انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
شعر و ادبیات
  
صفحه  صفحه 59 از 718:  « پیشین  1  ...  58  59  60  ...  717  718  پسین »

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


زن

andishmand
 
غزل ۵۷۷

نگاه دار سر رشته حساب اینجا
که دم شمرده زند بحر از حباب اینجا

سر از دریچه گوهر برآوری فردا
اگر چو رشته بسازی به پیچ و تاب اینجا

ز سیل حادثه صحرا و کوه در سفرست
چه واکشیده ای، ای خانمان، خراب اینجا

در آفتاب قیامت نمی شوی سیراب
ز تشنگی نشود تا دل تو آب اینجا

بکوش و گردن خود را ز بند کن آزاد
چه سود ازین که شوی مالک الرقاب اینجا

اگر حجاب کنی از خدا، فرشته شوی
چنین که می کنی از مردمان حجاب اینجا

جواب را نتوان فکر کرد روز سؤال
چو هست فرصتی، آماده کن جواب اینجا

در آفتاب قیامت چه کار خواهی کرد؟
اگر به سایه گریزی ز آفتاب اینجا

نثار جیب صدف کن، به شوره زار مریز
ترا که آب گهر هست چون سحاب اینجا

برای روزی آن نشأه نیز فکری کن
بس است، چند کنی فکر نان و آب اینجا؟

توان به ساغر تبخاله آب کوثر خورد
بساز با جگر تشنه چون سراب اینجا

ترا ز معنی اگر هست بهره ای صائب
ز پوست جامه خود ساز چون کتاب اینجا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  ویرایش شده توسط: andishmand   
زن

andishmand
 
غزل ۵۷۸

رسیدگی ز مطالب گذشتن است اینجا
به مدعا نرسیدن، رسیدن است اینجا

خراب هر که شد، از سیل می شود ایمن
علاج مرگ ز جان دست شستن است اینجا

وصال کعبه طلب می کنی، شتابان باش
که چوب منع، نفس راست کردن است اینجا

ز فکر توشه مکن دوش خود گران زنهار
که زاد راه، دل خویش خوردن است اینجا

غزاله ای که قرار از تو برده تسخیرش
کمند گردنش از خود گسستن است اینجا

به پای سعی ره دور عشق طی نشود
علاج، هر قدم از خویش رفتن است اینجا

فتاده است ترا رشته نظر کوتاه
وگرنه تنگتر از چشم سوزن است اینجا

ز دیده نگران است روشنایی دل
که آفتاب، نظر باز روزن است اینجا

به ذره ذره چو ریگ روان درین وادی
به هر چه می نگرم، گرم رفتن است اینجا

درین ریاض اگر باغ دلگشایی هست
چو غنچه سر به گریبان کشیدن است اینجا

چو خوشه گردی دعوی مکش به عالم خاک
که برق تیغ حوادث به خرمن است اینجا

توان به زخم زبان برگ شادمانی یافت
که خار را گل عشرت به دامن است اینجا

درین خرابه اگر هست شغل دلچسبی
به آه، خانه دل پاک رفتن است اینجا

نشاط دهر به زخم ندامت آغشته است
شراب خوردن ما شیشه خوردن است اینجا

ز سیل حادثه صائب زمانه خالی نیست
نه جای راحت و هنگام خفتن است اینجا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  ویرایش شده توسط: andishmand   
زن

andishmand
 
غزل شماره ۵۷۹

به تیغ کج نشود راست هیچ کار اینجا
دل دو نیم کند کار ذوالفقار اینجا

ز صدق، صبح نفس زد به آفتاب رسید
به صدق دل، نفسی از جگر برآر اینجا

خوشا گشاده جبینی که چون گل رعنا
خزان خویشتن آمیخت با بهار اینجا

جمال شاهد مقصود چشم بر راه است
بکوش و پاک کن آیینه از غبار اینجا

شوی ز نعمت الوان خلد کامروا
به خون دل گذرانی اگر مدار اینجا

در آن چمن گل بی خار، سینه چاک کسی است
که ریخت گل به گریبان ز خار خار اینجا

چگونه مار نپیچد به گردنت فردا؟
ترا که طول امل کرده در مهار اینجا

رهی دراز ترا پیش پا گذاشته اند
مزن چو شعله نفس های بی شمار اینجا

ز برگریز قیامت اگر خبر داری
نهال خویش سبک کن ز برگ و بار اینجا

ز تنگنای لحد می جهد برون چون تیر
سبکروی که سبکبار شد ز بار اینجا

ز آفتاب قیامت کباب تا نشوی
ز دست جود به بی حاصلان ببار اینجا

چه پای در گل اندیشه مانده ای صائب؟
ز تخم اشک، تو هم دانه ای بکار اینجا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  ویرایش شده توسط: andishmand   
زن

 
غزل شماره ۵۸۰
ﺧﻮﺵ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ
ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺍﻣﻦ ﺁﻥ ﯾﺎﺭ ﺩﻟﻨﻮﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﻣﺒﯿﻦ ﺩﻟﯿﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩ
ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﻨﺪ ﺻﯿﺪ، ﺷﺎﻫﺒﺎﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺍﻫﻞ ﺟﻨﻮﻥ ﻋﻠﻢ ﮔﺮﺩﺩ
ﮐﻪ ﺑﺎﺩﺑﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺧﺮﺍﺑﺎﺕ ﺳﺮﮐﺸﯽ ﻣﻔﺮﻭﺵ
ﮐﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﺣﺞ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻣﺤﮏ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﺩﺍ
ﻣﮑﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﺯ ﺑﻮﺗﻪ ﮔﺪﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﯿﺪ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺩﺍﺷﺖ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ، ﻋﻠﻢ ﺁﻩ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﻧﺴﯿﻢ ﺭﺣﻤﺖ ﺣﻖ ﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻘﺪﻩ ﭘﺮﺩﺍﺯﺳﺖ
ﺑﮑﻮﺵ ﻭ ﻏﻨﭽﻪ ﺩﻝ ﺳﺎﺯ ﻧﯿﻢ ﺑﺎﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﻮ، ﺍﺯ ﺟﻮﯼ ﺷﯿﺮ، ﭼﺸﻢ ﺑﻬﺸﺖ
ﺳﻔﯿﺪ ﮔﺸﺖ، ﻣﺸﻮ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﻃﺮﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﯾﻦ ﮔﺮ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ
ﻣﮑﻦ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﺘﺎﺝ، ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﺩﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﯼ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﭼﻨﯿﻦ
ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﺎﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ


ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺍﻫﻞ ﺣﺎﻝ ﺷﺪ ﺻﺎﺋﺐ
ﺧﻤﻮﺵ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﻣﮑﻦ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ
Signature
     
  
زن

 
غزل شماره ۵۸۱
ﻋﯿﺎﺭ ﺣﺴﻦ ﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ
ﮐﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﮔﻬﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﻭﺭ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺩﻫﺪ ﺛﻤﺮ ﺯ ﺭﮒ ﻭ ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺒﺮ
ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺯﺭﺩ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺭﯾﺎﺽ ﺟﻬﺎﻥ
ﮐﻪ ﺭﻧﮓ ﺳﺮﺥ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺟﮕﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻋﻨﻘﺎ ﺯ ﮐﻮﻩ ﻗﺎﻑ ﺭﺳﯿﺪ
ﻧﺸﺪ ﺯ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﻣﺸﻮ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﺧﻤﻮﺷﯽ ﺯ ﺑﯽ ﺯﺑﺎﻧﺎﻥ ﺍﻣﻦ
ﮐﻪ ﺑﺮﻕ ﺗﯿﻎ ﺯ ﺍﺑﺮ ﺳﭙﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﻣﺸﻮ ﺑﻪ ﻣﻮﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﯾﺐ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﻣﻦ
ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺤﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﺪﻕ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﻃﺮﯾﻖ ﻋﺸﻖ ﻧﻬﯽ
ﺗﺮﺍ ﺯ ﻧﻘﺶ ﻗﺪﻡ ﺭﺍﻫﺒﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺗﻮ ﺷﯿﺸﻪ ﺩﻝ، ﻧﺪﻫﯽ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﯾﺎﻡ
ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻟﻌﻞ ﺯ ﮐﻮﻩ ﻭ ﮐﻤﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺩﺭﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺟﻮﻫﺮﺷﻨﺎﺱ ﻧﺎﯾﺎﺏ ﺍﺳﺖ
ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﻬﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ؟


ﺯ ﺣﺮﺹ ﺩﺍﻧﻪ ﺩﺭﯾﻦ ﮐﺸﺘﺰﺍﺭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻮﺭ ﺗﺮﺍ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﻣﺠﻮ ﺯ ﻫﺮ ﺩﻝ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﻌﻨﯽ ﺭﻭﺷﻦ
ﮐﻪ ﺩﻝ ﭼﻮ ﺁﺏ ﺷﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﮔﻬﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺯ ﻫﻤﺮﻫﺎﻥ ﺭﻩ ﺩﻭﺭﺳﺖ ﻋﻤﺮ ﺟﺎﻭﯾﺪﺍﻥ
ﺳﻔﺮ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﻋﯿﺎﺭ ﻓﮑﺮ ﺯ ﻫﻤﻔﮑﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ
ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﮕﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺗﻮﺍﻥ ﺯ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﻟﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﺭﺍﺯﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ
ﭼﻮ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺯ ﻣﻐﺰ ﮔﻬﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﮐﻒ ﺩﺭﯾﺎ ﺳﺒﮏ ﮐﻨﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺗﺮﺍ ﺳﻔﯿﻨﻪ ﺯ ﻣﻮﺝ ﺧﻄﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺯﻣﯿﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﯽ
ﺯ ﭘﯿﺶ ﻣﺼﺮﻉ ﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺑﻪ ﺳﯿﻢ ﻗﻠﺐ ﻧﮕﯿﺮﻧﺪ ﺻﺎﺋﺐ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﺍﻥ
ﺩﺭﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﺍﮔﺮ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ
Signature
     
  
زن

 
غزل شماره ۵۸۲
ﻋﺠﺐ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ
ﺯ ﺷﻮﺭﻩ ﺯﺍﺭ ﮐﺠﺎ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ؟


ﻣﺪﻩ ﭼﻮ ﺗﯿﺮ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﻋﻤﺮ ﻋﺰﯾﺰ
ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﮐﻤﺎﻥ ﺗﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﻣﺰﻥ ﭼﻮ ﺗﯿﻎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻨﮓ ﮔﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺧﻤﻮﺵ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﻓﺴﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﻋﺰﯾﺰ ﺩﺍﺭ ﭼﻮ ﺍﮐﺴﯿﺮ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﺼﺮ ﺩﺭﯾﻦ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﮐﺠﯽ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﻣﺤﮏ ﺳﻔﺮﺳﺖ
ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺗﯿﺮ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺳﺎﺯﯼ ﮔﻞ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﻋﻨﺪﻟﯿﺐ ﺩﺭﯾﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﭼﻪ ﺧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺸﺎﯼ ﺷﻮﻕ ﺷﺪ ﮐﻮﺗﺎﻩ
ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯼ ﺍﺯﯾﻦ ﻧﯿﺴﺘﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺣﻀﻮﺭ، ﭘﺮﺩﻩ ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻨﺒﻪ ﮔﻮﺵ
ﮐﻪ ﻗﺪﺭ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺧﺰﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﻮﺵ ﻭ ﻧﯿﺶ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﺸﻦ
ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﭼﯿﺪﻥ ﮔﻞ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﻋﺠﺐ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺁﯾﻨﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺩﻫﯽ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﻫﺰﺍﺭ ﻃﻮﻃﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻮﺵ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﯼ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻧﯿﺸﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟
ﻧﻔﺎﻕ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ


ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺮﯾﺪ ﭼﻮ ﻣﻘﺮﺍﺽ ﺻﺎﺋﺐ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ
ﺩﺭﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﺰﺑﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ
Signature
     
  
زن

 
غزل شماره ۵۸۳
ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺣﺮﯾﻔﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺻﻬﺒﺎ ﺭﺍ؟
ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﺳﺖ ﺟﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺍ


ﺯ ﭼﺮﺥ ﺷﯿﺸﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺳﺎﻏﺮ ﮐﻦ
ﺑﻪ ﻃﺎﻕ ﻧﺴﯿﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺟﺎﻡ ﻭ ﻣﯿﻨﺎ ﺭﺍ


ﻓﺴﺎﺩ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﯽ ﺯﺍﯾﺪ
ﮐﺪﺍﻡ ﺩﯾﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﯿﺸﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺻﻬﺒﺎ ﺭﺍ؟


ﺑﻪ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﻓﺘﺪ ﺍﯼ ﺁﻩ ﮔﺮﻡ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﻫﺖ
ﺯ ﻣﺎ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻ ﺭﺍ


ﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﯾﺪ
ﮐﻪ ﺩﺍﻍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﻻﻟﻪ ﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ ﺭﺍ


ﺯ ﺣﻠﻘﻪ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﺍﭘﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻟﻒ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺭﺍ


ﺣﻼﻭﺕ ﺳﺨﻦ ﺗﻠﺦ ﺭﺍ ﺯ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺮﺱ
ﺯ ﻣﺎﻫﯿﺎﻥ ﺑﻄﻠﺐ ﻃﻌﻢ ﺁﺏ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺍ


ﺯ ﺟﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺧﯿﺰﻧﺪ
ﻣﺴﺎﺯ ﮔﺮﻡ ﺩﺭﯾﻦ ﺗﯿﺮﻩ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺟﺎ ﺭﺍ


ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﯾﮑﺪﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺴﻠﺪ
ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺳﻠﻤﯽ ﺭﺍ؟


ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺭﻭﺯﻥ ﺩﺍﻍ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﺩﻝ ﻣﺒﻨﺪ
ﺑﺮ ﺭﺥ ﺧﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺩﺭﻫﺎ ﺭﺍ


ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻟﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ؟
ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺳﯿﺮ، ﻧﺎﻡ ﻋﻨﻘﺎ ﺭﺍ


ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻋﻘﻞ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﺸﻢ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﺧﻮﺭﺩﻥ
ﺯ ﺳﺤﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺤﺎﺑﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﻣﻮﺳﯽ ﺭﺍ


ﺑﻪ ﺷﻮﺭ ﺣﺸﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺻﺎﺋﺐ
ﻧﻤﮏ ﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻮﺩ ﺩﯾﮕﺠﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺍ
Signature
     
  
زن

 
غزل شماره ۵۸۴
ﻓﮑﻨﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﺎﺭ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﺍ
ﺍﺯﯾﻦ ﺣﯿﺎﺕ ﭼﻪ ﺁﺳﻮﺩﮔﯽ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ؟


ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭ ﺳﺮ ﺭﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﮐﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﺯﻥ ﻟﺐ ﻣﺴﯿﺤﺎ ﺭﺍ


ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﮔﺮ ﺭﺧﺼﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﯿﺴﺖ
ﻧﺒﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺷﺎﻫﺮﺍﻩ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ


ﺍﮔﺮ ﺯ ﺍﺑﺮﻭﯼ ﻫﻤﺖ ﺍﺷﺎﺭﺗﯽ ﺑﺎﺷﺪ
ﺗﻬﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﺣﺒﺎﺏ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺍ


ﺧﺪﺍ ﺳﺰﺍ ﺩﻫﺪ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﮏ ﮔﺮﻡ ﺭﺍ ﺻﺎﺋﺐ
ﮐﻪ ﺷﺴﺖ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻡ ﺳﺮﻣﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺭا
Signature
     
  
زن

 
غزل شماره ۵۸۵
ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻧﮑﺸﯽ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﺭﺍ؟
ﻗﺪﺡ ﺧﺮﺍﺝ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻬﺎﺩ ﻣﯿﻨﺎ ﺭﺍ


ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻥ
ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺩﺍﻍ ﺑﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻓﯿﺾ، ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ


ﺯ ﻣﻦ ﻣﭙﺮﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭼﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﯼ
ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﻋﺸﻖ ﺭﮒ ﻭ ﺭﯾﺸﻪ ﺗﻤﻨﺎ ﺭﺍ


ﻋﻨﺎﻥ ﺳﯿﻞ ﺳﺒﮑﺮﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺭﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ
ﭼﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﻡ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ؟


ﺯ ﻫﻤﺮﻫﺎﻥ ﮔﺮﺍﻧﺠﺎﻥ ﺑﺒﺮ ﮐﻪ ﺳﻮﺯﻥ ﺩﻭﺧﺖ
ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﻓﻠﮏ ﭼﺎﺭﻣﯿﻦ ﻣﺴﯿﺤﺎ ﺭﺍ


ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺁﺏ ﺗﻠﺦ، ﮔﻮﻫﺮ ﻧﺎﺏ
ﭼﻪ ﻣﻨﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺍ


ﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺣﺮﻑ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﮐﻢ ﻣﻨﮕﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺳﻮﯾﺪﺍ ﺭﺍ


ﺑﻪ ﻣﻨﺘﻬﺎﯼ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﭘﺎ ﺭﺍ


ﺑﻪ ﯾﮏ ﮔﻮﺍﻩ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﺼﺮ ﺁﻭﺭﺩ
ﺳﯿﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺭﺥ ﺩﻋﻮﯼ ﺯﻟﯿﺨﺎ ﺭﺍ


ﺯ ﻧﻘﺶ ﭘﺎﯼ ﻏﺰﺍﻻﻥ ﺩﺷﺖ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﯾﺎﻓﺖ
ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﻣﺸﮏ، ﭘﯽ ﺁﻥ ﻏﺰﺍﻝ ﺭﻋﻨﺎ ﺭﺍ


ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﻦ ﮐﻮﻩ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﮐﺮﺩ
ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻮﻩ ﻏﻤﻢ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭ ﺻﺤﺮﺍ ﺭﺍ


ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻏﺰﻝ ﻣﻮﻟﻮﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺻﺎﺋﺐ
ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﺳﺤﺮﻫﺎﺵ ﺑﯿﻨﺎ ﺭﺍ
Signature
     
  
زن

 
غزل شماره ۵۸۶
ﮐﺠﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﻞ ﻭ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ؟
ﮐﻪ ﺧﺎﺭﺧﺎﺭ، ﮔﻞ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ


ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﺼﺮ ﺯ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻣﻀﺎﯾﻘﻪ ﮐﺮﺩ
ﭼﻪ ﭼﺸﻤﺪﺍﺷﺖ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻭﻃﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ


ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻧﺸﺴﺖ ﻋﻘﯿﻖ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﻍ ﻋﺎﺭﯾﺘﯽ
ﭼﻪ ﺩﻟﺨﻮﺷﯽ ﺯ ﺳﻬﯿﻞ ﯾﻤﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ؟


ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺨﺖ
ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺁﺏ ﺯ ﭼﺎﻩ ﺫﻗﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ


ﺯ ﻧﻮﺑﻬﺎﺭ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻍ ﺣﺴﺮﺕ ﮐﺮﺩ
ﺣﺴﺪ ﺑﻪ ﻻﻟﻪ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﮐﻔﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ


ﺑﻪ ﻫﺮ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﮔﺮﺩﯾﻢ
ﻧﻪ ﺍﯾﻢ ﺳﺮﻭ ﮐﻪ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ


ﭼﺮﺍ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﻨﺰﻝ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺎﺋﺐ؟
ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻪ، ﺳﻮﺍﺭ ﺳﺨﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ
Signature
     
  
صفحه  صفحه 59 از 718:  « پیشین  1  ...  58  59  60  ...  717  718  پسین » 
شعر و ادبیات

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA