انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
شعر و ادبیات
  
صفحه  صفحه 28 از 718:  « پیشین  1  ...  27  28  29  ...  717  718  پسین »

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


مرد

 
غزل شمارهٔ ۲۶۶


ناامیدی بردهد اشکی که می باریم ما
رزق قانون می شود تخمی که می کاریم ما
هر که پا کج می گذارد ما دل خود می خوریم
شیشه ناموس عالم در بغل داریم ما
در شکار شوخ چشمان دست و پا گم می کنیم
ورنه آهو را به دام خویش می آریم ما
در کف عشقیم عاجز، ورنه در میدان رزم
شیر مردان را به مژگان جبهه می خاریم ما
نیست صائب قسمت کوتاه بینان هوس
آنچه از چشم سیاهش در نظر داریم ما
     
  
مرد

 
غزل شمارهٔ ۲۶۷



با زمین گیری سپهر گرم رفتاریم ما
همچو مرکز پای بر جاییم و سیاریم ما
سنگ راه هیچ کس از خاکساری نیستیم
زیر پای رهنوردان راه همواریم ما
با هزاران چشم می جوییم عیب خویش را
چون رسد نوبت به عیب خلق، ستاریم ما
خودفروشی پیشه ما نیست چون بی مایگان
بی نیاز از ناز بی جای خریداریم ما
زیب مردان از خودآرایی نظر پوشیدن است
گه به بند جامه، گه در قید دستاریم ما
گر به پا، درد سر آن آستان کم می دهیم
از ره اخلاص دستی در دعا داریم ما
حرف بی جا از لب ما کم تراوش می کند
بی سؤال از گفتگو خامش چو کهساریم ما
نیست چون طاوس چشم ما به بال و پر ز پا
عیب خود را در نظر بیش از هنر داریم ما
کارفرمایی چو شیرین در جهان تلخ نیست
ورنه چون فرهاد دستی در هنر داریم ما
آنچه ما از دل سیاهی با جوانی کرده ایم
هر چه با ما می کند پیری سزاواریم ما
از صفای سینه ما گر چه داغ است آفتاب
در میان زنگیان آیینه تاریم ما
تلخکامان را به شیرینی دهن خوش می کنیم
در زمین شور بیش از پاک می باریم ما
تا رسیدن باده را با خم مدارا لازم است
ورنه از زندان جسم تیره بیزاریم ما
روی ما را سرخ خواهد کرد صائب روز حشر
آل تمغایی که از آل عبا داریم ما
     
  
مرد

 
غزل شمارهٔ ۲۶۸


در نظرها گر چه بیکاریم در کاریم ما
همچو مرکز پای برجاییم و سیاریم ما
آب و گل کی می شود صاحب بصیرت را حجاب؟
همچو چشم دام، زیر خاک بیداریم ما
طوطی از گفتار در زنگ قساوت غوطه زد
از سیه کاری همان سرگرم گفتاریم ما
کام تلخی را ثمر هرگز ز ما شیرین نشد
بر زمین چون سرو از بی حاصلی باریم ما
حفظ صورت عاقبت بین را دعای جوشن است
در میان زنگیان، آیینه تاریم ما
گر چه ما را نیست وزنی در نظرها چون حباب
قدر ما این بس که دریا را هواداریم ما
سبزه خوابیده، زیر سنگ قامت راست کرد
از گرانجانی همان در زیر دیواریم ما
سینه اش را از خدنگ آه، جوشن کرده ایم
هر چه با ما می کند، گردون سزاواریم ما
کوه غم بر خاطر آزاده ما بار نیست
خنده رو چون کبک در دامان کهساریم ما
هیچ کس را دل نمی سوزد به درد ما، مگر
در سواد آفرینش چشم بیماریم ما؟
خود درآزاریم و از ما دیگران هم در عذاب
در حریم میکشان صائب چو هشیاریم ما
     
  
مرد

 
غزل شمارهٔ ۲۶۹


دیده سیر و دل بی مدعا داریم ما
آنچه می باید درین مهمانسرا داریم ما
آبروی بی نیازی چشمه حیوان ماست
کی چو اسکندر غم آب بقا داریم ما؟
گر به درد و داغ روزافزون خود قانع شویم
برگ عیش آماده تا روز جزا داریم ما
جنگ دارد دولت دنیا و امنیت به هم
جا به زیر تیغ از بال هما داریم ما
خصم اگر بر دست و تیغ خویش دارد اعتماد
اعتماد تیغ بر دست دعا داریم ما
شکوه از غربت درین گلزار، کافر نعمتی است
آشنایی چون نسیم آشنا داریم ما
می کند دست دعا بی برگی ما را علاج
دست پیش مردم عالم چرا داریم ما؟
چون الف هر چند ما را از دو عالم هیچ نیست
ز استقامت سقف گردون را به پا داریم ما
خم نگردد بی ثمر شاخی و از بی حاصلی
خجلت بسیار ازین قد دو تا داریم ما
می برد خاکستر ما را به سیر لامکان
آتشی کز شوق او در زیر پا داریم ما
استقامت در مزاج سرو این گلزار نیست
از گل رعنای او چشم وفا داریم ما
از تن آسانی زمین گیر فراغت نیستیم
بال پروازی ز نقش بوریا داریم ما
رحم کن ای آفتاب عشق بر ما ناقصان
کز رگ خامی به دوزخ راهها داریم ما
زان خزان خوشتر بود ما را که ایام بهار
خار در پیراهن از نشو و نما داریم ما
(پاکبازی دست بر نام و نشان افشاندن است
منت روی زمین از نقش پا داریم ما)
(نان ما را شرم در دریای خون انداخته است
گنج ها نقصان ز شرم نارسا داریم ما)
(گر بود انصاف، از اعمال ناشایست ما(ست)
شکوه ای کز ساده لوحی از قضا داریم ما)
معنی بیگانه صائب سد راه ما شده است
ورنه در هر گوشه چندین آشنا داریم ما
     
  
مرد

 
غزل شمارهٔ ۲۷۰


از غبار کاروان چون چشم برداریم ما؟
چون مه کنعان عزیزی در سفر داریم ما
تا غبار خط او را در نظر داریم ما
منت روی زمین بر چشم تر داریم ما
فکر ما هر روز گردد یک سر و گردن بلند
تا نهال قد او را در نظر داریم ما
خار دامن می شود رنگ سبک پرواز را
چون ازان مژگان گیرا چشم برداریم ما؟
لاله زاری می شود عالم، اگر بیرون دهیم
داغهایی کز تو پنهان در جگر داریم ما
می کند ما را ز روی تلخ دریا بی نیاز
قطره آبی که در دل چون گهر داریم ما
نیست جود ساقی تردست، موقوف سؤال
چون سبو دست طلب در زیر سر داریم ما
همت ما می زند پر در فضای لامکان
بیضه افلاک را در زیر پر داریم ما
عالم آسوده را دریای پرشورش کند
از دل بی تاب خود گر دست برداریم ما
بر لب خاموش ما انگشت گستاخی مزن
تیغ ها پوشیده در زیر سپر داریم ما
موج دریا گر چه تردست است در حل حباب
در گشاد عقده ها دست دگر داریم ما
نیست آسان ترک می صائب خمارآلود را
از لب میگون او چون چشم برداریم ما؟
     
  
زن

 

غزل شماره ۲۷۱

ﺷﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻣﻮ ﺑﻪ ﻣﻮ ﺯﺍﻥ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﮋﮔﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺎ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻧﺪ ﺧﺎﺭ
ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﮔﻞ ﭘﺎﮐﺘﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺯﻭﺭﻕ ﻣﺎ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺪ ﯾﮑﺮﻧﮓ ﺩﺭﯾﺎ ﭼﻮﻥ ﺣﺒﺎﺏ
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺝ ﺧﻄﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺍﺯ ﭘﯽ ﺭﻭﭘﻮﺵ، ﺻﻨﺪﻝ ﺑﺮ ﺟﺒﯿﻦ ﻣﺎﻟﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ
ﻭﺭﻧﻪ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﺩﺳﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺩﯾﺪﻥ ﭘﺎ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﻃﺎﻭﺱ ﺭﺍ
ﻋﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻫﻨﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺩﯾﺪﻩ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻮﺩ
ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺍﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﯿﺴﺖ ﺁﺳﺎﻥ ﺗﺮﮎ ﻣﯽ ﺻﺎﺋﺐ ﺧﻤﺎﺭﺁﻟﻮﺩ ﺭﺍ
ﭼﻮﻥ ﺍﺯﺍﻥ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﻣﯿﮕﻮﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ؟
Signature
     
  ویرایش شده توسط: paridarya461   
زن

 
غزل شماره ۲۷۲
ﺯ ﺣﯿﺎﺕ ﺑﯽ ﻭﻓﺎ ﯾﺎﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺩﺭ ﻧﺸﯿﺐ ﺍﺯ ﺳﯿﻞ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﺳﺒﻘﺖ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ
ﺍﺯ ﮔﻞ ﻭ ﺷﺒﻨﻢ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺯ ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ﮔﺮﻓﺖ
ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺑﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﺸﯿﺎﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺭﺷﺘﻪ ﻃﻮﻝ ﺍﻣﻞ ﺭﺍ ﺩﺍﻡ ﻣﻄﻠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
ﺍﺯ ﺭﻩ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺻﯿﻘﻞ ﺍﺯ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻣﺎ ﺷﺪ ﻫﻼﻝ ﻣﻨﺨﺴﻒ
ﻫﺮﺯﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻥ ﯾﺎﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﺮ ﻣﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﺻﺪ ﮐﻮﻩ ﺁﻫﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ
ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻗﯿﺪﯼ ﺳﺒﮑﺒﺎﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺰﺩ ﻧﯿﺴﺖ
ﺍﺯ ﺳﻔﺎﻫﺖ ﻣﺰﺩ ﺑﯿﮑﺎﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻥ
ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﻭﻥ ﺯﻧﮕﺎﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﮔﻮﻫﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻫﻤﭽﻮ ﮔﻨﺞ
ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﻞ ﭼﻪ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ؟
ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺣﯽ ﺑﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻫﺎﻥ ﻧﺎﻫﻤﻮﺍﺭ ﭼﺮﺥ
ﺻﺎﻑ ﻧﺎﮔﺮﺩﯾﺪﻩ، ﻫﻤﻮﺍﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﮐﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﺩﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﻓﻼﺧﻦ ﻣﯽ ﻧﻬﺪ
ﺍﺯ ﺧﻢ ﺯﻟﻔﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺻﺤﺒﺖ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯾﻢ
ﺭﻭﺳﻔﯿﺪﯼ ﺍﺯ ﺳﯿﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﯾﻮﺳﻒ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﮔﺮﮒ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ
ﺻﺎﺋﺐ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﺍﻥ ﭼﺮﺍ ﯾﺎﺭﯼ ﻃﻤﻊ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ؟
Signature
     
  ویرایش شده توسط: paridarya461   
زن

 
غزل شماره ۲۷۳
ﯾﺎﺩ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻧﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﻭﺯﺥ ﺑﻬﺸﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺩﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺗﻮﺷﻪ ﺍﺯ ﺩﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺣﯽ ﺑﯿﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﺁﺏ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺎ ﻫﻤﺮﮐﺎﺏ ﻣﺎﺳﺖ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﻢ
ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﻃﺎﻟﻊ ﺭﯾﮓ ﺭﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﮐﻨﺪﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ
ﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﻣﻼﻣﺖ ﺻﺪ ﻓﺴﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﭼﯿﺴﺖ ﺧﺎﮎ ﺗﯿﺮﻩ ﺗﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺎﻩ ﻣﺎ؟
ﺳﯿﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﭼﻮﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺎﭼﻮﻥ ﮐﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺻﯿﺪ ﺧﻮﺩ ﺧﻤﯿﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﺎ ﺧﺰﺍﻥ ﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺣﻨﺎ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﯽ ﺧﺰﺍﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻫﻤﺖ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺩﻟﯿﻞ ﻣﺎﺳﺖ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﻢ
ﻗﻮﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﭼﻮﻥ ﺗﯿﺮ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﻢ ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﯾﻢ
ﭘﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﮔﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺳﺨﺘﯽ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﻠﻮﻝ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﮔﺮ ﭼﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯿﻮﻩ ﺍﯼ
ﻣﻨﺖ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﮔﺮ ﭼﻪ ﺻﺎﺋﺐ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻧﻘﺪ ﺟﻬﺎﻥ
ﭼﻮﻥ ﺟﺮﺱ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
Signature
     
  
زن

 
غزل شماره ۲۷۴
ﭘﯿﺶ ﺁﻥ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺭﻭ ﺭﺍﻩ ﺳﺨﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺑﺨﺖ ﺳﺒﺰ ﻃﻮﻃﯽ ﺷﮑﺮﺷﮑﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ ﺑﺮ ﻣﯿﻮﻩ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﭼﺸﻢ ﺍﺯﺍﻥ ﺳﯿﺐ ﺫﻗﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﮐﻨﺞ ﺩﻫﺎﻥ ﯾﺎﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺧﺎﻝ ﺭﺍ
ﺧﻠﻮﺗﯽ ﮐﺰ ﯾﺎﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻭﺣﺸﺖ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﻨﮓ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﻢ
ﺟﺬﺑﻪ ﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﻭﻃﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺎﻩ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﺯﯾﺮ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﯿﻢ
ﺟﺎ ﺯ ﺷﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺑﯿﺖ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﻌﻞ ﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﻻﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺑﻮﺩ ﺟﺎﯼ ﺩﮔﺮ
ﺑﺮ ﺟﮕﺮ ﺩﺍﻍ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺩﺭ ﻭﻃﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻃﺎﻗﺖ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺩﻧﺪﺍﻧﻪ ﺗﯿﻎ ﮐﻮﻩ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺟﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﮐﻮﻫﮑﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻏﯿﺮﺕ ﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺭﺍﻩ ﻧﺴﯿﻢ ﻣﺼﺮ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﻮﯼ ﯾﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﻧﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺧﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﺣﯿﺎﺕ
ﺍﯾﻦ ﻋﻘﯿﻘﯽ ﮐﺰ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﺩﻫﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺧﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﮐﺴﯿﺮ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﺸﮏ ﺧﺎﻟﺺ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺍﯾﻦ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﺭﺍ ﺯ ﺁﻫﻮﯼ ﺧﺘﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﯿﺴﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﻫﺮ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺗﺨﻢ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺳﻬﯿﻞ
ﭼﺸﻢ ﺭﻏﺒﺖ ﺑﺮ ﺟﮕﺮﮔﺎﻩ ﯾﻤﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺯﯾﺮ ﺧﺎﮎ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺯﺷﺖ
ﺧﺠﻠﺖ ﺻﺒﺢ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﮐﻔﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺍﺯ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ
ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﺗﻌﻠﻖ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﻮﺭ ﺣﺎﺳﺪﺍﻥ
ﭼﻮﻥ ﺯﺭﻩ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺯﯾﺮ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺳﻨﮓ ﻫﯿﻬﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﺳﯿﻨﻪ ﺻﺎﻑ
ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﭼﺸﻢ ﺍﺯﺍﻥ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺷﮑﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﺎﻟﻪ ﺷﺒﺨﯿﺰ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﺏ ﺻﺎﺋﺐ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﺖ
ﺣﻖ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
Signature
     
  ویرایش شده توسط: paridarya461   
زن

 
غزل شماره ۲۷۵
ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ
ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﮔﻨﺞ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺍﺯ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﮔﻞ ﺑﯽ ﺧﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺯﻧﯿﻢ
ﺧﺎﺭ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﻮﺧﻄﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ
ﺑﺮ ﺟﮕﺮ ﺩﺍﯾﻢ ﺧﺮﺍﺷﯽ ﭼﻮﻥ ﻧﮕﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﯿﺴﺖ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﻧﻘﺶ ﭘﺎﯼ ﺩﺷﺖ ﭘﯿﻤﺎﯾﺎﻥ ﻋﺸﻖ
ﺁﺷﻨﺎﺭﻭﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﻃﻠﻌﺖ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺭﻭﯾﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ
ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﭼﻮ ﺻﺒﺢ ﺭﺍﺳﺘﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺳﯿﺮ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺭﺍﺿﯽ ﺷﻮﯾﻢ؟
ﻫﻤﭽﻮ ﻫﻤﺖ، ﺗﻮﺳﻨﯽ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺯﯾﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺎﻣﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎ ﺗﯿﺮﻩ ﺭﻭﺯ
ﻃﺎﻟﻊ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﻧﻘﺶ ﻧﮕﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﺩﻭﺭﺑﺎﺵ ﻧﻘﻄﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﻨﺎﻥ ﺗﺎﺏ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ
ﻭﺭﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﮔﺎﺭ ﭘﺎﯾﯽ ﺁﻫﻨﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﯿﺴﺖ ﺻﺎﺋﺐ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺧﺎﮐﻤﺎﻝ ﭼﺮﺥ ﺭﺍ
ﺗﺎ ﻏﺒﺎﺭ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭﯼ ﺑﺮ ﺟﺒﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﭘﯿﺶ ﺧﺮﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﮐﯽ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺷﻪ ﭼﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ؟
ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﻧﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﻧﺎﻥ ﺟﻮ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﺎ ﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﮔﻮ ﻣﺒﺎﺵ
ﻧﻌﻤﺘﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﻨﺪﻣﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
ﭼﯿﻦ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﺷﯿﺮﺍﺯﻩ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺩﻝ
ﭘﺎﺱ ﺩﻝ ﭼﻮﻥ ﻏﻨﭽﻪ ﺍﺯ ﭼﯿﻦ ﺟﺒﯿﻦ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺎ
Signature
     
  
صفحه  صفحه 28 از 718:  « پیشین  1  ...  27  28  29  ...  717  718  پسین » 
شعر و ادبیات

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA