انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
فرهنگ و هنر
  
صفحه  صفحه 120 از 229:  « پیشین  1  ...  119  120  121  ...  228  229  پسین »

تاریخ اروپا از ابتدا تاکنون


مرد

 
دیوار هادریان


بخش‌هایی باقی‌مانده از دیوار هادریان در نزدیکی گرین‌هد

دیوار هادریان (انگلیسی: Hadrian's Wall؛ لاتین: Vallum Aelium) دیواری باستانی از جنس سنگ و کلوخ می‌باشد که به دستور هادریان، امپراتور روم در سدهٔ دوم میلادی در شمال انگلستان امروزی ساخته شد تا مرزهای شمالی امپراتوری روم را در برابر حملات قبایل سلتی محافظت نماید. طول این دیوار ۱۲۰ کیلومتر بوده و از رودخانه تاین در شرق انگلستان تا خور سالوی در غرب این کشور امتداد داشته است.

دیوار هادریان با توجه به مصالحی که برای ساخت آن در دسترس بوده در قسمت شرقی رودخانه که از سنگ استفاده شده دارای ۳ متر پهنا و ارتفاعی بین ۵ تا ۶ متر بوده و در قسمت غربی رودخانه که از کلوخ برای بنای آن استفاده شده ۶ متر پهنا و ۳٫۵ متر ارتفاع داشته است. همچنین در طول دیوار، قلعه‌هایی کوچک با دو برج وجود داشته که برای نگهبانی و علامت دادن استفاده می‌شده است.

امروزه نیز هنوز بخش‌هایی از این دیوار برجای مانده و در ۱۹۸۷ به عنوان بخشی از مرزهای امپراتوری روم در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
ستون تراژان


ستون تراژان (به ایتالیایی: Colonna Traiana) نام ستونی رومی واقع در شهر رم در ایتالیا است که کار ساختش در سال ۱۱۳ میلادی به پایان رسید و از سوی سنای روم و مردم به افتخار پیروزی‌های تراژان، امپراتور روم در دو نبردش علیه داسیایی‌ها در سال‌های ۱۰۲ و ۱۰۵ میلادی به او تقدیم شد. این ستون دارای نقشینه‌ای مارپیچ است که تا بالای ستون ادامه داشته و بخش‌هایی از این نبرد به‌صورت نقش‌برجسته‌هایی بر روی آن کنده‌کاری شده‌است.

ستون تراژان احتمالاً توسط آپولودوروس دمشقی طراحی شده است و مکان آن در شمال فوروم تراژان در نظر گرفته شد. این ستون از ۱۷ بلوک استوانه از جنس مرمر لونایی تشکیل شده که هر یک از این بلوک‌ها ۱.۵ متر ارتفاع و ۳.۶ متر قطر دارند. ارتفاع این ستون پیروزی با احتساب پایهٔ مکعبی‌شکلش به ۳۸ متر می‌رسد. درون این ستون خالی است و پلکانی مارپیچ با ۱۸۵ پله در آن قرار دارد که تا بالای ستون ادامه دارد. بر روی سطح خارجی ستون اما کتیبه‌ای مارپیچ به ارتفاع ۱ متر در هر پیچش و طول ۲۰۰ متر وجود دارد که پس از ۲۳ دور چرخیدن به بالای ستون می‌رسد. این کتیبه که پیروزی‌های امپراتور تراژان را به تصویر کشیده است از ۱۵۵ صحنه و حدود ۲۵۰۰ پیکر تشکیل شده و فعالیت‌های نظامی رومیان از ساخت دژ و پل تا جنگ و تسلیم دشمن و اخراج زنان و کودکان را به نمایش می‌گذارد. همچنین بر روی دیوارهٔ بیرونی پایهٔ این ستون نیز نقش‌برجسته‌هایی از سلاح و زره‌پوش‌های داسیه‌ای‌ها کنده‌کاری شده و کتیبه‌ای که بیانگر تقدیم این ستون پیروزی به امپراتور است بر بالای در ورودی آن دیده می‌شود.

بر بالای ستون تراژان زمانی نیز تندیسی برنزی از خود تراژان وجود داشت که احتمالاً پس از مرگ او نصب شده بود اما در سال ۱۵۸۷ و به دستور پاپ سیکستوس پنجم، تندیسی از سنت پیتر که یکی از قدیسان نگهبان رم بود به جای آن قرار گرفت. این ستون در عین حال نقش بنای یادبود امپراتور پس از مرگ او را نیز داشت. در جنوب پایهٔ ستون تراژان دری وجود داشت که براه ورود به درون ستون بود. پس از ورود در سمت چپ، اتاقی وجود داشت که نیمی از بخش شمالی پایه را دربر گرفته بود و درون آن توسط پنجره‌ای کوچک در دیوارهٔ غربی روشن می‌شد. بنا بر نوشته‌های دیون کاسیوس و اوتروپیوس، خاکستر تراژان پس از مرگش در این اتاق قرار داده شده بود. خاکستر امپراتور در خاکستردانی از جنس طلا قرار داشت که این خاکستردان در قرون وسطی دزدیده شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
فریجیداریوم


فریجیداریوم، اثری از سر لورنس آلما-تادما

فریجیداریوم، یک استخر بزرگ آب سرد بود که پس از بهره گیری از حمام‌های گرم رومی، در آن آب تنی می‌کردند. استفاده از حمام‌هایی همچون کالداریوم و تپیداریوم [که حمام حرارتی یا گرم محسوب می شدند]، می‌توانست به باز شدن منافذ پوست منجر شود. در مقابل آب تنی با آب سرد، منافذ پوست را می‌بست. به همین دلیل یک استخر کوچک آب سرد و یا گاهی اوقات یک استخر شنای بزرگ در مجاورت حمام‌های رومی موجود بود.

نمونه‌ای هشت گوش از این نوع استخرها، که ابعادی به طول بیش از ۵ متر داشت، در مزرعه‌ای، واقع در نزدیکی فاورشام، واقع در کنت در انگلستان در سال ۲۰۰۶، و طی کاوش‌های باستان شناسی، کشف گردید. این استخر یک مجرای آجری بزرگ داشت که به منظور عبور آب سرد تعبیه شده بود. دیوارهای این مکان، در اصل با نقاشی‌های نقش شده بر گچ تزئین شده بودند، و کف آن حاوی تسسراهای رنگی بود [تس سرا در هنر به معنای نوعی نقاشی است]. این مورد، نخستین نمونه‌ای بود که در جنوب شرقی انگلستان یافت شد. پیشنهاد شده‌است که فریجیداریوم‌های هشت ضلعی می‌توانسته‌اند برای غسل تعمید مسیحی یا جهت استحمام مقدس [یا غسل مخصوص] در آیین یهود مورد استفاده قرار گیرند.(تحقیقات پیتز، ۲۰۰۶)
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
کالداریوم


نمونه‌ای از حمام رومی کالداریوم، که در انگلستان کشف شده‌است. کف بنا برداشته شده‌است تا فضای خالی را که در آن هوای گرم از طریق آن در کف بنا جریان می‌یابد را، آشکار سازد.

کالداریوم، که با نام‌های دیگری همچون: کالیداریوم، کالاردیا سلا، یا کوکتیلیوم سلا نیز نامیده می‌شود، یک اتاق بود که حمامی داغ مخصوص غوطه ور شدن در آن تعبیه شده بود، و در مجموعه حمام رومی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

این اتاق که بسیار گرم بود و سراسر آن را بخار داغ فرامی گرفت، توسط سیستم گرمایشی هیپوکاست یا بوسیلهٔ گرم شدن از کف، حرارت می‌گرفت. در واقع، کالداریوم، داغترین اتاق در توالی و ترتیب منظم اتاق‌های مخصوص استحمام بود و پس از این اتاق، فرد استحمام کننده از کالداریوم به قسمت تپیداریوم، و سرانجام به فریجیداریوم وارد می‌شد.

در کالکاریوم، یک استخر یا حوض آب داغ نیز وجود داشت که کالدیا یا سولیوم یا حوض آلوئوس نامیده می‌شد که استحمام کنندگان در آب داغ آن فرو می‌رفتند، همچنین گاهی اوقات حتی فضایی به نام لاکونیوم نیز در آن تعبیه شده بود که منطقه‌ای خشک برای القای عرق کردن بود.

استحمام کنندگان در این مکان، به بدن خود روغن زیتون می‌مالیدند و با استفاده از برس یا ماهوت پاکن مخصوص، جهت پاک کردن چرک و اضافات بدن خود استفادهمی کردند.

در ورزشگاه‌ها و باشگاه‌های مدرن، کلاداریوم یک اتاق با کف داغ می‌باشد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
کولوسئوم


نمای بیرونی تماشاگاه باستانی کولوسئوم در شهر رم ایتالیا

کولوسئوم (به انگلیسی: Colosseum) یک تماشاخانه بیضی‌وار در مرکز رم در ایتالیا است. این آمفی‌تئاتر بزرگترین از نوع خود در امپراتوری روم باستان بوده است. تعداد ردیف‌های صندلی آن به تعداد پنجاه هزار ودارای ۸۰ در ورودی است. واژه کلوسئوم به معنی «جایگاه بزرگ» نام دیگر آن آمفی تئاتر فلاویوسی (به ایتالیایی: Anfiteatro Flavio یا Colosseo) است. ساخت کولوسئوم توسط وسپاسیان (Vespasian)امپراطور سالهای ۶۹ تا ۷۰ روم پایه گذاری شد، پس از آن پسرش تیتوس (Titus) در سال ۸۰ بعد از میلاد آنرا بنا کرد، که نهایتاً توسط دومیتیان (Domitian) برادر تیتوس به پایان رسید. کولوسئوم به عنوان اولین آمفی تئاتر دائمی و ماندگار ساخته شده در روم، در زمین‌های باتلاقی ما بین تپه‌های اسکوئیلین (Esquiline) و کائلین (Caelian) واقع شده بود. در این مجموعه امپراطوری روم شاهد فجیع‌ترین جنایات به شکل کشتار بردگان و مسیحیان بوده‌است نبردهای خونین بر سر مرگ و زندگی گلادیاتورها یکی از سرگرمی‌های روزانه امپراطوران و اشرافیان روم بوده‌است قدمت تاریخی و شکوه و جلال این عمارت از یک سو و کارآمدی آن برای اجرای نمایش و امکان کنترل جمعیت، از سوی دیگر، باعث شد این سالن یکی از بزرگترین بناهای معماری روم باستان به شمار می‌رفت. پلان این مجموعه به شکل بیضی به قطرهای ۱۸۸ و ۱۵۶ متر زیر بنای آن حدود ۶ جریب می‌باشد ارتفاع آن تقریباً به اندازه یک ساختمان۱۵ طبقه می‌رسد(حدود۴۸متر) کف صحنه چوبی است و در زیر آن مجموعه‌ای از اتاقها و گذرگاهها برای عبور حیوانات وحشی و سایر تدارکات لازم جهت راه اندازی و اجرای نمایش قرار گرفته‌است. تعداد ۸۰ دیوار به عنوان تکیه گاه برای طاق‌های گنبدی شکل، گذرگاهها، پلکان و ردیف‌های صندلی، روی صحنه قرار گرفته‌است. لبه بیرونی طاق‌های متوالی باعث اتصال طبقات مختلف و پلکان بین آنها به یکدیگر شده‌است. نمای داخلی کولوسئوم (Coliseum) از بالا سه ردیف طاق‌های گنبدی شکل رو در روی ستون‌ها و سر ستون‌ها قرار گرفته‌اند، در ستون‌های طبقه اول سبک معماری سبک دوریکا (Doric)، در طبقه دوم سبک ایونیک (Ionic)، و در طبقه سوم سبک قرنتی (Corinthian) که نزدیک به سبک کلاسیک یونان بود، به کار رفته‌است.این بنا به دلیل عبور و مرور آسان جمعیت به داخل و خارج میدان یکی از شاهکارهای مهندسی است در بالای این سه طبقه اصلی، طبقه زیرشیروانی شامل ستون‌های مستطیل شکل سبک قرنتی قرار دارد، فضای بین ستون‌ها با ۴۰ عدد پنجره کوچک مستطیل شکل پر شده‌است. در قسمت بالا، دیوارکوب‌ها و بندگاههایی وجود دارد که تیرک‌هایی را که سایه بان‌ها به آنها آویزان است، نگه داشته‌اند. در ساخت عمارت با دقت بسیاری از انواع ترکیبات ساختمانی استفاده شده، برای فونداسیون از بتون و برای ستون‌ها و طاق‌ها از سنگ آهک (تراورتن) استفاده شده، در ستون‌های به کار رفته برای دیوار دو طبقه زیرین، از نوعی سنگ متخلخل به نام توفا (Tufa) استفاده شده‌است. برای طبقات فوقانی و اکثر طاق‌ها از آجر بتونی استفاده شده‌است.

این اثر هم اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید به شمار می‌رود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
ویلای هادریان


تئاتر دریایی

ویلای هادریان در طی دهه‌های دوم و سوم سدهٔ دوم میلادی در تیبور (تیوولی امروزی) برای امپراتور وقت روم هادریان ساخته شد. دلیل ساخت این ویلا در این مکان این بود تا امپراتور هرگاه می‌خواست از رم به‌دور باشد در آنجا اقامت نماید. از سوی دیگر گفته شده است که هادریان از کاخ خود در کولیس پالاتیوم در رم راضی نبود و همین موضوع باعث ساخته‌شدن این ویلا شد. هادریان همچنین ادارهٔ امپراتوری در سالیان پایانی حکومت خود را از همین ویلا انجام می‌داد و درنتیجه تعداد زیادی از درباریان به‌طور دایم در آنجا سکونت داشتند. ویلای هادریان تا رم ۱۸ مایل فاصله داشت و ارتباطات بین دو نقطه از طریق چاپار انجام می‌شد.

پس از مرگ هادریان این ویلا مورد استفادهٔ شماری از جانشینان او قرار گرفت. با این‌حال ویلای هادریان در دوران افول امپراتوری روم بی‌استفاده ماند و بخشی از آن ویران شد. پس از آن در سدهٔ ۱۶ میلادی کاردینال ایپولیتوی دوم بسیاری از سنگ‌های مرمر و تندیس‌های ویلا را برداشت تا برای تزئین ویلای خودش موسوم به ویلا دسته در نزدیکی همان مکان استفاده نماید.


ویلای هادریان مجموعه‌ای از بیش از ۳۰ ساختمان بود که مساحتی نزدیک به دست کم ۱ کیلومتر مربع (برابر با ۲۵۰ هکتار) را در بر می‌گرفت. این ویلا بزرگترین نمونهٔ رومی از باغ‌های اسکندری است که چشم‌اندازی مقدس را به‌وجود می‌آورد. این مجموعهٔ ویلایی شامل کاخ‌ها، چندین حمام سلطنتی، تئاتر، پرستشگاه، کتابخانه، اتاق‌های حکومتی و اقامتگاه‌هایی برای درباریان، پرتورین‌ها، ندیمه‌ها و بردگان بود.

ویلای هادریان مجموعه‌ای از معماری‌های گوناگون به‌ویژه معماری یونانی و مصری را به نمایش می‌گذارد. از آنجا که هادریان یکی از امپراتوران اهل مسافرت بود، این طرح‌ها را با خود به‌ارمغان آورده بود که از این میان می‌توان به ستون‌های زن‌پیکر و در کنارشان تندیس‌های بس، ایزد زناشویی مصریان اشاره نمود. در زندگینامهٔ هادریان آمده است که بخش‌های مختلف ویلا با توجه با مناطقی که امپراتور در سفرهایش از آنها بازدید کرده بود نامگذاری شده بودند. امروزه تنها مکان‌های اندکی را که در این زندگینامه بهشان اشاره شده است را می‌توان به‌طور دقیق با ویرانه‌های ویلای هادریان مطابقت داد.


یکی از قابل توجه‌ترین بخش‌های ویلا که به‌خوبی نیز تا به‌امروز حفظ شده است استخر و غاری مصنوعی است که کانوپوس و سراپیوم نام دارند. کانوپوس شهری در مصر بود که معبد سراپیوم برای پرستش ایزد سراپیس در آنجا قرار داشت. با این حال معماری این بخش برگرفته از معماری یونانی است و این موضوع را می‌توان در ستون‌های کورینتوسی و کپی‌هایی از مجسمه‌های معروف یونانیِ دورادور استخر مشاهده کرد. داستانی نیز دربارهٔ سراپیوم و گنبد عجیب‌الشکلش نقل است که آپولودوروس دمشقی، از معماران برجستهٔ روزگار خود با رد طرح هادریان، این گنبد را به یک کدوتنبل تشبیه کرده و به هادریان می‌گوید: « برو و کدوتنبل‌هایت را بِکِش. تو هیچ از از این موضوعات (معماری) نمی‌دانی.» اما هادریان به مقام امپراتوری رسید و پس از آن آپولودوروس را تبعید و سپس فرمان مرگش را صادر کرد.

بخش جالب توجه دیگر ویلا، تئاتر آن موسوم به تئاتر دریایی است. این ساختمان از یک ایوان مدور و طاقی تونل‌مانند تشکیل شده که ستون‌هایی این طاق را نگاهداشته‌اند. درون ایوان استخری حلقه‌مانند با جزیره‌ای در میان آن وجود دارد. در دوران باستان این جزیره توسط دو پل متحرک به ایوان متصل می‌شده است. درون جزیره یک خانهٔ کوچک رومی قرار دارد که شامل آتریوم، کتابخانه، اتاق نهارخوری و حمام‌هایی کوچک است. این قسمت احتمالاً توسط امپراتور در زمان‌هایی که می‌خواست از گرفتاری‌های دربار به‌دور باشد استفاده می‌شده است. مجسمه‌های بسیاری نیز در این مکان وجود دارد که نماد مردمان سدهٔ دوم میلادی است.

این ویلا علاوه بر دارا بودن سبک‌های گوناگون معماری از نوآوری‌هایی نیز برخوردار است. برای نمونه محدودهٔ ویلا دارای شبکهٔ وسیعی از تونل‌های زیرزمینی است که از این تونل‌ها بیشتر برای جابجایی خدمه و کالاها از یک قسمت به قسمت دیگر استفاده می‌کردند. مسیرها و جاده‌های بالاتر از سطح زمین برای استفادهٔ آن دسته از ساکنین ویلا درنظر گرفته شده بود که از مقام‌های بالاتری نسبت به دیگران برخوردار بودند. از گنبد و تاق‌های تونل‌مانند به‌وفور در معماری ویلای هادریان استفاده شده است. گنبدهای حمام‌های بخار در رأس خود دارای حفره‌ای مدور بودند تا بخار بتواند از آن قسمت خارج شود. این موضوع یادآور پانتئون است که آن نیز به فرمان هادریان ساخته شد.

در سال ۱۹۹۸ باستانشناسان به بقایای آرامگاهی در ویلای هادریان دست یافتند و مدعیند که این باید مقبرهٔ آنتینوس و یا معبدی برای او باشد.

طی کاوش‌های باستانشناسی، مصنوعات زیبای بسیاری از این ویلا به‌دست‌آمده و بازسازی شده است که از این میان می‌توان به مجسمه‌های مرمرین آنتینوس، پسر زیبارویی که معشوق هادریان بود و هادریان او را پس از مرگش بر اثر غرق‌شدن در مصر تا جایگاه ایزدان بالا برد و موزائیک‌های تئاتر و حمام‌ها اشاره نمود. کپی‌های بسیاری از مجسمه‌های یونانی (برای نمونه آمازون زخمی) و حتی تجسم مصری‌گونهٔ خدایان رومی و یا برعکس در این ویلا پیدا شده است. بیشتر این آثار برای نگهداری و بازسازی به رم فرستاده شده و در موزه‌های کاپیتولینی و یا واتیکان قابل مشاهده‌اند. با این حال آثار بسیار دیگری نیز هستند که در سدهٔ ۱۸ میلادی توسط دلالان عتیقه‌جاتی همچون پیرانسی و گوین همیلتون از دل خاک بیرون‌کشیده شده و به توریست‌های مهم و عتیقه‌شناسانی همچون چارلز تاونلی فروخته شده‌اند، درنتیجه این آثار امروزه در کلکسیون‌هایی در دیگر جاهای اروپا و آمریکای شمالی قرار دارند.

از دیگر آثار هنری پیداشده در ویلای هادریان می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:


  • مجسمهٔ دیسکوبولوس (پرتابگر دیسک)
  • موزائیک لگن کبوتری که نسخه‌ای از یک موزائیک مشهور هلنی است، موزهٔ کاپیتولینی
  • دیانای ورسای (مجسمه‌ای مرمرین از الههٔ یونانی آرتمیس)، موزه لوور
  • ونوس خیزان
  • آنتینوس کاپیتولینه
  • قنطروس جوان و قنطروس پیر

ویلای هادریان در سال ۱۹۹۹ در فهرست میراث جهانی یونسکو به‌ثبت رسید. این ویلا همچنین از نظر فرهنگی و باستانشناسی از اهمیت بسیاری برخوردار است و همراه با ویلا دِستِه و شهر تیولی، یکی از جاذبه‌های گردشگری منطقه به‌شمار می‌رود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
پل‌های رومی
  • آکوئدوکتو ده لوس میلاگروس
  • بند شرابدار
  • بند قیصر
  • پل آلکانتارا
  • پل پنکالاس
  • پل تیبریوس
  • پل دلال
  • پل رومی کوردوبا
  • پونته پیترا
  • سازه‌های آبی شوشتر

این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  ویرایش شده توسط: sepanta_7   
مرد

 
آکوئدوکتو ده لوس میلاگروس


آکوئِدوکتو دِه لوس میلاگروس (به اسپانیایی: Acueducto de los Milagros) به‌معنای «آب‌گذر معجزه‌آسا»، ویرانه‌ای از یک آب‌گذر رومی در شهر مریدای اسپانیاست. این ناحیه در عهد باستان مستعمره‌ای رومی به‌نام اِمِریتا آگوستا بود.

تنها بخش کوچکی از این آب‌گذر هنوز پا برجای مانده است که شامل ۳۸ ستون قوسی‌شکل به ارتفاع ۲۵ متر و طولی پیرامون ۸۳۰ متر می‌شود. این سازه در زمان خود کار آبرسانی به شهر را از منبعی موسوم به لاگو دِه پروسِرپینا که خود از نهری به‌نام لاس پاردیاس در ۵ کیلومتری شمال شرقی مریدا تغذیه می‌شده برعهده داشته است.

تصور بر آن است که این آب‌گذر در سدهٔ یکم میلادی ساخته شده و فاز دوم ساخت و یا نوسازی آن در حدود سال ۳۰۰ اتفاق افتاده باشد. هیبت بنا و ترسی که در ساکنان مریدا ایجاد می‌کرد سبب شد تا آنان این آب‌گذر را آب‌گذر معجزه‌آسا بنامند. آکوئِدوکتو ده لوس میلاگروس یکی از سه آبگذری است که در مریدا ساخته شد. آبگذر ۱۵ کیلومتری آکوا آگوستا که از منبع کورنالوو تغذیه می‌شد و آبگذر سن لازارو که کانال‌های زیرزمینی آب آن را تأمین می‌کردند دو آبگذر دیگر شهر مِریدا بودند. همچنین در مجاورت این آبگذر پل رومی کوچکی به نام پوئنته ده آلبارِگاس قرار دارد که به موازات آن کشیده شده است.

آکوئدوکتو ده لوس میلاگروس در سال ۱۹۹۳ به‌عنوان بخشی از مجموعهٔ باستانی اِمِریتا آگوستا در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
بند شرابدار
بند شرابدار یکی از بناهای مجموعه بناهای آبی تاریخی شوشتر است که در مسیر نهر رقط قرار دارد که نهر رقط در نهایت به رود گرگر سرازیر می‌شود. پیشینه ساخت این بند همانند دیگر بناهای آبی تاریخی شوشتر، به دورهٔ ساسانیان باز می‌گردد. این بند به همراه 15 اثر تاریخی دیگر شوشتر به صورت یکجا در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
مرد

 
بند قیصر



بند قیصر یا پل شادروان شوشتر این پل بند مربوط به دوران ساسانی است.پل شادروان شوشتر قدیمیترین پل جهان میباشد که دارای 44 دهنه میباشد و حدود 50درصد آن بازسازی شده است. به موجب روایات شرقی شاپور یکم شاهنشاه ساسانی پس از اسارت والریانوس امپراتور روم او را مجبور کرد که در ساختمان سد نزدیک به شوشتر کار کند. این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و هنوز هم برای برگرداندن آب کارون به مزارع بکار می‌رود. احتمال قوی می رود که شاهنشاه ایران اسیران رومی را در ناحیهٔ گندی شاپور و شوشتر مستقر کرده باشد. ایرانیان مهارت رومیان را در فنون بسیار اهمیت می‌دادند و بلاشک هم سد و پل بزرگ شوشتر عمل مهندسین رومی است. این پل-بند به همراه 15 اثر تاریخی آبی دیگر شوشتر بصورت یکجا در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.

پل بند شادروان دارای ۴۴ دهانه بوده که در حال حاضر تعداد ۳۷ دهانه آن موجوداست. ظاهراً این پل در طول تاریخ چند بار به عمد تخریب شده‌است. فردوسی در شاهنامه خود ابیاتی را در وصف ساخت پل شادروان آورده‌است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
     
  
صفحه  صفحه 120 از 229:  « پیشین  1  ...  119  120  121  ...  228  229  پسین » 
فرهنگ و هنر

تاریخ اروپا از ابتدا تاکنون

رنگ ها List Insert YouTube video   

 ?

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA