انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
شعر و ادبیات
  
صفحه  صفحه 74 از 718:  « پیشین  1  ...  73  74  75  ...  717  718  پسین »

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۲۸

از بس گرفت تنگی دل در میان مرا
در کام همچو غنچه نگردد زبان مرا

دام و قفس مگر ز دل من برآورد
خاری که می خلد به دل از آشیان مرا

تا هست آب تلخ درین بحر، چون صدف
در پیش ابر باز نگردد دهان مرا

از راست خانگی ز شکاری که افکنم
خمیازه ای ز دور بود چون کمان مرا

چون تیر ز اشتیاق خدنگ تو زیر خاک
آورد پر برون قلم استخوان مرا

رزقی که هست خون جگر خوردن است و بس
از سیر لاله زار چو آب روان مرا

در رهگذار سیل حوادث ز کاهلی
در سنگ رفته پای ز خواب گران مرا

سبزست ازان همیشه نهالم که همچو شمع
در دل هر آنچه هست بود بر زبان مرا

چون غنچه از گرفتگی دل درین چمن
یارای حرف نیست به چندین زبان مرا

گل هرزه خند و بلبل بی درد هرزه نال
چون دل شود شکفته درین گلستان مرا؟

صائب گرفته ام ز جهان کنج عزلتی
از خامه خودست همین همزبان مرا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۲۹

افسرده دل اگر چه ز واسوختن مرا
بتوان به روی گرم برافروختن مرا

چون ماهی برشته، به آب حیات وصل
رغبت شود دو آتشه از سوختن مرا

از بخیه ستاره شود بیش زخم صبح
بی حاصل است چاک جگر دوختن مرا

زان خلوت وصال چه حاصل، که از حجاب
باید به پشت پای نظردوختن مرا

بردم ز سعی راه به آن کعبه امید
شد شمع پیش پای، نفس سوختن مرا

افغان که روی زرد خود از بیم چشم زخم
می باید از تپانچه برافروختن مرا

تا دانه ای ز خرمن هستی بود به جا
حاشا که دل خنک شود از سوختن مرا

در مهد چون مسیح زبانم گشاده بود
نتوان چو طوطیان سخن آموختن مرا

چون ابر، مشت آبی اگر جمع می کنم
ریزش بود مراد ز اندوختن مرا

حرصی که داشتم به شکار پری رخان
چون باز بیش شد ز نظردوختن مرا

صائب ز بس فسرده ز وضع جهان شدم
نتوان به هیچ وجه برافروختن مرا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۳۰

گر قابل ملال نیم، شاد کن مرا
ویران اگر نمی کنی، آباد کن مرا

ز افتادگی مباد شوم بار خاطرت
تا هست پای رفتنی آزاد کن مرا

خواری کشیدگان به عزیزی رسند زود
زان پیشتر که یاد کنی یاد کن مرا

گر داد من نمی دهی ای پادشاه حسن
یکباره پایمال ز بیداد کن مرا

حیف است اگر چه کذب رود بر زبان تو
از وعده دروغ، دلی شاد کن مرا

پیوسته است سلسله خاکیان به هم
بر هر زمین که سایه کنی، یاد کن مرا

شاید به گرد قافله بیخودان رسم
ای پیر دیر، همتی امداد کن مرا

پر کن ز باده تا خط بغداد جام من
فرمانروای خطه بغداد کن مرا

درمانده ام به دست دل همچو سنگ خود
سرپنجه تصرف فرهاد کن مرا

گشته است خون مرده جهان ز آرمیدگی
دیوانه قلمرو ایجاد کن مرا

بی حاصلی ز سنگ ملامت بود حصار
چون سرو و بید ز ثمر آزاد کن مرا

دارد به فکر صائب من گوش، عالمی
یک ره تو نیز گوش به فریاد کن مرا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۳۱

از کار رفته دست چو دست سبو مرا
ریزند می چو شیشه مگر در گلو مرا

کی می رسید چاک گریبان به دامنم؟
گر می رسید دست به دامان او مرا

رنگین تر از سرشک بود گفتگوی من
از بس شده است گریه گره در گلو مرا

از خویش رفته را نتوان یافت نقش پا
سرگشته آن کسی که کند جستجو مرا

دلسرد از نظاره باغ بهشت کرد
صحرای ساده دل بی آرزو مرا

دارد هوای چشمه خورشید شبنمم
مقراض بال و پر نشود رنگ و بو مرا

از چاره، درد عشق یکی می شود هزار
بیچاره آن کسی که شود چاره جو مرا

از شوق جلوه تو سراپای دیده ام
هر چند آب رفته نیاید به جو مرا

صد کاسه خون اگر چه کشیدم درین چمن
زردی نرفت چون گل رعنا ز رو مرا

در حفظ آبرو چو گهر لرزشم بجاست
جان تازه داشت در همه عمر این وضو مرا

از گوهرم غبار یتیمی نمی رود
صائب اگر محیط دهد شستشو مرا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۳۲

سرگشته ساخت خال دلارای او مرا
پرگار کرد نقطه سودای او مرا

هر پاره داشت از دل من عالم دگر
شیرازه کرد زلف دلارای او مرا

گشتم تمام چشم و همان چشم بسته ام
حیرت فزود بس که تماشای او مرا

می بود کاش درد گرفتاریم یکی
پیوند دیگرست به هر جای او مرا

چون آب سر دهد به خیابان باغ خلد
در هر نظاره قامت رعنای او مرا

خون هزار بوسه به دل جوش می زند
از دیدن حنای کف پای او مرا

چون کوه طور مغز مرا سرمه می کند
برقی که در دل است ز سیمای او مرا

از عشق جای شکوه نمانده است در دلم
لطف بجاست رنجش بیجای او مرا

اقبال عشق ساخت به وصلم امیدوار
ورنه زیاد بود تمنای او مرا

می داشت کاش حوصله یک نگاه دور
شوقی که می برد به تماشای او مرا

خضر آورد برون ز سیاهی گلیم خویش
ای عقل واگذار به سودای او مرا

در کار نیست شیشه و پیمانه دگر
صائب بس است نرگس شهلای او مرا
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۳۳

از باده چون کند عرق آلود ماه را
در چشم آفتاب بسوزد نگاه را

کارم به یوسفی است که از جلوه های شوخ
در رقص گردباد فکنده است چاه را

بر صفحه عذار تو، از نقطه های خال
کرده است کلک صنع نشان بوسه گاه را

طومار ناامیدی ما ناگشودنی است
پیچیده ایم در گره اشک، آه را

عشق است غمگسار دل ناتوان ما
برق است شمع بر سر بالین گیاه را

امید رحمت است عنان تاب، ورنه هست
آه ندامتی که بسوزد گناه را

چون سبزه از گرانی ما ماند زیر سنگ
شوقی که ساخت شهپر دیوار، کاه را

با دیده ندیده عاشق چها کند
رویی کز آفتاب دو دل کرده ماه را

چون خاک می کنند به سر آهوان چین
در روزگار زلف تو مشک سیاه را

هر غنچه ای که هست درین باغ و بوستان
دارد ازو شکستن طرف کلاه را

صائب همان ز دوری ره شکوه می کنیم
خوابیده کرد غفلت ما گر چه راه را
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۳۴

رویت ز هاله حلقه کند نام ماه را
دلسرد از آفتاب کند صبحگاه را

هر جلوه ای ز قد قیامت خرام تو
از دل نفس گسسته برون آرد آه را

در دیده نظارگیان میل سرمه کرد
رخسار آتشین تو مد نگاه را

از خط رسد به نشو و نما سبزه امید
باران بود زیادتر، ابر سیاه را

تا بر سرشکسته نوازی است آفتاب
پروایی از شکستن خود نیست ماه را

سستی مکن که جاذبه کعبه امید
بسیار کرده شهپر دیوار، کاه را

مستغنی از دلیل بود دل چو آگه است
ننموده کس به قبله نما قبله گاه را

جای قرار نیست درین تیره خاکدان
در بحر همچو سیل فشان گرد راه را

جایی که بحر و کان، لب خشک است و چشم تر
پیداست تا چه قدر بود خاک راه را

چون سرخوشان مکن به یمین و یسار میل
از عرض ره دراز مکن طول راه را

شیرازه قلمرو کثرت ز وحدت است
دارد علم بپا ز ستادن سپاه را

بال و پر نهال امیدست خاک پاک
زنهار وقت صبح مکن فوت آه را

صائب مباش در صدد معذرت که نیست
بهتر ز انفعال، شفیعی گناه را
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۳۵

طاعت کند سرشک ندامت گناه را
ریزش سفید می کند ابر سیاه را

نقصی به سرکشان ز تواضع نمی رسد
حسن از شکستگی شود افزون کلاه را

ز افتادگی به مسند عزت رسیده است
یوسف کند چگونه فراموش، چاه را؟

از عشق پاک، دایره حسن شد تمام
آغوش هاله ساخت کمربسته چاه را

تا گشت روشنم که به جایی نمی رسد
کردم گره چو لاله به دل دود آه را

مشکل که خط سبز به انصاف آورد
آن چشم نیم مست فراموش نگاه را

خواهد به صد نیاز ز درگاه بی نیاز
صائب دوام دولت عباس شاه را
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۳۶

رفتم ز راه دل خس و خار گناه را
کردم به آه همچو کف دست راه را

موج کرم به قیمت اکسیر می خرد
در بحر رحمت تو غبار گناه را

روز ازل به قامت عاشق بریده اند
مانند کعبه، جامه بخت سیاه را

پیش رخ تو زخم دندان حیرت است
دستی که چاک کرد گریبان ماه را

یک گوهر نسفته درین بحر خون نماند
در چشم خود ز بس که شکستم نگاه را

از خوی آتشین تو، چون موی زنگیان
دارند عاشقان تو در سینه آه را

صائب به بخت تیره و روز سیه بساز
از دل ببر هوای زمین سیاه را

ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۷۳۷

مشمر ز عمر خود نفس ناشمرده را
دفتر مساز این ورق باده برده را

با زاهد فسرده مکن گفتگوی عشق
تلقین نکرده است کسی خون مرده را

تخمی که سوخت، سبز نگردد ز نوبهار
افسرده تر کند می گلگون فسرده را

بپذیر عذر باده کشان را، که همچو موج
در دست خویش نیست عنان، آب برده را

اندیشه کن ز باطن پیران که چون چنار
هست آتشی نهفته به دل سالخورده را

صائب نظر به سیب زنخدان یار نیست
دندان به پاره های دل خود فشرده را
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
صفحه  صفحه 74 از 718:  « پیشین  1  ...  73  74  75  ...  717  718  پسین » 
شعر و ادبیات

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA