انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
علم و دانش
  
صفحه  صفحه 22 از 30:  « پیشین  1  ...  21  22  23  ...  29  30  پسین »

بیماری های زنان و زایمان


زن

 
افزایش خونریزی عادت ماهیانه

افزایش خونریزی عادت ماهیانه که به منوراژی نیز معروف است ، در واقع دوره هایی از عادت ماهیانه است که به علت زیاد بودن حجم خونریزی یا طولانی بودن مدت آن ، شخص مقدار زیادی خون از دست می دهد.خونریزی در اکثر زنان حدود ۵ روز طول می کشد . چنانچه عادت ماهیانه بیشتر از این حد باشد و چنانچه استفاده از نوار بهداشتی به تعداد معمول کافی نباشد ، در صورتی که لخته خون دفع شود باید چند مورد زیر مشخص شود . اینکه آیا همیشه مقدار خونریزی زیاد بوده است ؟ در صورتی که این طور باشد خطر ایجاد کم خونی فقر آهن وجود دارد و آزمایش خون آن را مشخص خواهد کرد.
اگر فقط یکبار افزایش خونریزی عادت ماهیانه داشته اید که با تأخیر همراه بوده است و مقاربت نیز داشته اید احتمال سقط زودرس وجود دارد.
در صورت طول کشیدن خونریزی به پزشک مراجعه کنید ، با سونوگرافی این مورد مشخص خواهد شد . اگر فقط یکبار نبوده است و I.U.D دارید احتمال اینکه علت آن I.U.D باشد و جود دارد . گاه این حالت موقتی است و پس از چند ماه بهبودی حاصل می شود .

پزشکتان می تواند برای کاهش خونریزی دارو تجویز کند یا آن را تعویض کند . اگر I.U.D ندارید و قرص پیشگیری استفاده کرده اید علت آن مصرف قرص است.در صورتیکه اخیراً زایمان داشته اید و شیر نمی دهید ۳-۲ دوره افزایش خونریزی طبیعی است . اگر زایمان نکرده اید و خونریزی با درد همراه است باید از نظر آندومتریوز کنترل شوید.این یک بیماری است که تکه هایی از بافت رحم در جاهای دیگر لگن قرار می گیرد.

در خانم هایی که سن بالای ۴۵ سال دارند و خونریزی زیاد شده است می تواند نشانگر نزدیک شدن دوران یائسگی باشد . در موارد نادر افزایش خونریزی ممکن است نشانه ای از بدخیمی در رحم باشد . به پزشک خود مراجعه کنید . وی شما را معاینه خواهد کرد و احتمالاً بررسیهایی مثل نمونه برداری از مخاط رحم درخواست می کند در صورتیکه هیچ مشکلی وجود نداشته باشد ، احتمالاً درمان دارویی به شما پیشنهاد می شود . لازم است برای درمان سرطان رحم، جراحی انجام شود .

علل خونریزی غیرطبیعی
در خونریزی غیرطبیعی رحم، طول دوره قاعدگی، میزان و یا زمان خونریزی دچار اختلال می‌شوند. طول دوره قاعدگی زمانی غیرطبیعی است که بیش از ۳۵ روز یا کمتر از ۲۱ روز طول بکشد و یا دوره‌های آن نامنظم باشند. دوره قاعدگی از وضعیت سلامت سایر ارگان‌ها نیز تاثیرمی‌پذیرد؛ به همین علت نه تنها بیماری‌های دستگاه تناسلی، بلکه بسیاری از بیماری‌های ارگان‌های دیگر نیز می‌توانند خونریزی غیرطبیعی رحمی ایجاد نمایند. اما شایع‌ترین علل خونریزی غیرطبیعی مربوط به دستگاه تناسلی، اینها هستند:

1) حاملگی
شایع‌ترین علت به‌هم خوردن نظم عادت ماهیانه در زنان در سنین باروری ۱۸-۴۰( سال)، حاملگی و عوارض مرتبط با آن مثل حاملگی خارج رحمی است. بسیاری از زنان در چند ماه اول حاملگی طبیعی، دچار خونریزی می‌شوند. بنابراین بسیار مهم است که در زنانی که تماس جنسی داشته‌اند، حتی اگر <مطمئن> هستند که حامله نیستند، تست حاملگی انجام شده و حاملگی به عنوان شایع‌ترین علت خونریزی غیرطبیعی، رد شود.

2) مشکلات مربوط به تخمک‌گذاری
لزوما در تمام دوره‌های قاعدگی، تخمک‌گذاری اتفاق نمی‌افتد. در سال‌های ابتدای بلوغ و در سال‌های نزدیک به یائسگی و حتی در اثر استرس‌هایی مثل مسافرت یا تغییر شغل، شیوع دوره‌های فاقد تخمک‌گذاری افزایش می‌یابد. در دو سال اول شروع قاعدگی، ۸۵ درصد دوره‌های قاعدگی فاقد تخمک‌گذاریند، در حالی که پس از ۶ سال از شروع قاعدگی این عدد به ۲۰ درصد می‌رسد.
در روز ۱۴ قاعدگی در صورتی که تخمک‌گذاری انجام نشود، جسم زرد که تولیدکننده هورمون پروژسترون است، ایجاد نخواهد شد؛ بنابراین تخمدان به تولید استروژن ادامه داده و لایه داخلی رحم همچنان به رشد خود ادامه خواهد داد.
در اثر این ازدیاد رشد، دوره قاعدگی طولانی شده و خونریزی نامنظم و لکه‌بینی ایجاد خواهد شد. این امر می‌تواند زمینه را برای ایجاد پولیپ و سرطان رحم فراهم نماید.
گرچه، در ابتدا و انتهای دوران باروری، عدم تخمک‌گذاری به‌طور شایع اتفاق می‌افتد، اما بیماری‌هایی مثل تخمدان پلی‌کیستیک و اختلالات تیرویید نیز می‌توانند آن را ایجاد نمایند.

3) مشکلات رحمی
عفونت‌ها، تومورهای بدخیم و خوش‌خیم رحمی نیز ‌می‌توانند خونریزی ایجاد نمایند. برخی از این ضایعات بسیار شایع هستند، به‌طور مثال میوم که توموری خوش‌خیم است در ۳۰ درصد زنان
... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
زن

 
۷ علامت نهفته حمله قلبی در زنان

تصوری که اغلب ما از حمله قلبی داریم، این است که به قفسه سینه فشار زیادی وارد می شود و فرد مبتلا به زمین می افتد. اما در برخی زنان حمله قلبی گاهی با علایمی مانند خستگی مفرط، سوزش سردل، سوءهاضمه، سرگیجه و مشکل خواب ظاهر می شود که طی چند ساعت، روزها یا هفته ها بروز می کند. هر چه علایم هشداردهنده بیشتر باشد احتمال این که فرد دچار حمله قلبی شود، بالاتر است. در این مطلب علامت نهفته حمله قلبی در زنان را مرور می کنیم.
خستگی مفرط:خستگی مفرط یک شکایت شایع است که ممکن است نشانه کمبود خواب، مقابله بدن با ویروس، کار بیش از حد یا عوارض جانبی دارویی باشد.در برخی موارد خستگی مفرط شدید یا غیرعادی یکی از علایم حمله قلبی زودرس یا علامت بیماری قلبی است.

نتایج مطالعات نشان می دهد،بیش از ۷۰درصد زنان چند روز یا چند هفته قبل از حمله قلبی خستگی مفرط را تجربه کرده بودند.

مشکل خواب : احساس خستگی بر اثر کمبود خواب یا یک هفته پرکاری امری غیرعادی نیست اما باید به اختلال طولانی و غیرعادی در الگوی خواب توجه کرد.

کمبود نفس : برخی افراد با این که آسم ندارند دچار کمبود شدید نفس می شوند. هنگام انجام دادن فعالیت روزانه یکی از شایع ترین علایم حمله قلبی در زنان کمبود نفس است.

سوزش سردل و سوءهاضمه : سوزش سردل همیشه به علت خوردن یک غذای مقوی یا مغذی نیست. حدود ۴۰درصد زنان که دچار حمله قلبی شده اند می گویند، کمی قبل از حمله دچار سوزش سردل یا سوءهاضمه شده بودند. علایم حمله قلبی در زنان می تواند شامل حالت تهوع یا استفراغ کردن بدون دلیل باشد. زنان هنگام حمله قلبی نسبت به مردان ۲برابر بیشتر دچار مشکلات گوارشی می شوند.

اضطراب : بیش از یک سوم زنان قبل از یک حمله قلبی زودرس دچار اضطراب بدون علت می شوند. در برخی موارد حمله قلبی به حمله اضطرابی شباهت دارد و در صورت تشخیص نادرست عواقبی برای فرد به همراه دارد.

درد همه جای بدن : اگر چه درد ناگهانی قفسه سینه جزو علایم حمله قلبی به حساب می آید اما تنها ۳۰درصد از زنان آن را تجربه می کنند.زنان قبل یا هنگام حمله قلبی درد یا ناراحتی در قسمت های دیگر از بدن را نیز گزارش می دهند. فشار، تنگی، درد، سوزش در قسمت فوقانی پشت گردن، شانه و دست، حتی فک یا گلو نشانه حمله قلبی است.
سرگیجه و عرق کردن؛حدود ۴۰درصد زنان که دچار حمله قلبی می شوند احساس سرگیجه می کنند، ۴۰درصد دیگر دچار عرق سرد می شوند.

چگونه خطرات بیماری قلبی را بشناسیم :
به دردهای معمولی خود توجه کنید، به واکنش طبیعی بدن به غذا و فعالیت ها توجه کنید تا بتوانید در مواقع لازم علایم حمله قلبی را شناسایی کنید. اگر به فشارخون بالا، کلسترول بالا، چاقی مفرط و دیابت مبتلا هستید یا دخانیات استعمال می کنید واکنش های بدن خود را به طور جدی کنترل کنید. در صورت بروز یا احساس خستگی مفرط غیرعادی یا تغییر در عادت خواب به پزشک مراجعه کنید.
... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
زن

 
وقتی که قاعدگی دردناک می‌شود

دردهای شدید، تکراری و گاهی اوقات ناتوان کننده از جمله اختلالات قاعدگی هستند که بیشتر در بین زنان جوان مشاهده می‌شوند. علت اصلی دردهای قاعدگی چیست؟
معاینات و درمان های این عارضه چیست؟


علائم قاعدگی دردناک کدامند؟
کلمۀ اختلال قاعدگی به دردهایی اشاره می‌کند که در سطح زیر و اغلب در وسط شکم ایجاد می‌شوند و همزمان با دوران قاعدگی هستند. یعنی این دردها هم شب آغاز قاعدگی و هم روز آن شروع می‌شوند و از 1 تا 5-4 طول می‌کشند.
این دردها که از نوع کوفتگی یا کولیک هستند، گاهی اوقات آن قدر شدیدند که فرد مجبور می‌شود دست از تمام فعالیت هایش کشیده و دراز بکشد. آن طور که زنان می‌گویند این دردها زیر شکم تا زیر کمر و حتی کلیه هایشان را فرامی‌گیرد. این دردها همراه با علائم متفاوتی هستند: تهوع، میگرن، خستگی، کسالت، اسهال، استفراغ و غیره. در واقع, قاعدگی برای برخی زنان تبدیل به یک فاجعۀ ماهانه واقعی شده است. قاعدگی 14 بار در سال اتفاق می‌افتد و می‌توان دریافت که این وضعیت می‌تواند یکی از دلایل مهم غیبت های مکرر باشد. چه غیبت از مدرسه در بین دختران نوجوان و چه غیبت های شغلی در بین زنان جوان.

قاعدگی های دردناک بیشتر کدام زنان را درگیر می‌کند؟

قاعدگی های دردناک بیشتر دختران جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، و از گذشته تا کنون این دردها بیشتر در بین این رده سنی دیده شده است. اگر چه این درد همۀ زنان را دچار نمی‌کند ولی عدۀ زیادی از آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آنها از آنچه که اختلالات قاعدگی اولیه نامیده می‌شوند، رنج می‌برند. یعنی دلیل آن مشخص نیست، و متفاوت است از آنچه که اختلالات قاعدگی ثانویه نامیده می‌شود، در ادامه از این اختلالات قاعدگی ثانویه صحبت خواهیم کرد. توجه ! برخی تصور می‌کنند که دردهای دورۀ قاعدگی فقط ذهنی است. این تصور کاملاً غلط است ! این علامت یک علامت روانی نیست ولی یک علامت واقعی است.

در واقع، امروزه ما می‌دانیم که اختلالات اولیه بر اثر وجود ماده ای به نام پروستاگلاندین به وجود می‌آید. این ماده در رگ هایی ترشح می‌شود که رحم را طی دوران قاعدگی تغذیه می‌کنند و موظفند که ماهیچه های رحمی را قدرتمند کنند. زمانی که قاعدگی شروع می‌شود، رحم باید خون و پرده های مخاطی را دفع کند، این کار به وسیلۀ انقباض رحم صورت می‌گیرد. به این ترتیب تخلیه صورت می‌گیرد: رحم سخت شده سپس منقبض می‌شود و مجدداً سفت می‌شود.
تقریباً شبیه همان روندی است که در زایمان و خارج شدن نوزاد صورت می‌گیرد. ماهیچه های رحم قدرتمند می‌شوند و زمانی که بر اثر ترشح پروستاگلاندین برای خارج شدن پرده مخاطی رحم و خون منقبض می‌شوند، درد شدیدی به وجود می‌آید. دردهایی ایجاد شده، آن طور که زنان می‌گویند به خاطر تخمدان ها نیست بلکه به خاطر تحرکات، انقباض و به شدت سخت شدن رحم است.

چرا قاعدگی دردناک بیشتر در بین زنان جوان دیده می‌شود تا در بین زنان سالخورده؟
در این باره چیزی نمی‌دانیم. البته باید خاطر نشان کرد که دردهای قاعدگی با گذشت زمان کمتر می‌شوند. قبلاً این طور گفته می‌شد که این دردها بعد از ازدواج از بین می‌روند ولی دلیل اصلی این بود که در گذشته دختران زودتر ازدواج می‌کردند. اما حالا که دختران دیرتر ازدواج می‌کنند، متوجه می‌شویم که این زمان است که اوضاع را تغییر می‌دهد.
اما ممکن است حدود 28-25 سالگی، اختلالات اولیه به طور کلی کمتر شود، در غیر این صورت این دردها در تمام طول زندگی همراه فرد خواهد بود، چه زایمان داشته باشد، چه نداشته باشد. البته این پدیده به ندرت دیده می‌شود. دومین مورد، نوعی از مشکلات است که اختلالات قاعدگی ثانویه نامیده می‌شوند. اختلالات ثانویه نرمال نیستند. آندومتریوز، بیماری اصلی است که این اختلالات را ایجاد می‌کند. برخی دختران جوان نیز دچار آندومتریوز می‌شوند. از زمانی که فرد درمان شود دیگر ناراحتی و درد نخواهد داشت.

در تعریف آندومتریوز آمده است: نقاط کوچک مخاطی رحمی که در مکان هایی حضور دارند که نباید باشند، مانند روی تخمدان ها، روی لوله های رحم یا رشته هایی که رحم را به ساختارهای مجاورش پیوند می‌دهند. در هر قاعدگی، این بخش های کوچک مخاطی شروع به خونریزی در شکم و ایجاد دردهای بسیار شدید می‌شوند. یادآور می‌شود که این بیماری یکی از علل نازایی است.

آندومتریز غالباً در بین زنان مسن، گاهی اوقات هم در بین زنانی که طی قاعدگی شان دچار درد می‌شوند، و البته طی رابطۀ جنسی و قبل از تولد نوزاد تشخیص داده می‌شود. آندرومتریوز به وسیلۀ لاپاراسکوپی تشخیص داده می‌شود.در شرایط ایده آل، پس از یک بار درمان، فرد دیگر نه طی دوران قاعدگی، نه هنگام رابطه جنسی و نه در زمان بارداری دردی نخواهد داشت. ضمناً دردهای شدید بین 40 تا 50 سالگی مجدداً بازمی‌گردند. اغلب اوقات، شکل خاصی از آندومتریوز به نام آدنومیوزیس تشخیص داده می‌شود. این عارضه نوعی بهره کشی از ماهیچه های رحم توسط آندومتریوز است. زمانی که قاعدگی مجدداً شروع شود، درد هم شروع می‌شود. بنابراین آدنومیوزیس علت رایجی برای بسیاری از دردهای ثانویۀ قاعدگی، در بین زنان بین 40 تا 50 سال و قبل از یائسگی است.

چه راه حل هایی برای مقابله با قاعدگی دردناک پیشنهاد می‌شود؟
دردهای قاعدگی ممکن است از نظر کلی پیش پاافتاده باشند ولی آزاردهنده هستند. اگر اختلالات قاعدگی، به عنوان نوع ثانویه تشخیص داده شوند، عموماً راه حل هایی برای آنها پیدا می‌شود. اما در بیشتر موارد تحقیق و بررسی چندانی انجام نمی‌شود زیرا نتیجۀ آنها منفی است و اختلالات قاعدگی اولیه تشخیص داده می‌شود. در عوض، اگر به طور مثال زنی طی دفعات متعدد و با گذشت سال ها دچار درد نشده باشد ولی ناگهان درد دوباره سراغش بیاید، باید به آندومتریوز مشکوک شد و بنابراین می‌بایست به معاینه و آزمایش روی آورد.

در کنار درمان، موارد دیگری هم وجود دارد. اگر مورد، دختر جوانی است که نیاز به جلوگیری از بارداری دارد، ما به او قرص های ضد بارداری را پیشنهاد می‌کنیم. در واقع، در 90% موارد، قرص های ضد بارداری استروژنی، با هر دزی، پایانی قطعی بر دردهای قاعدگی هستند. مکانیسم این روند شناخته شده نیست. ما تصور می‌کنیم که همان طور که شدت قاعدگی با استفاده از قرص ضدبارداری کمتر می‌شود، انقباض برای دفع خون هم با شدت کمتر و در نتیجه با درد کمتری اتفاق می‌افتد. همچنین به نظر می‌رسد که اختلالات قاعدگی نیازمند یک تخمک گذاری بازدارنده توسط قرص های ضدبارداری است که تولید پروستاگلاندین را کاهش می‌دهد.

در 10% موارد باقی مانده، در ابتدا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (ایبوپروفن، مفنامیک اسید ...) تجویز می‌کنیم. شایان ذکر است که امروزه ایبوپروفن های بسیار سریع تری وجود دارند که ظرف 10 تا 15 دقیقه اثر می‌گذارند، مانند اسپیفن 400. در این مورد باید از آسپرین و پاراستامول، با اینکه به میزان زیاد مورد استفاده قرار می‌گیرد، اجتناب کرد زیرا مولکول های مناسبی برای مصرف نیستند. در شرایطی که هیچ یک از این موارد تشخیص داده نشود، در بین دخترانی که از روش های ضدبارداری استفاده نمی‌کنند، باید معاینه و آزمایش های دیگری انجام شود تا علل ثانویه شناسایی شود البته در بیشتر موارد، آندومتریوز تشخیص داده می‌شود.
... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
زن

 
چند پیشنهاد برای آرام کردن دل دردهای زنانه

شاید شما هم دوست داشته باشید بدانید که چطور می توانید در دوره قاعدگی حال خودتان را بهتر کنید و چه برنامه غذایی ای برای این منظور داشته باشید. ما در این باره پیشنهادهایی برای شما داریم تا هرچه کمتر از ناراحتی ها و دل دردهای قاعدگی رنج ببرید و مانع آن شوید که این دل دردها شما را از بیرون رفتن و کار کردن و فعالیت های معمول باز دارد. نکته اصلی برای از بین بردن دل دردهای قاعدگی کاهش تورم و تجمع مایعات در بدن است. این کار با کاهش مصرف مواد غذایی تورم زا، افزایش مصرف مواد غذایی ضد تورم و ضد نفخ و همچنین داشتن یک زندگی پرجنب و جوش و فعال صورت می گیرد.


● غذاهای ضد نفخ بخورید
مواد غذایی سرشار از اسیدهای چرب امگا۳ تاثیر ضد تورم دارند و راه را بر تولید پروستاگلاندین که موجب دل دردهای قاعدگی می شود می بندد. حتما ماهی های چرب مثل سالمون، ساردین و ماهی دودی را امتحان کنید. به مدت ۳ماه روزانه ۲گرم روغن ماهی بخورید و آن را به مرور تا یک گرم در روز کاهش دهید.
گردو و روغن زیتون خاصیت ضد التهاب دارند زیرا با جلوگیری از تولید پروستاگلاندین، تاثیر اسپاسم و گرفتگی شکم را از بین می برند.

با خوردن این مواد غذایی سرشار از کلسیم و منیزیم دل درد و گرفتگی شکم را تسکین دهید:

منیزیم: برگ های سبز خوردنی مثل کلم پیچ و کاهو و گردو.
کلسیم: کلم بروکلی، ماهی ساردین و سالمون، کنجد، ملاس نیشکر.
به طور منظم ورزش کنید: ورزش کردن منظم در طول ماه می تواند از شدت علائم قاعدگی بکاهد و به سلامت کلی بدن شما بیفزاید

● اینها ممنوع هستند
برخی مواد غذایی موجب افزایش نفخ و تورم می شوند؛ مانند گوشت قرمز، کره، پنیر و چربی غنی شده، به ویژه اسیدهای چرب ترانس موجود در کیک های آماده و شیرینی ها که حاوی روغن های هیدروژنه و اشباع شده است؛ پس بهتر است در این روزهای خاص از مصرف آنها دوری کنید.

● آخرین توصیه ها
به طور کلی تغذیه تان را ارتقا دهید:
شما باید در این روزهای خاص مصرف نمک و شکر را به حداقل برسانید. حتما روزی ۸ لیوان آب بنوشید و میوه ها و سبزی ها را بیش از پیش در برنامه غذایی خود بگنجانید. قرص های مکمل و با کیفیت حاوی مولتی ویتامین و مواد معدنی را هم فراموش نکنید.
... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
زن

 

نقش لباس زیر در تحریک جنسی

لباس زیرتان همیشه خشک و تمیز باشد. پاره نباشد. پارگی لباس زیر ، موجب دسترسی سریع و مستقیم به قسمت حساس اندام جنسی می شود. علاوه بر این بیرون افتادن اندام جنسی از قسمت پارگی لباس ، موجب تحریک آن می شود.
لباس زیر از کالاهای مصرفی است که باید آن را زود به زود نو کرد و زیاد هم باید داشت. اگر لباس زیر به اندازه کافی داشته باشید ، آن را زود به زود عوض می کنید و به راحتی هم آن را دور می اندازید. نترسید . اسراف نمی شود . در این مورد با گشاده دستی هر چه بیشتر عمل کنید .


خیلی ها به دلیل این که لباس زیرشان در معرض دید دیگران نیست ، لباس زیر شان را تا چندین سال به بدترین وضع نگه می دارند . شما خیلی محترمید و لباس زیرتان هم باید در شانتان باشد . لباس زیر آبکش شده و از جنگ جهانی برگشته ، چرک مد شده ... در شان شما نیست. شخصی تنها در اتاقی بسیار مودبانه نشسته بود و مشغول مطالعه بود. به او گفتند: اینجا که کسی نیست .
چرا راحت نمی نشینی ؟ گفت : خودم که هستم ! انسان باید احترام و کرامت انسانی خودش را در بالاترین حد ممکن رعایت کند . لذا در مورد لباس نیز به نحوی که گفته شد ، عمل کنید. اگر از نظر توان مالی مشکل دارید ، هر از گاهی لباس های زیر خود را بجوشانید تا آلودگی آن به طور کامل از بین برود.

لباس زیر خود را تعمیر کنید و همچنین می توانید برای خود لباس زیر بدوزید. به جنس لباس زیرتان هم توجه کنید . برای لباس زیر بهتر است ازجنس نخی معمولی استفاده کنید.

شورت های لیز ، چسبان و بسیار لطیف محرکند . به ویژه لباس های زیر خانم ها بسیار متنوع و رنگارنگ است و به اهداف مختلفی ساخته می شوند. برخی برای ایام پریود ، برخی دیگر برای حالت پیدا کردن اندام و برخی دیگر برای زیبایی بیشتر.

نقش لباس زیر در تحریک جنسی
برخی از رنگ های لباس های زیر وقتی پوشیده می شوند با ترکیب رنگ بدن شخص، بسیار محرک و هوس برانگیز می شوند. پوشیدن این گونه لباس زیر توصیه نمی شود، فقط اگر متاهلید و آن هم در زمان کوتاهی که می خواهید با همسر خود عمل جنسی انجام دهید ، مجازید برای تحریک خود یا همسرتان از این لباس های زیر استفاده کنید ؛ و گرنه این گونه لباس های زیر زمینه مساعدی را برای خودارضایی فراهم می آورند.علاوه بر این معمولا در ساخت اینگونه لباس زیر به جنبه بهداشتی آن توجهی ندارند، لذا موجب حساسیت ، ایجاد عفونت و ... در اندام جنسی می شود.

لباس زیر زنان نقش بسیار مهمی در تحریک مردها دارد. همیشه سعی کنید قبل از انجام عمل جنسی با همسرتان لباسهای زیر تنگ و تحریک کننده ترجیحآ به رنگ قرمز بپوشید که پوشیدن اینگونه لباسهای زیر بطور شگفت انگیزی همسرتان را تحریک میکند و او را برای انجام یک عمل لذتبخش جنسی آماده میکند.

پس بهترین لباس زیر ، لباسی است که جنس آن از نخ معمولی باشد . هر چه درصد ترکیبات پلاستیکی و مواد شیمیایی این لباس ها کمتر باشد ، برای سلامتی و عدم حساسیت شما مفید تر است . البته این توصیه برای تمام اشخاص است (نه فقط آنان که مشکل خود ارضایی دارند).

نکات بهداشتی در ارتباط با لباس زیر زنانه

1- هر روز لباس زير خود را عوض کنيد.

2- لباس زير خود را جدا از ساير لباسها و جدا از لباسهاي زير ديگران بشوئيد.

3- به هيچ وجه از لباس زير ديگران حتي نزديکان استفاده نکنيد.

4- لباس زير خود را حتما در آفتاب خشک کنيد چرا که آفتاب بهترين ضدعفوني کننده است در صورت عدم امکان با اتوی داغ آنها را اتو کنيد.

5- بهتر است كه لباس زیر به رنگ روشن-مخصوصا سفید- باشد تا تغییرات ترشحات به آسانی تشخیص داده شود.
... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
زن

 

توصیه های بهداشتی در دوران قاعدگی

به علت باز بودن دهانه رحم در دوران قاعدگی توجه به بهداشت فردی در این دوران بسیار ضروری است و عدم رعایت بهداشت ممکن است باعث ایجاد عفونت و عوارضی مانند نازایی در آینده گردد. برای رعایت بهداشت در این دوران رعایت چند نکته ضروری است، برای آگاهی بیشتر، خواندن این مطلب را به شما توصیه می کنم.

خانم ها در دوران قاعدگی یا یک هفته قبل، دچار تغییرات روحی نظیر: بدخلقی ، خواب آلودگی و بی حوصلگی و دردهای فیزیکی؛ سردرد، احساس خستگی ، حالت تهوع یا استفراغ ، احساس افسردگی و درد در قسمت زیر شکم ، کمر و پاها را دارند.
بیشترین میزان درد با شروع قاعدگی یا قبل از آن همراه است و هنگامیکه جریان خون به طور عادی آغاز گردید از شدت درد کم می شود. این اختلالات در اشخاص مختلف، متفاوت است.


● توصیه های بهداشتی در دوران قاعدگی

۱-همیشه پیشگیری راحت تر از درمان است با علم به این مسئله یکی از سندروم هایی که افراد به آن مبتلا می شون سندرم شوک توکسیک در دوران قاعدگی است که روز ۳ یا ۴ قاعدگی می شود و تب بالا نشانه آن می باشد عامل عمده آن استفاده از تامپون به جای نوار بهداشتی است که سبب زخم هایی می شود برای جلوگیری از این مشکل بهتر است از نوارهای بهداشتی مناسب استفاده شود.
نوارهای بهداشتی مورد استفاده باید نرم و دارای لطافت لایه خارجی بوده و قادر به حفظ شکل در طول مصرف و جلوگیری از ایجاد بوی نا مطبوع باشند. بنابراین از تامپون، نوارهای بهداشتی و دستمال توالت معطر استفاده نکنید. از نوار بهداشتی استاندارد یا پارچه ی تمیز استفاده کنید.

۲- نوارها هر سه تا چهار ساعت عوض شود. از آنجایی که خون قاعدگی بوی نا مطبوعی دارد، بنابراین تعویض به موقع نوار بهداشتی در این دوران توصیه می گردد. نوار استفاده شده را در داخل کاغذ باطله پیچیده و در ظرف آشغال در دار بیاندازید

۳- در هر بار اجابت مزاج با آب ولرم خودتان را بشویید. همیشه نواحی تناسلی و اطراف آن را خشک و تمیز نگه دارید چرا که رطوبت رشد میکروب ها را سرعت می بخشد. عمل شستشو را ، از سمت جلو به عقب انجام دهید.

۴- بهداشت ناحیه تناسلی:در خانم ها به علت نزدیک بودن مقعد به فرج و نیز مجرای خروج ادرار، امکان انتقال انواع میکروب ها به دستگاه تناسلی وجود دارد، بنابراین برای پیشگیری از وقوع عفونت، به هنگام طهارت باید ابتدا فرج یا قسمت جلویی دستگاه خارجی تناسلی و سپس مقعد شسته شود. در دوران قاعدگی نیز باید پس از هر بار دست شویی رفتن به خصوص پس از اجابت مزاج، شستشو به طریقه فوق صورت گیرد و پس از شستشو، در صورت امکان با دستمال تمیز خشک شود. تا حد امکان سعی کنید برای طهارت از آب سرد استفاده نکنید، زیرا ممکن است سبب به وجود آمدن انقباض و درد زیر شکم شود. دقت کنید هیچگاه با دست کثیف یا آلوده طهارت نگیرید.

۵- لباس زیر نخی بپوشید وآنرا زود به زود تعویض نمایید.

۶- در دوران قاعدگی و هنگام خون ریزی حمام کردن روزانه نه تنها ضرری ندارد، بلکه مفید نیز است. این امر باعث کاهش درد، کاهش خستگی و کسالت شده و باعث از بین رفتن بوی بد می شود. در هنگام استحمام، شستشوی بدن باید به صورت ایستاده انجام گیرد و از نشستن در کف حمام و فرو رفتن در آب وان و استخر خودداری شود.

۷- از پرخوری در این دوران بپرهیزید و برای جلوگیری از یبوست در این دوران از میوه و آب ، به میزان فراوان استفاده نمایید. از گوشت ها، تخم مرغ ، جگر، سبزی­ها، حبوبات مثل عدس و لوبیا، نخود سبز، نان سبوس دار ، آجیل و خشکبار استفاده کنید.

۸- فعالیت و ورزش سبک در این دوران نه تنها مانعی ندارد ، بلکه به عضلات آرامش می دهد و مشکلات جسمی و روانی قبل از قاعدگی را می کاهد. باید بدانید که بدترین کار، درازکشیدن روی تخت و بی حرکت ماندن است.
... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
زن

 
مراحل زایمان طبیعی (جهت آشنایی زنان باردار)

بررسی زایمان، وضع حمل و نفاس طبیعی جهت آشنایی زنان باردار

* علائم شروع زایمان عبارتند از:
درد ناحیه زیر شکم و یا کمر که به تدریج طول مدت درد بیشتر و فاصله بین آن کوتاه تر میشود.
بروز هر نوع ترشح خونی از واژن یا مهبل
آبریزش از مهبل یا واژن

* فرآیند زایمان معمولاً به سه مرحل تقسیم می شود :
مرحلۀ اول : از زمان شروع دردهای زایمانی تا باز شدن کامل دهانۀ رحم می باشد .
مرحلۀ دوم : از باز شدن کامل دهانۀ رحم تا خروج نوزاد می باشد .
مرحلۀ سوم : از خروج نوزاد تا خروج جفت می باشد .

* مرحله اول:
مرحله اول نیز سه قسمت دارد : دردهای ابتدایی، دردهای فعال ، مرحلۀ انتقالی . تمامی مرحلۀ اول ممکن است ۱۲-۱۴ ساعت برای شکم اولها و ۵-۶ ساعت برای مادرانی که قبلاً هم زایمان کرده اند طول بکشد . نیروی انقباضات رحمی ، دهانۀ رحم را باز می کند و میزان این باز شدن معمولاً با سانتیمتر بیان می شود که در معایتۀ داخلی که با یک یا دو انگشت صورت میگیرد ، تعیین می شود . باز شدن کامل دهانۀ رحم ۱۰سانتی متر می باشد .

دردهای ابتدایی : از شروع انقباضات واقعی زایمانی تا هنگامی که دهانۀ رحم ۴ سانتی متر باز شده باشد می باشد .
دهانۀ رحم علاوه بر باز شدن ، نازک هم شده است . این قسمت معمولاً از همۀ مراحل قابل تحمل تر می باشد . و از آنجایی که این قسمت از مرحلۀ اول حدود ۶ ساعت طول میکشد ، بسیاری از خانم ها ترجیح می دهند این مرحله را در منزل به سر ببرند . باز شدن دهانۀ رحم در این مرحله بسیار کندتر از مرحلۀ بعدی است . برای مثال برای عبور ۲ سانتی متر به ۴ سانتی متر زمان بسیار بیشتری می برد تا این که از ۶ سانتی متر به ۸ سانتی متر بروید ، هر چند که در هر دو ، ۲ سانتی متر پیشرفت کرده اید.

درد های فعال : از زمانیست که دهانۀ رحم ۴ سانتی متر باز شده تا هنگامی که به ۷ سانتی متر برسد . وقتی که دهانۀ رحم ۶ سانتی متر باز شد ، انقباضات بسیار قوی تر گردیده اند و دفعات آنها نیز بتدریج افزایش می یابند و زمان بیشتری به طول می انجامند . برای مثال هر دو دقیقه یک انقباض ۶۰ثانیه ای ممکن است رخ دهد . در این مرحله احتمالا ًاحساس گرمی می کنید ، دهانتان خشک می شود ، کمی خسته می شوید و کمرتان نیز درد می گیرد . بهتر است مرتب تغییر وضعیت بدهید ولی به پشت نخوابید . مرتب ادرار کنید( ساعتی یکبار ) و در صورت امکان حولۀ گرمی به کمرتان بگذارید . صورتتان را بشویید ( برای رفع احساس گرما ) و نفسهای عمیق بکشید .

مرحلۀ انتقالی : زمانی است که دهانۀ رحم ۸ سانتی متر باز شد تا وقتی که به ۱۰ سانتی متر برسد . این مرحله به عقیدۀ بسیاری زنان ، دردناک ترین مرحله است و البته خوشبختانه کوتاه ترین مرحله ( معمولاً ۹۰-۲۰ دقیقه طول می کشد ) در این مرحله احساس دفع مدفوع بشما دست می دهد و این نشان می دهد که سر جنین به راست رودۀ شما فشار می آورد و نزدیک زایمان هستید .

سایر علامتهای این مرحله عبارتند از : تحریک پذیری ، نشانۀ خونی ، لرز ، تهوع و استفراغ ، گرفتگی پا و تعریق ( البته ممکن است هیچ یک از این علامتها را نداشته باشید ). سعی کنید بدنتان را شل کنید و نفسهایتان را سریع تر کنید . اگر احساس گیجی می کنید ، درون دستهای بسته تان تنفس کنید . مرتب تغییر وضعیت دهید و در صورت نیاز هیچ اشکالی ندارد که سر و صدا کنید .

ناگهان یک احساس کاملاً متفاوتی به شما دست می دهد . شما یک فشاری در لگنتان حس می کنید و یک تمایل غیر قابل کنترل برای زور زدن به شما دست می دهد . اما اگر دهانۀ رحمتان ۱۰ سانتی متر باز نشده باشد نباید زور بزنید چرا که باعث صدمه زدن به دهانۀ رحم خود می شوید .

با فشارهای شما و انقباضات رحمی ، سر جنین پایین تر می آید و به کف لگن فشار وارد می کند بطوری که با عضلات خارجی این ناحیۀ لگن ، بنام پرینه ، مماس می گردد . همچنانکه سر جنین به آرامی پرینه را متسع می سازد ، شما هم یک احساس ناراحت کننده کشیدگی و سوزش در این منطقه می کنید . خوشبختانه این احساس فقط لحظه ای است چونکه فشار سر جنین به پرنیه یک نوع بی حسی طبیعی ایجاد می کند . این مرحله یک مرحلۀ بسیار بحرانی برای جنین شما می باشد . البته اینجا آخر کار نیست ممکن است این مرحله طولانی شود و تا خروج کامل جنین ۹۰ دقیقه طول بکشد ولی معمولاً کوتاه تر است مخصوصاً اگر در این مرحله عمل چیدن پرنیه ( اپیزیاتومی ) توسط ماما یا پزشک صورت گیرد که باعث می شود مرحلۀ دوم سریع تر انجام شود و فشار کمتری به سر جنین وارد گردد و از پارگی احتمالی عضلات این ناحیه ( که ترمیم آن ها نیز مشکل تر می باشد ) جلوگیری کند .

بعد از اتمام مرحلۀ سوم ، با انجام چند بخیه اپیزیاتومی ترمیم می شود . معمولاً در همۀ شکم اولها این اقدام ( اپیزیاتومی ) صورت می گیرد و اکثر شکم دوم ها نیز بی بهره نیستند ولی شکم سوم ها به بعد معمولاً احتیاجی به این عمل ندارند چرا که عضلات پرنیه شل تر شده اند و مقاومت چندانی در مقابل عبور جنین نشان نمی دهند و مرحلۀ خود به خود سریع تر صورت می گیرد .

* جنین در این مرحله چگونه است ؟
با شروع و پیشرفت دردهای زایمانی ، سر جنین ( که در روزها یا هفته های آخر بارداری وارد لگن شده بود ) به عریض ترین قسمت لگن حرکت می کند و در این حین مرتب تغییر وضعیت می دهد و می چرخد و البته به مثانه و راست رودۀ شما بیشتر فشار وارد می شود .

در طی زایمان و بیشتر در مرحلۀ دوم ، جمجمۀ جنین تحت فشار بدن شما قرار می گیرد و بطور مرتب تغییر شکل می دهد . به همین علت اگر سر نوزادتان کشیده به نظر می رسد و یا قسمتی از آن به نظر تغییر شکل یافته می رسد ، نگران نباشید چون این حالت به علت همین فشارهای لگن به سر جنین ایجاد شده است و بعد از یکی دو روز کاملاً برطرف می شود . استخوان های جمجمۀ جنین در همه جا کاملاً سفت نشده اند و نقاط نرمی بنام فونتانل و یا ملاج در جلو و پشت سر نوزاد وجود دارند . این نقاط نرم به استخوان های جمجمه اجازه می دهند که برخی نقاط بر روی هم بخوابند و در مجرای زایمانی بهتر جای گیرند .

بطور طبیعی نوزاد با سر به دنبا می آید . البته می تواند با پاها ، باسن ، صورت و ابرو ( حالتی بین سر و صورت ) نیز به دنیا بیاید ولی مطلوب ترین حالت همان حالت سر می باشد و از حالتهای مختلف سر ، حالتی بهتر و شایع تر از بقیه است که صورت به پشت مادر باشد .
زایمان نوزاد با پاها ( بریچ ) تقریباً ۳% کل زایمان ها را تشکیل می دهد . در این حالت البته زایمان طولانی تر و مشکل تر خواهد بود ( مخصوصاً درد کمر ) . زایمان طبیعی در این حالت هم برای شما دردناک تر خواهد بود ، هم برای جنین پر خطرتر و البته برای ماما یا پزشکتان هم مشکل تر . بیشتر حالتهای بریچ را سزارین می کنند ( مخصوصاً در شکم اول ها و شکم دوم ها ) .
۷۶۵۷۶۸۷۸۹۷۹۸۷.jpg

* مرحلۀ دوم : تولد نوزاد
برای زایمان احتمالاً شما را به اتاق زایمان و تخت زایمان راهنمایی می کنند ( گاهی با برانکارد می برند ) . احتمالاً تخت زایمانی را در مطب ماما یا پزشکتان دیده اید ، بیشتر شبیه به صندلی بزرگ و بلندی است که دو پایه در انتها دارد که پاهای شما را روی آنها قرار می دهند . ناحیۀ تناسلی شما با مواد ضد عفونی کننده شسته می شود و روی شکم و پاهایتان پارچه های استریلی پهن می گردد .

هنگامی که دهانۀ رحمتان ۱۰ سانتی متر باز شد ، ماما یا پزشکتان به شما می گوید که می توانید به طرف پایین زور بزنید ( معمولاً بطور ناخود آگاه چنین احساسی را خواهید داشت ) . بهتر است زور زدن شما همراه با یک بازدم آهسته باشد . بش از ۶-۵ ثانیه نفستان را حبس نکنید . در صورتی که پس از ۳۰ دقیقه پیشرفتی نکرده اید و جنین نزول نکرده است ( پایین نیامده است ) ، وضعیت سر پا نشستن نیز می تواند کمک کند . نزول جنین در مجرای زایمانی به کمک فشارهای شما و انقباضات ماهیچه های شکمی و دیافراگم ( عضله کف قفسه سینه ) صورت می پذیرد . هر چند این مجرا حدود ۱۰ سانتی متر بیشتر نیست ولی ممکن است ۲۰ دقیقه تا دو ساعت ( در زایمان های مشکل ) طول بکشد تا او این مسیر را طی کند .
هنگامی که سر جنین کاملاً پایین آمد و به پرنیه فشار آورد ، اپیزیاتومی می تواند انجام گیرد . آخرین انقباض قبل از زایمان سر ، احتمالاً باعث یک احساس سوزش و کشیدگی می شود . بعد از تولد سر ، یک شانه و سپس شانۀ بعد و بلافاصله بقیه بدن به دنیا می آید . قسمت مشکل زایمان در درجۀ اول همان سر می باشد . زایمان شانۀ اول نیز مقداری ایجاد درد می کند اما بقیۀ بدن تقریباً به بیرون لیز می خورد .

معمولاً دهان و بینی نوزاد تمیز می شود و شما برای اولین بار صدای گریۀ او را می شنوید ( که هیجان انگیزترین مرحلۀ زایمان و حتی عمرتان می باشد !) در این مرحله نوزاد هنوز از طریق بند ناف به شما متصل است . ماما یا پزشکتان بند ناف را در دست می گیرد و هنگامی که ضربان آن تمام شد اول با دو پنس آن را می بندد و سپس می چیند . سپس یک گیرۀ پلاستیکی در فاصلۀ ۳-۲ سانتی متری شکم نوزاد ، بر روی بند ناف می بندد و بقیۀ آن را می چیند .

از عجایب خلقت است که پس از آن همه سختی و درد و خستگی و احتمالاً بی خوابی ، با تولد نوزاد ، تقریباً همۀ دردها از بین می روند . بخصوص هنگامی که نوزاد کوچک و قشنگ تان را ( که ۹ ماه در انتظار دیدارش بودید ) می بینید ، همۀ درها حتی فراموش می شوند !
البته توجه دارید که کل مدت دردهای ناراحت کننده زایمان طبیعی شاید به اندازۀ مدت یک دندان درد ساده باشد ! ولی متأسفانه همیشه آن چنان از دردهای زایمانی و شدت و مدت آن ها نقل شده است که باعث وحشت مادران جوان می گردد.

* فورسپس و واکیوم ( زایمان با دستگاه )
برخی مواقع ممکن است دردهای زایمانی به خوبی پیشرفت کند ولی در انتها خروج جنین با کمی اشکال مواجه شود و یا از این لحاظ مشکلی نباشد منتها به علت زجر جنین و یا حالت اضطراری دیگری خروج سریع جنین اجباری باشد . در این حالت ممکن است پزشکتان تشخیص دهد که استفاده از فورسپس و یا واکیوم بهتر از اجرای سزارین باشد و البته در بسیاری از موارد هم همینطور است و عوارض آنها کمتر سزارین می باشد ، البته تنها هنگامی که شرایط استفاده از این وسایل وجود داشته باشد که این تشخیص را باید به عهده پزشکتان بگذارید .

یک فاکتور مهم در هنگام به کار بردن هر دو وسیله این است که باید شرایط اجرای سزارین اورژانس مهیا باشد چرا که ممکن است از این وسایل نتیجه به دست نیاید و بیمار فوراً باید تحت عمل سزارین قرار گیرد . احتمال عدم موفقیت با واکیوم بیشتر از فورسپس می باشد و ایجاد ضربه به پوست سر جنین بیشتر است .
مسأله ای که حائز اهمیت است این است که اگر به پزشکتان اعتماد دارید ، مطمئن باشید او فقط در جایی که لازم و ضروری است از فورسپس و یا واکیوم استفاده می کند و همیشه سلامت شما و نوزادتان را نسبت به همه چیز ارجح می داند .

* مرحلۀ سوم : خروج جفت
جفت عضوی است که در طول حاملگی به دیوارۀ رحم متصل است و از طریق بند ناف به جنین وصل می باشد . مسئولیت تغذیه و اکسیزن رسانی به جنین و دفع ضایعات جنین به عهده جفت می باشد .
پس از تولد نوزاد ، انقباض رحم متوقف می شود و می تواند پس از آن همه فعالیت کمی استراحت کند . پس از چند دقیقه دوباره منقبض می شود. این انقباضات جفت را از دیوارۀ رحم جدا کرده و آن را به بیرون هدایت می کنند که معمولاً با خروج مقداری خون نیز همراه می باشد .

پس از خروج جفت ، ماما یا پزشکتان اقدام به ترمیم اپیزیاتومی می کند ( در صورتی که انجام شده باشد ) بخیه ها را با نخهای قابل جذب انجام می دهند که در عرض ۲۰-۱۵ روز جذب می شوند . نوزادتان کاملاً بررسی می شود و به شما داده می شود . بهتر است هر چه زودتر او را شیر دهید . این کار هم ارتباط عاطفی نوزاد و مادر را تقویت می کند ، هم جریان شیر زودتر برقرار می شود و هم رحم زودتر به حالت اولیه بر می گردد ( به علت هورمون های مترشحه در اثر مکیدن پستان ) .

حداقل تا دو ساعت در زایشگاه خواهید ماند و ماما یا پرستار آن بخش، خونریزی رحمی شما را کنترل می کند . در صورتی که رحم شما منقبض شد و خونریزی تان کنترل گشت ، شما را به اتاقتان در بخش منتقل می کنند .
هر چند پس از آن همه تلاش احساس خستگی می کنید ولی احتمالاً برای خوابیدن بیش از اندازه هیجان زده هستید و بعد از خبر دادن به فامیل و آشنایان حتماً بیشتر از هر کاری تمایل دارید عضو جدید خانواده تان نگاه کنید و او را تجلیل نمایید و البته هر کسی هم به دنبال شباهت تازه وارد عزیز با خود می باشد .

* مراقبتهای پس از زایمان:
زمان ترخیص بطور معمول در زایمان طبیعی ۲۴ ساعت بعد از زایمان و در سزارین ۷۲ ساعت بعد از زایمان می باشد. شش هفته اول بعد از زایمان دوران نقاهت یا نفاس نامیده می شود. در این مدت نیز لازم است مادر در روز دهم و روز چهلم پس از زایمان به مراکز بهداشتی مراجعه نماید. تا از نظر وجود علائم خطر مورد بررسی قرار گیرد.

* علائم خطر پس از زایمان:
تب و لرز
خونریزی بیش از میزان قاعدگی در هر زمان یا ادامه خونریزی بیشتر از حد لکه بینی بعد از ده روز
درد و ورم ناحیه بخیه ها
هر گونه درد، قرمزی و تورم پستان ها
لمس توده یا درد و تورم و خروج ترشحات چرکی از محل بخیه ها
خروج ترشحات چرکی و بدبو از مهبل
درد زیر دل یا درد ساق پا
بی اختیاری دفع ادرار و مدفوع، درد یا سوزش هنگام ادرار کردن و تکرار ادرار
افسردگی شدید
سرگیجه و رنگ پریدگی

مرور وقایع زایمان :
مرحله اول یا دردهای زایمانی
در این مرحله با شروع انقباضات رحمی، گردن رحم تدریجا نرم و منبسط می شود تا به۱۰ cm برسد. این مرحله خود به مراحل سه گانه فاز ابتدایی، فاز اکتیو و فاز انتقالی تقسیم می شود.

فاز ابتدایی
فاز ابتدایی فازی است که در آن رحم به صورت منظم منقبض می شود. این انقباضات بر خلاف انقباضات براکستون هیکز که نا منظم و بی درد هستند، به تدریج دردناک می شوند.
ریتم و سرعت زایمان در هر خانم باردار ممکن است خصوصیات مخصوص به خود را داشته باشد. بعضی ها حتی متوجه انقباضات اولیه نیز نمی شوند در حالیکه دهانه رحم چندین سانتیمتر باز شده است. وقتی که گردن رحم شروع به باز شدن می کند، وضعیت آن در لگن تغییر می کند و به سمت جلو آمده و نرم می شود. برای اینکه بتوانید تفاوت این دو را بهتر درک کنید نوک بینی خود را لمس کنید، سفت و عضلانی است؛ حالا لبهای خود را لمس کنید، نرم و شل است. سرویکس یا گردن رحم از حالت سفت به حالت شل در می آید.

چه می توان کرد؟
شما می توانید در خانه چرخی بزنید، برای قدم زدن بیرون روید، یک فیلم تماشا کنید، یک حمام گرم بگیرید. چرت بزنید یا استراحت کنید.. تنقلات میل کنید؛ خوراکی های غنی از کربوهیدرات بهترین انتخاب هستند. اگر انقباضات دردناک است، ماساژ و تکنیک های آرامش بخشی و دوش آب گرم مفید واقع می شوند.

فاز فعال
ماما ها و پزشکان فاز فعال را مرحله ای می دانند که در آن سرویکس باز شده و انقباضات شما نزدیک به هم و قوی تر شده اند. سرانجام فواصل سه یا چهار دقیقه ای به فواصل ۶۰ تا ۹۰ ثانیه می رسند و انقباضات شدید می شوند.

چه می توان کرد؟
زمانی که رفتن به بیمارستان یا زایشگاه از ماندن در خانه بهتر به نظر می رسد، موقع عزیمت است. اگر در خانه زایمان می کنید به مامای خود اطلاع دهید. انقباضات پشت سر هم می آیند، وضعیت های مختلف را امتحان کنید تا ببینید در چه وضعیتی احساس راحتی بیشتری می کنید. تمرین تنفس و تکنیکهای آرامش بخشی در این مواقع مفیدند.
توجه کنید که می توانید یک دوش آب گرم بگیرید که برای کاهش درد بسیار مفید است و همچنین زایمان را سرعت می بخشد. حتی می توانید زایمان در وان آب را انتخاب کنید.
گاهی اتفاق می افتد که در طی زایمان باز شدن سرویکس کند شده یا متوقف می شود. در این هنگام قدم زدن، ماساژ و حتی گریه کردن کمک می کند که اضطراب عاطفی از بین رفته و جریان زایمان سریع تر شود. اگر کیسه اب پاره نشده باشد، ماما با پاره کردن کیسه آب، پروسه زایمان را سرعت می بخشد. می توان از مسکن ها و بی حسی های نخاعی هم استفاده کرد.

فاز انتقالی یا مرحله گذر
طی این فاز سرویکس از ۸ تا ۱۰ سانتیمتر باز می شود. هر بار که انقباض زایمانی شروع می شود ۱ تا یک و نیم دقیقه به طول می انجامد و تقریبا هر ۳ دقیقه تکرار می شوند. این مرحله معمولا دوره سختی از مراحل زایمانی است.

چه می توان کرد؟
زایمان بسیار نزدیک است. وضعیت راحتی را برای خود انتخاب کنید. در فواصل انقباضات آرام باشید. تنفس خود را منظم کنید، از بینی نفس بکشید و از دهان بیرون دهید. اشکالی ندارد اگر بخواهید برای تحمل بهتر درد فریاد بزنید.

مرحله دوم یا تولد نوزاد
در این فاز رحم نوزاد را به بیرون می راند تا از کانال زایمانی یا همان واژن به دنیای بیرون بیاید. در این هنگام همراه انقباضات، شما سر نوزاد را بین پاهای خود حس می کنید. در ابتدای انقباض، نوزاد به بیرون رانده شده و انتهای انقباض کمی به داخل کشیده می شود. وقتی سر نوزاد در واژن قرار می گیرد، ماما از شما می خواهد که کمتر فشار بیاورید تا نوزاد به آرامی بیرون آید و ریسک پارگی در شما کمتر شود. اگر شما قبلا زایمان کرده باشید این فاز برای شما ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می کشد. اگر زایمان اول شما باشد این فاز ممکن است ساعتها طول بکشد.

چه می توان کرد؟
به بدن خود توجه کنید. وقتی قدرت دارید زور بزنید. سعی کنید هنگام فشار آوردن نفس خود را حبس نکنید. در هر انقباض چندین بار زور بزنید. از کشش زمین استفاده کنید، ایستاده یا در حالت چمباتمه قرار بگیرید. اگر خیلی خسته شده اید، به پهلوی چپ بخوابید. اگر بی حسی نخاعی دارید، ماما به شما می گوید که چه زمانی زور بزنید. احتمالا وی توصیه خواهد کرد تا زمان دیده شدن سر نوزاد زور نزنید.

مرحله سوم یا خروج جفت
شروع این فاز از زمانی است که نوزاد بطور کامل بیرون آمده و در این فاز جفت بیرون می آید. جفت سیستم حمایتی جنین است که مسئول رساندن مواد مغذی به جنین و دفع مواد زائد از آن می باشد. پس از اتمام مرحله تولد نوزاد، انقباضات تا مدت کمی ادامه می یابد . خروج کامل جفت و ضمائم بیش از ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می کشد.

چه می توان کرد؟
شما احتمالا این فاز را حس نمی کنید چون تمام توجه شما به نوزاد معطوف است. گذاشتن نوزاد روی قفسه سینه سبب ترشح هورمونهایی می شود که به جدا شدن جفت از رحم کمک می کنند. در این هنگام شما یا بسیار ضعف داشته و یا بسیار هیجان زده هستید. بعضی از مادران به علت زایمان طولانی و دردناک قادر به توجه کافی به نوزاد نیستند. بیشتر خانمها در این مرحله نیاز به استراحت و تغذیه مناسب دارند.
حال نوزاد خود را تحسین می کنید. دستها و پاهای او را بررسی می کنید. او را در بغل می گیرید. اگر می خواهید نوزاد را با شیر خود تغذیه کنید از همین الان شروع کنید. تعجب نکنید اگر نوزاد تمایلی نشان نمی دهد. اگر حتی او را به سینه تان بفشارید کافیست و او خیلی زود به خوردن شیر تمایل پیدا می کند.

* مزایای زایمان طبیعی بر سزارین:
از نظر پزشکی سزارین یک عمل جراحی بزرگ محسوب می شود و مانند سایر اعمال جراحی نیاز به بیهوشی دارد، خطر ابتلاء به خونریزی، عفونت، احتمال نیاز به انتقال خون و خطرات ناشی از بیهوشی در مادران سزارین شده بیشتر است.
مدت بستری شدن مادر بعد از زایمان طبیعی خیلی کمتر از سزارین است.
مادرانی که زایمان طبیعی دارند در امر شیردهی و دادن آغوز به نوزاد موفق تر هستند. زیرا مادر بلافاصله بعد از زایمان نوزاد خود را در آغوش گرفته و او را شیر می دهد و از همان ابتدا می توان رابطه عاطفی بین مادر و نوزاد برقرار نمود. در حالیکه در زنان سزارین شده نوزاد تا چندین ساعت ازآغوش مادرش دور می ماند.
زایمان طبیعی از نظر اقتصادی به نفع خانواده و جامعه است.
در زایمان طبیعی خانم ها تناسب اندام خود را با انجام ورزش های مناسب سریعتر از مادران سزارین شده بدست می آورند.
... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
زن

 
جراحي زيبايي بزرگ كردن پستان-قسمت اول

در حال حاضر هزاران محصول تجاري از كرمهاي ويژه تا تمرينهاي خاص، وجود دارند كه ادعا مي كنند مي توانند سينه هاي شما را بزرگتر نمايند و حتي در بعضي از تبليغات نيز فراورده هايي معرفي مي شوند كه توان انجام اين كار مهم را در زمان بسياركوتاه دارند.

لازم است بدانيد كه مصرف اينگونه پماد ها و يا تزريق اين آمپولها موقتي بوده و تا مدت زمان كوتاهي مثلا حدود يك ماه اثر دارد. گونه اي از جراحی های بزرگ کردن سینه هم با قرار دادن لايه اي اسفنجي زير پوست سينه، آن را تا يكسال بالا نگه مي‌دارد ولي اين مواد به زرودي جذب بدن خواهند شد. اگر به اين ايراد كه اين نوع اقدامات موقتي هستند ايراد مهمتري تحت عنوان خطرات احتمالي آن (مانند احتمال افزايش ميزان سرطان پستان و يا واكنش هاي غير قابل پيش‌بيني نسج بدن به اين تركيبات ) را نيز اضافه كنيد به اين نتيجه خواهيد رسيد كه بي جهت به اين موارد اعتماد نكنيد و سلامت خود را به مخاطره نياندازيد.

حقيقت اين است كه تنها يك راه مطمئن براي بزرگتر كردن سينه ها وجود دارد، و آن عبارت است از جراحی!
بزرگ کردن سینه ها يکي از شايع ترين اعمال جراحي زيبايي مورد در خواست بانوان است. طبق آمار حدود سه ميليون زن در سراسر دنيا در 35 سال اخير پروتز پستان گذاشته اند.


علل مهم درخواست جراحی بزرگ كردن سینه ها شامل موارد زير است :
1. برخی از بانوان در حالی كه سینه هايی با شكل و اندازه طبيعی دارند احساس خوبی نسبت به اين عضو خود ندارند و ترجيح مي‌دهند سینه هايشان بزرگتر باشد.

2.عده كمی از درخواست كنندگان، بيماری خاصی دارند كه در طی آن سینه های آنها رشد واقعی و طبيعی نداشته است. در واقع اين افراد به علت ابتلا به بيماری خاص كانديد جراحی بزرگ کردن سینه هستند، اگر چه اين كار باعث زيباتر شدن پستان ها نيز مي شود و از اين نظر عمل جراحي آنها جزو اعمال جراحی زيبايی محسوب مي‌شود.

3.بسياري از بانوان با افزايش سن يا شيردهي دچار تغيير شكل سینه و افتادگي آن شده اند كه براي آنها خوشايند نيست و بنابر‌اين درخواست بالا كشيدن يا بزرگ كردن سینه را دارند.

4.در برخی موارد بيماران قبلا به هر علت از جمله سرطان سینه تحت عمل جراحی قرار گرفته اند و سینه هايشان كوچك شده است.در اين موارد آنان درخواست بازگرداندن اندازه و شكل طبيعي را به عضو خود دارند.

به هر دليلی كه درخواست جراحی بزرگ كردن سینه ها را داريد بهتر است بدانيد كه اين موضوع تصميمي است كه بايد کاملا شخصي و آگاهانه گرفته شود و نبايد صرفا براي خشنود کردن کس ديگري گرفته شود.

توجه داشته باشيد كه عمل بزرگ کردن سینه هم مثل بسياری از اعمال جراحی زيبايی ديگر،به تنهايی تمام مشکلات اصلی زندگی شما را حل نمی کند،اما ممکن است به افزايش اعتماد به نفس و بهبود شکل ظاهری شما کمک کند. اين شماييد كه پس از انجام مشورت هاي كافی بايد تمام فوايد و اشكالات بالقوه جراحی زیبایی سینه را بررسي نموده و تصميم نهايی را بگيريد.

توجه داشته باشيد که روشهای مختلفی برای اين نوع جراحی سینه وجود دارد. انتخاب بهترين روش براي جراحی بزرگ کردن سینه، بستگي به سن و شرايط فيزيکي بدن شما و شرايط عمومي سلامت شما دارد.محل برش روي سینه ها مي تواند متغير باشد و اين شما هستيد که پس از کسب اطلاعات کافي در مورد فايده ها و ضررهاي احتمالي هريک از روشها، از پزشک معالج خود کمک گرفته و بهترين روش جراحی بزرگ کردن سینه را انتخاب مي نمائيد.

مشخصات پروتزهای پستانی
مهمترين و شايعترين سؤالي که بسياري از زنان قبل از عمل جراحی بزرگ کردن پستانها دارند در مورد پروتز است. سؤالاتي نظير اينکه، جنس پروتز چيست؟ قوام آن چگونه است؟ آيا اين پروتزها باعث ايجاد سرطان پستان مي شوند؟ آيا اين جسم خارجي در بدن باعث آسيب و از بين رفتن پستان طبيعي نمي شود؟ آيا پس از جاگذاري پروتز براي بزرگ کردن يا بالا کشيدن پستانها امکان انجام ماموگرافي يا سونوگرافي براي بررسي هاي بعدي پستان از بين نمي رود؟ و بسياري از سؤالات ديگر. در ادامه مطلب شما پاسخ سوالات بالا را خواهيد يافت.

جنس پروتز پستانی چيست؟
اگرچه لايه خارجي تمام پروتزها از سيليکون ساخته شده است ولي داخل آن مي تواند از مواد مختلفي مثل آب نمک و يا ژل سيليکون خالص پر شده باشد. اگرچه سابق براين اغلب پروتزها پر شده از آب و نمک يا ژل سيليکون ساده بوده، ولي امروزه در اغلب پروتزهايي که مورد استفاده قرار مي گيرند (بخصوص در انواع قطره اشکي) از ژل سيليکون منسجم استفاده مي شود.

انواع جديدتري از پروتزها نيز وجود دارند که پروتزهاي تري لوسنت (روغن سويا) و ئيدروژني از آن نوعند که با توجه به اشکالات احتمالي مصرف آنها، هنوز به صورت گسترده مورد استفاده قرار نمي گيرند. درمجموع مي توان گفت با توجه به سابقه 35 ساله استفاده از پروتزهاي پستاني با جنس سيليکون، اغلب جراحان تمايل بيشتري براي استفاده از اين نوع پروتزها دارند.

شکل پروتزهاي پستاني چگونه اند؟
تاکنون 3 نوع شکل کلي از پروتز وجود دارد:


1-نوع گرد
2- نوع قطره اشکي
3-نوع غيرقرينه

پروتزهاي گرد اغلب از ژل سيليکون استاندارد ساخته شده است و شکل آن بصورت يک ديسکت گرد است. قوام اين پروتزها بسيار نرم و شبيه بافت طبيعي پستان است. درحقيقت چنانچه از روبرو اين پروتزها را نگاه کنيم گرد و مدور هستند و ازپهلو بصورت يک صفحه ضخيم مي باشند.

پروتزهاي قطره اشکي از ژل سيليکون منسجم پر شده اند. اين ژل ها قوام سفت تري دارند که مي توانند شکل خاصي به خود بگيرند. وقتي از روبرو به اين پروتزها نگاه مي کنيد، نمايي بيضي شکل دارند و از پهلو نمايي شبيه نسج واقعي پستان دارند به اين معني که قسمت بالاي آنها نازکتر و قسمت پائين آنها ضخيم تر است. اين پروتزها عموماً نسبت به پروتزهاي گرد، گران ترند و در لمس کمي سفت تر به نظر مي رسند.

پروتزهاي غيرقرينه شبيه پروتزهاي قطره اشکي هستند با اين تفاوت که علاوه بر ضخيم تر بودن قسمت پائين پروتز (کمتر از نوع قطره اشکي)، قسمت خارجي پروتز از قسمت داخلي آن ضخيم تر است. با اين توضيح مي توان حدس زد که برخلاف دو نوع پروتز گفته شده، استفاده از اين نوع پروتزها در سمت راست و چپ متفاوت است و لازم است جراح، پروتز غيرقرينه راست يا چپ را بطور مشخص براي هر طرفي که لازم است، انتخاب نمايد. از اين نوع پروتز بيشتر براي بازسازي پستان بعد از جراحي برداشتن کامل پستان استفاده مي شود.

دو نکته باقي مي ماند. اول اينکه، براي جراحي هاي زيبايي پستان اغلب از يکي از دو نوع گرد يا قطره اشکی استفاده می شود که انتخاب نوع آنها بستگی به نسج پستان و فرم فيزيکي بدن شما دارد. در مواردی که ميزان نسج پستان بسيار کم باشد، انتخاب بهتر، پروتزهای قطره اشکی است ولی درمجموع بايد بدانيد که پروتزهايی که بيشتر مورد استفاده قرار مي گيرند، انواع گرد هستند.

نکته دوم اينکه از هريک از اين پروتزها، انواع مختلفي وجود دارند که از نظر ميزاني از بيرون زدگي که در پستان ايجاد مي کنند،متفاوتند. در حقيقت قطري از پروتز که باعث جلوزدن نسج پستان مي شود مي تواند در سه شکل کم، زياد و خيلي زياد متغير باشد. اين به اين معني است که مثلاً وقتي از روبرو به يک پروتز که قطر آن حدود 5/10 سانتيمتر است و درجه بيرون زدگي کم دارد نگاه کنيم، 3 سانتيمتر بيرون زدگي ايجاد مي نمايد. درحاليکه پروتزي با همين قطر اگر درجه بيرون زدگي خيلي زياد داشته باشد، ممکن است بيش از 5/4 سانتيمتر بيرون زدگي را ايجاد نمايد.

آيا پروتزهای پستانی باعث ايجاد سرطان می شوند؟
پاسخ اين سؤال در يک کلام اين است: خير. تاکنون هيچ گزارش جامعي که نشان دهد اين پروتزهاي سيليکوني باعث ايجاد سرطان مي شوند، منتشر نشده است. تنها گزارشات بسيار محدودي که درخصوص مضرات پروتز منتشر شده اند، مربوط به همراهي استفاده از پروتزها و بروز يک بيماري ايمني وابسته به سيليکون است که آن نيز مورد تائيد قرار نگرفته است. بنابراين مي توان گفت که درمجموع، بکارگيري پروتز پستاني براي اعمال جراحي زيبايي پستان و يا جايگزيني پستان، عملي ايمن و کم خطر است.

آيا پس از جاگذاري پروتز امکان انجام ماموگرافي و ساير بررسي ها وجود دارد؟
در گذشته که تنها شيوه دقيق بررسي ضايعات پستاني ماموگرافي بود، جاگذاري پروتز در پستان در افراد پرخطر از نظر سرطان پستان (نظير کساني که سابقه خانوادگي ابتلا به سرطان پستان دارند) که بايد تحت مراقبت هاي شديدتر باشند، توصيه نمي شد. با پيشرفت تکنيک ها و وسايل مورد استفاده در بررسي و غربالگري سرطان پستان نظير MRI، امروزه اين نگراني رفع شده و منعي براي استفاده از پروتز حتي براي افراد پرخطر وجود ندارد. تنها نکته مهم اين است که در افراديکه پروتز پستاني دارند، لازم است براي برنامه هاي معمول چک آپ براي سرطان پستان از امکانات ديگري بجز ماموگرافي مثل MRI يا سونوگرافي استفاده شود. توجه کنيد که قرار دادن پروتز نه تنها مانع از معاينه صحيح نمي شود، بلکه در مواردي مي تواند باعث شود که معاينه ساده تر و بهتر انجام گردد.

بهترين اندازه پروتز کدام است؟
همانگونه که اشاره شد پروتزهاي پستاني از نظر شکل و نيز از نظر ميزان بيرون زدگي پستاني که ايجاد مي نمايند، اشکال متفاوتي دارند. توجه داشته باشيد با اندازه گيري هايي که دکتر رفيعي از سينه شما خواهند کرد، بهترين سايز پروتز پستاني در تناسب با قد و شرايط فيزيکي بدنتان به شما پيشنهاد مي شود. عده کمي از بانوان تقاضاي پروتزهاي بسيار بزرگتر از ميزان پيشنهاد شده را دارند. از آنجا که هرقدر حجم پروتز بيشتر باشد، پهناي پايه پروتز نيز بيشتر مي شود، امکان دارد لبه هاي پروتزهاي بزرگتر از ميزان پيشنهاد شده براي شما، از اطراف نسج پستانتان بيرون تر قرار گرفته و مشکل ظاهري براي شما ايجاد کرده و قابل لمس بوده و خوشايند نباشد. البته پروتزهاي با درجه بيرون زدگي بسيار زياد، مي تواند تاحدودي اين مشکل را حل کند ولي بکارگيري اين پروتزها هم مشکلات خاص خود مثل احتمال چرخش و ... را بهمراه دارد. درنهايت اين شما هستيد که انداز? تقريبي از آنچه انتظار داريد را به پزشک خود اطلاع مي دهيد ولي انتخاب نوع پروتز را بايد تاحد ممکن به تصميم دوجانبه خود و پزشک معالجتان واگذار نمائيد.

آيا زمان مشخصي براي باقي ماندن پروتزهاي پستاني وجود دارد؟
پاسخ اين سؤال اين است که پروتزهاي پستاني ابدي نيستند. درحقيقت اگرچه اين پروتزها عمر متوسطي بيش از 20 سال دارند، ولي لازم است بصورت مرتب ساليانه بخصوص پس از حدود 10 سال مورد بررسي قرار گيرند.

چنانچه پزشک معالجتان هرگونه شکي به سالم بودن پروتز داشته باشد، بعد از انجام معاينه، سونوگرافي و درصورت لزوم MRI درخواست خواهد کرد تا به تشخيص قطعي برسد. باز شدن و فرسوده شدن جدار پروتز اشکال عمده اي در سلامت شما ايجاد نمي کند ولي لازم است بزودي عمل تعويض پروتز انجام شود. البته توجه داشته باشيد با توجه به واکنش طبيعي نسج بدن حول پروتز، (کپسول) محتويات ژل سيليکوني با نسج پستان شما حداقل تماس را خواهد داشت و شما زمان کافي براي جايگزين کردن پروتز پاره و فرسوده با پروتز سالم را خواهيد داشت.

آنچه مهم است اينکه پروتزهاي امروزي در مقابل ضربه و آسيب بسيار مقاومند و حتي در برخي موارد، وزن هاي بسيار زياد را تحمل مي کنند ولي با اين حال بهتر است پس از جراحي پروتز دقت کنيد که حتي المقدور ضربه اي به پروتز (پستان جديد شما) وارد نشده يا اين وسيله مورد فشار قرار نگيرد.

محل قرار دادن پروتز کجاست؟
محل قرار دادن پروتز در يکی از دو محل پشت پستان يا پشت عضله زير پستان (عضله پکتورال) است.جاگذاری پروتز در هريک از اين محل ها بستگی به شرايط فيزيکی بيمار و هدف از جاگذاری پروتز است. بعنوان مثال در مواردی که هدف از جاگذاری پروتز، بازسازی پستان بعد از جراحی برداشتن کامل پستان به دنبال سرطان پستان است، پروتز حتماً بايد در پشت عضله جاگذاری شود.

چنانچه در اين موارد پروتز روي عضله و طبيعتاً زير پوست (چون بافت پستاني وجود ندارد) جاگذاري شود، امکان بيرون زدن پروتز و عوارض عمل بسيار بالا مي رود.
در مواردي که علت انجام عمل جراحی سینه ، مقاصد زيبايي است، بسته به شرايط فيزيکي و شکل و حجم سینه امکان جاگذاري پروتز در هردو فضاي زير پستان و زير عضله وجود دارد.

به طور كلي شايعترين محل جاگرازي پروتز در سراسر دنيا پشت عضله است و به ويژه در مواردي كه فرد قبلا سینه هاي بزرگ داشته و در حال حاضر حجم انها به هر دليل كم شده است بهترين انتخاب همين جاگذاري پروتز در پشت سینه است ولی چنانچه نسج کافی از پستان وجود نداشته باشد (پستانهاي بسيار کوچک)، ترجيح داده مي شود پروتز در زير عضله جاگذاري شود.

شايد بتوان گفت بهترين بيمار براي جاگذاري پروتز در پشت سینه و نه در پشت عضله، بيماري است که افتادگي سینه دارد و نسج پستان کوچک اما کافي براي پوشانيدن پروتز دارد. اغلب خانمهاي لاغري که سينه هاي کوچک يا متوسط دارند و بعد از شيردهي دچار افتادگي پستانها شده اند، در اين گروه قرار مي گيرند.

چنانچه در کسي که نسج پستاني بسيار کمي دارد پروتز در پشت پستان جاگذاري شود، پروتز پستاني پس از عمل لمس خواهد شد و اين احساس خوشايندي براي بيمار ايجاد نمي کند. در مواردي حتي لبه پروتز بصورت پلکاني ممکن است از بالا يا از اطراف ديده و حتي لمس شود که موضوع را پيچيده تر مي کند. مزيت ديگر اين است در اين حالت مامو گرافي با کيفيت بهتري انجام مي شود.

اشکال آن اين است که ممکن است درد يا ناراحتي بيشتري بعد از عمل داشته باشيد و پروتز سينه با حرکات معين ماهيچه حرکت ميکند.
تصميم در مورد اينکه چه مکاني براي گذاشتن پروتز متناسب اسب ، در زمان مشاوره مورد بررسي قرار خواهد گرفت.

جاگذاري پروتز در پشت پستان معمولاً ساده تر بوده و جراحي آن کوتاه تر است. درد بعد از عمل در اغلب موارد در اين نوع جاگذاري، کمتر است. البته نسبت به بسياري از اعمال جراحي درد و مشکلات پس از عمل، در هردونوع جاگذاري پروتز بسيار کم است و درمجموع مي توان گفت که عمل جراحي پروتزگذاري، از آن دسته اعمال جراحي است که بعد از عمل درد و مشکلات زيادي براي بيمار ايجاد نمي کند. تنها موضوعي که برخي از بانوان از آن شکايت دارند، احساس کشش نسبي در پوست محل پستانهاست که ناشي از کشيده شدن پوست بوده و مدت كوتاهي پس از عمل برطرف مي شود.
... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
زن

 

جراحي زيبايي بزرگ كردن پستان-قسمت دوم

عمل جراحي جاگذاري پروتز چگونه انجام مي شود؟
الف: اقدامات قبل از عمل
علاوه براين کليات تعيين سايز و نوع پروتز از مهمترين موضوعاتي است که بايد پيش از عمل مدنظر قرار گيرد. بجز اين موارد، موضوعات ديگري نيز وجود دارند که در ادامه به آنها اشاره مي شود.
ب: بيهوشي مورد استفاده و طول مدت عمل جراحي بزرگ کردن سینه كدامند؟
معمولا عمل جراحی بزرگ کردن سینه تحت بيهوشي عمومي انجام مي شود و بندرت لازم ميشود که بيمار يكشب در بيمارستان بماند. انجام اين عمل معمولا يك ساعت به طول مي انجامد.
ج: بهترين برش جراحی برای جاگذاری پروتز كدام است؟
به طورکلي 3 نوع برش جراحی براي جاگذاری پروتز وجود دارد که هريک، کاربردهای خاص خود را دارد و لازم است بجا و به درستی انتخاب گردند:


1- برش نيم دايره اي در دور هاله پستان
در اين روش، برش پوستي در حدفاصل بين هاله و پوست پستان داده مي شود. از طريق اين برش، فضاي مجازي پشت پستان يا پشت عضله مشخص شده و سپس فضاي لازم براي جاگذاري پروتز ايجاد مي شود.

از محاسن ويژه اين روش اين است که هيچ برش ديگري در هيچ محل ديگري از پستان داده نمي شود. خط برش بعد از ترميم در حداقل ممکن خواهد بود. آنچه درخصوص اشکالات اين روش گفته مي شود، امکان ايجاد نقايصي براي شيردهي در آينده است که در درصدي از بيماران ديده مي شود. در اين روش مانند ساير برشهاي ديگر، امکان جاگذاري پروتز در فضاي پشت پستان و يا پشت عضله وجود دارد.

2- برش افقي در زير چين زيرپستاني
در اين روش برش پوستی در حدود يك سانتی متر بالای خط زيرپستانی داده می شود و از اين طريق فضای مجازی پشت پستان يا پشت عضله مشخص مي گردد و ساير اقدامات نظير جاگذاری پروتز در روش فبل انجام می گيرد.

از محاسن اين روش آسانتر بودن تکنيک انجام عمل جراحي و عدم وجود هرگونه برش در نماي روبرو و در وضعيت ايستاده است، اگرچه در وضعيت خوابيده اين خط حدود 5-4 سانتي متري در زير هردو پستان ديده خواهد شد. اين خط معمولاً واضح تر از خطي که در روش اول توضيح داده شد، مشخص مي گردد.
ذكر اين نكته با تاكيد بيشتر لازم است كه با توجه به وضعيت قرارگيري پستان، اين خط برش در وضعيت ايستاده ديده نمي شود و بنابراين بيماران از اين نظر مشکل کمي دارند. در اين روش هيچگونه آسيبي به شيردهي بيمار در آينده وارد نخواهد شد.

3- برش در ناحيه زير بغل:
در اين روش، برش جراحي در پوست ناحيه زيربغل انجام مي شود. از طريق ايجاد يک تونل زيرپوستي به فضاي زير پستان دسترسي پيدا مي شود. سپس پروتز را از اين تونل عبور داده و در محل مورد نظر قرار مي دهيم. آنچه در اين روش اهميت دارد اين است که در اين روش هيچگونه برشي در روي پستان داده نمي شود و آثاري از محل عمل روي پستان وجود ندارد. البته براي برخي از بيماران، برشي که در ناحيه زيربغل ديده مي شود، ناخوشايندتر از برش هاي پستاني است چرا كه اين خط برش در فسمتي است كه خارج از محدوده پوششي لباس هاي زير مي باشد.

از طرفي انجام اين روش مشکل تر از ساير روش ها بوده و عوارض احتمالي بالاتري دارد. چنانچه جراح دقت کافي در انجام اين عمل نداشته باشد، حتي عوارضي مثل ورم دست مي تواند ايجاد شود كه عارضه اي مهم بوده و به سختي قابل درمان است.

4- ساير روشها
اخيراً گزارشهايي از جاگذاري پروتز با استفاده از برشهاي جراحي در ساير نقاط مثل دور ناف گرديده است که محاسن و اشکالات مخصوص به خود را دارد. ولي به هرحال بجز در موارد بسيار خاص، استفاده از اين روش توصيه نمي شود. جاگذاري پروتز از طريق جراحي لاپاروسکوپي نيز در موارد بسيار کمي مطرح شده است ولي با توجه به مشکلات اين روش در جاگذاري پروتز، انجام اين روش به صورت عمومي درنيامده است.

درمجموع توجه به دونکته ضروري است. اول اينکه؛ جاي محل برش در هرصورت تا مدتها بعد از عمل باقي خواهد بود. البته ميزان مشخص بودن محل برش در افراد مختلف مي تواند بسيار متفاوت باشد.

در برخي از بانوان با گذشت زمان، محل برش کاملاً ترميم شده و نماي زخم باقيمانده بصورت يک خط بسيار نازک و همرنگ با پوست اصلي بيمار خواهد بود. درحاليکه در برخي ديگر محل زخم، قرمز، متورم و پهن خواهد ماند. اگرچه اين حالت نادر است، ولي پيش بيني اين موضوع که محل زخم در کدام بيمار بسيار کم و غيرقابل ديدن بوده و يا قرمز و آزاردهنده باشد، امکان پذير نيست.

وجود سابقه قبلي از اسکارهاي عمل جراحيِ بد و قرمز، زنگ خطري براي ايجاد مجدد اين حالت است. البته عکس اين حالت صحيح نيست. يعني اگر بيمار از محلهاي عمل قبلي خود راضي است و مشکل جدي در اين محلها وجود ندارد، الزاماً به اين معني نيست که در محل جديد جراحي نيز حتماً محل عمل مشخص نخواهد بود. اگرچه در اين موارد احتمال بروز محل جراحيِ بد، بسيار کمتر مي شود.

نکته دوم اين است که محل برش معمولاً با توجه به نظر جراح (اينکه چه نوع برشي مقدور است) و نظر شما (اينکه محل برش اگر کجا باشد شما راحت تريد) انتخاب مي شود. ممکن است شما از وجود محل برش در ناحيه زيربغل بيشتر ناراحت باشيد تا برش زير پستان.

اين موضوع کاملاً به شما بستگي دارد. شما پيشنهاد خود را به جراح ارائه دهيد، چنانچه از نظر تکنيکي برش پيشنهاد شده شما مقدور باشد، جراح نيز نظر شما را مورد توجه قرار خواهد داد.

سوالات شايعي كه براي بيماران پيش ميآيد.

1. آيا اين عمل دردناک است؟
درد در طي عمل جراحي بزرگ کردن سينه تا حدي وجود دارد. پيش بيني اينكه شما پس از عمل چقدر درد خواهيد داشت بسيار مشکل است. در حالي که بعضي افرادا اين فرايند را دردناک مي دانند، برخي ديگر درد بسيار کمي را بعد از عمل جراحي گزارش مي كنند. مکان قرار دادن پروتز سينه نيز در ميزان درد اهميت دارد.

چانچه پروتز در پشت ماهيچه ي سينه اي قرار داده شود درد بيشتر است چون بايد مقداري از ماهيچه بريده شود تا فضايي براي گذاشتن پروتز سينه باز شود. بيشتر زنان ميزان متوسطي از درد در پنج روز اول دارند که با مسکن قابل كنترل خواهد بود.

2. روزهاي ابتدايي پس از عمل چگونه سپري مي‌شوند؟
پستان‌ها تا حدودي ورم کرده و ممكن است حتي کبود شوند. اين حالت معمولا دوتا سه هفته بعد از بين مي رود. گاهي اوقات ورم دو سينه ممکن است با هم متفاوت باشد. اين حالت عادي است و به مرور زمان بر طرف مي شود اگرچه اگر تفاوت زيادي بين دو پستان وجود داشت، بايد حتما با پزشک تماس بگيريد.

بعد از بزرگ کردن سينه ممکن است به نظر برسد که سينه خيلي در بالا قرار دارد اين حالت نيز عادي است.در طي دو ماه اول بعد از عمل كه پروتز کم کم پائين مي‌آيد و جاي خود را پيدا مي‌كند اصلاح خواهد شد . گاهي پروتز در يک طرف سريعتر از طرف ديگر پائين مي‌آيد. در اين موارد نگران نشويد، چون اين حالت بعضي اوقات رخ مي دهد.

بدنبال عمل جراحي شما بايد از لباس زير (سوتين) مناسب استفاده كنيد كه در زير آن كش پهني وجود دارد. لازم است که به مدت دو هفته محل عمل را خشک نگه داريد. بعد از دو روز پانسمان شما برداشته خواهد شد و زخم بررسي و باز بيني شده و کمي تميز مي شود. اکثرا بخيه‌اي براي کشيدن وجود ندارد چون در اين عمل از بخيه هاي جذب شدني استفاده مي‌شود.

3. چه مدت طول مي کشد تا بيمار بتواند به فعاليت هاي عادي باز گردد؟
بيمارميتواند به آرامي راه برود و کارهاي سبک را از روز بعد از عمل انجام دهد. بهتر است در 7 تا 10 روز اول، از انجام هر گونه کارهاي سنگين يا بلند کردن اجسام اجتباب كند.

بر حسب نوع شغلي كه بيمار دارد بسياري از زنان بعد از اين مدت كوتاه مي‌توانند به سر کار خود بر گردند. معمولا او مي تواند تمرينات سبک دست و پا ها را بعد از سه هفته شروع کند ولي بهتر است حركات ورزشي بازوها وشانه ها و شنا کردن را بعد از 6 هفته شروع کند.

توجه كنيد كه وقتي تمرين و ورزش مي‌کنيد از سينه بند ورزشي مناسب استفاده نماييد.رانندگي کردن بعد از يک هفته مجاز است. فعاليت جنسي بعد از حدود 4 هفته ميتواند شروع شود؛ اگرچه در اين مرحله هم فقط لمس آرام سينه ها توصيه ميشود.

4. آيا حس نوک پستان تغيير مي‌كند؟
در تعدادي از بيماران، حس نوک پستان دچار تغييراتي مي شود که اين موارد مي تواند شامل کم حسي، پرحسي و حساسيت نوک پستان و يا بي حسي كامل باشد. توجه داشته باشيد که در اغلب موارد، اين تغييرات حس، موقتي بوده و پس از مدتي بهبود مي يابد. البته اين زمان مي تواند متغير بوده و حتي تا 2 سال طول بکشد.

5. آيا اين عمل بزرگ کردن سینه اشكالي در شيردهي و حاملگي ايجاد مي‌كند؟
چنانچه عمل جراحي از طريق برش زيرپستان يا زير بغل انجام شود، هيچ مشکلي براي شيردهي ايجاد نمي شود. تنها در مواردي که برش جراحي دور هال? پستان باشد، احتمال بروز اشکالاتي در شيردهي وجود دارد.

از نظر امکان انجام بارداري پس از جاگذاري پروتز بايد گفت که انجام بارداري پس از عمل جراحي پروتز اشکالي براي بيمار ايجاد نمي کند. تنها موضوعي که باعث نگراني بسياري از بيماران مي شود اين است که بارداري باعث افزايش و تورم بافت شيرساز پستان مي شود.

اگرچه اين حالت پس از اتمام شيردهي برطرف مي شود، ولي کشيدگي پوست و درحقيقت بزرگ شدن پوست، ممکن است باقيمانده وباعث شود که پروتز پائين تر از حد معمول قرار گيرد و به نظر برسد که افتادگي تشديد شده است. شايد بتوان گفت که اگر پروتز پستاني در زناني که قصد باردار شدن در آينده را دارند در زير عضله جاگذاري شود، اين حالت کمتر اتفاق مي افتد ولي بهرحال تغيير شکل ظاهري پستان پس از بارداري مي تواند باعث نارضايتي بيمار از افتادگي پستان گردد.

6. بعد از عمل بايد چه نوع عوارضي را انتظار داسته باشم؟
عوارض عمل جاگذاري پروتز عموماً کم و قابل چشم پوشي است ولي همانگونه که قبلاً نيز اشاره گرديد، اين عمل نيز مانند تمام اعمال جراحي ديگر مي تواند عوارضي بدنبال داشته باشد. بدنبال اين جراحي، دو دسته از عوارض مي توانند براي بيمار ايجاد شوند:

دسته اول از عوارض، عوارضي هستند که بصورت عمومي مي توانند در تمام اعمال جراحي ايجاد شوند. خونريزي، عفونت زخم، عوارض بيهوشي و ... جزء شاخص ترين مثالها در اين خصوص مي باشند. اگرچه اين عوارض در عمل جراحي پروتزگذاري بسيار نادرمي باشند، ولي بهرحال احتمال ناچيزي از وقوع دارند.

دسته دوم از عوارض، آندسته از عوارضي هستند که بصورت اختصاصي در اين عمل امکان ايجاد شدن دارند. بعنوان مثال بيماري که پروتز براي وي گذاشته مي شود، در معرض ايجاد عفونت پروتز است. اين عارضه بويژه با درمانهاي پيشگيرانه آنتي بيوتيکي بسيار نادر است و احتمال ايجاد آن بسيار بسيار کم است. مثال ديگر در همين موارد، ايجاد کپسول دور پروتز است.

درحقيقت گاهي سيستم دفاعي بدن فرد، در درازمدت، پروتز را بعنوان يک جسم خارجي درنظر گرفته و به آن حمله مي کند. در اين حالت کپسولي دور پروتز ايجاد شده و التهاب آن باعث کشش و کوچک شدن فضا و سفتي و تغيير شکل پستان مي شود. اگرچه اين حالت نيز قابل درمان بوسيله داروها و يا جراحي ديگري است ولي بهرحال اين عارضه از مواردي است که آزاردهنده مي باشد.

پيش بيني اينکه اين حالت در کدام بيمار ايجاد مي شود، بسيار مشکل است. اين نکته تائيد مي شود که وجود کپسول به خودي خود يک موضوع طبيعي است. بلکه منقبض شدن آن باعث بروز اين عارضه و بدشکلي پستان مي شود. اين عارضه در موارد بکارگيري پروتزهاي قديمي شايعتر بود و امروزه با تغيير ساخت پروتزها، اين عارضه به مراتب کمتر شده است. به طوريکه بروز اين عارضه از حدود30 درصد به حدود 5 درصد رسيده است.

دليل ايجاد انقباض کپسولي کاملا مشخص نيست اما به نظر مي رسد که چند عامل باشد. مهم است تشخيص داده شود که درجات مختلفي از انقباض وجود دارد و بيشتر مواقع تنها ميزان کم و ملايمي ايجاد مي شود. اگر چه در تعداد بسيار کمي از آن ها هم ممکن است اين سفت شدگي آنقدر شديد باشد که براي آن ها ايجاد مزاحمت و اذيت کند، حتي ممکن است که دردناک شده و ممکن است باعث انحراف سينه از حالت عادي شود. اين حالت ممکن است در يکي يا در هر دو سينه رخ دهد و در هر طرف ميزان سفت شدگي متفاوت باشد.
اين حالت ممکن است در هر زماني رخ دهد حتي سال ها بعد از عمل، اگرچه بيشترين احتمال رخ دادن آن در سه سال اول بعد از عمل جراحي مي باشد. متأسفانه در حال حاضردر صورتي که انقباض کپسولي رخ دهد هيچ راه مؤثري براي جلوگيري از ايجاد انقباض کپسولي وجود ندارد.

... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
زن

 
چند سوالي که زنان خجالت مي‌کشند بپرسند !

شايد شما هم بارها پيش پزشک زنان رفته باشيد اما آخر سر بدون آنکه سوالاتي که در ذهنتان بود را بپرسيد، از مطب بيرون آمده باشيد.
به گزارش سلامت نیوز خانم‌هاي بسياري سوالات فراواني در رابطه با دستگاه تناسلي خود دارند که قصد داريم در اينجا به برخي از آنها بپردازيم.


چرا ترشحات واژن گاهي بدبو مي‌شود؟
بدبو شدن ترشحات واژن به دليل قارچي شدن محيط داخل واژن است.عوامل فراواني مي‌توانند سبب رشد قارچ‌ها در واژن شوند که به عنوان مثال میتوان به موارد زير اشاره کرد:


1- پوشيدن لباس‌هاي زير تنگ يا پلاستيکي که از عبور هوا جلوگيري ‌کند میتواند سبب رشد قارچها در واژن شود.
2- استفاده از ژل يا صابون واژينال که سبب به هم ريختن ph محيط شود.
3- مشکلات هورموني در دوران قاعدگي، بارداري يا يائسگي
4- برخي بيماري‌ها نظير ديابت يا مصرف برخي داروها مثل آنتي‌بيوتيک‌ها.

بهترين کار براي پيشگيري از قارچي شدن واژن تعويض مرتب لباس‌هاي زير و نوار بهداشتي در دوران سيکل ماهانه است.

آيا شستن واژن پس از برقراري رابطه جنسي لازم است؟
براي پيشگيري از بروز عفونت‌هاي ادراري توصيه مي‌شود پس از اتمام رابطه جنسي خانم‌ها نيز توالت بروند و از صابون ملايم يا ژل مخصوص شستشو استفاده کنند. شستن داخل واژن بي‌فايده است و توصيه نمي‌شود.

چرا برخي خانم‌ها در حين رابطه جنسي درد دارند؟
دليل درد طی رابطه جنسی، يا خشکي واژن است يا عفونت واژن. که در صورت اول مشکل به کمک استفاده از ژل مخصوص حل مي‌شود و در مورد دوم بايد به متخصص زنان مراجعه کرد.يکي ديگر از دلايل درد که البته بسيار نادر است يک نوع ناراحتي رواني به نام واژينيسم است که در آن فرد از خود، بدن و جنس‌اش ناراحت و ناراضي است.

در 5 تا 10 درصد زنان نيز آندرومتريوز يا مشکلات رحمي دليل دردهاي عميق است که به هر حال بايد براي درمان آن به پزشک زنان مراجعه کرد.

آيا زايمان واژن را خراب مي‌کند؟
زايمان ممکن است کمي به فرج به دليل برشي که حين زايمان در اپيزيوتومي داده مي‌شود، آسيب برساند. به محض اتمام زايمان، ماهيچه‌ها و بافت‌هاي رحم و واژن مجددا جمع مي‌شوند البته همه چيز به نوع بافت و سن مادر بستگي دارد.

آيا امکان دارد به سرطان واژن دچار شويم؟
بله.اما اين نوع سرطان ( سرطان واژن ) بسيار نادر است در عوض سرطان دهانه رحم بسيار شايع است به همين دليل توصيه مي‌شود براي کاهش احتمال ابتلا تمام خانم‌ها از 20 سالگي و قبل از 23 سالگي واکسن پاپيلوما ويروس انساني را بزنند و به طور مرتب براي معاينه پيش پزشک زنان بروند.

افتادگي رحم يعني چه؟
گاهي اوقات به دليل مشکلاتي که براي ماهيچه‌ها و رباط‌هاي پرينه به وجود مي‌آيد رحم، مثانه و رکتوم دچار افتادگي مي‌شوند. تقريبا 15 درصد زنان با اين مشکل روبه‌رويند و اکثرا نيز در سن يائسگي به آن دچار مي‌شوند. بارداري، زايمان طولاني و سخت، درشتي نوزاد و دوقلوزايي از جمله دلايل افتادگي رحم است اما اين ناراحتي گاهي در زنان که وزن نرمال دارند تنها يک بار زاييده‌اند هم ديده مي‌شود. در واقع جنس بافت‌ها در اين ميان بسيار مهم است. در صورتي که خانم مبتلا در حين رابطه جنسي احساس ناراحتي کند يا خود بخواهد، به کمک عمل جراحي مي‌توان مشکل را برطرف کرد.

مقاربت از راه دهان آیا خطرناک است؟
مطالعات انجام شده حاکي از آن است که رابطه جنسی دهانی کاملا بي خطر نيست، هم براي فاعل و هم براي مفعول امکان انتقال STD وجود دارد.
STD = Sexually Transmitted Diseases = بيماريهاي جنسي سرایتی

- چه بيماريهاي جنسي (STD) از طريق رابطه جنسی دهانی منتقل مي شود؟
شايعترين بيماري جنسي منتقله از طريق رابطه جنسی دهانی، هرپس است (Herpes Simplex Virus = HSV)

هرپس دو نوع کلي دارد:
HSV-1 که منجر به دانه هايي در اطراف دهان مي شود (تاول تبخالي) درحاليکه HSV-2 منجر به زخمهاي تناسلي مي گردد
- HPV که مخفف Human Papilloma Virus است هم ممکن است از طريق رابطه جنسی دهانی منتقل شود و منجر به زگيلهايي در اطراف و يا داخل دهان گردد.

مشخص شده است که گنوره (Gonorrhea) هم میتواند از فرد آلوده در طي رابطه جنسی دهانی به فرد مقابل منتقل گردد و سپس عفونت از گلوي آن فرد به ناحيه تناسلي افراد بعدي منتقل شود. بدن بطور طبيعي در طي 3 ماه ميتواند باکتريهاي گنوره در گلو را از بين ببرد ولي عفونت ناحيه تناسلي نياز به درمان آنتي بيوتيکي دارد.

امکان انتقال کلاميديا (Chlamydia) هم از طريق رابطه جنسی دهانی وجود دارد، اگرچه کمتر رخ ميدهد. کلاميديا و گنوره منجر به زخم گلو مي شوند (Sore throat). خيلي از افراد ممکن است آلوده به اين ميکروب باشند ولي بدون علامت بوده و از آن آگاه نباشند.

- سيفليس (Syphilis) هم در شرايط خاص امکان انتقال در طي رابطه جنسی دهانی را دارد و آن هم در صورتي است که دهان در تماس با زخم باز يا راش پوستي عفوني قرار گيرد.
احتمال انتقال عفونتهاي دستگاه گوارشي و انگلها هم درصورت تماس دهان با مقعد وجود دارد.
-هپاتيت A ويروسي است که در مدفوع فرد آلوده وجود دارد و در طي تماس دهاني-مقعدي امکان انتقال دارد.
-هپاتيت B بطور کلي در خون است و تنها درصورتيکه در تماس رابطه جنسی دهانی ، خوني وجود داشته باشد منتقل مي شود.

- آيا HIV از طريق رابطه جنسی دهانی منتقل ميگردد؟
انتقال HIV در طي رابطه جنسی دهانی براي هر دو فرد فاعل و مفعول با احتمال کم (Small risk) وجود دارد.احتمال انتقال از فرد مفعول HIV مثبت به فاعل سالم در صورتي امکانپذير است که فاعل در تماس با ترشحات جنسي (مايع مني يا ترشحات واژن) يا خون (خون عادت ماهانه يا زخمي در ناحيه تناسلي يا مقعدي) مفعول به بريدگي-زخم يا جراحت يا منطقه ملتهبي در دهان يا گلوي فرد فاعل برسد.

پوشش دهان و گلو در برابر عفونتهاي ويروسي (همانند HIV) بسيار مقاوم است و اگر فرد سالم باشد امکان انتقال محتمل نيست.
بعلاوه امکان انتقال از مفعول HIV مثبت به فاعل سالم، در طي رابطه جنسی دهانی، خيلي کم است دليل آن هم اين است که ميزان HIV موجود در بزاق دهان بسيار بسيار کم است و به اندازه اي نيست که منجر به آلودگي فرد مقابل گردد. تنها خطر در اين حالت ممکن است بخاطر وجود زخم خونريزي دهنده يا لثه خونريزي دهنده در فرد HIV مثبت باشد که خون را به مخاط دستگاه تناسلي يا مقعدي و يا زخم و جراحتي که ممکن است فرد سالم مقابل داشته باشد، منتقل کند (هپاتيت C هم از اين طريق منتقل ميگردد)

ريسک انتقال HIV از فرد آلوده از طريق رابطه جنسی دهانی بسيار کمتر از ريسک آن در طي Anal يا Vaginal است.
تعيين دقيق ميزان ريسک انتقال HIV در نتيجه رابطه جنسی دهانی بسيار مشکل است چراکه اکثر افرادي که رابطه جنسي دارند تنها منحصر به رابطه جنسی دهانی نمي شود و فرمهاي ديگر رابطه جنسي (آنال يا واژينال) را هم شامل مي شود بنابراين تعيين اينکه انتقال HIV از طريق رابطه جنسی دهانی بوده يا فرمهاي ديگر رابطه جنسي، بسيار مشکل است.

نهايتا اينکه عوامل متعددي ريسک انتقال HIV از طريق رابطه جنسی دهانی را افزايش مي دهند من جمله زخمها و جراحات دهاني- خونريزي لثه-زخمهاي تناسلي- سوراخ کردن دهان (oral piercing) و حضور همزمان ديگر بيماريهاي جنسي.

خطر انتقال ويروس در تماس دهانی با پنيس ( آلت تناسلی مردانه)
خطر بالقوه:در تماس دهانی با آلت مردانه به شکل نظری خطر انتقال برای شريکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که آلت را با دهان خود تحريک می کند) وجود دارد. بدليل اينکه آلودگی از طريق ترشحات پيش ازمنی و منی به دهان راه پيدا می کند.
برای شخصی که آلت وی بوسيله دهان شريک جنسی اش تحريک می شود نيز، از نظر نظری خطر انتقال آلودگی وجود دارد به دليل آن که آلودگی مستقيماً از ترشحات دهان بوسيله خراش، بريدگی روی پنيس و همچنين از طريق منی با خون تماس پيدا می کند.

خطر مستند:
البته ميزان خطر به مراتب بسيار کمتر از خطر تماس جنسی مقعدی و واژينال است.ضمناً ويروس اچ. آی. وی. می تواند به شخص دريافت کننده انتقال پيدا کند حتی در مواقعی که انزال صورت نگرفته و مايع منی خارج نشده باشد.

خطر انتقال ويروس در تماس دهانی با واژن (عضو جنسی زنانه)
خطر بالقوه:

در تماس دهانی با عضو جنسی زنانه به شکل نظری خطر انتقال برای شريکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که واژن را با دهان خود تحريک می کند) وجود دارد. بدليل اينکه مايعات مهبلی آلوده و خون واژن آلوده می تواند به داخل دهان راه پيدا می کند. (اين مسئله محدود به خون دوران قاعدگی نمی شود.)
برای خانمی که عضو جنسی وی بوسيله دهان شريک جنسی اش تحريک می شود نيز، خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ويروس و يا خون آلوده ازمايعات دهان و به واژن و زخم های مهبلی و يا ديواره واژن تماس پيدا کند.
خطر مستند:
ميزان خطر انتقال اچ. آی. وی. در اين مورد نيز به مراتب بسيار کمتر از خطر انتقال ويروس از طريق تماس جنسی مقعدی و واژينال است. در هر صورت در چندين مورد گزارش شده از انتقال ويروس ازطريق دهان، بيشتر تماس دهانی با واژينال گزارش شده است.

خطر انتقال ويروس در تماس دهانی با مقعد
خطر بالقوه:

در تحريک دهانی مقعد نيز به شکل نظری خطر انتقال برای شريکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که مقعد را با دهان خود تحريک می کند) وجود دارد. بدليل اينکه اين عضو در معرض خون آلوده قرار دارد که از ضايعات، ترشحات و خونی که بر اثر برش، زخم و يا خراش در اطراف مقعد پديد می آيد به داخل دهان راه پيدا می کند.
برای شريک جنسی که مقعد وی بوسيله دهان ديگری تحريک می شود نيز، خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ويروس و يا خون آلوده ازمايعات دهان و با مقعد تماس پيدا کند.

خطر مستند:
مواردی مستدل ومستند از انتقال بوسيله تماس دهانی با مقعد ثبت شده است.
... الله ...
با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود نام تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍
با دست های روشن تو می توان گشود
     
  
صفحه  صفحه 22 از 30:  « پیشین  1  ...  21  22  23  ...  29  30  پسین » 
علم و دانش

بیماری های زنان و زایمان

رنگ ها List Insert YouTube video   

 ?

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA