انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
شعر و ادبیات
  
صفحه  صفحه 58 از 718:  « پیشین  1  ...  57  58  59  ...  717  718  پسین »

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


زن

 
غزل ۵۶۷
ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﯽ ﮐﯿﻨﻪ ﻣﺎ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﺎ
ﮔﻮﻫﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﭼﺮﺍﻍ ﺩﻝ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﻣﺎ


ﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻓﻪ ﻣﺎ ﺟﺰ ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺟﮕﺮ ﻧﺎﻓﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﻍ ﺯ ﭘﺸﻤﯿﻨﻪ ﻣﺎ


‏( ﺻﺒﺢ ﺷﻨﺒﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﺪ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﻓﺮﻭﻍ ﻣﯽ ﮔﻠﮕﻮﻥ ﺷﺐ ﺁﺩﯾﻨﻪ ﻣﺎ‏)


ﮔﺮ ﺷﻮﺩ ﻣﻮﺟﻪ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺻﯿﻘﻞ
ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ ﺻﯿﻘﻠﯽ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻣﺎ


ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ
ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻠﯿﺪ ﺩﺭ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﻣﺎ


ﺟﺎﯼ ﺷﮑﺮﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺵ ﭼﺮﺥ
ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﻬﻨﻪ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﻏﻢ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﻣﺎ


ﭼﺸﻢ ﺯﺧﻤﯽ ﺯ ﮔﺮﺍﻧﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮ ﻧﺮﺳﺪ
ﺧﻄﺮ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﻝ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻣﺎ


ﻫﺮ ﮐﻤﺎﻧﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻗﻀﺎ ﻗﺒﻀﻪ ﮔﺮﻓﺖ
ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺮ ﻭﺭﻕ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﺎ


ﮐﺎﺭ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺒﻬﺎ ﺻﺎﺋﺐ
ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺯ ﺻﻔﺎﯼ ﺩﻝ ﺑﯽ ﮐﯿﻨﻪ ﻣﺎ
Signature
     
  
زن

 
غزل ۵۶۸
ﮔﺮﺩ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﭘﺬﯾﺮﺩ ﺯ ﻃﺮﺏ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﺎ
ﺳﺒﺰﯼ ﺑﺨﺖ ﺷﻮﺩ ﺯﻧﮓ ﺑﺮ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻣﺎ


ﺭﻭﺯ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺑﻪ ﻋﺮﻓﺎﻧﮑﺪﻩ ﻣﺸﺮﺏ ﻧﯿﺴﺖ
ﺻﺒﺢ ﺷﻨﺒﻪ ﺧﺠﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺁﺩﯾﻨﻪ ﻣﺎ


ﻫﻤﭽﻮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺷﻦ
ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﻣﺎ

ﺻﺮﻓﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻧﺒﺮﺩ ﺧﺼﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ
ﻧﺎﺧﻦ ﺷﯿﺮ ﺩﻣﺎﻧﺪ ﺯ ﺟﮕﺮ ﮐﯿﻨﻪ ﻣﺎ


ﺻﺎﺋﺐ ﺍﺯ ﻓﯿﺾ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﯼ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﺳﯿﺎﻩ
ﻧﺎﻓﻪ ﻣﺸﮏ ﺑﻮﺩ ﺧﺮﻗﻪ ﭘﺸﻤﯿﻨﻪ ﻣﺎ
Signature
     
  
زن

 
غزل ۵۶۹
ﻣﺸﺮﻕ ﻣﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﯽ ﮐﯿﻨﻪ ﻣﺎ
ﺻﺎﻑ ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻮﺩ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﺎ

ﺧﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﮕﺮ ﻧﺎﻓﻪ ﺁﻫﻮ ﺷﺪ
ﻣﺸﮏ ﻣﺸﮏ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺮﻗﻪ ﭘﺸﻤﯿﻨﻪ ﻣﺎ

ﺭﯾﺸﻪ ﺳﺒﺰﻩ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﺏ
ﭼﻪ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻣﺎ؟

ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺳﺖ
ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺭﺷﮏ ﺑﻪ ﻧﺎﻥ ﺟﻮ ﻭ ﮐﺸﮑﯿﻨﻪ ﻣﺎ

ﺗﺎ ﺯ ﻣﺴﺘﯽ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺧﻤﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﯾﻢ
ﺑﻪ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﮔﺬﺭﺩ ﺷﻨﺒﻪ ﻭ ﺁﺩﯾﻨﻪ ﻣﺎ

ﺩﺭ ﭘﺮﯾﺨﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺟﻐﺪ ﻫﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ
ﺻﺒﺢ ﺷﻨﺒﻪ ﺧﺠﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺁﺩﯾﻨﻪ ﻣﺎ

ﺷﺴﺘﻪ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﮔﺮﺩ ﯾﺘﯿﻤﯽ ﺻﺎﺋﺐ
ﮔﻮﻫﺮﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﺘﺪ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﻣﺎ
Signature
     
  
زن

 
غزل ۵۷۰
ﭼﺮﺥ ﭘﺮ ﮔﻮﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﺎﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ
ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﻫﺎﻟﻪ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﺍﺷﮏ ﻣﺎ ﺩﺍﻍ ﮐﻠﻒ ﺷﺴﺖ ﺯ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﻣﺎ
ﺯﻧﮓ ﺍﺯ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻣﻮﺝ ﺳﺮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻦ ﺩﺍﻣﻦ ﺩﺷﺖ
ﺭﺷﺘﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﻃﻠﺐ، ﻧﻘﺶ ﭘﯽ ﮔﺮﻣﺮﻭﺍﻥ
ﺻﺪﻑ ﮔﻮﻫﺮ ﺳﯿﻤﺎﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻓﻠﮏ ﮔﺮ ﺷﺐ ﻣﺎ ﺑﯽ ﺳﺤﺮﺳﺖ
ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﻫﻤﭽﻮ ﺷﮑﺮﺁﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﺷﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺑﺮ ﺯ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺮﺩ ﻣﻼﻝ
ﻧﻪ ﺻﺪﻑ ﮔﻮﻫﺮ ﻧﺎﯾﺎﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﺍﺯ ﻏﺒﺎﺭ ﺩﻝ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻼﻓﯽ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ
ﺧﺎﮎ ﺍﮔﺮ ﻃﻌﻤﻪ ﺳﯿﻼﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﮔﺮﻩ ﺁﺑﻠﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮐﻪ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﺩﯾﮕﺮ؟
ﺧﺎﺭ ﻭ ﺧﺲ ﺑﺴﺘﺮ ﺳﻨﺠﺎﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﭘﯿﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﻬﺮﺍﻥ ﺩﯾﺪﻥ ﻫﻤﭽﺸﻢ ﺑﻼﺳﺖ
ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﺧﻮﺍﺏ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ
ﻧﺮﮔﺲ ﯾﺎﺭ ﮔﺮﺍﻧﺨﻮﺍﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﺳﺮﻭ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻃﻮﻕ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﺎﺧﺘﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺣﻠﻘﻪ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﻓﯿﺾ ﺍﮐﺴﯿﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﮏ ﺳﺤﺮﺧﯿﺰﺍﻥ ﺭﺍ
ﻣﺎﻩ، ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺟﻬﺎﻧﺘﺎﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﭼﻪ ﻋﺠﺐ ﮔﺮ ﺩﻝ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﻮ ﺳﯿﻤﺎﺏ ﺷﻮﺩ؟
ﺭﻧﮓ ﺩﺭ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﺎﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ


ﺭﯾﮓ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﺟﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺻﺎﺋﺐ
ﻫﻤﻪ ﭼﻮﻥ ﺁﺑﻠﻪ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎ
Signature
     
  
زن

 
غزل ۵۷۱
ﺍﺯ ﺑﺴﺎﻁ ﻓﻠﮏ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ
ﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﮐﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﺸﺪﺭ ﻓﮑﻨﺪ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ؟


ﻣﺎ ﺣﺮﯾﻔﺎﻥ ﮐﻬﻨﺴﺎﻝ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯﻟﯿﻢ
ﻃﻔﻞ ﺷﺶ ﺭﻭﺯﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺪﻫﺪ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ


ﺗﺨﺘﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺮﺍﺩﺳﺖ ﺩﻝ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﻻﻥ
ﺑﺎﺯﯼ ﺧﻮﺩ ﺩﻫﺪ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺩﻫﺪ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ


ﻗﻮﺕ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﺍﻗﺒﺎﻝ، ﺭﺳﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻭ ﻣﺪﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ


ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﮕﺎﻧﯿﻢ ﺩﺭﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﮕﺎﻩ
ﺩﻝ ﺯ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﮔﺮﺩﻭﻥ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ


ﭘﯿﺮﯼ ﻭ ﻃﻔﻞ ﻣﺰﺍﺟﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻣﯿﺨﺘﻪ ﺍﯾﻢ
ﺗﺎ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ


ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻭﻥ ﺩﻏﺎ ﻫﻢ ﻧﺮﺩﯾﻢ
ﻋﺠﺒﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﭘﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ


ﭼﻮﻥ ﺯﺭ ﻗﻠﺐ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺩﺭ ﺷﺐ
ﺗﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ؟


ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﻣﺎ ﺁﯾﻨﻪ ﯾﮑﺪﮔﺮﻧﺪ
ﺧﺎﮎ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺣﺮﯾﻔﯽ ﮐﻪ ﺩﻫﺪ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ


ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﻣﺤﺾ ﻧﻤﻮﺩﺳﺖ، ﺳﺮﺍﺑﯿﻢ ﺳﺮﺍﺏ
ﺟﺎﯼ ﺭﺣﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ


ﺟﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﺩﺭﻭﯾﺸﯽ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﯾﻢ
ﻧﺪﻫﺪ ﻓﻘﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﻧﻤﺪ، ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ


ﭼﻪ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺻﺎﺋﺐ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﭼﻮ ﻃﻔﻼﻥ ﻧﺪﻭﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ
Signature
     
  
زن

andishmand
 
غزل شماره ۵۷۲

علم نصرت ما آه سحرگاهی ما
مهر خاموشی ما چتر شهنشاهی ما

ما ز بی برگ و نوایی خط پاکی داریم
چه کند باد خزانی به رخ کاهی ما؟

چرخ چندان که زند نقش حوادث بر آب
می شود جوهر آیینه آگاهی ما

چه توقع ز رفیقان دگر باید داشت؟
سایه جایی که کشد پای ز همراهی ما

رفته بودیم که از وادی دل دور شویم
نفس سوخته شد سرمه آگاهی ما

هر سر خار درین دشت چراغی گردید
پای برجاست همان ظلمت گمراهی ما

رفت عمر و قدم از خود ننهادیم برون
داد از غفلت ما، آه ز کوتاهی ما

همچنان خار به دل از رگ خامی داریم
فلس اگر داغ شود بر بدن ماهی ما

نیست در دامن این دشت، شکاری صائب
که علم چرب کند آه سحرگاهی ما
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  ویرایش شده توسط: andishmand   
زن

andishmand
 
غزل ۵۷۳

دل نگردید شب وصل تهی از گله ها
طی شد این وادی و هموار نشد آبله ها

اثر از گرمروان نیست، همانا گردید
در دل سنگ نهان آتش این قافله ها

شور من بیش شد از چوب گل و سایه بید
گشت شیرازه دیوانگی این سلسله ها

گفتم از آبله، چشمی بگشاید پایم
پرده خواب شد از غفلت من آبله ها

ندهد سود به بی تابی دل صبر و شکیب
کی ز افشردن پا، کم شود این زلزله ها؟

در رضاجویی حق کوش، نه خشنودی خلق
ترک واجب نتوان کرد به این نافله ها

مرگ چون باد خزان، خلق ورق های درخت
هست چون دوری اوراق ز هم فاصله ها

منزلی نیست درین ره، نفس سوخته است
هر سیاهی که به چشم آید ازین مرحله ها

صائب از فرد روان باش که چون موج سراب
رو به دریای عدم می رود این قافله ها
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل ۵۷۴

کمال حسن کجا، دیده پر آب کجا؟
شکوه بحر کجا، خیمه حباب کجا؟

مرا که جلوه هر ذره است رطل گران
کجاست حوصله جام آفتاب، کجا؟

نمانده است ز دل جز غبار افسوسی
به این خرابه فتد نور ماهتاب کجا؟

گذشته است ترا ز آفتاب پایه حسن
هلال عید شود با تو همرکاب کجا؟

به جستجوی تو گرد از جهان برآوردم
دگر کجا روم ای خانمان خراب، کجا؟

مرا که نعره مستانه بی قرار نکرد
رسد به داد دلم نغمه رباب کجا؟

گرفتم این که رسد نوبت سؤال به من
دماغ حرف کجا، قدرت جواب کجا؟

ز بس که گرم تماشای گلرخان گشتم
نیافتم که کجا شد دل من آب کجا

ز برگ، نکهت گل بیش می شود رسوا
ترا نهفته کند پرده حجاب کجا؟

میان سوخته و خام فرق بسیارست
سرشک تاک کجا، گریه کباب کجا؟

گرفته است جهان را غبار بی دردی
کجا رویم ازین عالم خراب، کجا؟

چنین که آب برآورده است خانه چشم
بساط خود فکند پرده های خواب کجا؟

فروغ حسن جهانگیر او کجاست که نیست؟
ز خویش می روی ای دل به این شتاب کجا؟

نظر به چشمه حیوان نمی کنم صائب
مرا ز راه برد جلوه سراب کجا؟
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  ویرایش شده توسط: andishmand   
زن

andishmand
 
غزل ۵۷۵

به مجلسی که کشی از نقاب بند آنجا
ستاره سوخته ای نیست جز سپند آنجا

اسیر بوالعجبی های وادی عشقم
که صید دام نهد در ره کمند آنجا

به کشوری که شکر خنده ات گشاید بار
دگر سفید نگردد ز شرم قند آنجا

به خنده لب مگشا پیش قهرمان فلک
که خون خورد ز شفق صبح هرزه خند آنجا

هلاک چاشنی کنج آن لبم صائب
که مانده همچو مگس شهد پای بند آنجا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  ویرایش شده توسط: andishmand   
زن

andishmand
 
غزل ۵۷۶

به محفل تو که خاموش بود سپند آنجا
کراست زهره که سازد صدا بلند آنجا؟

ز مکر سبحه شماران خدا نگه دارد!
که صد سرست به یک حلقه کمند آنجا

بهشت را چه کنی، مگذر از مقام رضا
که زهر چشم گواراست همچو قند آنجا

در آن حریم خموشم که نغمه منصور
شنیده اند مکرر ز هر سپند آنجا

کشیده دار عنان چون سخن به عشق رسد
که پی ز تیزی ره می شود سمند آنجا

ز دار و گیر فلک فارغند آگاهان
شکار غافلی افتد مگر به بند آنجا

تو مست خواب و قدح های فیض در دل شب
تمام چشم که دستی شود بلند آنجا

ز زلف او خبر دل که آورد صائب؟
چنین که پای نسیم صباست بند آنجا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  ویرایش شده توسط: andishmand   
صفحه  صفحه 58 از 718:  « پیشین  1  ...  57  58  59  ...  717  718  پسین » 
شعر و ادبیات

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA