژان چهارم بر تخت امپراتوری نیقیه نشست.
فرمانروای کوچک آخرین عضو از دودمان لاسکاری بود که کارهای فراوانی برای احیای دوبارهٔ امپراتوری بیزانس انجام داده بودند. از آنجا که ژان خردسال بود، نایبالسلطنگی او را دیوانسالار ژرژ موزالون برعهده گرفت اما دیری نپایید که میخائیل پالایولوگوس اشرافزاده، جای او را تصاحب نمود و در ۱ ژانویه ۱۲۵۹ با عنوان میخائیل هشتم بهعنوان امپراتور مشترک با ژان چهارم تاجگذاری کرد.
میخائیل در ۲۵ ژوئیهٔ ۱۲۶۱ موفق به بازپسگیری قسطنطنیه شد اما علیرغم این موضوع، ژان را همچنان در نیقیه باقی گذارد و سپس فرمان کور کردن او را در یازدهمین سالگرد تولدش در ۲۵ دسامبر ۱۲۶۱ صادر نمود. ژان که اینک دیگر شرایط لازم برای نشستن بر تخت امپراتوری را نداشت به دژی در بیثینیا تبعید و درآنجا زندانی گردید. اسقفاعظم آرسنیوس اتوریانوس میخائیل را بهخاطر انجام این کار تکفیر نمود و بعدتر شورشی بهطرفداری از ژان چهارم در نزدیکی نیقیه درگرفت.
ژان چهارم که اینک ژوزف نامیده میشد تا پایان عمرش در کسوت یک راهب باقیماند. در ۱۲۹۰ آندرونیکوس دوم، امپراتور وقت بیزانس به ملاقات ژان رفت و از او برای کاری که پدرش سه دههٔ پیش با او انجام داده بود طلب بخشش کرد.
ژان در حدود ۱۳۰۵ درگذشت و پس از مرگش، او را قدیس نامیدند و یادش را در قسطنطنیهٔ سدهٔ ۱۴ میلادی گرامی داشتند.
پایان ۱۰۲۴ تا ۱۲۶۱ (امپراتوری نیکائهآ)
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#1,055
Posted: 24 Apr 2014 19:52
۱۲۶۱ تا ۱۴۵۳ (امپراتوری بیزانس)
- میخائیل هشتم
- آندرونیکوس دوم
- میخائیل نهم
- آندرونیکوس سوم
- ژان پنجم
- ژان ششم
- ماتیوس کانتاکوزنوس
- آندرونیکوس چهارم
- ژان هفتم
- آندرونیکوس پنجم
- مانوئل دوم
- ژان هشتم
- کنستانتین یازدهم
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#1,056
Posted: 24 Apr 2014 19:55
میخائیل هشتم
دوران ۱۲۵۹-۱۲۶۱
امپراتور نیقیه (بهطور مشترک با ژان چهارم)
۱۲۶۱-۱۲۸۲
امپراتور بیزانس
نام کامل میخائیل هشتم پالایولوگوس
زادروز ۱۲۲۴ یا ۱۲۲۵
زادگاه نیقیه
مرگ ۱۱ دسامبر ۱۲۸۲
محل مرگ تراکیه
پیش از آندرونیکوس دوم
پس از ژان چهارم
دودمان پالایولوگی
فرزندان آندرونیکوس دوم
میخائیل هشتم با عنوان کامل میخائیل هشتم پالایولوگوس(به یونانی: Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος, Mikhaēl VIII Palaiologos)(به انگلیسی: Michael VIII Palaiologos) (زادهٔ ۱۲۲۴ یا ۱۲۲۵ — درگذشتهٔ ۱۱ دسامبر ۱۲۸۲) امپراتور نیقیه از ۱۲۵۹ تا ۱۲۶۱ و سپس امپراتور بیزانس از ۱۲۶۱ تا هنگام مرگش در ۱۲۸۲ بود. میخائیل با آزادسازی قسطنطنیه از اشغال لاتینها توانست امپراتوری بیزانس را احیا نموده و دودمان پالایولوگی را پایهگذاری نماید.
خانوادهٔ میخائیل یکی از قدرتمندترین اشرافزادگان بیزانس بودند و خود او در دوران فرمانروایی دودمان لاسکاری در امپراتوری نیقیه که پس از اشغال قسطنطنیه در چهارمین جنگ صلیبی پایهگذاری شده بود به امتیازاتی دست یافت. میخائیل از محبوبیت بالایی در بین دیگر اشرافزادگان برخوردار بود با اینحال او فردی غیرقابلاعتماد و تشنهٔ قدرت بود که چندین بار علیه امپراتوران وقت نیقیه، تئودور دوم لاسکاریس و ژان سوم دوکاس واتاتزس دسیسهچینی نمود.
پس از مرگ تئودور دوم پسر خردسالش با عنوان ژان چهارم لاسکاریس در ۱۲۵۸ بر تخت امپراتوری نیقیه نشست و نایبالسلطنتی او را دیوانسالار ژرژ موزالون برعهده گرفت. با این حال دیری نپایید که موزالون در همان سال به قتل رسید و میخائیل نایبالسلطنهٔ امپراتور جوان شد. او یک سال بعد در ۱۲۵۹ با عنوان میخائیل هشتم و بهعنوان امپراتور مشترک با ژان چهارم تاجگذاری کرد. بدین ترتیب قدرت عملاً در دستان میخائیل قرار گرفت و ژان چهارم به حاشیه رانده شد.
میخائل در پاییز ۱۲۵۹ توانست در نبرد مهم پلاگونیا، ائتلاف خطرناک مانفرد، شاه سیسیل با شاهزادهٔ لاتینی آخیا و فرماندار یونانی اپیروس که رقیب میخائیل بهشمار میرفت را شکست دهد. او سپس در ژوئیهٔ ۱۲۶۱ به امپراتوری لاتینی قسطنطنیه لشکر کشید و توانست با شکست بالدوین دوم، پایتخت را در ۱۵ اوت همان سال بازپسگرفته و امپراتوری بیزانس را دوباره احیا نماید. به دنبال کسب این پیروزی افتخارآمیز، میخائل بار دیگر در قسطنطنیه و این بار به عنوان امپراتور بیزانس تاجگذاری کرد و بدون توجه به ژان چهارم که هنوز در نیقیه بود پسرش را نیز به فرمانروایی مشترک با خود رساند. او سپس فرمان به کور کردن چشمان ژان ۱۱ ساله داد و او را به صومعهای تبعید نمود. بدین ترتیب دودمان لاسکاری به پایان دوران خود رسید و میخائل پایهگذار دودمان جدیدی با عنوان پالایولوگی شد.
بیشتر دوران حکومت میخائیل به درگیری با شارل یکم آنژو، پادشاه ناپل و سیسیل گذشت. میخائیل درصدد آن بود تا قلمروهای قدیمی بیزانس در اروپا را که اینک در اشغال لاتینها بود را بازپس گیرد. غربیان نیز که او را به چشم تفرقهانداز و غاصب تاج و تخت امپراتوری میدیدند علاقهمند بودند تا میخائل را از قسطنطنیه بیرون رانند. سرانجام بهدنبال امضای پیمان ویتربو بین پاپ، بالدوین دوم، شاهزادهٔ آخیا و شارل آنژو، ائتلاف قدرتمندی علیه میخائل هشتم در ۱۲۶۷ شکل گرفت. اما در ۱۲۷۱ گرگوری دهم به مقام پاپی رسید و میخائیل با بهرهبرداری از دشمنی او با شارل آنژو توانست از پاپ بهعنوان سپری در برابر جاهطبیهای خاندان آنژو استفاده نماید. اما میخائیل در برابر این همراهی پاپ با او مجبور شد تا در پی تشکیل شورای لیون در ۱۲۷۴، اتحاد و سرسپردگی کامل کلیسای ارتدکس شرق به کلیسای کاتولیک روم را بپذیرد.
با این حال پذیرش این اتحاد همراه با وجود نفرت از لاتینها سبب بروز شورشهایی علیه میخائیل هشتم در بیزانس شد. همچنین در ۱۲۸۱ پاپ مارتین چهارم که طرفدار آنژوها بود جانشین گرگوری دهم شد و او با پایان دادن به اتحاد پاپ و بیزانس، حمایت خود از شارل یکم آنژو و متحدانش علیه میخائل هشتم را اعلام کرد. پس از آن شارل با کمک ونیزیها اپیروس را اشغال نمود اما میخائیل نیز موفق شد تا با حمایت مالی از شورشیان سیسیل در ۱۲۸۲ حکومت آنژوها را ساقط نماید و پس از آن متحدش پیتر سوم آراگون به پادشاهی جزیرهٔ سیسیل رسید.
میخائیل هشتم در ۱۱ دسامبر ۱۲۸۲ درگذشت و پس از او پسرش با عنوان آندرونیکوس دوم جانشین او شد.
آندرونیکوس دوم
دوران ۱۲۸۲-۱۳۲۸
زادروز ۱۲۵۹ یا ۱۲۶۰
مرگ ۱۳ فوریه ۱۳۳۲
محل مرگ قسطنطنیه، امپراتوری بیزانس
(استانبول امروزی در ترکیه)
پیش از آندرونیکوس سوم
پس از میخائیل هشتم
پدر میخائیل هشتم
دین مسیحی ارتودوکس
آندرونیکوس دوم یا آندرونیکوس دوم پالایولوگوس(به یونانی: Ανδρόνικος Β' Παλαιολόγος)(به انگلیسی: Andronikos II Palaiologos) (زادهٔ ۱۲۵۹/۶۰ — درگذشتهٔ ۱۳ فوریه ۱۳۳۲) امپراتور روم شرقی از ۱۲۸۲ تا ۱۳۲۸ بود که با اتخاذ سیاستهایی اشتباه، باعث تضعیف امپراتوری بیزانس در دوران حکومتش شد.
آندرونیکوس دوم، پسر میخائیل هشتم بود که پس از مرگ پدرش در ۱۲۸۲ بر تخت امپراتوری بیزانس نشست. با این حال او بیشتر یک روشنفکر و متخصص الهیات بود تا یک سیاستمدار و سرباز و همین موضوع سبب شد تا با سیاستهای اشتباهش، تضعیف امپراتوری بیزانس را باعث شود. او نیروهای زمینی امپراتوری را به تنها چند هزار نفر پیادهنظام و سوارهنظام کاهش داد و با حذف کامل نیروی دریایی، روم شرقی را تنها به مزدوران جنوآیی وابسته ساخت. این تغییرات ابتکار عمل را از ارتش او گرفت و ترکان عثمانی موفق به تصرف بیشتر نواحی آناتولی تا ۱۳۰۰ شدند. آندرونیکوس دوم سپس در ۱۳۰۴ مزدوران کاتالانی را بهخدمت گرفت که نتیجهای فاجعهبار بهدنبال داشت زیرا کاتالانها، آن اندازه که به غارت شهرهای بیزانس تمایل داشتند برای مبارزه با ترکها علاقهمند نبودند. از سوی دیگر، طرفداری نابخردانهٔ آندرونیکوس از جنوآییها در درگیریشان با ونیزیهایی که از قدرت بالاتری برخوردار بودند سبب شد تا مورد خشم ونیزیها و حملهٔ ناوگان دریایی آنها به بیزانس قرار بگیرد.
قدرت مرکزی در دوران حکومت آندرونیکوس دوم بهسرعت در حال از همپاشیدن بود و مشکلات اقتصادی نیز خود را نمایان ساخته بود. با این حال آندرونیکوس بانی احیای هنر و فرهنگ بیزانسی شد و استقلال کلیسای ارتودوکس شرقی را اعلام داشت. همچنین در دوران حکومت او مجموعهٔ بزرگ کلیسایی واقع در کوه آتوس در یونان دوران طلایی خود را تجربه کرد.
سرانجام آندرونیکوس دوم در ۱۳۲۸ و طی مشاجرهای با نوهاش آندرونیکوس سوم که او را پس از قتل تصادفی پسرش از جانشینی خود محروم ساخته بود توسط او از قدرت برکنار شده و بقیهٔ عمرش را در صومعهای گذراند. آندرونیکوس دوم در ۱۳ فوریه ۱۳۳۲ درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#1,057
Posted: 24 Apr 2014 19:58
میخائیل_نهم
سکهای نقرهای منقوش به نگارههای آندرونیکوس دوم و میخائیل نهم
دوران ۱۲۹۵-۱۳۲۰
تاجگذاری ۱۲۹۴ یا ۱۲۹۵
نام کامل میخائیل پالایولوگوس
زادروز ۱۷ آوریل ۱۲۷۷
مرگ ۱۲ اکتبر ۱۳۲۰
محل مرگ تسالونیکا، امپراتوری بیزانس
پیش از آندرونیکوس دوم
پس از آندرونیکوس دوم
همسر ریتای ارمنی
پدر آندرونیکوس دوم
مادر آنای مجارستانی
فرزندان آندرونیکوس سوم
مانوئل پالایولوگوس
آنا پالایولوگینا
تئودورا پالایولوگینا
دین مسیحی ارتدکس
میخائیل نهم با عنوان کامل میخائیل نهم پالایولوگوس(به یونانی: Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγος, Mikhaēl IX Palaiologos)(به انگلیسی: Michael IX Palaiologos or Palaeologus) (زادهٔ ۱۷ آوریل ۱۲۷۷ — درگذشتهٔ ۱۲ اکتبر ۱۳۲۰) امپراتور بیزانس بهطور مشترک با پدرش آندرونیکوس دوم از ۱۲۹۵ تا هنگام مرگش در ۱۳۲۰ بود. او در طول مدت فرمانرواییش با ترکان عثمانی جنگید و در برابر تجاوزات مزدوران کاتالانی مقاومت نمود اما علیرغم تمامی این کوششها نتوانست امپراتوری بیزانس را از سقوط نجات دهد.
میخائیل بزرگترین پسر آندرونیکوس دوم، امپراتور وقت بیزانس و آنای مجارستانی بود. او در ۱۲۸۱ بهعنوان امپراتور مشترک با پدرش معرفی شد و در ۱۲۹۴یا ۱۲۹۵ با عنوان میخائیل نهم تاجگذاری کرد. در ۱۳۰۳ یا ۱۳۰۴ پدرش مزدوران کاتالانی را بهمنظور مبارزه با ترکها به خدمت گرفت که نتیجهای فاجعهبار داشت، زیرا این مزدوران که تحت فرماندهی روژه دو فلو قرار داشتند بیشتر از آنکه به مبارزه با ترکان عثمانی علاقهمند باشند همچون آنان به حمله و غارت شهرهای بیزانس متمایل بودند. میخائیل به امید خلاصی از دست کاتالانها ترتیب قتل روژه دو فلو را در کاخ امپراتوری در آوریل ۱۳۰۵ داد. اما این کار به شورش کاتالانها انجامید و آنها به مدت چندین سال به حمله و ویرانسازی حومهٔ تراکیه پرداختند تا اینکه سرانجام به تسالی نقل مکان کردند.
میخائیل در ۱۲ اکتبر ۱۳۲۰ و پیش از پدرش درگذشت و درنتیجه فرصت آن را نیافت تا بهطور مستقل قدرت را در دست گیرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,058
Posted: 24 Apr 2014 20:00
آندرونیکوس سوم
دوران ۱۳۲۵-۱۳۲۸ (بهطور مشترک با امپراتور آندرونیکوس دوم)
۱۳۲۸-۱۳۴۱ (بهتنهایی)
زادروز ۲۵ مارس ۱۲۹۷
زادگاه قسطنطنیه، امپراتوری بیزانس
(استانبول امروزی در ترکیه)
مرگ ۱۵ ژوئن ۱۳۴۱
محل مرگ قسطنطنیه، بیزانس
پیش از ژان پنجم
پس از آندرونیکوس دوم
همسران آدلاید برانزویکی
آنای ساوویی
دودمان دودمان پالایولوگوس
پدر میخائیل نهم
مادر ریتای ارمنی
فرزندان ژان پنجم پالایولوگوس
میخائیل پالایولوگوس
ماریا پالایولوگوس
ایرنه پالایولوگوس
دین مسیحی ارتدکس
آندرونیکوس سوم با عنوان کامل آندرونیکوس سوم پالایولوگوس(به یونانی: Ανδρόνικος Γ' Παλαιολόγος, Andronikos III Paleologos)(به انگلیسی: Andronikos III Palaiologos) (زادهٔ ۲۵ مارس ۱۲۹۷ – درگذشتهٔ ۱۵ ژوئن ۱۳۴۱) امپراتور روم شرقی بهطور مشترک با آندرونیکوس دوم از ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۸ و پس از برکناری او بهتنهایی از ۱۳۲۸ تا هنگام مرگش در ۱۳۴۱ بود.
آندرونیکوس سوم، پسر میخائیل نهم پالایولوگوس و نوهٔ آندرونیکوس دوم پالایولوگوس، امپراتوران وقت بیزانس بود. او که جوانی بهافراط خوشگذران بود طی حادثهای برادرش مانوئل را در ۱۳۲۰ بهقتل رساند و پدرشان میخائیل نهم از غم مرگ پسرش درگذشت. وقوع این حوادث همراه با نوع رفتار آندرونیکوس سوم سبب شد تا پدربزرگش آندرونیکوس دوم او را از رسیدن به تاج و تخت امپراتوری محروم سازد و در نتیجه، جنگی داخلی بین آن دو درگرفت.
آندرونیکوس جوان که از حمایت نجیبزادگان قدرتمند بیزانس بویژه ژان کانتاکوزنوس (بعدتر امپراتور ژان ششم) ثروتمند برخوردار بود توانست در ۱۳۲۵ آندرونیکوس سالخورده را مجبور نماید تا او را به عنوان امپراتور مشترک باخود بهرسمیت شناخته و ادارهٔ استانهای تراکیه و مقدونیه را به او بسپارد. آندرونیکوس سوم سپس در ۱۳۲۸ پدربزرگش را مجبور به کنارهگیری از قدرت و رفتن به یک صومعه نمود و خود بهتنهایی قدرت را در دست گرفت.
آندرونیکوس سوم در دوران امپراتوریش بهشدت به راهنماییهای ژان کانتاکوزنوس وابسته بود و این کانتاکوزنوس بود که به هنگام خوشگذرانیهای امپراتور جوان ادارهٔ امور را در دست داشت. او آندرونیکوس سوم را تشویق نمود تا دست به انجام اصلاحاتی در دادگاهها زده و نوسازی ناوگان سلطنتی را که در دوران آندرونیکوس دوم مورد بیتوجهی قرار گرفته بود را از سر گیرد. در این مدت صومعههای ارتدکس نیز نقش فعالتری در امور مدنی و کلیسایی یافته بودند.
اما آندرونیکوس سوم در روابط خارجیش مجبور شد تا صربستان را در ۱۳۳۴ بهعنوان اختیاردار مقدونیه بهرسمیت بشناسد و بخشهایی از آناتولی نیز در این میان به اشغال ترکان عثمانی درآمده بود. اما او علیرغم این ناکامیها توانست جزایر کیوس، فوکیا و لسبوس را به کمک ناوگان نوسازیشدهاش از جنواییها بازپسگیرد و ایالتهای یونانی جداییطلب اپیروس و تسالی را نیز بار دیگر تحت کنترل امپراتوری بیزانس درآورد.
آندرونیکوس سوم در ۱۵ ژوئن ۱۳۴۱ درگذشت و پسرش با عنوان ژان پنجم با نایبالسلطنتی ژان کانتاکوزنوس بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,059
Posted: 24 Apr 2014 20:02
ژان پنجم
دوران ۱۳۴۱-۱۳۹۱
زادروز ۱۸ ژوئن ۱۳۳۲
زادگاه دیدیموتیخو، امپراتوری بیزانس
(دیدیموتیخوی امروزی در یونان)
مرگ ۱۶ فوریه ۱۳۹۱
محل مرگ قسطنطنیه، امپراتوری بیزانس
(استانبول امروزی، ترکیه)
پیش از مانوئل دوم
پس از آندرونیکوس سوم
همسر هلن
پدر آندرونیکوس سوم
مادر آنای ساوویی
فرزندان آندرونیکوس چهارم
مانوئل دوم
میخائیل پالایولوگوس
تئودور یکم
ایرنه پالایولوگینا
ژان پنجم یا یوانس پنجم با عنوان کامل ژان پنجم پالایولوگوس(به یونانی: Ίωάννης Ε' Παλαιολόγος, Iōannēs V Palaiologos)(به انگلیسی: John V Palaiologos) (زادهٔ ۱۸ ژوئن ۱۳۳۲ – درگذشتهٔ ۱۶ فوریه ۱۳۹۱) امپراتور بیزانس از ۱۳۴۱ تا ۱۳۹۱ بود. او در مدتزمان حکومتش تلاش نمود تا امپراتوری روم شرقی را از خطر نابودی نجات دهد اما علیرغم کوششهایش این دوران با جنگهای داخلی و سلطهٔ روزافزون ترکان عثمانی همراه بود.
ژان ۹ ساله بود که پدرش آندرونیکوس سوم درگذشت و از آنجا که خود برای حکومت بسیار خردسال بود بر سر نایبالسلطنتی او بین مادرش آنای ساوویی و وزیراعظم پدرش ژان کانتاکوزنوس اختلاف نظر پیشآمد. این اختلاف سرانجام به بروز جنگی داخلی بین حامیان دو طرف انجامید که با پیروزی کانتاکوزنوس همراه بود و او به عنوان امپراتور مشترک همراه با ژان پنجم در ۱۳۴۷ تاجگذاری کرد. کانتاکوزنوس سپس دخترش هلن را به ازدواج ژان پنجم درآورد با این حال ژان بعدتر علیه او با ونیزیها متحد شد و کانتاکوزنوس را در ۱۳۵۴ مجبور به کنارهگیری از قدرت نمود.
در ۱۳۵۴ قسطنطنیه مورد تهدید ترکان عثمانی قرار گرفت که با تصرف گالیپولی جای پایی برای خود در اروپا یافته بودند. ژان برای مقابله با این تهدید از غرب کمک خواست و برای جلب حمایت آنها چنین پیشنهاد داد که به جدایی بین کلیسای بیزانس و کلیسای لاتین پایان دهد. پاپهای کلیسای کاتولیک روم این پیشنهاد را پذیرفتند و به ژان پنجم قول دادند که در مقابل بهرسمیت شناختهشدن رم از سوی او جنگی صلیبی را آغاز نمایند. با این حال این موضوع هرگز محقق نشد و جدایی بین دو کلیسا ادامه یافت.
در این مدت خزانهٔ امپراتوری بیزانس در نتیجهٔ جنگ با صربها و ترکها خالی شده بود و هنگامی که ژان پنجم برای ملاقاتی در ۱۳۶۹ به ونیز رفت بهعنوان بدهکار دستگیر شد.
در ۱۳۷۱ ترکان عثمانی کنترل بخش وسیعی از مقدونیه را در اختیار خود گرفتند و ژان پنجم مجبور شد تا آنها را بهعنوان اختیاردار کشور بهرسمیت بشناسد. ژان در ۱۳۷۶ توسط پسرش آندرونیکوس چهارم از قدرت خلع و زندانی شد اما با کمک ترکها موفق به بازپسگیری تاج و تختش در ۱۳۷۹ گردید. با این حال هنگامی که ژان در ۱۳۹۰ دست به بازسازی استحکامات اطراف قسطنطنیه زد، سلطان عثمانی بایزید یکم با تهدید ژان به شروع جنگ و کور کردن چشمان پسرش مانوئل که در آن زمان در دربار ترکان بود او را به خراب کردن آنچه ساخته بود فرمان داد. ژان بهناچار فرمان سلطان ترک را اجابت نمود اما گفته میشود تحقیر ناشی از این رویداد چنان برای او سنگین بود که در نهایت به مرگ امپراتور انجامید.
ژان پنجم در ۱۶ فوریه ۱۳۹۱ درگذشت و میراث او برای جانشینش مانوئل، امپراتوریای بود که بهشدت از وسعتش کاسته شده بود، جمعیت آن وحشتزده بودند و ترکان اربابان آن بهشمار میرفتند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#1,060
Posted: 24 Apr 2014 20:05
ژان ششم
نام کامل یوانس کانتاکوزنوس
زادروز ۱۲۹۲
مرگ ۱۵ ژوئن ۱۳۸۳
محل مرگ میسترا، امپراتوری بیزانس
پیش از ژان پنجم
پس از ژان پنجم
دین مسیحی ارتدکس
ژان ششم کانتاکوزنوس یا یوانس ششم کانتاکوزنوس(به یونانی: Ἰωάννης ΣΤʹ Καντακουζηνός, Iōannēs VI Kantakouzēnos)(به انگلیسی: John VI Kantakouzenos or Cantacuzenus) (زادهٔ ۱۲۹۲ — درگذشتهٔ ۱۵ ژوئن ۱۳۸۳) سیاستمدار، تاریخنویس و امپراتور بیزانس بود که برای رسیدن به تاج و تخت روم شرقی از ترکان عثمانی کمک خواست و آنها را در تصرف امپراتوری بیزانس یاری نمود.
ژان کانتاکوزنوس مشاور و وزیر اعظم آندرونیکوس سوم، امپراتور وقت بیزانس بود که او را در گرفتن تاج و تخت امپراتوری از پدربزرگش آندرونیکوس دوم کمک کرده بود. کانتاکوزنوس از ۱۳۲۸ تا ۱۳۴۱ جهتدهندهٔ تمامی سیاستهای داخلی و خارجی امپراتور بود و او را تشویق نمود تا دست به انجام اصلاحاتی در دادگاهها زده و با آغاز پروژهٔ عظیم کشتیسازیای، استقلال مالی امپراتوری از ونیزیها و جنواییها را ترویج نمود.
کانتاکوزنوس با کسب پیروزی علیه صربها جایگاه خود را بالاتر برد و در پیوستن اپیروس در غرب یونان به امپراتوری بیزانس در ۱۳۳۷ نقش داشت.
هنگامی که آندرونیکوس سوم در۱۳۴۱ درگذشت، ژان کانتاکوزنوس مدعی نایبالسلطنتی ژان پنجم، پسر و جانشین خردسال آندرونیکوس سوم شد. این موضوع به بروز اختلاف بین او و امپراتریس آنای ساوویی، مادر ژان پنجم انجامید و هنگامیکه کانتاکوزنوس قسطنطنیه را به قصد نبرد با صربها در تراکیه ترک نمود، مخالفینش او را خیانتکار نامیده و طرفدارانش را به زندان انداختند. با این حال ژان کانتاکوزنوس در ۲۴ اکتبر ۱۳۴۱ در دیدیموتخو خود را امپراتور نامید.
او در فاصلهٔ سالهای ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۵ با ترکها متحد شد و دخترش را به ازدواج سلطان عثمانی اورخان یکم درآورد. او سپس با کمک ترکها موفق به تصرف قسطنطنیه در فوریه ۱۳۴۷ گردید و در مه همانسال با عنوام ژان ششم بهعنوان امپراتور مشترک با ژان پنجم تاجگذاری نمود. با این حال او توافق کرد که تا ۱۰ سال بیشتر فرمانروا باقی نماند و پس از آن به ژان پنجم اجازه دهد که به طور مستقل امپراتوری را در دست گیرد. ژان ششم سپس دخترش هلن را به ازدواج امپراتور جوان درآورد تا مهری بر این توافقنامه باشد.
اما ژان ششم که علاقهمند به ادامهٔ حکومتش بود تا ۱۳۵۴ پسرش ماتئو را نیز به امپراتوری مشترک با خود برگزید که این موضوع باعث رنجش ژان پنجم شد. ژان پنجم برای مقابله با او از ونیزیها کمک خواست و موفق به بازپسگیری قسطنطنیه در همان سال شد. او سپس ژان ششم را مجبور به کنارهگیری از سلطنت کرده و او را به صومعهای فرستاد. در آنجا کانتاکوزنوس شروع به نوشتن خاطراتش از این دوران کرد که به نوبهٔ خود منبعی ارزشمند برای مطالعهٔ تاریخ در فاصلهٔ سالهای ۱۳۲۰ تا پیرامون ۱۳۵۷ بهشمار میرود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.