انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
شعر و ادبیات
  
صفحه  صفحه 147 از 718:  « پیشین  1  ...  146  147  148  ...  717  718  پسین »

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۶۱

هر که مست است درین میکده هشیارترست
هر که از بیخبران است خبردارترست

سوزن از خار چه خونها که ندارد در دل
خون فزون می خورد آن چشم که بیدارترست

کجی از ما نتوان برد به آتش بیرون
از کمان، ناوک ما خانه نگهدارترست

تیره بختی شب امید بود عاشق را
ابر هر چند سیاه است گهربارترست

از گل روی تو، غافل که تواند گل چید؟
که ز شبنم عرق شرم تو بیدارترست

بازی نرمی آن دست نگارین مخورید
که ز سر پنجه فولاد، دل افشارترست

بار بردار ز دلها که درین راه دراز
آن رسد زود به منزل که گرانبارترست

خط شبرنگ شد آن خال سیه را پر و بال
راهزن در شب تاریک جگردارترست

مکن از از سختی ره شکوه که ره پیما را
می کند سر به هوا راه چو هموارترست

عجز دشمن نشود هوش مرا پرده خواب
بیش می ترسم ازان چشم که بیمارترست

عشرت روی زمین در گره دلتنگی است
از دهنها دهن تنگ شکربارترست

نفس سرکش نشد از توبه ملایم صائب
خار هر چند شود خشک دل آزارترست
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۶۲

لب لعلت ز می ناب رباینده ترست
چشم مخمور تو از خواب رباینده ترست

نگه گرم تو از برق سبک جولانتر
طرز رفتار ز سیلاب رباینده ترست

حسن تلخ تو گلوسوزترست از شکر
خم زلف تو ز قلاب رباینده ترست

حسن تلخ تو گلوسوزترست از شکر
خم زلف تو ز قلاب رباینده ترست

پرتو صبح بناگوش تو در سایه زلف
دیده را از شب مهتاب رباینده ترست

نیست از حلقه آن زلف برون شد دل را
این سبکدست ز گرداب رباینده ترست

عالمی دست ز جان شست ز نظاره او
خط تردست تو از آب رباینده ترست

خطر از بیخبری بیش بود پیران را
در دم صبح، شکرخواب رباینده ترست

پیش چشمی که شناسد خطر خودبینی
آب آیینه ز سیلاب رباینده ترست

تا نظر یافتم از چشم نکویان صائب
سخن من ز می ناب رباینده ترست
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۶۳

به تماشای تو از هر مژه راه دگرست
هر بن موی کمینگاه نگاه دگرست

چشم عاشق ز تماشای تو چون سیر شود؟
هر نگه سلسله جنبان نگاه دگرست

عرض خود را مده ای یوسف مصری بر باد
که نظر بسته ما چشم به راه دگرست

به خط و خال گرفتار مرا نتوان کرد
ترکتاز دل من کار سپاه دگرست

چشم خورشید ندارد نگه عالمسوز
چرخ، خاکستری از برق نگاه دگرست

با قضا پنجه زدن گر چه گناهی است بزرگ
ترک تدبیر و دعا نیز گناه دگرست

نیست شایسته دعوی دل خونین، ور نه
خط گواه دگر و خال گواه دگرست

رهنوردی که گرانبار علایق گردید
هر دم از نقش قدم در ته چاه دگرست

قطع شد راه و همان دوری منزل برجاست
دوری کعبه مقصود ز راه دگرست

تا ز صحرای وطن رخت به غربت نکشد
هر نفس یوسف ما بر لب چاه دگرست

چون به اقرار گنه لب نگشاید صائب؟
پیش ارباب کرم عذر، گناه دگرست
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۶۴

شکوه از گردش گردون ز بصیرت دورست
گوی چوگان قضا در حرکت مجبورست

ساخت هر زخم تو لب تشنه زخم دگرم
آب تیغ تو هم ای کان ملاحت شورست!

خصم بیجا به زبردستی خود می نازد
زودتر پاره کند زه، چو کمان پرزورست

گوهر شوخ، گریبان صدف پاره کند
چرخ اگر تربیت ما نکند معذورست

شوربختی چه کند با دل صد پاره ما؟
زخم ما در جگر تیغ قضا ناسورست

غور کن غور، که چون آینه بی زنگار
زره جوهر ما زیر قبا مستورست

از دم صبح چو اوراق خزان انجم ریخت
همچنان شمع به تاج زر خود مغرورست

بیشتر گشت سیه کاریم از موی سفید
حرص را گرمی هنگامه ازین کافورست

زر میندوز که چون خانه پر از شهد شود
آن زمان وقت جلای وطن زنبورست

حسن را ملک ز بیماری چشم آبادست
عشق را خانه ز ویرانی دل معمورست

تابع مطرب تردست بود وجد و سماع
چرخ در گرد بود تا سر ما پرشورست

معنی روشن و خورشید، گل یک چمنند
فکر صائب نتوان گفت چرا مشهورست
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۶۵

عشق هر چند که در پرده بود مشهورست
حسن هر چند که بی پرده بود مستورست

هر که از چاه زنخدان تو سالم گذرد
گر بود صاحب صد دیده روشن، کورست

بود از زخم زبان خار بیابان جنون
نمک مایده عشق ز چشم شورست

جگر دیدن عیب و هنر خویش کراست؟
زشت اگر پشت به آیینه کند معذورست

می دهد قطره و سیلاب عوض می گیرد
شهرت بحر به همت غلط مشهورست

به سخن دعوی حق را نتوان برد از پیش
هر که سر در سر این کار کند منصورست

سپری زود شود زندگی تن پرور
زودتر پاره کند زه چو کمان پرزورست

حسن از دیدن آیینه نمی گردد سیر
آب سرچشمه آیینه همانا شورست

یک کف خاک ز بیداد فلک بی خون نیست
گر شکافند جگرگاه زمین یک گورست

سیری از شور سخن نیست دل صائب را
تشنگی بیش کند آب چو تلخ و شورست
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۶۶

سفر پر خطر عشق نه از تدبیرست
صد طلسم است درین ره، که یکی زنجیرست

ایمن از دشمن خاموش شدن بیباکی است
خطر راهروان از سگ غافل گیرست

اشکریزان ترا سلسله ای حاجت نیست
در گلو گریه چو گردیده گره، زنجیرست

ناخن شیر به گیرایی مژگان تو نیست
هر که با چشم تو پرخاش نماید شیرست

در مذاقی که به شیرینی خون عادت کرد
لب پیمانه خنکتر ز دم شمشیرست

ناوک راست رو از طعن خطا آسوده است
صائب پاک سخن را چه غم تقریرست؟
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۶۷

ساحل بحر پر آشوب فنا شمشیرست
مد بسم الله دیوان بقا شمشیرست

از دم تیغ فنا بیجگران می ترسند
ورنه روشنگر آیینه ما شمشیرست

لب پیمانه بود در نظر جرأت ما
گر به چشم تو دم صبح فنا شمشیرست

رگ ابری که به احسان چو گهربار شود
عرق خون کند از شرم سخا شمشیرست

نفس عیسوی اینجا گرهی بر بادست
دم جان بخش درین معرکه با شمشیرست

تا رسیدم ز خم تیغ شهادت به مراد
روشنم گشت که محراب دعا شمشیرست

نازکان از سخن سرد ز هم می پاشند
بر دل غنچه، دم باد صبا شمشیرست

نازکان از سخن سرد ز هم می پاشند
بر دل غنچه، دم باد صبا شمشیرست

چون شجاعت نبود، تیغ کند کار نیام
جوهری مردی اگر هست، عصا شمشیرست

ضعف پیری فکند بیجگران را از پای
دل چو افتاد قوی، پشت دو تا شمشیرست

هر که دارد سر پرخاش به ما، خوش باشد
خاکساری ز ره و دست دعا شمشیرست

صائب امروز کریمی که به ارباب سئوال
دم آبی دهد از روی سخا شمشیرست
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۶۸

معنی از لفظ سبکروح فلک پروازست
لفظ پرداخته بال وپر این شهبازست

عشق بالاتر از آن است که در وصف آید
چرخ کبکی است که در پنجه این شهبازست

خامشی پرده اسرار حقیقت نشود
مشک هر چند که در پرده بود غمازست

می توان خط برون نامده را خواند چو آب
بس که آیینه رخسار تو خوش پردازست

خط مشکین تو در دایره سبزخطان
چون شب قدر ز شبهای دگر ممتازست

خار را قرب گل از خوی بد خود نرهاند
هر که ناساز بود، در همه جا ناسازست

مکش از بیخبری گردن دعوی چون شمع
که گریبان قبای تو دهان گازست

قدم سعی تو در دامن تن پیچیده است
ورنه افلاک ترا اطلس پای اندازست

عشق کوتاه کند زمزمه دعوی را
خانمان سوختگی سرمه این آوازست

پیش جمعی که شناسند خطا را ز صواب
فکر صائب ز خیالات دگر ممتازست
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۶۹

زاده بد گهر از پاک گهر ممتازست
مگس سگ ز مگسهای دگر ممتازست

نیست در عالم ایجاد تفاوت در نفس
طوطی از زاغ به حرف چو شکر ممتازست

در سرانجام اثر باش که در عالم خاک
زنده از مرده به انشای اثر ممتازست

رتبه فیض رسان به بود از فیض پذیر
آب از خاک ازین راهگذر ممتازست

نیست مخصوص کمر پیچ و خم ناز، ترا
هر سر موی تو از موی دگر ممتازست

ساکن کوی خرابات مغان شو صائب
که ز شیران سگ این راهگذر ممتازست
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
زن

andishmand
 
غزل شمارهٔ ۱۴۷۰

چون به حیرت زدگان است مرا روی سخن
طرف صحبت من صورت دیوار بس است

کاروانی جهد از خواب به یک طبل رحیل
در شبستان جهان یک دل بیدار بس است

نبرد سبحه تزویر به صد راه مرا
کمر وحدت من حلقه زنار بس است

بی نیازست سخنور ز محرک صائب
خامه را ذوق سخن باعث گفتار بس است

می گلرنگ من آن روی چو گلنار بس است
نقل من حرفی ازان لعل شکربار بس است

نیست چون سیل مرا راهنمایی در کار
کشش بحر مرا قافله سالار بس است

پرتو عاریتی نعل در آتش دارد
شمع بالین من از دیده بیدار بس است

قیل و قال است گران بر دل روشن گهران
طوطی آینه ام سبزه زنگار بس است
ناگهان رسیدی
و خوشبختی شیشه ی عطری بود
که از دستم افتاد
و در تمام زندگیم پخش شد!
     
  
صفحه  صفحه 147 از 718:  « پیشین  1  ...  146  147  148  ...  717  718  پسین » 
شعر و ادبیات

Saib Tabrizi | صائب تبریزی


این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti.net Forum is not responsible for the content of external sites

RTA